Το Netflix φέτος μας έχει δώσει αρκετό ποιοτικό περιεχόμενο όσον αφορά τις κινηματογραφικές προσπάθειες, με ταινίες όπως τα “The Boys in the Band”, “Mank”, “Da 5 Bloods” και “Trial of the Chicago 7”. Καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, η πλατφόρμα μας προσφέρει άλλη μία αξιόλογη προσπάθεια με τίτλο “Ma Rainey’s Black Bottom”, μία βιογραφική ταινία βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του August Wilson. Την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο George C. Wolfe, σκηνοθέτης των “Nights in Rodanthe” και “You’re Not You” και τη συγγραφή του σεναρίου ο Ruben Santiago-Hudson, ενώ στην παραγωγή βρίσκουμε τον Denzel Washington. Στο φιλμ αυτό πρωταγωνιστεί η βραβευμένη με Όσκαρ Viola Davis, μαζί με τον Chadwick Boseman, τον οποίο εδώ βλέπουμε στην τελευταία του κινηματογραφική ερμηνεία.
Η Πλοκή
Σικάγο, 1927. Σε ένα στούντιο ηχογραφήσεων ο Mel Sturdyvant, ο δισκογραφικός παραγωγός και ιδιοκτήτης του στούντιο, περιμένει με ανυπομονησία τη θρυλική Ma Rainey και την ορχήστρα της για την ηχογράφηση ενός δίσκου, μαζί με τον ατζέντη της Ma, Irvin. Οι δυο τους έχουν κυριευθεί από το άγχος αφού η Ma έχει αργήσει αρκετά. Μετά από λίγο η ορχήστρα καταφθάνει χωρίς εκείνη και μεταφέρεται στο υπόγειο του κτιρίου για να ξεκινήσει η πρόβα. Εκεί ο Levee, ένας ταλαντούχος και πολύ φιλόδοξος τρομπετίστας φιλοσοφεί και μοιράζεται ιστορίες που κρύβουν πολλές αλήθειες με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Παράλληλα η Ma Rainey φτάνει στο στούντιο και έρχεται σε σύγκρουση με τον ατζέντη και τον παραγωγό της για τον έλεγχο της μουσικής της.
H Κριτική
Όπως ανέφερα και στην εισαγωγή, το “Ma Rainey’s Black Bottom” είναι μία πολύ αξιόλογη ταινία και ταυτόχρονα η δεύτερη επιτυχημένη μεταφορά θεατρικού έργου του συγγραφέα August Wilson στον κινηματογράφο, με την πρώτη να είναι το “Fences” του 2016 σε σκηνοθεσία Denzel Washington. Ενώ το “Fences” είχε μία αίσθηση κινηματογραφική, το “Ma Rainey’s” διατηρεί περισσότερο την θεατρική ατμόσφαιρα, πράγμα που βασίζεται κυρίως στην πλοκή που τοποθετεί τη δράση μέσα σε δύο δωμάτια, στο στήσιμο των ηθοποιών και στην φωτογραφία που παραπέμπουν επίσης στο θεατρικό στυλ. Η αισθητική της δεκαετίας των ’20s αντικατοπτρίζεται κατάλληλα σε αυτό το φιλμ μέσω της χρωματικής παλέτας που χρησιμοποιείται, των σκηνικών και των κοστουμιών, αλλά και της μουσικής επένδυσης που συνδέει εκείνη την εποχή με την πλοκή του “Ma Rainey” και τους χαρακτήρες.
Το “Ma Rainey’s Black Bottom” διακατέχεται από πολύ πλούσιους διαλόγους και κάποιους εξαιρετικούς μονολόγους που σου φέρνουν κατευθείαν στο μυαλό τον August Wilson και βοηθούν αρκετά στο να γίνουν κατανοητά τα θέματα που θίγει η ταινία όπως ο ρατσισμός, τα ψυχικά τραύματα, η διαχείριση των ανθρώπων γενικότερα και η μεταμόρφωση του εαυτού μας στα πράγματα που πολεμά και προσπαθεί συνεχώς μάταια να αποφύγει. Ολόκληρο το cast της ταινίας δίνει φοβερές ερμηνείες αλλά προφανώς το highlight είναι οι δύο πρωταγωνιστές της. H Viola Davis δεν σταματά να μας θυμίζει πως είναι μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο χώρο και αυτός ο ρόλος δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς υποδύεται φανταστικά μία γυναίκα που ξέρει τη θέση της στον κόσμο και εκμεταλεύεται την κάθε ευκαιρία που θα μπορεί να έχει τον έλεγχο σε οποιαδήποτε κατάσταση ή άνθρωπο. Σίγουρα μία από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς που θα δούμε να διαγωνίζεται στα φετινά Όσκαρ.
Αναμφίβολα όμως το περισσότερο βάρος πέφτει στον Chadwick Boseman και στην τελευταία του ερμηνεία, καθώς ο ηθοποιός δυστυχώς απεβίωσε τον Αύγουστο, όταν ακόμη η ταινία βρισκόταν στο στάδιο του post production. Οι συζητήσεις για ένα μεταθανάτιο Όσκαρ για τον Boseman έχουν ξεκινήσει από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της ταινίας και όχι άδικα, αφού εδώ βλέπουμε πως τελικά ο Boseman ήταν ένας μεγάλου βεληνεκούς ηθοποιός που είχε πάρα πολλά να δώσει στα χρόνια που θα έρχονταν. Είναι καθηλωτικός στο ρόλο του Levee, του φιλόδοξου τρομπετίστα και δεν χορταίνεις να τον βλέπεις στην οθόνη, αφού αποδίδει κάθε λέξη των διαλόγων με τεράστια συναισθηματική βαρύτητα και είναι απόλυτα πειστικός ως ένας άνδρας διαλυμένος με σπασμένη ψυχή, του οποίου οι πράξεις καθοδηγούνται από τον απεριόριστο θυμό που τον κυριεύει και τα τραύματα του παρελθόντος. Εκεί που ο Boseman είναι πραγματικά μεγαλοπρεπής είναι στο τέλος της ταινίας, στα τελευταία λεπτά της τελικής ερμηνείας του, στα τελευταία λεπτά που τον βλέπουμε στις οθόνες μας, όπου φτάνει ένα κρεσέντο που μας μεταφέρει σε μονοπάτια σκοτεινά με το αποτέλεσμα να μας στοιχειώνει. Θα καταλάβετε τι εννοώ όταν δείτε την ταινία…
Το “Ma Rainey’s Black Bottom” του Netflix είναι μία εντυπωσιακή κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του August Wilson, με μία πλοκή που μπορεί αρχικά να φαίνεται απλή αλλά στην πραγματικότητα κρύβει πολλά όμορφα αλλά και σκοτεινά πράγματα στον πυρήνα της. Είναι μία ταινία που σίγουρα θα διαγωνιστεί στις κούρσες των φετινών βραβείων τουλάχιστον στις υποκριτικές κατηγορίες, μία ταινία που θα ικανοποιήσει όσους αγαπούν τα έργα του August Wilson, την εποχή και αυτό το είδος μουσικής. Εξοπλισμένο με την επιβλητική ερμηνεία της Viola Davis και το εντυπωσιακό κύκνειο άσμα του Chadwick Boseman, το “Ma Rainey’s Black Bottom” απογειώνεται και γίνεται αναμφίβολα must watch για κάθε σινεφίλ!
