
Ο Ελληνικός κινηματογράφος: Η αρχή
Ο κινηματογράφος είναι η αποκαλούμενη έβδομη τέχνη. Μαζί με τη γλυπτική, τη ζωγραφική, το χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.
Στο ξεκίνημά του εμφανίστηκε ως τεχνική καταγραφής της κίνησης (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).
Ο ελληνικός κινηματογράφος περιλαμβάνει ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα, από Έλληνες ή ξένους σκηνοθέτες. Χωρίζεται στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο (μέχρι τη δεκαετία του 1960), το νέο ελληνικό κινηματογράφο (δεκαετίες του 1970 και 1980) και τον σύγχρονο (1990 και μετά).
Η Έναρξη
Η πρώτη κινηματογραφική προβολή πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1896 στην Αθήνα από τον Αλεξάντρ Προμιό. Οι Θεσσαλονικείς ήρθαν σε επαφή με το νέο αυτό μέσο τον Ιούλιο του 1897. Τον Ιούλιο του 1900 στη Σύρο πραγματοποιήθηκαν τακτικές προβολές.
Η πρώτη ελληνική ταινία μεγάλου μήκους γυρίστηκε από τον Σμυρνιό σκηνοθέτη και παραγωγό Κώστα Μπαχατώρη. Τίτλος της Γκόλφω. Γυρίστηκε το 1914 στα στούντιο στην Χαλκοκονδύλη με ηθοποιούς από τα επονομαζόμενα μπουλούκια.
Το κόστος της εξωφρενικό για την εποχή: 100.000 δραχμές. Ποσό που δεν αποσβέστηκε από τις εισπράξεις, αναγκάζοντας τον παραγωγό να απομακρυνθεί από το επάγγελμα.
Η πρεμιέρα της έγινε στον κινηματογράφο Πάνθεον στην πλατεία Ομονοίας στις 22 Ιανουαρίου 1915.
Άλλες ταινίες της εποχής αυτής είναι: Η κερένια κούκλα (1916) του Μιχάλη Γλυτσού, Η προίκα της Αννούλας (1918) του Δήμου Βρατσάνου και η μικρού μήκους κωμωδία Ο Βιλλάρ στα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου (1920) του Γιόζεφ Χεπ, που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Ελληνικός κινηματογράφος: συνέχεια
Ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος διέκοψε την ανοδική πορεία του κινηματογράφου. Γυρίστηκαν όμως από κινηματογραφιστές αρκετά πολεμικά ντοκιμαντέρ. Την περίοδο του μεσοπολέμου γεννήθηκε και ο Τσάρλι Τσάπλιν της χώρας μας Μιχαήλ Μιχαήλ, ο πρώτος σταρ του Ελληνικού σινεμά.
Η κινηματογραφική παραγωγή έφτασε στο απόγειό της την επταετία 1927-1933. Τότε δραστηριοποιήθηκαν πολλές εταιρείες παραγωγής (DAG Film, Άστρο Φιλμ, Ακροπόλ Φιλμ, Άγιαξ Φιλμ κ.ά.).
Είναι η πιο παραγωγική περίοδος πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γυρίστηκαν 32 ταινίες. Μεταξύ αυτών και το αριστούργημα του βωβού ελληνικού κινηματογράφου: το Δάφνις και Χλόη (1931), σε σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου. Η ταινία αυτή καινοτόμησε καθώς περιέχει την πρώτη σκηνή γυμνού στην ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Ο ήχος μπαίνει στο παιχνίδι
Η απαιτούμενη τεχνολογία άργησε να έρθει στην Ελλάδα. Στην Αμερική ήδη είχαν γίνει επιτυχημένες προσπάθειες ενσωμάτωσης ήχου στις ταινίες.
Στις ταινίες οι απάχηδες των Αθηνών (1930) και Φίλησέ με Μαρίτσα (1930), η εταιρεία παραγωγής DAG Film συγχρόνισε την εικόνα με μουσική προερχόμενη από γραμμόφωνο. Ο Αγαπητικός της βοσκοπούλας (1932) χρειάστηκε να σταλεί σε εργαστήρια του εξωτερικού, καθώς στην Ελλάδα δεν υπήρχε ο κατάλληλος εξοπλισμός.
Οι επόμενες ελληνικές ταινίες όπως η Προσφυγοπούλα (1938), στην οποία πρωταγωνιστούσε η Σοφία Βέμπο γυρίστηκαν στην Αίγυπτο, όπου υπήρχαν στούντιο με σύγχρονα μηχανήματα.
Η λογοκρισία και ο φόρος 70% στα «δημόσια θεάματα» που επέβαλε το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του 1936, αποδυνάμωσε τον ελληνικό κινηματογράφο. Το βάρος της παραγωγής έπεσε σε προπαγανδιστικά υπέρ του Μεταξά ντοκιμαντέρ. Γυρίστηκαν περίπου 450 τέτοια φιλμ.
Το τραγούδι του χωρισμού (1939), ήταν η μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε ο Φιλοποίμην Φίνος, στην οποία μάλιστα πρωταγωνιστούσε ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.
(1941-1944)
Η Κατοχή εκμηδένισε την παραγωγή. Ο γερμανικός στρατός κατάσχεσε τα στούντιο και τον τεχνικό εξοπλισμό, καταστρέφοντας ουσιαστικά τις εταιρείες παραγωγής.
Το 1943 η Φίνος Φιλμ παρουσίασε την πρώτη κατοχική ταινία, Η φωνή της καρδιάς του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, στην οποία έπαιζαν οι Αιμίλιος Βεάκης, Καίτη Πάνου, Δημήτρης Χορν και Λάμπρος Κωνσταντάρας.
Ξεχωρίζουν τα Χειροκροτήματα (1944), με πρωταγωνιστή τον Αττίκ. Τα Χειροκροτήματα ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιώργου Τζαβέλλα.

Ελληνικός κινηματογράφος (1945-1954)
Παρά την άσχημη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας οι κινηματογραφικές παραγωγές αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Ιδρύθηκαν νέες εταιρείες όπως οι Ανζερβός, Σπέντζος Φιλμ, Μήλλας Φιλμ.
Ο Ορέστης Λάσκος σκηνοθέτησε τις Ραγισμένες καρδιές το 1945, ένα ρομαντικό δράμα.
Υπέροχες ταινίες όπως Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) του Αλέκου Σακελλάριου, Ο Μεθύστακας (1950) του Γιώργου Τζαβέλλα με τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική τους επιτυχία δημιουργήθηκαν τότε.
Μέσα από όλες αυτές τις ταινίες το κοινό γνώρισε μερικά από τα γνωστότερα ονόματα του χώρου, όπως οι σκηνοθέτες-σεναριογράφοι Μιχάλης Κακογιάννης, Νίκος Τσιφόρος, Γρηγόρης Γρηγορίου και Νίκος Κούνδουρος. Αλλά και σπουδαίους ηθοποιούς όπως Ορέστης Μακρής, Βασίλης Λογοθετίδης, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Έλλη Λαμπέτη, Ίλυα Λιβυκού και Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Σιγά σιγά ο Ελληνικός κινηματογράφος εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και παίρνει διαστάσεις που αργότερα θα μας χαρίσει διεθνή βραβεία και διακρίσεις.
πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
Κινηματογράφος: https://el.wikipedia.org/wiki/Κινηματογράφος
Ελληνικός κινηματογράφος: https://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικός_κινηματογράφος