Η Disney συνεχίζει να επανακυκλοφορεί τις animation ταινίες της σε live action εκδοχές. Μετά από την κυκλοφορία του Dumbo τον Μάρτιο και αυτή του Aladdin τον Μάιο, είναι η σειρά του Lion King να βρυχηθεί ξανά στις κινηματογραφικές αίθουσες, 25 χρόνια μετά από την κυκλοφορία του αρχικού. Όταν η Disney ξεκίνησε αυτή τη νέα μόδα των remake, να πω την αλήθεια δεν ανησύχησα γιατί σκέφτηκα πως όλο και κάτι παραπάνω θα πρόσθεταν. Όπως για παράδειγμα η Cinderella, το Jungle Book, το Beauty and the Beast και το Aladdin, παρόλο που φυσικά ήταν οι ίδιες ιστορίες είχαν όλα κάτι διαφορετικό που μου άρεσε. Η στιγμή που ανησύχησα ήταν όταν ανακοινώθηκε το remake του Lion King. To Lion King είναι η καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων. Τελεία και παύλα. Είναι ότι καλύτερο έχει προσφέρει η τέχνη του animation από την απαρχή της μέχρι σήμερα. Είναι χαραγμένο στην ψυχή κάθε παιδιού που μεγάλωσε στα 90s και όχι μόνο. Τρόμαξα στην ιδέα ενός remake γιατί το αρχικό είναι πραγματικά τόσο τέλειο που θεωρώ πως δεν έχει περιθώρια βελτίωσης. Φυσικό και επόμενο όμως ήταν να το προχωρήσει η Disney μιας και αποτελεί την διασημότερη animation ταινία της.
Η ταινία είναι βασισμένη στο animation του 1994 σε σκηνοθεσία Roger Allers και Rob Minkoff. Για αυτή την εκδοχή η Disney επιστρατεύει τον Jon Favreau, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει επίσης το Jungle Book το 2016. Το σενάριο είναι του Jeff Nathanson και το επιτελείο των ηθοποιών περιλαμβάνει τους Donald Glover (Simba), Beyoncé (Nala), Chiwetel Ejiofor (Scar), Seth Rogen (Pumbaa), Billy Eichner (Timon) και τον James Earl Jones που επιστρέφει για να χαρίσει ξανά την φωνή του στον Mufasa. Η ιστορία είναι γνωστή. Βασισμένο κυρίως στον Hamlet του William Shakespeare, το Lion King αφηγείται την ιστορία του Simba, πρίγκηπα του βασιλείου των Pride lands. Σε μικρή ηλικία, ο Simba βλέπει τον πατέρα του να δολοφονείται από τον θείο του. Αφού ο Scar τον γεμίζει ενοχές για τον θάνατο του Mufasa, ο Simba αναγκάζεται να εγκαταλείψει το βασίλειο και αυτοεξορίζεται. Λίγο αργότερα γνωρίζει τους Timon και Pumbaa, οι οποίοι αναλαμβάνουν να τον φροντίσουν και να τον μεγαλώσουν. Τα χρόνια περνούν και ο Simba έχει γίνει πια ενήλικας. Μετά από μία σειρά γεγονότων η Nala καταφθάνει στην ζούγκλα που ζει η παρέα αναζητώντας βοήθεια καθώς ο Scar μαζί με τις ύαινες έχει ρημάξει το βασίλειο. Έτσι, μετά από μία σύγκρουση που έχει με τον εαυτό του, ο Simba αποφασίζει να γυρίσει πίσω και να διεκδικήσει τον θρόνο που του ανήκει.
Ο Jon Favreau μετά από την εμπειρία του στο Jungle Book, γνωρίζει αρκετά των κόσμο των φωτορελιστικών εφέ και αυτό φαίνεται σε αυτή την μεταφορά. Η ταινία είναι ένα τεχνικό αριστούργημα. Καθώς την έβλεπα, υπήρχαν κάποιες στιγμές που νόμιζα πως αυτό που έβλεπα ήταν πραγματικό και όχι κάποιο εφέ. Τα ζώα φαίνονται τελείως πραγματικά όπως και τα περιβάλλοντα. Σε συνδυασμό με τον φωτισμό είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα. Νιώθεις λες και βλέπεις ντοκιμαντέρ. Αλλά μέχρι εκεί. Το φωτορεαλιστικό στοιχείο είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ταινίας αλλά αποτελεί παράλληλα και την μεγαλύτερη αδυναμία της. Επειδή σκοπός του Favreau ήταν να το κάνει όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάνεται η συναισθηματική βαρύτητα που υπήρξε στο animation. Τί εννοώ με αυτό; Χάνεται το καρτουνίστικο στοιχείο που σημαίνει πως δεν μπορούμε να δούμε ανθρώπινες εκφράσεις στα ζώα λόγω του ότι απεικονίζονται ως τελείως αληθινά, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να καταλάβεις τι νιώθουν. Οι εκφράσεις τους είναι οι ίδιες είτε νιώθουν χαρά ή λύπη. Για παράδειγμα στην σκηνή που τα γκνου τρέχουν τρομαγμένα προς τον Simba, δεν βλέπεις κάποιο ίχνος πραγματικού φόβου του Simba, παρά μόνο ένα λιοντάρι που ανοιγοκλείνει το στόμα του.
Δεν γίνεται όμως τραγικό γιατί την κατάσταση βοηθούν οι πολύ καλές ερμηνείες που προσθέτουν το συναίσθημα που λείπει στο οπτικό κομμάτι. Ο Donald Glover ως Simba και η Beyoncé ως Nala είναι φυσικές επιλογές. Οι Billy Eichner και Seth Rogen ως Timon και Pumbaa κλέβουν την παράσταση και θυμίζουν έντονα τους εξαιρετικούς Nathan Lane και Ernie Sabella του παρελθόντος. Για τον James Earl Jones τι να πούμε; Δεν υπήρχε περίπτωση να δώσει κάποιος άλλος ηθοποιός την φωνή του στον Mufasa. Παρότι είναι πιο ώριμη, δίνει το ίδιο κύρος που είχε στην αρχική εκδοχή. Η πιο ενδιαφέρουσα ερμηνεία για εμένα είναι αυτή του Chiwetel Ejiofor στον ρόλο του Scar. Προηγουμένως ήταν απόλυτα κακός, αλλά σε αυτή την μεταφορά ο Ejiofor τον υποδύεται με μία παραπάνω ευαισθησία. Υπάρχουν κάποιες μικρές στιγμές που μπορείς να τον νιώσεις και να τον καταλάβεις. Τον χαρακτήρα βοηθάει το σενάριο που προσθέτει κάποια στοιχεία που κάνουν πιο πλούσιο το υπόβαθρό του. Το σενάριο όμως σταματά εκεί να προσφέρει. Υπάρχουν κάποιες νέες σκηνές που δεν υπήρχαν στο αρχικό αλλά δεν αποτελούν καμία τρανταχτή αλλαγή. Είναι απλά συνδετικοί κρίκοι μεταξύ άλλων σκηνών. Οι διάλογοι την περισσότερη ώρα είναι οι ίδιοι και τα τραγούδια επίσης τα ίδια με ένα νέο να προστίθεται από την Beyoncé. Υπάρχουν ολόκληρες σκηνές που είναι ακριβής αντιγραφή των αρχικών. Συγκεκριμένα η εναρκτήρια σκηνή του Circle of Life. Ακριβώς τα ίδια πλάνα με την ίδια σειρά. Στην σύνθεση της μουσικής επιστρέφει ο Hans Zimmer που είχε κερδίσει Όσκαρ μουσικής για το animation. Η μουσική είναι πιστή στην αρχική με λίγη παραπάνω ενορχήστρωση και φωνητικά του Lebo M. Τέλος, επιστρέφει επίσης ο Elton John που είχε κερδίσει και αυτός Όσκαρ για το τραγούδι “Can You Feel The Love Tonight”, προσφέροντας ένα καινούργιο τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους τέλους.
To Lion King του 2019 είναι ακριβώς η ίδια συγκινητική και παντοδύναμη ιστορία που αφορά την ενηλικίωση, την κληρονομιά και το πεπρωμένο, με highlight τα απίστευτα φωτορεαλιστικά εφέ. Αξίζει όμως να το δείτε στους κινηματογράφους; Για αυτούς που έχουν μεγαλώσει με το animation και ψάχνουν να βρουν κάτι διαφορετικό σε αυτή την μεταφορά όχι και τόσο. Δεν θα βαρεθείτε σε καμία περίπτωση. Θα περάσετε καλά με την νοσταλγία να χτυπάει κόκκινο. Απλά η ταινία δεν έχει κάτι να προσθέσει εκτός από το οπτικό κομμάτι. Η ταινία θα δράσει πολύ καλύτερα σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τι εστί Lion King και θα το απολαύσουν όπως εμείς απολαύσαμε και συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε το αρχικό έπος.
