Μαύρη μαγεία, δαίμονες, υπνοπαράλυση, εφιάλτες, σοκ και ανατροπές. Ο Ari Aster κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο τουλάχιστον δυναμικά με το κινηματογραφόφιλο «Hereditary» του 2018, που κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Sundance, «σπάει» τα ταμεία και ξεκινά την ουσιαστική συνεργασία του με το στούντιο A24. Η ταινία επικεντρώνεται στην Annie Graham (Toni Collette), μητέρα δύο έφηβων παιδιών, του Peter και της εκκεντρικής Charlie και σύζυγος του Steve Graham (Gabriel Byrne). Η Annie έχει μόλις χάσει την δική της μητέρα, με την οποία αν μη τι άλλο διατηρούσαν ανέκαθεν μια πολύ ιδιαίτερη σχέση αγάπης-μίσους. Κατά συνέπεια, τα συναισθήματα για όλη την οικογένεια είναι φανερά μπερδεμένα. Όμως η Charlie δείχνει αρκετά λαβωμένη συναισθηματικά, τείνοντας να αμπαρωθεί ακόμη πιο πολύ στον εαυτό και τους δαίμονές της, μοιάζοντας να την έχει επηρεάσει βαθιά η απώλεια της γιαγιάς της.
Η Charlie είναι μια ιδιόρρυθμη 13χρονη που δεν εκδηλώνει τρομερό ενδιαφέρον ως προς τα κοινά, πάρτι, φίλους και ό,τι τέλος πάντων είναι το προσήκον για το νεαρό της ηλικίας της. Επιπλέον, έχει μια αλλόκοτη συνήθεια να κοιμάται στην παγωμένη σοφίτα αντί για το δωμάτιό της, μια ακόμη προσθήκη στο σύνολο των πραγμάτων που την καθιστούν περίεργη. Εστιάζοντας στον Peter τώρα, που αναλαμβάνει τον ρόλο του μεγάλου αδερφού, διακρίνουμε κάτι σίγουρα πιο φυσιολογικό σύμφωνα με την κοινωνική νόρμα που «φωτογραφίζει» έναν τυπικό έφηβο. Θέλει να παρτάρει, να ερωτευτεί, να δοκιμάσει τα ναρκωτικά του και γενικότερα να μην δίνει τόση βάση στα προβλήματα των γονιών του, καθώς θεωρεί ότι απλώς δεν τον αφορούν. Θα τον απασχολήσουν όταν μεγαλώσει.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, η Annie στην πορεία της ταινίας αποκαλύπτει πως εξαιτίας της κακιάς της συνήθειας να υπνοβατεί είχε τραυματίσει συναισθηματικά και ολοκληρωτικά τον Peter εν αγνοία της, επιδιώκοντας να τον σκοτώσει, γεγονός που έκτοτε έχει ταρακουνήσει την μεταξύ τους σχέση. Αλλά έτσι κι αλλιώς, χωρίς να χρειαστεί να ειπωθούν πολλά, η Annie έχει ολοφάνερα μια αδυναμία στην Charlie, με τον Steve να επιχειρεί διαρκώς να την καλύψει, παίρνοντας εκείνος την ευθύνη του «ώμου» που θα μπορέσει οποτεδήποτε να στηριχτεί ο γιος του. Και κάπως έτσι με αυτά τα δεδομένα, ένα αναπάντεχο ατύχημα θα έρθει να αναταράξει τις ήδη λεπτές ισορροπίες του σπιτιού. Ο Peter ζητά να δανειστεί το αμάξι από την μητέρα του για να παρευρεθεί σε ένα πάρτι κι εκείνη δέχεται υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει μαζί του και την μικρή του αδερφή, με αφορμή μια ωραία ευκαιρία γι’αυτήν να κοινωνικοποιηθεί. Αλλά αυτό που δεν λογάριασε είναι ότι εκτός από πρώτη θα είναι και η τελευταία της νυχτερινή βόλτα.
Όσο ο Peter κερνάει χόρτο το ερωτικό του ενδιαφέρον, η Charlie περιφέρεται αβοήθητη στον χώρο ανάμεσα σε ημιμεθυσμένους εφήβους που δεν παρατηρούν καν την ύπαρξή της στο δωμάτιο. Δοκιμάζει λοιπόν ένα κομμάτι από την τούρτα για να «σκοτώσει» λίγη ώρα, το οποίο της προκαλεί επιτόπου αλλεργικό σοκ. Ο μαστουρωμένος πια, Peter, σπεύδει να μεταφέρει την αδερφή του στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητο, τρέχοντας με ταχύτητα φωτός προκειμένου να προλάβει το μοιραίο, το οποίο έρχεται εντελώς απροσδόκητα καθότι η Charlie τελικά σκοτώνεται ακαριαία από ένα ατύχημα, στο οποίο φυσικά συμβάλλει και η υπερβολική ταχύτητα… Μουδιασμένος, ο Peter γυρνάει σπίτι χωρίς να πει κουβέντα μέχρι να έρθει το επόμενο πρωί, όταν θα ξεκινήσει το πραγματικό μαρτύριο εκείνου αλλά και όλης της υπόλοιπης εναπομείναντης οικογένειάς του, την οποία θα καταλάβει ένα απροσδιόριστο δαιμονικό πνεύμα που θα τους οδηγήσει έναν προς έναν στην αυτοκαταστροφή.
Εδώ παράλληλα, ξεκινάει και το ψυχολογικό ταξίδι της Annie, η οποία αμέσως μετά τον θάνατο της μητέρας της, έρχεται αντιμέτωπη με εκείνον της λατρεμένης της κόρης. Η πρωταγωνίστρια, έχοντας ξαναπεράσει από την δοκιμασία του εν λόγω τραύματος, εισχωρεί στα άδυτα της μαύρης μαγείας, επιθυμώντας να «φέρει» την πνευματική παρουσία της Charlie κοντά στην οικογένειά της μετά την προτροπή μιας μέντιουμ που γνώρισε στο γκρουπ ψυχοθεραπείας με το οποίο έρχεται σε επαφή αραιά και που. Παράλληλα, αναμοχλεύει το πολυτάραχο παρελθόν της μητέρας της και τα καλά κρυμμένα μυστικά της, δείχνοντας τελικά εκείνη να ασκούσε μεγάλη επιρροή στην οικογένεια της κόρης της. Κατά την κωμικοτραγική μύηση της Annie στα άδυτα της μαγείας και της πανίσχυρης δύναμής της, η Toni Collette δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της έως τώρα, αποδεικνύοντας πως αυτός της ο ρόλος, αληθινά, της ταιριάζει γάντι.
Με άφθονο υποβόσκον χιούμορ, στο μεγάλου μήκους ντεμπούτο του («Hereditary»), ο Ari Aster ξεδιπλώνει το ξεχωριστό του ταλέντο και το παραθέτει στον κινηματογραφικό χώρο με μια σημαντική συμβολή που θα τον καταστήσει έναν από τους καλύτερους του είδους της γενιάς μας. Η πλοκή και η σκηνοθετική του ρέντα δεν έχει τελειωμό, με απροσδόκητα, απανωτά plot twists να ξεπηδούν ανά πάσα στιγμή. Σε πρώτη ανάγνωση, το «Hereditary» αφορά τον τύπο ταινιών τρόμου που ταξίδεψαν από τα παλιά και μεταπήδησαν στο σήμερα, συνάδοντας άψογα με την μοντέρνα βιομηχανία ταινιών τρόμου. Όμως, η φαντασία της δημιουργίας δεν σταματάει εκεί όπου είθισται να θέτει τα όρια η πλειοψηφία τους, αφού ο Ari Aster φροντίζει να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα για τα επακόλουθα της ιστορίας. Όπως απέδειξε και στο «Midsommar» του 2018, η ουσία των έργων του είναι απύθμενη, όπως και οι χαρακτήρες του πολυδιάστατοι (και στην προκειμένη περίπτωση με ερμηνείες που ανατριχιάζουν), περιπλέκοντας διαρκώς την αλληγορία, το φανταστικό και την πραγματικότητα μεταξύ τους, που ίπτανται σε ένα αχανές ταξίδι που δεν θέλεις ποτέ να φτάσει στο τέλος του, αφού περιέχει στην κυριολεξία όλα τα στοιχεία που λατρεύουμε στο είδος.
Στο «Hereditary», ο Ari Aster μίλησε για το ψυχολογικό τραύμα, το πως ξεκίνησε, το πως εξελίχθηκε μέσα στην ζωή ενός ανθρώπου καθώς και τις ψυχικές αναταρραχές που έπονται και περνούν από γενιά σε γενιά. Μιλά για ένα παρελθόν που ενώ πασχίζεις να το διώξεις, εκείνο όχι απλώς παραμένει παρόν αλλά σε υποδουλώνει και σε ελέγχει μέχρι εκεί που θέλει εκείνο. Ίσως να χάθηκε ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο για την οικογένεια Graham και μπορεί οι μεταξύ τους σχέσεις να είχαν ήδη πληγωθεί αλλά ο χαμός του ήταν όσο επιβλητικός και πολυσήμαντος όσο και η ύπαρξή του. Αν μας έμαθε κάτι λοιπόν το «Hereditary», είναι πως καλό είναι να ρίχνουμε καμιά ματιά στο γενεαλογικό μας δέντρο που και που. Οι δαίμονες και ορισμένα ελαττώματά μας ενδέχεται να είναι απλώς… κληρονομικά!
Δείτε το trailer της ταινίας εδώ: