Τα κύρια «θύματα» των remake παραμένουν οι ταινίες εκτός Αμερικής
Αν έχετε δει τη γαλλική κωμωδία «Οι Άφθαρτοι», ίσως να εκπλαγήκατε μαθαίνοντας πως έφτιαξαν κιόλας remake της στο Χόλιγουντ. Βέβαια, δεν είναι η μοναδική ξενόγλωσση ταινία που ξαναγυρίστηκε με αγγλόφωνο cast. Το Χόλιγουντ, επιμένει στα remakes αλλόγλωσσων ταινιών, που σημειώνουν επιτυχία όχι γιατί πρόκειται για έναν μηχανισμό που αφαιμάζει κάθε ευκαιρία για κέρδος, αλλά γιατί τόσο το κοινό των ΗΠΑ όσο και πολλές άλλες χώρες προτιμούν αγγλόφωνες ταινίες.
Σίγουρα, ο αγγλόφωνος κόσμος είναι μια μεγάλη οικονομική δύναμη για τον κινηματογράφο, η οποία είναι «συνηθισμένη» στη θέαση ταινιών δίχως υπότιτλους ή ντουμπλάρισμα. Δύσκολα θα επιλέξει το κοινό των ΗΠΑ μια ξενόγλωσση ταινία ακόμα κι αν πρόκειται για αριστούργημα. Επιπλέον, δεν είναι ανακριβές να πούμε πως τα «μεγάλα ονόματα» φέρνουν και εισπράξεις. Αναγνωρίζοντας τον ηθοποιό το κοινό σπεύδει στις αίθουσες κάτι που δε συμβαίνει με τις ξενόγλωσσες ταινίες. Η αναγνωσιμότητα πολλών σταρ εκτός του Χόλιγουντ περιορίζεται συνήθως στα σύνορα μιας χώρας κι αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Βλέποντας αυτό, οι εταιρείες παραγωγής του Χόλιγουντ αποφάσισαν – χρόνια τώρα – να αδράξουν την ευκαιρία και φυσικά να επωφεληθούν.
Το Χόλιγουντ επιμένει στα remakes που πιστεύει πως θα «πουλήσουν»
Το Χόλιγουντ επιμένει στα remakes, γιατί η ζήτηση είναι μεγάλη συνεπώς και το κέρδος. Αν αναλογιστούμε τις ταινίες που έχουν ξαναγυριστεί θα δούμε πως στην πλειοψηφία τους είναι πολύ κερδοφόρες ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο επιτυχημένες σε σύγκριση με το πρωτότυπο.
Η προηγούμενη δεκαετία ήταν ίσως η εποχή που οι Γιαπωνέζικες ταινίες τρόμου κατέκλεισαν το Χόλιγουντ. Μιλάμε για πολύ εμπορικές ταινίες όπως το «The Ring», «The Grudge», «Pulse» και το «The eye». Όμως, οι ταινίες τρόμου δεν ήταν το μοναδικό είδος με πολλά remakes. Γαλλικός, Βρετανικός και Γερμανικός κινηματογράφος προσέφεραν σε κάθε είδος. Περιπέτειες, δραματικές, ρομαντικές κομεντί και οτιδήποτε έμοιαζε να πουλάει εισιτήρια μπήκε στο στόχαστρο και μας έφερε άφθονα remakes. Ενδεικτικά, το «Taxi» με την Queen Latifah, το «Unfaithful» με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, το «No Reservations» με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, το «Vanilla Sky» με τον Τομ Κρουζ, το «Solaris» με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, το «The Girl with the Dragon Tattoo» με τον Ντάνιελ Γκρεγκ αλλά και το «The Pledge» με τον Τζακ Νίκολσον είναι μονάχα λίγα από τη μεγάλη λίστα των remakes.
Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι σύμφωνα με το tdylf.com μεταξύ 2003 και 2012 παράχθηκαν συνολικά 122 remakes. Σαφώς, δεν αποτέλεσαν όλα επιτυχίες, ούτε υπήρξαν όλα εξίσου εμπορικά. Όμως, οι ίδιες ιδέες επαναχρησιμοποιήθηκαν και ουσιαστικά δεν παράχθηκαν πρωτότυπες στη θέση τους. Μήπως τελικά το Χόλιγουντ επιμένει στα remakes λόγω έλλειψης πρωτοτυπίας;
Το Χόλιγουντ επαναλαμβάνεται
Τα τελευταία χρόνια, ίσως έχετε προσέξει πως γίνονται και αρκετά remakes παλαιότερων Χολιγουντιανών ταινιών. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το «Ocean’s Eleven» αλλά και το πολύ πρόσφατο «A Star is Born». Όσο ωραία κι επιτυχημένα κι αν ήταν σε κάνει να διερωτάσαι τον λόγο που συμβαίνει. Στην προκειμένη δεν υπάρχει το χάσμα της γλώσσας και πρόκειται για καστ επωνύμων ακόμα κι αν αναφερόμαστε σε προγενέστερων ετών. Πρόκειται για έλλειψη νέων ιδεών ή αποτέλεσμα μιας νοσταλγίας;
Ό,τι κι αν είναι, με δεδομένο ότι οι ταινίες που καταλήγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες είναι πολύ λιγότερες απ’ ότι τα προηγούμενα έτη αναμένεις τουλάχιστον κάτι καλύτερο. Το Χόλιγουντ επαναλαμβάνεται προσπαθώντας να δώσει ίσως λίγη παραπάνω ποιότητα όμως καταφέρνει το αντίθετο. Αναμασά ιστορίες που έχουν ειπωθεί και δεν επενδύει στην παραγωγή νέων, ευφάνταστων και πρωτότυπων.
