Μάτια που δε βλέπονται κι όμως, δε λησμονιούνται

Μάτια που δε βλέπονται κι όμως, δε λησμονιούνται

«Mάτια που δε βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται» λέει ο σοφός λαός μας. Στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, γιατί όσο καιρό κι αν έχω να σε δω, τα μάτια σου δεν τα ξέχασα ποτέ.

Και έτσι, βρίσκομαι εδώ στο δωμάτιο αυτό. Περασμένα μεσάνυχτα, με μόνη παρέα τον καφέ και τα τσιγάρα μου. Και σου γράφω… Σου γράφω για όλα αυτά που θέλω να σου πω και δεν μπόρεσα, για κάθε τι που θα ήθελα να σου εκφράσω, αλλά οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν.

Γνωριστήκαμε με τυχαίο τρόπο, μα από την αρχή είδα πως είσαι κάτι το διαφορετικό. Μία κοπέλα που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος. Αυτό το πλήθος της πεζότητας και του εφήμερου, μέσα στο οποίο ήμουν εγκλωβισμένος τόσα χρόνια. Κάποτε μου είχες πει πως αυτό λέγεται ενθουσιασμός. Εγώ κατάλαβα πως ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Ναι! Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Και μου έκανες ένα μεγάλο καλό. Με έκανες να πάψω να βλέπω το εφήμερο, αλλά να αντικρίζω μόνο την ουσία. Και η ουσία σε αυτήν την υπόθεση είσαι εσύ. Γιατί αξίζεις πραγματικά.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Ο καιρός περνούσε, συνέβησαν μεταξύ μας «τα μύρια όσα», αλλά μέσα από αυτά φάνηκε κάτι: Πώς δε σε είδα ποτέ σαν κάτι επιπόλαιο. Έγινες για ‘μένα τα πάντα, η μέρα και η νύχτα μου, η κάθε μου στιγμή. Το μόνο άτομο που με έκανε να βγάλω απέναντί του την καλύτερη πλευρά του εαυτού μου…

Λένε πως καταλαβαίνουμε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι μόνο αν πονέσουμε από τον έρωτα. Έτσι είναι. Πονούσα που δεν μπορούσα να ΄μαι μαζί σου, που δεν είχα τη δυνατότητα να σε αγγίξω, να σου πω κάθε μου συναίσθημα, καθετί που κρύβεται μέσα μου.

Έτσι, άρχισα να σου γράφω…

Να σου γράφω γράμματα τα οποία δε θα λάβεις ποτέ, που όμως με βοηθάνε να εκφράσω το τι αισθάνομαι για σένα, αν και δεν μπορεί να περιγραφεί μόνο με λόγια.

Advertising

Γι αυτό και βλέπεις να σε αναφέρω σ΄αυτή τη στήλη. Γιατί είσαι πάντα μέσα μου. Και όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν, σε αισθάνομαι πάντα δίπλα μου, να μου δίνεις δύναμη και αισιοδοξία.

Να με κρατάς ζωντανό…

Αφιερωμένο στη Χ. και σε κάθε ερωτευμένο που ξαγρυπνά με τη σκέψη αυτού του ιδανικού προσώπου.

Advertising

Σύνταξη κειμένου: Γρηγόρης Καραγιαννίδης

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Άνθρωποι με… φως

Τι σημαίνει να είναι κάποιος άνθρωπος με φως; Με μια πρώτη σκέψη θα μπορούσε να…

Αψυχολόγητα

H σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε

H σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε Υπάρχει ένα μεγάλο κουτί. Πράγματα. Ξεχειλίζει από πράγματα,…

Αψυχολόγητα

Μέρες

Πηγή: edromos.gr   Άφηνε τις μέρες να περνούν. Δεν τον συγκινούσε το παραμικρό και το…

Αψυχολόγητα

Χαλασμένη Πυξίδα

Βρίσκομαι σε μια χαράδρα, σε μια χαράδρα γεμάτη διαμάντια. Πέφτω και ξαναπέφτω και ξαναπέφτω. Τι…

Αψυχολόγητα

Κλείνοντας τη βαλίτσα…

    Κλείνοντας τη βαλίτσα… Τι σκέφτεσαι; Ακόμη ένα ταξίδι φτάνει στο τέλος, ακόμη μια…

Αψυχολόγητα

Σταμάτα για λίγο και παρατήρησε γύρω σου…

Σταμάτα για λίγο και παρατήρησε γύρω σου… Έχεις το χρόνο, πάντοτε έχεις το χρόνο. Χρησιμοποίησε…

Αψυχολόγητα

Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις…

“Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις” όπως γράφει ο Ελύτης. Ναι την φτιάχνεις.…