Σήμερα έφυγε από τη ζωή ο Στάθης Ψάλτης και όλη η Ελλάδα πενθεί. Λίγο πριν τις 14:30, άφησε την τελευταία του πνοή στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» όπου νοσηλευόταν με καρκίνο στους πνεύμονες.
Μαζί του μεγάλωσαν γενιές και γενιές και έχει ταυτιστεί με την παιδική ηλικία πολλών. Γι’ αυτό, στο Maxmag αποφασίσαμε να κάνουμε ένα #throwback στη ζωή και στην καριέρα του.
Ο Στάθης γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών, όταν με την οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω.
Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη και αφορμή στάθηκε ένας φίλος του, ο Κώστας Αθανασόπουλος, μετέπειτα συνάδελφος. Όπως έχει δηλώσει κι ο ίδιος, δεν ενθουσιάστηκε ποτέ ουσιαστικά με το επάγγελμα του ηθοποιού, καθώς γενικά δύσκολα ενθουσιαζόταν με κάτι στην ζωή του.
«Ο ενθουσιασμός για μένα είναι ένα πολύ επικίνδυνο συναίσθημα, κι έτσι έχω μάθει και το κοντρολάρω. Τη λύπη όμως δεν μπορώ. Κανείς πιστεύω δεν μπορεί. Όσα συναισθήματα κατάγονται από το στομάχι ή την καρδιά τα αφήνω να με κυριεύουνε. Πρέπει να τα αφήνω να με κυριεύουνε. Δεν ξέρω αν ταιριάζει η λέξη πρέπει.»
Όταν τον ρωτούσαν, όμως, αν ήθελε να γίνει ηθοποιός από μικρός, η απάντηση του ήταν πάντοτε καταφατική.
Η πρώτη σύζυγός του ήταν η Κάτια Κυβέλου, που μαζί της απέκτησε και μια κόρη, τη Μαρία Ψάλτη, η οποία του έδωσε το δώρο να γίνει και παππούς 2 υπέροχων κοριτσιών! «Στην κόρη μου το μόνο που είπα όταν ήταν μικρή, ήταν να μην πάρει το μολύβι του διπλανού της. Κι αν κάποιος κλέψει αυτό το μολύβι να μην πει το όνομά του. Τώρα είναι μεγάλη. Τη λατρεύω. Θυμάμαι, όταν η κόρη μου ήταν 2 χρονών μωρό περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο. Την τάιζα νερό και ζάχαρη αντί για γάλα. Της είχα υποσχεθεί όμως ότι μια μέρα θα την κάνω βασίλισσα. Στα 6 της λοιπόν, 4 χρόνια μετά, όταν της είπα ότι πρέπει να ξέρει τι είναι σωστό γιατί εγώ θα πεθάνω μια μέρα και θα είναι μόνη της, έβαλε τα κλάματα και μου είπε ότι δεν γίνεται να πεθάνω γιατί της είχα υποσχεθεί ότι θα την κάνω βασίλισσα. Ήταν συγκλονιστικό. Της είπα ”αγάπη μου έχεις δίκιο, δεν γίνεται να πεθάνω”».
Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την Τάρια Μπούρα, αλλά δεν κράτησε πολύ. Το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη που στάθηκε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή. «Δεν έχω κενά. Η γυναίκα μου είναι ένας άγγελος. Κι εγώ έχω το χάρισμα να διορθώνω τις ατέλειές μου αυτόματα. Κι έχω κι ένα άλλο χάρισμα. Καταλαβαίνω, και ψυχολογώ αμέσως τους ανθρώπους με τους οποίους μιλάω. Και δεν πέφτω ποτέ έξω, μα ποτέ».
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως «Καμικάζι αγάπη μου», «Τροχονόμος Βαρβάρα», «Τα καμάκια», «Βασικά καλησπέρα σας», «Και ο πρώτος ματάκιας», «Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω», «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ» και «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια». Είχε παίξει πολλούς ρόλους, κυρίως κωμικούς.
Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά «Οι έμποροι των εθνών» τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Νίκου Ξυλούρη. Από τότε τραγούδησε αρκετά τραγούδια σε ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.
Ο ίδιος έδινε σπάνια συνεντεύξεις και ακόμα σπανιότερα αναφερόταν στις ταινίες της δεκαετίας του ’80 που τον καθιέρωσαν στο κοινό. Τα τελευταία χρόνια είχε δεχτεί προτάσεις να συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, τις οποίες αρνήθηκε. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στο θέατρο Πάνθεον, όπου κρατούσε τον ρόλο της παραμάνας.
Η χειρότερη προσβολή για εκείνον ήταν η πρόταση: «Νόμιζα ότι ήσουν κάτι άλλο απ’ αυτό που βλέπω».
Και φτάνουμε στη σημερινή ημέρα. 21 Απριλίου 2017. Ο Στάθης Ψάλτης «έφυγε» από τη ζωή.
