Σε αυτή την συνεχόμενη, ολοένα ανανεωμένη έκφανση της ανθρωποφαγίας πως είναι δυνατόν να γλυτώσουν τα ζώα; Η βαρβαρότητα και η μοχθηρία δεν έχει προσανατολισμό. Όταν εκτοξεύεται, αποδέκτης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε τυγχάνει να βρίσκεται απέναντι. Κατά βάση προτιμώνται συχνά ανυπεράσπιστα θύματα, εύκολα διαχειρίσιμα, βλέπε γυναίκες, παιδιά, ζώα. Ας το κάνουμε πιο συγκεκριμένο. Ας μιλήσουμε για τα σκυλιά, για το μόνο λόγο, πως τα σκυλιά προσφέρονται στον άνθρωπο ως όντα πολύ πιο εξημερωμένα, συντροφιάς, πίστης, αφοσίωσης που διαθέτουν ικανότητες που προσεγγίζουν την δική μας νοημοσύνη κατά πολύ. Δεν μας αξίζει να λεγόμαστε άνθρωποι, δεν μας αξίζουν τα σκυλιά. Το γιατι νομίζω αξίζει να αναλυθεί παρακάτω.
Ας ξεκινήσουμε καταθέτοντας τα γεγονότα με μια πιο ρεαλιστική ματιά. Μια ματιά πιο ουδέτερη και απρόσωπη. Όλοι εμείς οι «γονείς» που συντροφεύουμε τα σκυλιά μας, που μας ανήκει η κηδεμονία τους και οτι αυτό συνεπάγεται, δεχόμαστε κατά καιρούς βολές και εκφραστικές επιθέσεις με πρόσχημα συνήθως τον φόβο που ενδεχομένως αποπνέει ο σωματότυπός ιδιαίτερα μεγαλόσωμων σκυλιών ή εξαιτίας πιο νευρικών σκυλιών πιο μικρόσωμων, λόγω ανασφάλειας μεγέθους, που γαβγίζουν συνεχώς. Στην πραγματικότητα ας είμαστε ειλικρινείς, υποβόσκει ο φόβος και η ανασφάλεια της άγνοιας που τροφοδοτούν αυτή την κακοπροαίρετη διάθεση.
Τα σκυλιά ζουν ανάμεσά μας και όλοι εμείς δεν γνωρίζουμε να τα διαχειριστούμε. Δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε. Με το πιο μεγάλο κόστος να βαραίνει εκείνους που διατηρούν – συντηρούν σκυλιά στο νοικοκυριό τους και δεν διατίθενται να κατανοήσουν αυτή την ιδιαίτερη, ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία. Να ενδιαφερθούν αναλαμβάνοντας την ευθύνη των υποχρεώσεων που τους αναλογεί. Βλέπε σκυλιά στο μπαλκόνι, βλέπε σκυλιά υποσιτισμένα, δεμένα με τραβήγματα οδηγών βόλτας απότομα, ανασφαλή. Βλέπε κηδεμόνες που αρνούνται να καθαρίσουν τον δημόσιο χώρο από τις ακαθαρσίες των δεσποζόμενων σκυλιών τους.
Αδιαμφισβήτητα ο άνθρωπος επενέβη κατά πολύ στην φύση τους. Τα κλείσαμε σε διαμερίσματα. Δημιουργήσαμε καινούριες ράτσες ώστε να καλύπτουν και τον πιο ιδιόμορφο ανθρώπινο χαρακτήρα με τις πιο απαιτητικές συνήθειες. Τα ευνουχίσαμε, κατά κάποιο τρόπο, μαθαίνοντας τα, επιβάλλοντας τα καλύτερα, να συμβιώνουν στην δίκη μας απροσάρμοστη και ασύμμετρη καθημερινότητα. Τα περιορίσαμε, κάποιοι δυστυχώς τα κακοποιήσαμε, δημιουργώντας εικόνες που δεν θα άντεχε, δεν θα τολμούσε να αντικρίσει κανένας μας. Προβάλλαμε την δύναμη μας, την εξουσία μας, την κατωτερότητα μας, το εγώ μας πάνω σε αθώες ψυχές.
Σε μια Ελλάδα του 2023 με μια ακμή της τεχνολογίας, ενός καλύτερου απριόρι βιοτικού επιπέδου, σταθήκαμε άτυχοι αφού αφήσαμε να παρακμάσουν δυστυχώς οι πρώτες μας ύλες. Η ανθρωπιά μας, η μπέσα μας. Ο άνθρωπος ξέπεσε. Πρώτα όσον αφορά το είδος του, με την έννοια των συναναστροφών του με τους ομοίους του, γεννώντας δόλο, ψέμα, υποκρισία, εκδίκηση, ζηλοφθονία, και μετά κατ′ επέκταση στα ανυπεράσπιστα και ευάλωτα τετράποδα, που προς χάριν λίγης τρυφερότητας, μετρημένων χαδιών, επιζητούν την προσοχή μας.
Ζούμε σε εποχές που την αγάπη πια και την τρυφερότητα δεν μας την δίνουν άνθρωποι αλλά την αντλούμε στο έπακρο από τα σκυλιά. Ζούμε σε εποχές που μας συναισθάνονται, μας κατανοούν, μας αντέχουν, μας υπομένουν καλύτερα τα σκυλιά από οτι οι άνθρωποι παρότι δεν επικοινωνούμε την ίδια γλώσσα θεωρητικά. Ζούμε σε εποχές όπου τα σκυλιά ωσάν ισότιμα μέλη διασωστικών ομάδων σώζουν τα τομάρια μας. Ζούμε σε εποχές που εδρεύει μια δυσανάλογη, ανισόρροπη εξίσωση. Αυτή της ανυπέρβλητης της απεριόριστης αγάπης των σκυλιών στον άνθρωπο και ταυτόχρονα της ύπαρξης απίστευτου φθόνου του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Τραγική ειρωνεία.
Βάλαμε τα σκυλιά στα σπίτια μας. Κλαίμε για τα σκυλιά μας, ανησυχούμε για τα σκυλιά μας, σαν να είναι παιδιά μας. Τα προστατεύουμε, τα περιποιούμαστε, καυχόμαστε για αυτά, μονοπωλούν τις συζητήσεις μας. Γιατί; Γιατί μας διδάσκουν αγάπη άδολη, ανεκτίμητη, χωρίς αντάλλαγμα. Γίνονται τρυφερά ακόμη και όταν τα «μαλώνουμε». Σέβονται την καθημερινότητα μας «λειτουργώντας» στο οποιοδήποτε πρόγραμμα εμείς τους ορίσουμε. Περιμένουν και ανέχονται υπομονετικά τις ιδιοτροπίες μας, το άγχος μας. Είναι πλάσματα που καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε μέσω των συναισθημάτων μας. Πηγαία και αυθεντικά, με τα λόγια να είναι περιττά. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που ακόμη και αν αναλωνόμαστε σε διαλόγους και συζητήσεις το εγώ υπερνικάει το εμείς. Ανησυχούν όταν δεν είμαστε δίπλα τους, ενθουσιάζονται όταν μας βλέπουν. Πονάνε όταν πονάμε. Αισθάνονται όταν αισθανόμαστε, ό,τι αισθανόμαστε.
Πρόκειται για τετράποδα πλάσματα που έμαθαν στα δίποδα τι σημαίνει ευθύνη, τι σημαίνει φροντίδα, τι σημαίνει τρυφερότητα, τι σημαίνει αγάπη. Μα το πιο σημαντικό τι σημαίνει να μπορείς να εκφράζεις αυτά που νιώθεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλήθεια πόσο άδεια θα ήταν η ζωή μας χωρίς τους πιστούς τετράποδους φίλους μας; Πόσο τρύπια τα χέρια μας χωρίς να μπορούν να προσφέρουν; Πόσο μίζερη η καθημερινότητα μας χωρίς την πολύτιμη συντροφιά τους;
Ας προσγειωθούμε στην ζοφερή και αιχμηρή πραγματικότητα ξανά. Τα αδέσποτα σκυλιά, χωρίς κηδεμονία, είναι πάρα πολλά. Αυτό συνεπάγεται, δεδομένης της βασικής μας έλλειψης παιδείας και συμπεριφοράς στην διαχείριση των ζώων γενικότερα καθως δεν φτάνει μόνο η αγάπη, έχει σαν αποτέλεσμα λοιπόν να πολλαπλασιάζεται η κακουχία, να δυσχεραίνει η διαβίωση τους, η έλλειψη φαγητού που αντιμετωπίζουν να μεγεθύνεται, και να έγκειται εκτεθειμένα αρκετά σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Η μέριμνα επιβάλλεται, όχι μόνο προς τον συνάνθρωπο μα και προς κάθε ζώο γύρω μας. Όμως η μέριμνα για να μπορεί να αποδώσει, προϋποθέτει την παρουσία της γνώσης. Ας μάθουμε όλοι, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, το πόσο χρήσιμα μπορούν να αποδειχθούν τα χέρια μας , από απλά οργανικά μέλη που στηρίζουν τον κορμό του σώματος μας. Αξίζει να μάθουμε την αρετή της προσφοράς, της ενσυναίσθησης, της συμπόνοιας, της ανθρωπιάς.
Εγώ έχω σκυλί. Έχω σκυλιά. Με διάλεξαν, δεν τα διάλεξα και κάθε μέρα αισθάνομαι ευγνώμων που στάθηκαν η σπουδαιότερη αφορμή να αλλάξει ο αυθάδης και κακομαθημένος εαυτός μου προς το καλύτερο. Έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω να προσφέρω και τολμώ να πω έχω μια ψυχή λίγο πιο γεμάτη από το στομάχι που όλοι παλεύουμε καθημερινά με περίσσιο άγχος να το κάνουμε να ξεχειλίσει. Σας προκαλώ και σας προσκαλώ να ζήσετε αυτή την μοναδική εμπειρία υιοθετώντας αδέσποτα ζώα.
…….αφιερωμένο στην Άλεν και στην Λάϊκα!
