Ποιος δεν θυμάται τον εαυτό του να ονειρεύεται; Από παιδιά είχαμε όνειρα. Να γίνουμε δασκάλες, γιατροί, τα πάντα θέλαμε να γίνουμε και άλλες φορές δεν ξέραμε τι θέλαμε. Ή μάλλον ξέραμε, θέλαμε απλά να παραμείνουμε παιδιά. Εκεί στον αθώο κόσμο μας χωρίς έννοιες και προβληματισμούς. Όμως ήταν φυσικό επακόλουθο ότι μια μέρα θα ενηλικιωνόμασταν κι εμείς, για αυτό έπρεπε να είχαμε όνειρα για το μέλλον μας. Όνειρα και στόχους που θα μας πήγαιναν μπροστά και θα μας έκαναν καλύτερους.
Άραγε υπάρχει άνθρωπος που δεν ονειρεύεται; Που δεν ελπίζει και δεν φαντάζεται έστω κάτι καλύτερο για τον εαυτό του και το μέλλον του; Σίγουρα όχι. Ακόμα και ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος έχει μέσα του μια κρυφή ελπίδα που τον κρατάει ζωντανό. Μια σπίθα, ένα άπιαστο όνειρο που ενώ το έχει αφήσει στην άκρη, κάπου κάπου το θυμάται και παίρνει κουράγιο. Πόσοι από μας κάναμε όνειρα που θεωρούνται άπιαστα και απραγματοποίητα και τα καταφέραμε γιατί απλά τα πιστέψαμε. Ευτυχώς που στα όνειρα δεν υπάρχει περιορισμός. Μπορούμε να ονειρευτούμε ότι θέλουμε και με σωστή μεθοδικότητα αν δηλαδή πιστέψουμε ότι έχει ήδη συμβεί τότε σχεδόν σίγουρα θα πραγματοποιηθεί.
Βέβαια πάντα υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Να κάνουμε όνειρα και αυτά να μένουν στη μέση. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί τα αφήνουμε εμείς οι ίδιοι στη μέση αφού διστάζουμε να τα κάνουμε πράξη και δεύτερον γιατί κάποια γεγονότα της ζωής πολλές φορές στέκονται εμπόδιο και δεν μας αφήνουν να τα ολοκληρώσουμε.
Ο πρώτος λόγος είναι συνήθως όταν θέλουμε να κάνουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον αλλά δειλιάζουμε ή αναβάλουμε το να πάρουμε αποφάσεις. Προτιμάμε τη σταθερότητα και την ασφάλεια μιας ήσυχης και ανιαρής ζωής παρά να πάρουμε ρίσκα και να τολμήσουμε να πετύχουμε τους στόχους και τα όνειρά μας. Ο δεύτερος λόγος είναι όταν κάνουμε μεν πολλά όνειρα και έχουμε την καλή διάθεση να τα κάνουμε πράξη αλλά η ίδια η ζωή έχει άλλη γνώμη. Για παράδειγμα, μας συμβαίνει ένα ξαφνικό και αναπάντεχο γεγονός όπως π.χ. μια ασθένεια, ένας χωρισμός, ένας θάνατος. Δηλαδή όταν η ίδια ή ζωή στέκεται εμπόδιο στα όνειρά μας…
Τα όνειρα τότε μένουν μισά. Όμως τίποτα δεν πρέπει να μας σταματά. Πάντα να ονειρευόμαστε κι ας μη μπορούμε να πραγματοποιήσουμε όλα μας τα όνειρα. Εμείς θα έχουμε την πεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε κι έτσι θα τα κάνουμε πράξη. Όλα γίνονται με καλή διάθεση και θέληση. Και αν πάλι κάτι δεν γίνει δεν μας πτοεί, πάμε παρακάτω. Θα γίνει το επόμενο δύο φορές καλύτερα.
