Το έχουμε δει πολλάκις στη ζωή μας, πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ακόμη κι αν κάνεις σχέδια, ακόμη κι αν προγραμματίζεις την επόμενη κίνηση σου με μεγάλη προσοχή, η μια πρόκληση θα έρθει πίσω από την άλλη ό,τι κι αν κάνεις…
Οι κρίσεις θα σου χτυπήσουν την πόρτα, όπως και να χει. Από το πουθενά μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου και να μείνεις άνεργος, μπορεί ο κοινός δρόμος με το άτομο που αγαπούσες να κοπεί και να σας βρει ένας οδυνηρός χωρισμός, μπορεί να φύγει από τη ζωή ένας σημαντικός άνθρωπος σου, μπορεί μια σωματική ή ψυχική ασθένεια να σε ρίξει στο έδαφος, μπορεί ένα σοβαρό συμβάν να αλλάξει τα πάντα μέσα σε μια στιγμή… Όλα είναι εξίσου σοβαρά, μα αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να σταθείς ξανά στα πόδια σου, όσο λαβωμένος κι αν είσαι, όσο κι αν ο πόνος έχει περάσει σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου.
Λένε πως μια έκρηξη σχίζει μια τεράστια τρύπα στο διάστημα και δημιουργεί νέα αστέρια. Πράγματι, είναι δύσκολο να συνεχίσεις, αυτό σημαίνει πως πάντα θα κουβαλάς την ιστορία του παρελθόντος, τα σημάδια στην ψυχή αλλά και στη ζωή σου κι όλο και κάποια θραύσματα θα περάσεις και στο επόμενο κεφάλαιο σου… Μα αυτή είναι η ζωή και δεν τελειώνει στις εκρήξεις. Μπορεί μέσα σου να έχεις κι εσύ μια τεράστια τρύπα απ’ ό,τι συνέβη, μα τα νέα αστέρια είναι εκεί να σε περιμένουν. Συνεπώς, η ερώτηση είναι μια, μετά από τέτοιες εκρήξεις, ή αλλιώς και κρίσεις ζωής, τελικά η ζωή συνεχίζεται;
Η αναγνώστρια είπε:
Μετά από μια απώλεια είτε θανάτου είτε χωρισμού είτε έναν έντονο πόνο οι μέρες που περνάνε είναι όλο και πιο δύσκολες μέχρι να μπορέσεις να συνέρθεις. Η ζωή σίγουρα συνεχίζεται γιατί συνηθίζεις και μαθαίνεις σε μια νέα πραγματικότητα με νέες συνθήκες που παίρνοντας ο καιρός γίνονται μέρος της νέας σου καθημερινότητας.
Όντως η ζωή συνεχίζεται και συμβαίνει αυτό ακριβώς, μαθαίνεις να ζεις με τη νέα αυτή πραγματικότητα επειδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αφήνεις πίσω, δεν ξεχνάς, αλλά προχωράς. Ξεσπάς, εκφράζεις τον πόνο σου, μα επικεντρώνεσαι στο παρόν και στο μέλλον σου, στη ζωή αυτή και σε κάθε νέο κεφάλαιο της που σε περιμένει στη γωνία. Όσο πιο μεγάλη σημασία έχει ό,τι συνέβη, μας δυσκολεύει ακόμη παραπάνω, μα εκεί ακριβώς καταλαβαίνουμε και την πόση δύναμη έχει ο κάθε ένας μέσα του για να τη χρησιμοποιήσει.
Η αναγνώστρια είπε:
Έχοντας μια πιο αισιόδοξη ματιά, για εμένα η ζωή συνεχίζεται. Μετά από κάθε απώλεια οποιασδήποτε μορφής, περνάμε από κάποια στάδια “πένθους”, τα οποία δε διαρκούν το ίδιο σε κάθε άνθρωπο. Στην αρχή νιώθουμε πως ο κόσμος διαλύεται, πως δε θα μπορέσουμε να πατήσουμε γερά στα πόδια μας. Στο τέλος όμως, μετά απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες, βγαίνουμε πιο δυνατοί, συνειδητοποιούμε τη νέα πραγματικότητα και συνεχίζουμε να ζούμε σε αυτές τις νέες συνθήκες, κοιτάζοντας μπροστά.
Η εσωτερική μας δύναμη δεν εμφανίζεται σε όσα μπορούμε να κάνουμε, αλλά σε όσα εν τέλει καταφέραμε να ξεπεράσουμε παρόλο που πιθανώς νομίζαμε ότι δεν θα μπορούσαμε. Αυτή η αισιόδοξη ματιά που αναφέρεται στην παραπάνω άποψη, είναι πως μας οδηγεί στο να την αναγνωρίσουμε, να βγούμε πιο δυνατοί και να συνεχίσουμε σε μια νέα πραγματικότητα, σε ένα νέο κεφάλαιο.
Ο χρόνος δεν μπορεί να θεραπεύσει τον συναισθηματικό πόνο, αλλά μπορεί να σου δείξει πως να τον αφήσεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις το τι έγινε, μα πρέπει να το ξεπεράσεις, πρέπει να προχωρήσεις, πρέπει να το αφήσεις πίσω. Δε σημαίνει ότι θα ξεχάσεις, ποτέ δε θα ξεχάσεις, ακόμη και μέσα στη νέα σου καθημερινότητα μικρά σημάδια θα σου ξυπνούν τον πόνο, μα εσύ θα έχεις αποδεχτεί το τι έγινε και θα έχεις συνεχίσει να ζεις. Τελικά η ζωή συνεχίζεται, κι έχει πολύ πόνο, κι έχει πολύ ακόμη να μας πληγώσει, τι σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε;
Πρέπει να συγχωρούμε τις καταστάσεις, αλλά και τον εαυτό μας ώστε να πιστέψουμε σε αυτόν για να συνεχίσουμε. Δεν τα παρατάμε, αρκεί ένα βήμα την ημέρα, με το δικό μας ρυθμό απλώς χωρίς να σταματάμε. Ακόμη και μια μικρή πρόοδος μπορεί να βοηθήσει πολύ. Ό,τι κι αν περνάμε, όσο δύσκολο κι αν είναι δεν θα ‘ναι μόνιμο. Η ευτυχία θα μας χτυπήσει ξανά την πόρτα. Δε θα έπρεπε να αφήσουμε τίποτα να μας βγάλει εκτός τροχιάς… εκτός παιχνιδιού. Η ζωή είναι σαν να παίζεις μια παρτίδα σκάκι, δεν μπορείς να αναιρέσεις τις κινήσεις, αλλά μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα σου… καλύτερο.
