Το άτακτο παιδί του σινεμά που ή θα το λατρέψεις, ή θα το μισήσεις. Ο Quentin Tarantino!
Ενεργός στο χώρο του σινεμά από τη δεκαετία του ’90, οι ταινίες του γνωστού σκηνοθέτη έχουν τη δικιά τους πορεία. Ο Ταραντίνο είναι ένας από τους σκηνοθέτες που αφήνουν ιστορία στο χώρο του κινηματογράφου, με το ιδιαίτερο στυλ ταινιών που σκηνοθετεί. Η καθεμία από αυτές έχουν μια διαφορετική ιστορία και ποτέ δε λείπει το «μικρόβιο» του Ταραντίνο από τα σκηνικά.
Στο αμερικάνικο σινεμά, έφερε νέες ιδέες αλλά και επηρέασε νεότερες γενιές στον τρόπο της σκηνοθεσίας. Αυτό που μπορούμε να πούμε, είναι ότι έχει καταφέρει να αφήσει καθαρά το δικό του στίγμα στους θεατές, που τον ξεχωρίζουν πίσω από τις κάμερες. Πλέον, είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς των τελευταίων 25 ετών.
Ο Ταραντίνο έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να μετρά τις ταινίες του. Οι πιο παλιές του είναι το «My Best Friend’s Birthday» (1987) την οποία δε τη μετρά στη λίστα του, το «Reservoir Dogs» (1992), το «Pulp Fiction» (1994), το «Jackie Brown» (1997), το «Kill Bill» Vol.1 Vol.2 (2003-2004) τις οποίες μετρά ως μία. Οι πιο καινούριες το «Inglourious Basterds» (2009), «Django Unchained» (2013), «The Hateful Eight» (2015). Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι θα σταματήσει στις 10, διότι είναι τυχερός αριθμός.
Το «Pulp Fiction» είναι η πιο διάσημη ταινία του και με αυτή απογείωσε την καριέρα του. Βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Προτάθηκε για επτά Όσκαρ και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου.
Οι ταινίες του αντλούν στοιχεία από το φιλμ νουάρ, τα spaghetti western και τις μαύρες κωμωδίες. Ο ίδιος εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε κάποιες ταινίες του, με πιο χαρακτηριστικούς στο «Pulp Fiction» και το «Reservoir Dogs». Σε αυτές, κυριαρχεί η άσχημη γλώσσα, η ωμή βία και γενικά βλέπουμε άγρια σκηνικά. Μερικοί το λένε τέχνη και άλλοι αηδία. Εσείς τι λέτε;
Εμείς επιλέξαμε τέσσερις ταινίες του ταλαντούχου σκηνοθέτη που αξίζει να δείτε ξανά.
4) «Jackie Brown»
Στη ταινία «Jackie Brown» ο Ταραντίνο διασκευάζει ένα μυθιστόρημα (του Έλμορ Λέοναρντ). Έξυπνοι διάλογοι, καταπληκτικό soundtrack και ατμόσφαιρα νοσταλγίας της δεκαετίας του ’70, κάνουν την ταινία ενδιαφέρουσα.
3) «Inglourious Basterds»
Αφιερώνοντας μια δεκαετία γράφοντας το σενάριο της ταινίας «Άδωξοι Μπάσταρδη» ο Ταραντίνο θεώρησε πως ο Μπραντ Πιτ ήταν κατάλληλος να ερμηνεύσει τον Άλντο Ρέινο. Άλλωστε και οι δύο περίμεναν το κατάλληλο πρότζεκτ για συνεργασία και αυτό έδειξε πως ήταν το κατάλληλο.
2)«Django Unchained»
Για την ταινία «Django: Ο Τιμωρός» ο Ταραντίνο είχε πει στην εφημερίδα «The Daily Telegraph» μια ιδέα που είχε για ένα είδος σπαγγέτι γουέστερν που διαδραματίζεται στο Νότο της Αμερικής, δηλώνοντας ότι ήθελε να κάνει ταινίες που αντιμετωπίζουν το τρομακτικό παρελθόν της Αμερικής με τη σκλαβιά και τέτοια πράγματα, αλλά να τα κάνει σαν σπαγγέτι γουέστερν και όχι σαν μεγάλες σοβαρές ταινίες.
1)«Pulp Fiction»
Πολλοί ερμηνευτές του απέκτησαν απρόσμενα νέα διασημότητα. Στη ταινία «Pulp Fiction» (η πιο πολυσυζητημένη) διακρίνετε πως η επιλογή της μουσικής είναι σημαντική στις ταινίες του Ταραντίνο. Το soundtrack της ταινίας είναι το ίδιο cult, όπως και η ταινία.
