Εσύ πως θα αντιδρούσες στην παρακάτω περίπτωση;
Καλοκαίρι 2017, ήλιος, ζέστη με θερμοκρασία στους 3ο βαθμούς.
Πραγματοποιούταν μια τεράστια έκθεση σε κάποιο μέρος της Ευρώπης. Που ακριβώς δε γνωρίζω.
Πίνακες ζωγραφικής στην μια αίθουσα, γλυπτά στην άλλη, σπάνιες σελίδες του ημερολογίου του Ντα Βίντσι στην άλλη. Επιστήμονες σε μια αίθουσα στην οποία κάποιος είχε αποτυπώσει τέλεια το πλανητικό σύστημα και συζητούσαν για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και διάφορες μελέτες τους. Ανάμεσα σε αυτούς τους επιστήμονες υπήρχε ένας που είχε παθιαστεί με όλα αυτά και ήθελε πάση θυσία να επικοινωνήσει με εξωγήινη ζωή.
Σε άλλη αίθουσα βρισκόταν μια έκθεση αφιερωμένη στις θρησκείες . Πολλών ειδών. Γλυπτά, εικόνες, ιερά κείμενα. Λάτρεις θρησκειών είχαν μαζευτεί εκεί. Ο καθένας εξυμνούσε την δικιά του θρησκεία ως την πιο άρτια. Κάποιοι φανατικοί θρησκευόμενοι παραλίγο να τσακωθούν.
Ένας ηλικιωμένος παπάς καθόταν απόμερα και θαύμαζε σιωπηλά τα έργα που εξυμνούσαν την θρησκεία του, αλλά δεν δίστασε να παρατηρήσει και τα υπόλοιπα. Δε μίλησε με κανέναν. Δεν ανέφερε πως η δικιά του θρησκεία είναι η καλύτερη. Απλώς θαύμαζε. Είχε μάθει να θαυμάζει, να ακούει και να μιλάει λιγότερο από όσο άκουγε.
Ο χώρος ήταν γεμάτος και από απλούς τουρίστες με φωτογραφικέ μηχανές και πέδιλα με λευκή κάλτσα.
Δίπλα από την έκθεση υπήρχε ένας παιδότοπος για να αφήσουν τα παιδιά τους οι επισκέπτες.
Κάποια εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο ψηλά ένας εξωγήινος πήδηξε από την άτρακτό του λόγω βλάβης και κατευθυνόταν προς την μπλε κουκκίδα που λέγεται Γη.
Σε κάποια στιγμή όταν ο κόσμος αραίωνε βρέθηκαν τυχαία στην ίδια αίθουσα ένας από τους φανατικούς θρησκευόμενους, ο ήρεμος παπάς, ο παθιασμένος επιστήμονας, ένας τουρίστας με σανδάλι και λευκή κάλτσα( μπλιαχ) και ένας μπόμπιρας που ξέφυγε από τον παιδότοπο. Ο καθένας ήταν στις άκρες τις αίθουσας και δεν κοιτούσαν στο κέντρο της που βρισκόταν ένα απίστευτα όμορφο ξύλινο τραπέζι στο οποίο συνεδρίαζαν ιππότες προτού πολεμήσουν.
Ο εξωγήινος μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης, με κάποιο τρόπο δεν πήρε φωτιά και συνέχισε να πέφτει. Ήταν σίγουρος για 2 πράγματα: Θα επιζήσει από την πτώση και θα τον βοηθήσουν οι άνθρωποι καθώς οι ενδείξεις έδειχναν ο,τι η Γη είχε ανεπτυγμένους νοητικά κατοίκους.
Έπεσε στην σκεπή, την διέλυσε και έσκασε πάνω στο τραπέζι.
Ο επιστήμονας γύρισε το βλέμμα του και αμέσως έτρεξε προς το μέρος του. Ήθελε να του βάλει τσιπ για να τον μελετήσει και να δείξει σε όλους τι κατάφερε.
Ο φανατικός θρησκευόμενος έβγαλε ένα μαχαίρι και έτρεξε να τον σκοτώσει. Δεν ήταν δημιούργημα του Θεού του.
Ο τουρίστας τον έβγαλε φώτο και θα πατούσε κοινοποίηση αν δεν του έκλεινε ακαριαία το κινητό από μπαταρία.
Ο παπάς είχε μείνει έκπληκτος και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Και το παιδί;
Το παιδί έτρεξε να τον αγκαλιάσει και να τον σώσει. Έμοιαζε με πολλούς εξωγήινους από διάφορες ταινίες. Δεν τον φόβιζε που ήταν διαφορετικός από ότι είχε αντικρίσει μέχρι τα 10 του. Είδε να προσπαθούν να τον σκοτώσουν, να τον εκμεταλευτούν και απλώς έτρεξε να τον σώσει.
Βλέπεις δεν είχε τίποτα να κερδίσει και τίποτα να χάσει. Έκλαψε. Είχε μάθει μόνο να αγαπάει.
Δεν τον έσωσε. Ο ένας τον σκότωσε και ο άλλος του πήρε το αίμα για να το μελετήσει.
Βλέπεις, ο καημένος δεν πρόλαβε να τους πει ούτε το πως βρέθηκε στο δωμάτιο. Το διαφορετικό τρομάζει τον άνθρωπο λένε. Όχι, το παιδί δεν φοβήθηκε. Και δεν θα φοβηθεί αν του ξανασυμβεί. Εκτός και αν του διδάξουμε εμείς να φοβάται το διαφορετικό.
Το διαφορετικό είναι ο τύπος με την διαφορετική άποψη δίπλα σου. Είναι το emo παιδί και ο ομοφυλόφιλος στον δρόμο. Ο ακρωτηριασμένος άντρας και η χωρίς μαλλιά γυναίκα.
Αν δεν μάθουμε στις νέες γενιές το μίσος, τότε θα το εξαλείψουμε.
Υ.Γ: Ελπίζω να μην θιχτεί κανένας , είναι απλώς μια ιστορία. Οτιδήποτε θέλετε μπορείτε να σχολιάσετε ή να μου στείλετε στο Facebook!
