Ο γαλλικός εξτρεμισμός επηρέασε σίγουρα τον κινηματογράφο και σήμερα οι γαλλικές παραγωγές ταινιών τρόμου κάνουν θραύση. Ίσως να μην ακολούθησαν τις ιταλικές της δεκαετίας του ’60 ή την ανάδυση των αμερικάνικων ταινιών την δεκαετία του ’70, αλλά σήμερα έχουν ανεβάσει αρκετά υψηλά τα στάνταρ. Οι γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα δεν φοβούνται να τολμήσουν και να σοκάρουν με οποιονδήποτε τρόπο, όντας «τρομακτικά» μπροστά για την εποχή τους και για τα δεδομένα των χολιγουντιανών σημερινών του είδους. Με σαδιστική μαεστρία και την δύναμη της ευρωπαϊκής γοητείας, οι Γάλλοι σκηνοθέτες και σκηνοθέτιδες έχουν καταφέρει να αφήσουν ιστορία με ορισμένες αξιομνημόνευτες ταινίες για τον κινηματογράφο, μερικές εκ των οποίων συμπεριλαμβάνονται στην παρακάτω λίστα.
High Tension (2003)
Σκηνοθεσία: Alexandre Aja
Πρωταγωνιστούν: Cécile de France, Maïwenn, Philippe Nahon
Βαθμολογία στο IMDb: 6,8/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=ZsfqXekOvJQ
Η Alex, ταξιδεύει με το αυτοκίνητο μαζί με την φίλη της, την Marie, κατευθυνόμενες προς το εξοχικό της με σκοπό να διανυκτερεύσουν εκεί μαζί με την οικογένεια της. Η γαλήνια γαλλική επαρχία, με τον καυτό ήλιο της εξοχής, είναι η συνταγή για μια ξεκούραστη και ξέγνοιαστη διαμονή… για όσους φυσικά δεν έχουν δει το «Texas Chainsaw Massacre»! Μια ήρεμη νύχτα πρόκειται να πάρει μια παντελώς διαφορετική τροπή και να αποτελέσει μια από τις φρικιαστικότερες εμπειρίες των πρωταγωνιστών μέσα σε μόνο λίγα λεπτά. Η Marie καλείται να προστατεύσει την αδελφική της φίλη (αλλά και κρυφό αντικείμενο του πόθου της), από έναν μανιακό δολοφόνο που αφού εισέβαλλε στο σπίτι και ξεκλήρισε το ένα μέρος της οικογένειας, τώρα στοχεύει στην ολική εξόντωση οποιασδήποτε ανθρώπινης ύπαρξης στο σπίτι και ψάχνει τα ελάχιστα εναπομείναντα θύματα, που τρέχουν λυσσασμένα να ξεφύγουν από τον «τερατοειδή» δολοφόνο. Από την μια στιγμή στην άλλη, η τρομακτική ησυχία των σκηνών όπου ο φονιάς πλησιάζει αργά και βασανιστικά στο να ανακαλύψει τα «θηράματα» του, μετατρέπεται σε ανυποψίαστο χρόνο σε μια περιπέτεια ατέρμονης αγωνίας και υπερέντασης, όπου οι δυο γυναίκες προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να ξεφύγουν από του «λύκου» τα δόντια. Πριν από μια σειρά επιτυχημένων ταινιών τρόμου («The Hills Have Eyes», «Μirrors», «Piranha 3D»), ο γαλλικής καταγωγής Alexandre Aja, έφερε στην μεγάλη οθόνη μια πρωτότυπη και αληθινά βίαιη ταινία με ευρωπαϊκή «νότα», αλλά και μια διακριτική vintage αύρα ως αναφορά στις splatter και τις slasher της δεκαετίας του ’70. Το 2003, ήταν σαφώς μια «δυνατή» κινηματογραφική χρονιά, ιδίως για το συγκεκριμένο είδος («A Tale of Two Sisters», «Dead End», «Final Destination 2», «Wrong Turn») και σίγουρα το «High Tension» ανέβασε αρκετά τον πήχη για τις μετέπειτα χρονιές. Συνιστάται πριν την θέασή της, μια καλή προετοιμασία για μια από τις πιο αγωνιώδεις γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη αλλά και θα ιντριγκάρει με ένα ανατριχιαστικότατο plot twist.
In my Skin (2002)
Σκηνοθεσία: Marina de Van
Πρωταγωνιστούν: Marina de Van, Laurent Lucas
Βαθμολογία στο IMDb: 6,3/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=HP6Ro-Rwvl8
Παρακολουθούμε μια νεαρή γυναίκα να διασκεδάζει σε ένα επαγγελματικό πάρτι, ενώ εξορμώντας τον χώρο μέσα στην νύχτα χάνει την ισορροπία της και τραυματίζει το πόδι της σε κάτι παραπεταμένα σίδερα. Στην συνέχεια, αποδεικνύεται ότι η πληγή είναι πολύ πιο μεγάλη και επικίνδυνη από ότι η ίδια αντιλαμβάνεται και ενώ οι υπόλοιποι φαίνονται σοκαρισμένοι όταν την αντικρίζουν, εκείνη δεν μοιάζει να αισθάνεται τον ανάλογο πόνο. Η πρωταγωνίστρια, ενώ βιώνει μια αντικειμενικά καλή φάση της ζωής της (παίρνει προαγωγή στην δουλειά της κερδίζοντας μια θέση που ανέκαθεν αποζητούσε χωρίς ιδιαίτερο κόπο, ενώ παράλληλα ζει με το αγόρι της σε ένα διαμέρισμα και διασκεδάζει με τις παρέες της από την δουλειά), μοιάζει πλήρως αποκομμένη από την πραγματικότητα και εντελώς απαθής ως προς αυτά που της συμβαίνουν, εξού και η στάση της απέναντι στον τραυματισμό της, αγνοώντας την σοβαρότητα της κατάστασης της. Σταδιακά, αποκτάει μια εμμονή με το να ξύνει την πληγή της και να την ανοίγει ολοένα και περισσότερο κάθε φορά. Έπειτα, καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι αρκετό και φτάνει σε ακρότητες καταλήγοντας… να θέλει να καταβροχθίσει όλο της το δέρμα. Η Marina de Van ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνίστρια της ταινίας, πιάνει για πρώτη φορά την κάμερα στα χέρια της και δημιουργεί μια από τις αληθινά πιο περίεργες γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα. Οι γυναίκες, χωρίς δεύτερη σκέψη έχουν κατακτήσει μια σημαντική θέση στον γαλλικό κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια και δίνουν μια τρομερά ενδιαφέρουσα πινελιά στο είδος του τρομακτικού. Η προκειμένη, μας μυεί στην ζωή και την προσωπικότητα μιας ψυχικά διαταραγμένης ηρωίδας, που όσο και να θέλουμε είναι σχεδόν ανέφικτο να αναλύσουμε ή να ταυτιστούμε. Η σκηνοθετική της οπτική, καταφέρνει να αφήσει ένα «μούδιασμα» αλλά και την απόλυτη αναισθησία, το οποίο είναι κάτι που ίσως να μας κατευθύνει περισσότερο κοντά στην πρωταγωνίστρια, αφήνοντας μας το ίδιο αποστασιοποιημένους από το υπόλοιπο περιβάλλον, όπως ακριβώς και η ίδια. Σίγουρα δεν είναι μια ταινία που προτείνεται ανεπιφύλακτα και δεν είναι για όλους, αλλά οι τολμηροί αξίζει να δώσουν μια ευκαιρία σε ένα αηδιαστικό, ψυχρό και εντυπωσιακά σοκαριστικό art film, όπως το «Dans ma peau».
Inside (2007)
Σκηνοθεσία: Alexandre Bustillo, Julien Maury
Πρωταγωνιστούν: Alysson Paradis, Jean-Baptiste Tabourin, Béatrice Dalle
Βαθμολογία στο IMDb: 6,8/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=5FKVN4JxvlE
Πριν μερικούς μήνες, ένα απρόσμενο δυστύχημα αφήνει την έγκυο Sarah, χήρα. Λίγο καιρό αργότερα, ενώ αδυνατεί να ξεπεράσει πλήρως το σοκ της απώλειας, προετοιμάζεται να γεννήσει την αμέσως επόμενη ημέρα της παραμονής των Χριστουγέννων. Ωστόσο, η τελευταία της νύχτα προβλέπεται επιπλέον δύσκολη από ότι είναι ήδη, εξαιτίας μιας απρόσμενης επίσκεψης από μια άγνωστη, μυστηριώδη γυναίκα που την παρακολουθεί στενά, θέτοντας σε κίνδυνο την μητέρα αλλά και το αγέννητο μωρό της. Το σκηνοθετικό δίδυμο Julien Maury και Alexandre Bustillo, κάνουν το ξεκίνημά τους με μια υπερβολικά gore εξτρεμιστική ταινία, επηρεασμένοι αρκετά από προγενέστερες ταινίες του είδους. Το κοινό, μετά από αυτό το θέαμα σίγουρα δεν θα μπορούσε να περιμένει τίποτα παραπάνω, καθ’ ότι δεν υπήρξε κάτι που παρέμεινε αθέατο. Η συγκλονιστικά σκληρή βία και αιματοχυσία καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, είναι σίγουρα απαγορευτική για γεμάτο στομάχι και εγκυμονούσες, καθώς η ναυτία είναι αναπόφευκτη. Η πρωταγωνίστρια, μολονότι στην εισαγωγή εκπέμπει αρκετή ψυχρότητα, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι νιώθει για εκείνη ενίοτε συμπόνια μετά από τα ατελείωτα βασανιστήρια που υπομένει. Οι ταινίες home invasion γνώρισαν τεράστια επιτυχία τον 21ο αιώνα, με μια συνταγή που πάνω κάτω έχουμε πλέον «χορτάσει» να παρακολουθούμε. Η συγκεκριμένη, παρά το γεγονός ότι «μπαίνει» στο θέμα στα πρώτα της μόλις λεπτά, δεν καταλήγει σε καμία περίπτωση να γίνει ανιαρή καθώς δεν φαίνεται να σταματάει, πραγματικά, πουθενά. Στην σκηνοθετική ατμόσφαιρα της απόλυτης αγωνίας και του τρόμου, έρχεται να συμβάλλει ένα ιδιαίτερο ντουέτο της πρωταγωνίστριας (υποδυόμενη από την ανερχόμενη Alysson Paradis) και του μακάβριου εισβολέα (που ενσαρκώνει η συγκλονιστική Béatrice Dalle), δύο ηθοποιών που δίνουν «ρέστα» και καταφέρνουν να γίνουν πιο τρομακτικές από ποτέ σε μια από τις βιαιότερες γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα.
Raw (2016)
Σκηνοθεσία: Julia Ducournau
Πρωταγωνιστούν: Garance Marillier, Ella Rumpf, Rabah Nait Oufella
Βαθμολογία στο IMDb: 7/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=gFlXVX2af_Y
Η ντροπαλή και ταπεινή Justine, ξεκινάει την πρώτη της χρονιά ως φοιτήτρια στην σχολή κτηνιατρικής, κάτι που αγαπάει ιδιαιτέρως και αφοσιώνεται εξ’ ολοκλήρου, πράγμα που πηγάζει από τις αυστηρές χορτοφαγικές συνήθειες εκείνης και της οικογένειας της. Κατά την διάρκεια της διαμονής της στις εστίες, με σκοπό να ενταχθεί στην «αίρεση» των φοιτητών της σχολής, εκείνη και οι συνομήλικοί της πέφτουν συχνά θύματα στα «καψόνια» των μεγαλύτερων, μια εκ των οποίων είναι και η -αντιδραστική- αδερφή της. Μετά την παρθενική γεύση κρέατος στο στόμα της, η πρωταγωνίστρια αποκτάει μια επικίνδυνη αλλαγή στον χαρακτήρα της αλλά και μια εμμονική συνήθεια που θα της «κοστίσει» ακριβά. Πεινασμένη για ανθρώπινη σάρκα, θα φέρει εκείνη και την αδερφή της σε μπελάδες και τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Η Γαλλίδα σκηνοθέτιδα, το 2016 φέρνει στην μεγάλη οθόνη την πρώτη της μεγάλη επιτυχία και κερδίζει δικαίως τις εντυπώσεις, σαρώνοντας έναν αξιοπρεπή βαθμό από ποικίλα κινηματογραφικά βραβεία. Εκτός από το ότι αποδεικνύει ακράδαντα ότι η γυναικεία σκηνοθεσία βρίσκεται σε σημαντική «άνθιση», καταφέρνει να διεισδύσει με μια ενδιαφέρουσα ματιά στην ενηλικίωση και την τρομακτική αλλαγή της σχολικής ζωής εν συγκρίσει με την φοιτητική μακριά από το σπίτι, της αδελφικότητας αλλά και φυσικά αποτελεί μια από τις καλύτερες βιγκανιστικές απεικονίσεις στον κινηματογράφο. Μια υπέροχη και κυριολεκτικά «ωμή» αλληγορία με μοντέρνα ματιά, αξιότιμες υποκριτικές -με έμφαση στην πρωταγωνίστρια- χιούμορ και ταυτόχρονα βαθύ συναίσθημα σε «ψυχρό» φόντο. Προτείνεται ανεπιφύλακτα για εκείνους που εκτιμούν την «ωμότητα» και τις καλές ταινίες, καθώς η προκειμένη αποτελεί, αν όχι όλων των εποχών, σίγουρα μια από τις πιο θελκτικές γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα.
Calvaire (2004)
Σκηνοθεσία: Fabrice Du Welz
Πρωταγωνιστούν: Laurent Lucas, Brigitte Lahaie, Gigi Coursigny
Βαθμολογία στο IMDb: 6,2/10
Trailer: Calvaire trailer (2004) – YouTube
Ένας καλλιτέχνης, ταξιδεύοντας με το επαγγελματικό του φορτηγό του προς το σπίτι του για τα Χριστούγεννα, καταλήγει σε ένα απομωνομένο χωριό όπου τον «αφήνει» το όχημα του. Οι οπισθοδρομικοί και αποκομμένοι από τον πολιτισμό κάτοικοι, αρχικά μοιάζει να «απειλούνται» κατά έναν τρόπο από τον ξένο, όμως αργότερα αποκαλύπτεται ότι ο μόνος που θα πρέπει να φοβάται για την σωματική και ψυχική του ακεραιότητα, είναι ο ίδιος. Το 2004, ο Fabrice Du Welz μας μυεί σε μια εξωφρενική πραγματικότητα της γαλλικής επαρχίας και των ανθρώπων της που αδυνατούν να «αγκαλιάσουν» το διαφορετικό και πόσο μάλλον όταν αυτό συνδέεται με την τέχνη. Πρόκειται, ίσως για την πιο «ήσυχα» τρομακτική πρόταση της λίστας, όπου η μυστικιστική ατμόσφαιρα -που αγγίζει τα όρια της παράνοιας- αφήνει στην πραγματικότητα την μεγαλύτερη αίσθηση φρίκης, σε σύγκριση με άλλες φαινομενικά βιαιότερες. Ο θεατής, είναι σχεδόν αδύνατον να μπορούσε να φανταστεί έως που θα έφτανε η φαντασία κάποιου και στην συγκεκριμένη περίπτωση, βασισμένο στον ωμό ρεαλισμό. Πράγματι, η απεικόνιση τέτοιου είδους σαδιστικών βιαιοπραγιών (όπως ο βιασμός και η κτηνοβασία), δεν αποτυπώνεται εύκολα στην μεγάλη οθόνη και προϋποθέτει ιδιαίτερη τόλμη από τον σκηνοθέτη. Εμφανώς επηρεασμένος από τον Tobe Hooper και τον Bela Tarr, φτιάχνει μια πρωτότυπη εικόνα βίας με ελάχιστη αιματοχυσία και χωρίς jump scares, που παραμένει για καιρό στο μυαλό του κοινού μετά την προβολή της αλλά και καθίσταται μια από τις αντικειμενικά πιο άρρωστες γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα. Καταδικάζοντας με τον πιο αιχμηρό και φρικιαστικό τρόπο την επίδραση της θρησκείας στους ακαλλιέργητους ανθρώπους μιας μικρής κοινότητας αλλά και τον τρομακτικά ιδιόμορφο τρόπο ζωής τους, κερδίζει τις εντυπώσεις, παρ’ ότι ήπια σχετικά αναγνωρισιμότητα, ενώ παράλληλα ελκύει τους κριτικούς για βαθύτερες «αναγνώσεις». Ο πρωταγωνιστής (Laurent Lucas), βιώνει τον δικό του Γολγοθά (εξού και ο τίτλος) σαν ένας σύγχρονος Ιησούς που -άθελά του- επιδιώκει να γνωρίσει στους χωριάτες έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, ενώ εκείνοι ακόμη πασχίζουν να κρατήσουν επαφή με τις εξελίξεις της ζωής που τρέχουν.
Climax (2018)
Σκηνοθεσία: Gaspar Noé
Πρωταγωνιστούν: Sofia Boutella, Romain Guillermic, Souheila Yacoub
Βαθμολογία στο IMDb: 7/10
Trailer: CLIMAX Official Trailer (2018) Sofia Boutella, Gaspar Noé Movie HD – YouTube
Μια ομάδα νέων φιλόδοξων χορευτών «σμίγουν» και ενώνουν τα ταλέντα τους για μια ομαδική χορογραφία μιας νεαρής καταξιωμένης χορογράφου. Το κάθε μέλος έχει λάβει μέρος για δικό του προσωπικό λόγο (αρκετά καλό για να βρίσκονται εκεί), χωρίς αυτό να συνάπτει πάντοτε με των υπολοίπων ούτε απαραίτητα για χάρη της τέχνης. Μετά την πρόβα τους διοργανώνουν ένα μεγάλο πάρτι, όπου σκοπεύουν να διασκεδάσουν μέχρι πρωίας. Όμως μια απρόσμενη ανατροπή, θα αλλάξει εντελώς την ροή της διασκέδασης όταν αποκαλυφθεί ότι κάποιος έχει ρίξει LSD μέσα στην σανγκριά από την οποία όλοι είχαν πάρει μια γεύση. Η μοναδική νηφάλια παρουσία, είναι αναγκασμένη να παρακολουθεί μια τραυματική εμπειρία φλιπαρισμένων αγριεμένων νέων, που δίνουν στην διασκέδαση μια σοκαριστικά άσχημη τροπή. Ο αμφιλεγόμενος Gaspar Noé, μας αφηγείται μια ανατριχιαστική ιστορία ενός κακού τριπαρίσματος, αναδρομώντας τον χρόνο πίσω στην rave εποχή των 90’s. Με έναν περίτεχνο συνδυασμό ρεαλισμού και σουρεαλισμού, δημιουργείται η πιο ιδιαίτερα ανατριχιαστική από τις γαλλικές ταινίες τρόμου των τελευταίων χρόνων αλλά και άλλη μια από τις βιαιότερες (κρίνοντας και από τον σκηνοθέτη της). Τα απίστευτα χορευτικά, η ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά και τα έντονα χρώματα, στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Noé, μπορούν εύκολα να παραπλανήσουν τον ανυποψίαστο θεατή, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ένα απλό πάρτι, επρόκειτο να μετατραπεί σε κυριολεκτική τραγωδία. Έκανε επιτυχώς την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Καννών το 2018, κερδίζοντας με την σειρά του ορισμένα σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία αλλά και τις εντυπώσεις του κοινού, για την «αποκρουστικά» όμορφη μίξη μιας ατελείωτης χορογραφίας (όπου παρακολουθούμε τους χορευτές να οδηγούνται σταδιακά στην παράνοια μέσω της τέχνης), ενός μεγάλου πάρτι και μιας φρικιαστικής εμπειρίας ναρκωτικών σε μια ταινία τρόμου. Η μοντέρνα μαγεία του μπορεί ομολογουμένως να συναρπάσει, όμως σίγουρα δεν προτείνεται για εκείνους που βρίσκονται υπό την επήρεια, καθώς για την επίδραση του έργου του, ο σκηνοθέτης φαίνεται να αποποιείται κάθε είδους ευθύνη…
Trouble Every Day (2001)
Σκηνοθεσία: Claire Denis
Πρωταγωνιστούν: Béatrice Dalle, Vincent Gallo, Jean-Pol Fargeau
Βαθμολογία στο IMDb: 6/10
Trailer: Trouble Every Day (trailer) – AIFF 2017 – YouTube
Ένα ερωτευμένο ζευγάρι νιόπαντρων Αμερικανών, ταξιδεύουν στο Παρίσι όπου πρόκειται να βιώσουν κάποιες συγκλονιστικά πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναισθήματα. Παράλληλα, η ταινία ακολουθεί μια εμφανώς ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα (Béatrice Dalle) που εκπορνεύεται με σκοπό να πραγματοποιήσει ορισμένες -τρομακτικά- τρελές της φαντασιώσεις. Στο μεταξύ, ο Αμερικανός άντρας (Vincent Gallo) «σπάει» τους δεσμούς του γάμου και καταφεύγει σε περιστασιακές εξωσυζυγικές σχέσεις, για να εκπληρώσει και αυτός τις ιδιόρρυθμες σαρκικές του επιθυμίες, μοιάζοντας η σχέση του με την σύζυγό του να μην ικανοποιεί τις εξωπραγματικές απαιτήσεις του. Ο εύστοχος τίτλος, κατά έναν τρόπο προδίδει την ταινία, εισάγωντάς μας σε ένα ανήθικο και αυτοκαταστροφικό «λούκι», που επαναλαμβάνεται διαρκώς αφήνοντας πίσω του πολλά θύματα. Το ιδιαίτερα απόκοσμο arthouse film της επιτυχημένης Claire Denis, συμπληρώνει και επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την «βασιλεία» των γυναικών σκηνοθέτιδων, ενώ αφήνει πίσω του ανάμεικτες κριτικές και συναισθήματα, προκαλώντας απτόητη αντιδράσεις και «κατακραυγή». Μέσα από έναν ανέλπιστα αργό ρυθμό (για αρκετούς ιδιαιτέρως πληκτικό), καταφέρνει να αποτυπώσει την δύνη της (απ)ανθρώπινης αρρώστιας και έως που μπορεί κανείς να φτάσει για να «καταπραΰνει» τον πόνο προσωρινά. Με μια διαφορετική από τις άλλες αφηγηματική τεχνική, η Denis σκηνοθετεί ξεκάθαρα με τους δικούς της κανόνες στην συγκεκριμένη περίπτωση, πειραματιζόμενη στο να διηγηθεί μια -διαδεδομένη για την γαλλική κουλτούρα- ιστορία κανιβαλισμού, ειπωμένη με έναν δικό της μοναδικό τρόπο. Ωστόσο, ο αργή ροή της συμπληρώνεται και τελειοποιείται από κάποιες αληθινά ισχυρές σκηνές που «τραντάζουν» τον θεατή. Αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες γαλλικές ταινίες τρόμου του 21ου αιώνα, με συνεργό τον Gallo, ο οποίος παραπέμπει κάλλιστα σε κάτι «άρρωστο». Προβλήθηκε στο φεστιβάλ Καννών μια από τις «δυνατές» χρονιές και κατ’ επέκταση δεκαετίες για τον γαλλικό κινηματογράφο και παρ’ ότι για τους ανυποψίαστους συχνά αναφέρεται ως ερωτική ταινία τρόμου, συμπεριλαμβάνει μερικές από τις πιο αντι-ερωτικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου.
