Αναμφίβολα μία από τις κυκλοφορίες που πολλοί από τους σημερινούς ενήλικες περίμεναν από την ηλικία του δημοτικού είναι το ‘Space Jam: A New Legacy’, το σίκουελ του ‘Space Jam’ του 1996 που είχε ως πρωταγωνιστή του τον Michael Jordan όταν εκείνος ήταν στο απόγειο της μπασκετικής του καριέρας. Μία τεράστια επιτυχία για τα δεδομένα της τότε εποχής, η ταινία της Warner Bros. ήταν ένα υβρίδιο animation και live action που τοποθετούσε στο επίκεντρο τους χαρακτήρες των Looney Tunes. Με αφορμή την επιτυχία και τη μεγάλη ζήτηση από τους fans, μία συνέχεια “ψηνόταν” για χρόνια, αλλά παρέμενε για πολύ καιρό κολλημένη σε μία κατάσταση γνωστή ως “development hell”. Έτσι, 25 χρόνια μετά η ταινία βλέπει επιτέλους το φως της ημέρας με πρωταγωνιστή τον LeBron James των Los Angeles Lakers και φυσικά τον Bugs Bunny, ο οποίος ηγείται μίας ομάδας από παγκοσμίως αγαπημένους χαρακτήρες. Στη σκηνοθεσία τον Joe Pytka αντικαθιστά ο Malcom D. Lee, σκηνοθέτης των ‘Welcome Home Roscoe Jenkins’ και ‘Soul Men’.
Η Πλοκή
Το Space Jam: A New Legacy, όπως ο προκάτοχός του ανοίγει με την ανοδική πορεία του πρωταγωνιστή του. Βλέπουμε την ιστορία του LeBron James από την παιδική του ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή και την επίτευξη των ονείρων του. Ο ίδιος πια έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και προσπαθεί να κάνει τους γιους του να ακολουθήσουν τα δικά του χνάρια που οδηγούν στο παρκέ. Αντιμετωπίζει όμως πρόβλημα με τον Dom, τον μικρότερο γιο του, καθώς εκείνος ενδιαφέρεται περισσότερο για άλλα σπορ, συγκεκριμμένα για τον σχεδιασμό βιντεοπαιχνιδιών. Έτσι μία ρίξη δημιουργείται μεταξύ πατέρα και γιου, με τους δύο σταδιακά να απομακρύνονται. Όταν η Warner Bros. κάνει μία πρόταση στον LeBron, πηγαίνουν στο στούντιο της εταιρίας όπου ο Al-G Rhythm, η τεχνητή νοημοσύνη που έχει τον έλεγχο του server της Warner απαγάγει τον Dom και προκαλεί τον LeBron σε έναν αγώνα μπάσκετ με έπαθλο την ελευθερία του γιου του. Εκείνος δέχεται και μεταφέρεται στην χώρα των Looney Tunes με σκοπό να συγκεντρώσει μία ομάδα αρκετά ικανή ώστε να μπορέσει να κερδίσει τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής του.
Η Κριτική
Προφανώς και εγώ ο ίδιος περίμενα το επόμενο κεφάλαιο του ‘Space Jam’ από τις εποχές που έγραφα την ταινία στο VHS του σπιτιού. Βλέποντάς τη τώρα με τα μάτια του ενήλικα, σίγουρα η ποιότητά της έχει αλλάξει αλλά η νοσταλγία της παραμένει δυνατή όπως ήταν πάντοτε, αφού πρόκειται για μία ταινία που ανήκει σε μία άλλη εποχή περισσότερο αθώα. Τουλάχιστον για τους ανθρώπους της ηλικίας μου, έτσι ήταν.
Οπότε το ερώτημά μας είναι αν τώρα, σε αυτές τις ηλικίες, μπορεί να μας κρατήσει το ενδιαφέρον μία ταινία ‘Space Jam’. Σίγουρα η απέραντη νοσταλγία που έχει ο καθένας από μας προς αυτή είναι ένας πολύ ισχυρός παράγοντας για να μας τραβήξει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι όμως η νοσταλγία αρκετή για να κάνει μία ταινία καλή;
Στο ξεκίνημα του φιλμ άρχιζα λίγο να τρομάζω για το αποτέλεσμα καθώς βρήκα την εισαγωγή απότομη και άτσαλη. Στο μυαλό μου ήρθαν οι άπειρες κακές κριτικές που διάβαζα και το 3.7 που είχε το IMDB ως εναρκτήρια βαθμολογία. Όμως από τα opening credits και μετά, η ταινία παίρνει τα πάνω της, αρχίζει να έχει αρκετό ενδιαφέρον από μόνη της χωρίς να βασίζεται στη νοσταλγία και τελικά μετατρέπεται σε ένα σίκουελ ισάξιο της αρχικής ταινίας, αν όχι καλύτερο.
Για την ιστορία δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια γιατί παρόλο που είναι καλύτερη της αρχικής, όπως οι χαρακτήρες της παραμένει σε επίπεδα καρτούν και η γενική πλοκή φαίνεται πως υπάρχει μόνο και μόνο για να οδηγηθούμε στο τελικό ματς. Το σενάριο όμως είναι ευρηματικό στα κομμάτια που λαμβάνουν χώρα από την εισαγωγή του LeBron στον κόσμο των Looney Tunes και μετά, ειδικά από τη στιγμή που εκείνος αρχίζει να στρατολογεί τα μέλη της ομάδας. Spoilers δεν δίνω! Επίσης κάτι που με ευχαρίστησε άπειρα είναι η ίδια η κορύφωση, δηλαδή ο αγώνας. Η διάρκειά του αγγίζει περίπου τα 55 λεπτά, (στο original το ματς ήταν με το ζόρι 20 λεπτά), είναι γεμάτος με νέα ενέργεια κάνοντας πολλά διαφορετικά πράγματα και περιέχει απίστευτα εφέ που αναβαθμίζουν το animation των χαρακτήρων από 2D σε 3D.
Από υποκριτικής πλευράς, το ‘New Legacy’ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, όχι πως είχαμε τέτοιες απαιτήσεις ή ότι τα πήγαμε καλύτερα στο παρελθόν σε αυτόν τον τομέα. Ο LeBron γενικά δεν το έχει ή απλά είναι με τις ώρες του, γιατί η αλήθεια είναι ότι κάποιες καλές στιγμές υπήρχαν εδώ και εκεί. Το μόνο highlight πέρα από τα Tunes ήταν ο Don Cheadle ο οποίος φάνηκε να διασκεδάζει αρκετά σε αυτόν τον δισδιάστατο ρόλο.
Τελικά το ‘Space Jam: A New Legacy’ είναι μία αρκετά αξιόλογη και κυρίως διασκεδαστική προσπάθεια, γνωρίζει τι είναι, δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του και δεν προσπαθεί να γίνει κάτι παραπάνω. Οι θαυμαστές της πρώτης ταινίας πιστεύω πως θα ικανοποιηθούν αρκετά με το σίκουελ, όπως και αυτοί που ψάχνουν κάτι απλά για να διασκεδάσουν. Η συμβουλή μου είναι να αγνοήσετε κριτικές και βαθμολογίες και να πάτε στις αίθουσες να περάσετε δύο διασκεδαστικές ώρες!
