
Το να λες πάντα αυτό που νιώθεις σε κάνει θαρραλέο, τολμηρό, έντιμο ή μήπως αφελή και επιπόλαιο; Υπάρχουν φορές, και μάλιστα πολλές, που όλοι μας έχουμε ξεστομίσει αυτό που νιώσαμε. Αυτό, η σημερινή νεολαία θα το χαρακτήριζε με μια λέξη cringe (κρίντζ). Αλλιώς, ανατριχίλα, ντροπή, αηδία και αποστροφή.
Ποιός όμως, μπορεί να αμφισβητήσει την λύτρωση που προφέρει μια τέτοιου είδους ομολογία; Σκεφτείτε το. Καλό ή κακό, ερωτικού περιεχόμενου ή μη, ο,τι και αν είναι, το να ειπωθεί αυτό που νιώσαμε με τον τρόπο που το βιώσαμε θεωρώ βοηθάει πρώτα εμάς. Πώς; Μας γλυτώνει από την αδιέξοδη και επίπονη διαδικασία της υπερανάλυσης και των σεναρίων που πλάθει ο εγκέφαλος μας προκειμένου να αναλύσει συμπεριφορές και γεγονότα, τα οποία με τον τρόπο που διαδραματίστηκαν μας δημιούργησαν απορίες, ερωτηματικά, εκπλήξεις γεμίζοντας μας με πολλών ειδών καινούρια ανάμεικτα συναισθήματα.
Θα ήθελα να διευκρινίσω πως αναφέρομαι στο να λες πάντα αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι και όχι αυτό που σκέφτεσαι. Η σκέψη προτού ειπωθεί, υπάρχουν φορές που χρειάζεται φίλτρα. Και αυτό για να μην πληγώσει, αφού πολλές φορές είναι αιχμηρή. Να μην κυλίσει στον βάλτο του νοητικού αδιεξόδου, αφού πολλές φορές είναι χαοτική. Να φωτίσει και να ωφελήσει αυτούς που πρέπει, την στιγμή που τους πρέπει. Η σκέψη στηρίζεται και δρομολογείται από την γλώσσα. Το συναίσθημα από την άλλη είναι καθαρό, δωρικό. Δεν είναι πάντα εύκολο να περάσει στην απέναντι όχθη και να γίνει αποδεκτό από τον παραλήπτη για αυτό προσπαθούμε να το μεταφέρουμε με τις λέξεις.
Έπειτα, πέραν της απελευθέρωσης που προσφέρει και της ανακούφισης, αποφεύγονται και οι παρεξηγήσεις. Υπάρχουν στιγμές που αποσιωπώντας το συναίσθημα μας, κρυβόμαστε πίσω από το εγώ μας. Ξεκινάει να παίζει η κασέτα με το τι εννοούσε ο άλλος, τι ήθελε να πει, τι τον οδήγησε, πως το είπε, βαλτώνοντας όλο και πιο πολύ. Αφήνουμε τις σκέψεις μας να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το πέρα για πέρα επιστημονικής φαντασίας έργο, εφόσον δεν τίθεται για υπαρκτό σενάριο παρά για φιλοσοφίες και θεωρήσεις που τις δημιουργούμε εμείς. Μπλέκουμε, πέφτοντας σε λάθη. Συνέπεια αυτού; Αφήνουμε τις ανασφάλειες μας να φουσκώνουν όλο και πιο πολύ.
Τσακώθηκες με κάποιον και πληγώθηκες; Μίλα, πες πως νιώθεις. Μπορεί ο άλλος πίσω από την οργή που έκδηλα προτάσσει να μην μπορεί να καταλάβει πως ξεπέρασε το όριο και ακούμπησε τις πιο ευαίσθητες σου χορδές. Δώσε του εσύ να καταλάβει. Άλλωστε σε προφυλάσσει από την εξέλιξη του θυμού σε οργή που μπορεί να πάρει διαστάσεις βίας, οποιαδήποτε μορφής. Ένιωσες όμορφα με κάτι από κάποιον; Μίλα, πες πως νιώθεις! Εκτός από χαρά, θα νιώσεις και μια πιο ουσιαστική ευχαρίστηση να σου ζεσταίνει την καρδιά, κάνοντας χαρούμενο και τον άνθρωπο που ευθύνεται για αυτό που ένιωσες. Είναι πολύτιμο αφού σε βοηθάει από το να φωτίσεις την μέρα κάποιου μέχρι και να του αλλάξεις την ιδεολογία του. Μπορεί ακόμη και να είσαι αιτία για μια αλλαγή πορείας ζωής.
Όταν μιλάς για αυτό που νιώθεις δεν πληγώνεις. Δεν προδίδεις. Δεν εκδικείσαι. Δεν βλάπτεις. Απλά «μεταφράζεις» το συναίσθημα σε λόγια για να φωτίσεις την σκέψη και την καρδία του αποδέκτη. Η πρόθεση σου είναι τρυφερή, έντιμη, δεν έχει δόλο. Κρύβει τόλμη και θάρρος, αφού πολλοί είναι εκείνοι που εξαιτίας του εγωισμού τους συνειδητά αποφεύγουν όχι μόνο να πουν αυτό που νιώθουν αλλά και να αντιληφθούν και να διακρίνουν τι νιώθουν. Άλλοι δε, εσκεμμένα, αδιαφορούν για αυτό που νιώθουν αφού προτρέχουν να φιλτράρουν τις αισθήσεις τους και να βάλουν φρένο σε μια επιπολαιότητα εντελώς ανώδυνη και ακίνδυνη που μόνο όφελος εμπεριέχει.
Ας αδράξουμε την ευκαιρία εν όψει εορτών, μιας και η περίοδος ευνοεί τις καινούριες αρχές, να το εντάξουμε στην “to do λίστα μας”. Να εξασκήσουμε λίγο καλύτερα τους μύες των αισθήσεων, ώστε να γίνουμε ικανοί αφενός να μπορούμε να αντιληφθούμε ο,τι νιώθουμε την στιγμή που το βιώνουμε και εν συνεχεία να αποκτήσουμε αυτού του είδους την συναισθηματική εξωστρέφεια. Πάντα με σεβασμό στο συναίσθημα μας και βάζοντας το προτεραιότητα, θα μας βοηθήσει να μην αμελούμε να το βροντοφωνάζουμε στους γύρω μας. Δεν είναι ντροπή. Δεν τίθεται ούτε θέμα φόβου. Μην ξεχνάμε το συναίσθημα πηγάζει εκ των έσω. Αυτό σημαίνει οτι κάνει πιο δύσκολη την αποκωδικοποίηση του με αποτέλεσμα να δημιουργεί εντάσεις, παρερμηνεύσεις και οδηγεί σε λάθος συμπεριφορές. Άλλωστε τι πιστεύετε είναι χειρότερο να λέτε αυτό που αισθάνεστε ή μήπως να μην αισθάνεστε αυτό που λέτε;