Σε κάθε παρέα, κάποια στιγμή, γίνεται αντικείμενο συζήτησης η “ιδανική” ηλικία για να κάνει κανείς ένα παιδί. Δεν άργησε η στιγμή που η παρέα μου θα έφερνε το θέμα αυτό για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο. Αφορμή για έντονο προβληματισμό επί του θέματος, μου δίνουν κοπέλες, φίλες ή απλές γνωστές στον περίγυρό μας, οι οποίες γίνονται μανούλες. Μια μαμά, μόλις 20 χρονών… Το τελευταίο διάστημα, βλέπω, ακούω και μαθαίνω ότι κοπέλες συνομήλικες μου, μεταξύ 20-25 χρονών, είτε παντρεύονται είτε περιμένουν το παιδάκι τους. Οι κοπέλες αυτές πηγαίνουν ακόμα σχολείο ή σπουδάζουν ή μπορεί και να δουλεύουν, μα παράλληλα αποκτούν τον τίτλο του γονέα. Δεν σου κρύβω πως πάντα ξαφνιάζομαι, γιατί μας θεωρώ σε πολλά πράγματα, ακόμα παιδιά!
Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συζήτησης, για ένα τόσο “λεπτό”, ευαίσθητο και σημαντικό θέμα, θα ακούσεις πολύ διαφορετικές, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσες απόψεις. Όποια θέση και αν πάρει κάποιος, το σίγουρο είναι πως καμία δεν είναι σωστή και καμία δεν είναι λάθος. Ο κάθε άνθρωπος έχει σκεφθεί και έχει σχεδιάσει το μέλλον του με τον δικό του τρόπο, που τον εκφράζει και τον κάνει να μειδιά όταν ονειροπολεί. Ο κάθε άνθρωπος έχει υιοθετήσει στην πορεία της ζωής του διαφορετικές αντιλήψεις και έχει ασπαστεί έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, που είτε θέλει να διατηρήσει, είτε θέλει να αλλάξει. Ακόμα και δυο άκρως αντίθετες απόψεις σχετικά με μια μαμά μόλις 20 χρονών, φαντάζουν λογικές και η καθεμία με τα δικά της επιχειρήματα μπορεί να σε πείσει.
Η μία άποψη, που υποστηρίζεται -αν μη τι άλλο συχνότερα και πιο σθεναρά- είναι αυτή που τάσσεται κατά ενός μωρού σε αυτή την ηλικία. Είναι η άποψη που υποστηρίζει πως ένα μωρό όταν βρίσκεσαι σε ηλικία μικρότερη ή λίγο μεγαλύτερη των 20 ετών, σου στερεί όνειρα, φιλοδοξίες και σχέδια για το παρόν και το μέλλον. Σου στερεί τη ζωή που γεύονται οι υπόλοιποι συνομήλικοι σου και που είχες φανταστεί η ίδια για τον εαυτό σου. Παίρνει μακριά ένα κεφάλαιο της ζωής σου, όπου κύρια έγνοια και μέλημα σου είναι ο εαυτός σου. Μια περίοδος που ψάχνεις τον εαυτό σου, τον διαμορφώνεις σιγά σιγά και τον βελτιώνεις, εξερευνάς κρυφές πτυχές του, βρίσκεις τον δρόμο που σου ταιριάζει και θα βαδίσεις. Είναι η ηλικία, που θέλεις να γυρίσεις και να δεις όλον τον κόσμο, να ρουφήξεις εμπειρίες και να χαθείς στο άγνωστο. Θέλεις να διασκεδάσεις σαν να μην υπάρχει αύριο, να γνωρίσεις ανθρώπους, να ζήσεις μαζί τους στιγμές που θα χαραχτούν στη μνήμη σου και θα εξιστορείς όταν μεγαλώσεις. Θέλεις να επικεντρωθείς στους στόχους και στις επαγγελματικές σου βλέψεις, απερίσπαστη. Εσύ όμως έγινες μαμά, μόλις 20 χρονών.
Έπρεπε να το έχεις αποτρέψει, γιατί τώρα η ζωή σου γκρεμίστηκε για κάτι, που μπορούσες να φτιάξεις μετά από 10, 20 χρόνια… Για σένα, συνέβη πρόωρα και μάλλον απροσδόκητα. Λάθος, πολύ μεγάλο λάθος. Πολλοί σκέφτονται ότι μπορεί ακόμα και να μη το κρατούσαν. Η αλήθεια είναι πως την άποψη αυτή συμμερίζεται μια μεγάλη μερίδα ατόμων στην ηλικία μας, που τονίζουν τα χιλιάδες αρνητικά, τα οποία έπονται αυτής της πραγματικότητας. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος.
Η άλλη άποψη που άκουσα, είναι πως ένα μωρό προσδίδει νόημα στη ζωή σου. Όποια στιγμή και αν έρθει, είναι καλοδεχούμενο. Θα εισπράξει πολλή αγάπη και θα έχει ένα πολύ νέο γονιό που δεν θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα γενεών μεταξύ τους. Εσύ θα φτιάξεις τη ζωή σου από την αρχή, υπολογίζοντας πρώτα το παιδί που περιμένεις. Είναι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο θα κινηθείς. Εξάλλου, μια ζωή που θα φέρεις στον κόσμο δεν αναμετράται με δεκάδες ξενύχτια καλοπέρασης. Μην απελπίζεσαι. Θα ψάξεις για δουλειά, θα έχεις ανθρώπους κοντά σου να σε βοηθήσουν. Αλλά και να μη τους έχεις, η δύναμη που πηγάζει από μέσα σου, το κίνητρο και η ενέργεια σου τώρα είναι τεράστια. Θα το ζήσεις και οι υποχωρήσεις που θα κάνεις, θα επισκιαστούν από την ευτυχία που θα σου χαριστεί. Μαμά, μόλις 20 χρονών. Ε και; Θα βρεις την άκρη, θα τα καταφέρεις. Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία, που τα γεγονότα την πρόλαβαν και την ξεπέρασαν. Εξάλλου, δεν σε κάνει ώριμη και υπεύθυνη η ηλικία σου, αλλά οι εμπειρίες της ζωής σου.
Δεν θα τοποθετηθώ με απόλυτη στάση στις απόψεις που αντιπαρέθεσα, ακόμα και αν τείνω προς την πρώτη άποψη. Η φράση “όλα για κάποιο λόγο γίνονται” ακούγεται μοιρολατρική και με νότα παθητικότητας, αλλά εδώ θα την ασπαζόμουν. Μπορεί να το ήθελες, μπορεί και όχι. Μπορεί να πίστευες ότι θα το αποφύγεις. Μπορεί να μην έδωσες σημασία. Μπορεί να έτυχε χωρίς να το επιδιώξεις. Μπορεί να ήσουν έτοιμη, μπορεί να μην ήσουν. Προσωπικό σου θέμα. Δεν μένω σε τετριμμένες υποδείξεις, όπως ότι έπρεπε να προσέχεις κοκ, γιατί αυτά τα γνωρίζουμε όλοι και ας προσποιούμαστε δυστυχώς πως τα ξεχνάμε. Από τη στιγμή που ήρθε ένα μωρό στη ζωή σου, στήριξε την επιλογή σου μέχρι το τέλος και και μην αφήσεις αποθαρρυντικά σχόλια τρίτων να σε επηρεάσουν. Θαύμασε τον εαυτό σου για το βήμα που επιχειρεί, πλέον, ως μαμά μόλις 20 χρονών!
