Σύγχρονη αμαζόνα
Η Έμμα από μικρή, δεν ήταν ένα ήσυχο κορίτσι. Ήθελε να ξέρει τα πάντα και να έχει γνώση για οτιδήποτε γίνεται γύρω της.
Στο σχολείο ήταν καλή μαθήτρια γιατί τις άρεσε να ρουφάει κάθε λέξη. Στο γυμνάσιο ήταν που κατάλαβε ότι αγαπάει το γράψιμο και ότι κάνει τις λέξεις να δημιουργούν ιστορίες και συναισθήματα. Είχε όμως και μια άλλη αγάπη, λάτρευε τα ταξίδια.
Οι γονείς της από μικρή την πήγαιναν παντού. Στα πέντε της τρύπωσε αυτή η αγάπη στην ψυχή της.
Μόλις τελείωσε της σπουδές της, σαν σύγχρονη αμαζόνα ετοίμασε την βαλίτσα της και με τα χρήματα που μάζευε από μικρή, ξεκίνησε για το πρώτο της ταξίδι τελείως μόνη της.
Πήγε στην Τοσκάνη, ήθελε πολύ να εξερευνήσει αυτά τα γραφικά χωριά με την ιδιαίτερη ομορφιά . Με μια κάμερα στα χέρια της και ένα ημερολόγιο κατέγραψε τα πάντα. Αλλά αυτό που επιθυμούσε ήταν να γευτεί τις νοστιμιές κάθε περιοχής και να καταγράψει τα συναισθήματα της σε συνδυασμό με την φύση γύρω της.
Καθώς δεν ήταν λάτρης του κρέατος, η Τοσκάνη ήταν ένα μέρος που μπορούσε να δοκιμάσει πολλά φρέσκα ιδιαίτερα λαχανικά και ζυμαρικά. Η Τοσκάνη ήταν γεμάτη αμπελώνες και έτσι πήγαινε συχνά να δοκιμάσει διάφορες ποικιλίες κρασιών.
Όλοι απόρησαν που η Έμμα στα 20 της έφυγε μόνη της σε έναν άγνωστο τόπο. Η Έμμα δεν φοβόταν τίποτα , μέσα της ζούσε το πνεύμα της Άρτεμις της πολεμίστριας , μιας Αμαζόνας, που θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει ότι αγαπά. Το μόνο της ελάττωμα, ήταν ότι λόγω του έντονου δυναμισμού της, όταν γινόταν κάτι φούντωνε από θυμό και τότε δεν είχε καθαρή σκέψη για να δει την πραγματικότητα.
Είχε όμως το χάρισμα να ακούει μέσα της μια φωνή που έλεγε ” αύριο δες το πρόβλημα με καθαρό μάτι , κοίτα μέσα σου και θα δεις την απάντηση “. Ευτυχώς το ακολουθούσε, άκουγε το ένστικτο αργοπορημένα αλλά στο τέλος ήξερε την αλήθεια.
Σε ένα τέτοιο της ταξίδι γνώρισε τον Πέτρο στο αεροδρόμιο. Μόλις την κοίταξε, είδε στο βλέμμα της αυτό το δυναμισμό και το πάθος, που τον έκανε να ανατριχιάσει. Κατάλαβε ότι ήταν μόνη της , όπως και ο ίδιος. Αντίθετα όμως με εκείνην, αυτός φοβόταν που πήγαινε μόνος του στην Πράγα.
Η Έμμα είχε το ανάστημα της νικήτριας πριν καν αρχίσει η μάχη. Κάστανα λαμπερά μαλλιά, μάτια που γυάλιζαν όλο νόημα. Ένα κορμί ζηλευτό. Δεν χαμογελούσε εύκολα , ήταν σοβαρή όταν δεν σε ήξερε. Αλλά στο βάθος αν σου έδινε την καρδιά της και καταλάβαινε τι ψυχή έχεις, ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε κάθε στιγμή και ζούσε για τα όνειρα του.
Η Έμμα έκανε τα πάντα για τα όνειρα της και για όσους αγαπάει. Είχε για προστασία το νοητό της τόξο και δεν έδινε εύκολα την καρδιά της. Οι κολακείες δεν τις άρεσαν , ούτε τα ψεύτικα λόγια.
Στην Πράγα ο Πέτρος είχε γίνει η σκιά της. Τον είχε εντυπωσιάσει με τον τρόπο που κινούταν και πόσο ήθελε να τα εξερευνήσει όλα. Ακόμα και σαν σκιά της, είχε γνωρίσει την Πράγα καλύτερα και από να είχε δίπλα του έναν ξεναγό. Η Έμμα είχε καταλάβει ότι όλο αυτό τον καιρό την παρακολουθούσαν δύο μάτια, ήταν έξυπνη, κανείς δεν μπορούσε να την ξεγελάσει.
Αυτό με τον Πέτρο το διασκέδαζε, ήταν κάτι που την τραβούσε πάνω του . Τον άφησε να πιστεύει ότι παίζουν την γάτα με το ποντίκι. Η Έμμα διασκέδαζε κάθε της στιγμή.
Στην επιστροφή της στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, είδε με την άκρη του ματιού της τον Πέτρο. Γύρισε πήγε κοντά του και του είπε , ελπίζω να απόλαυσες το ταξίδι μας. Ο Πέτρος κοκκίνησε από την ντροπή του .
Όταν του έδωσε το χέρι της, του έδωσε και το τηλέφωνο της, και εξαφανίστηκε. Σαν μια σύγχρονη αμαζόνα. Που ξέρει να ζει, να παρατηρεί. Που θέλει να είναι δίκαια και να αγαπάει όσο αντέχει η καρδιά της.
Μια σύγχρονη αμαζόνα που τον πόνο τον απελευθερώνει από μέσα της σαν δύναμη. Ακόμα και μια απώλεια σημαντική που είχε στην ζωή της, δεν την λύγισε κράτησε ότι πιο όμορφο είχε και συνέχισε αυτό που η ζωή της έδωσε να κάνει…να ζει σαν σύγχρονη δίκαιη πολεμίστρια.
