Πόλεμος: Πέντε αντιπολεμικά αριστουργήματα

Με τον πόλεμο της Ουκρανίας να αποτελεί ένα συνταρακτικό γεγονός των ημερών μας ανατρέχουμε στη δύναμη της τέχνης να οπτικοποιεί τις ανθρώπινες ιδέες και αξίες και να περνάει τα δικά της διαχρονικά μηνύματα. Ένα από αυτά είναι η ματαιότητα του πολέμου. Όπως άλλωστε έχει πει και ο Spielberg : Κάθε πολεμική ταινία είναι αντιπολεμική. Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε πέντε αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου που παρουσίασαν τη φρίκη του πολέμου και την αναγκαιότητα της συναδέλφωσης όλων των λαών.

1. Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν (1998) του Stevel Spielberg

πηγή φωτογραφίας: skaitv.gr

Ξεκινάμε με τον αγαπημένο σε όλους μας παραμυθά, Stevel Spielberg, που άφησε τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας για να καταπιαστεί με το θέμα του πολέμου. Μια ωμή, ρεαλιστική που σε μερικά σημεία μοιάζει με ντοκιμαντέρ, ο Spielberg επιστρατεύει όλο του το μεγαλείο, την ευφυία και την άριστη τεχνική του κατάρτιση για να πει μια συναισθηματική ιστορία λύτρωσης, όπως αυτή της διάσωσης ενός απλού στρατιώτη για να μη ξεκληριστεί η οικογένειά του. Ο Tom Hanks στέκεται με μεγαλείο μπροστά στον φακό, προσδίδοντας το κύρος και το ταλέντο ενώ η εναρκτήρια σκηνή αποτελεί την καλύτερη σκηνή μάχης όλων των εποχών. Ένα διαχρονικό αντιπολεμικό αριστούργημα που δεν πρέπει να λείπει από την ταινιοθήκη κανενός σινεφίλ.

2. Η λίστα του Σίντλερ (1993) του Steven Spielberg

πηγή φωτογραφίας: thecaller.gr

Ξανά ο αγαπημένος μας σκηνοθέτης κατευθύνει υποδειγματικά τους πρωταγωνιστές τους, με κορυφή της πυραμίδας τον Liam Neeson στον πιο χαρακτηριστικό και οσκαρικών προδιαγραφών ρόλο της καριέρας του σε μια πολύωρη ταινία που πραγματεύεται την προσπάθεια του Σίντλερ να σώσει όσους περισσότερους Εβραίους μπορεί από τη μανία των Ναζί. Κλασική επίσης αντιπολεμική ταινία που θέτει στο επίκεντρο τις φυλετικές διακρίσεις και τα συγκινητικά πλάνα του Spielberg δημιουργούν σε όλους μας το ερώτημα “Γιατί τόσο μίσος;”. Μια θηριωδία των Ναζί, από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας και μια εξαιρετική πρώτη ύλη στα χέρια του σκηνοθέτη για να αναδείξει την δύναμη της ανθρωπιάς, της αποδοχής της διαφορετικότητας και το ότι ο πόλεμος και η εξόντωση άλλων ανθρώπων δεν είναι ΠΟΤΕ η λύση.

Διαβάστε επίσης  15 κλασικές ταινίες με Ναζί ζόμπι
Advertising

Advertisements
Ad 14

3. Αντιρρησίας συνείδησης (2016) του Mel Gibson

πηγή φωτογραφίας: flix.gr

Η καλύτερη ταινία του Mel Gibson τα τελευταία χρόνια και μια εξαιρετική στιγμή συνολική στην καριέρα του. Μια ιστορία αληθινή που θέτει στο επίκεντρο έναν άνθρωπο που αρνείται να σηκώσει όπλο απέναντι σε συνάνθρωπό του και προσπαθεί να δικαιωθεί εν μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Andrew Garfield είναι συγκλονιστικός, απύθμενα εκφραστικός και το σκηνικό που χτίζει ο Gibson (όπως σχεδόν και σε κάθε ταινία του) έχει ως κύρια όπλα την ωμότητα και τον ρεαλισμό. Σκηνικό πολέμου που θυμίζει καζάνι της κόλασης, όμως μέσα από τις σκληρές εικόνες τα δάκρυα του θεατή πέφτουν βροχή βλέποντας τον ήρωα να παλεύει για τις ιδέες του κόντρα σε όλους και όλα και να πέφτει στη φωτιά να σώσει συμπολεμιστές του με ένα διαφορετικό τρόπο. Μια από τις πιο σημαντικές ταινίες των τελευταίων ετών με αυθεντικό αντιπολεμικό μήνυμα από τον δημιουργό του και μια άψογη τεχνικά δουλειά.

4. Δουνκέρκη (2017) του Christopher Nolan

πηγή φωτογραφίας: gr.ign.com

Το αντιπολεμικό έργο του Nolan εστιάζει σε ένα πολύ σημαντικό γεγονός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η διάσωση των 330.000 Βρετανών στρατιωτών υπό τις οδηγίες του Τσώρτσιλ ήταν μια σημαντική στιγμή στην πορεία του Β’ Παγκοσμίου καθώς το ηθικό των Βρετανών με τη σωτηρία αυτού του τόσο σημαντικού δυναμικού ανθρώπων, ακόμα και αν το στρατιωτικό τους υλικό καταστράφηκε ολοσχερώς, αναπτερώθηκε. Ο Nolan όπως πάντα, είναι άρτιος στη σκηνοθεσία και την παρουσίαση των γεγονότων, ρεαλιστικός στις περιγραφές των σκηνών και εστιάζει στα πρόσωπα και στις εκφράσεις των πρωταγωνιστών που υποφέρουν μέσα στη φρίκη του πολέμου. Το αντιπολεμικό στοιχείο είναι έντονο και παρόν σε μια ακόμα μεγαλόπνοη δημιουργία του που σε συγκινεί. Το ανθρώπινο στοιχείο πρωταγωνιστεί μέσα στα πλάνα του πολεμικού τοπίου και η διάσωση όσων τα κατάφεραν ήταν μια νίκη ενάντια στην απανθρωπιά και την εγκληματική φύση του ναζισμού εκείνα τα χρόνια και διαχρονικά για όποιον δυνάστη επιχειρήσει να καταδυναστεύσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Διαβάστε επίσης  Οταν το βιβλίο συναντά τη μεγάλη οθόνη

5. 1917 (2019) του Sam Mendes

πηγή φωτογραφίας: watchandchill.gr

Με μια εξαιρετική τεχνική σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο διαφορετικός εδώ Sam Mendes περιγράφει με τον δικό του τρόπο τη φρίκη του πρώτου “Μεγάλου” Πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα το 1914 ως το 1918, ο γνωστός σε όλους Α’ Παγκόσμιο. Η κούρσα με τον χρόνο των δυο πρωταγωνιστών γεμάτη περιπέτειες μέσα στα χαρακώματα, η σκληρή στάση των αξιωματικών που προστατευμένοι κάτω από τα κρησφύγετά τους δίνουν εντολές και φυσικά ο θάνατος απλών παιδιών που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους είναι εικόνες δυνατές, συγκινητικές μεταδίδοντας όλη αυτή τη θλίψη και την αγανάκτηση για τη ματαιότητα του πολέμου για τους πολλούς, που όμως γίνεται για να ικανοποιηθούν οι φιλοδοξίες των λίγων. Ένα καθεστώς διαχρονικό, ένα ολέθριο σφάλμα της ανθρωπότητας που δε μαθαίνει από τα λάθη της ακόμα και σήμερα.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Squid Game: Season 2 – Επιστροφή στο παιχνίδι, αλλά με λιγότερη έμπνευση

Το Squid Game και τα θανατηφόρα του παιχνίδια επιστρέφουν Η

«Ο τίμιος κλέφτης»: Ένα έγκλημα από ανάγκη

Ο “τίμιος κλέφτης” είναι ένα από τα πρώτα διηγήματα του