Ας μιλήσουμε λίγο για το The Power, μια ταινία τρόμου που το κοινό παρέβλεψε, αλλά αξίζει τη προσοχή σας.
Ανάψτε όλα τα φώτα!!!
Εν μέσω σκότους
Έτος 1974. Το The Power τοποθετεί τον φακό του στα ταραγμένα χρόνια του Θατσερισμού στη Βρετανία. Η διαμάχη της πολιτικού Margaret Thatcher με τους μεταλλωρύχους της χώρας, έχει ως συνέπεια μια μαζική απεργία των τελευταίων. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρξει μια ολική συσκότιση σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Μια νεαρή κοπέλα, με το όνομα Val (Rose Williams), πρόκειται να δουλέψει ως νοσοκόμα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο. Ωστόσο, την πρώτη της κιόλας ημέρα (ή μάλλον νύχτα) η Val θα έχει την ατυχία να πάρει τη νυχτερινή βάρδια, την ίδια στιγμή που υπάρχει το ολικό μπλακάουτ. Ο λόγος; Απλώς επειδή μίλησε με τον Franklyn (Charlie Carrick) έναν από τους γιατρούς του ιδρύματος, κάτι που δεν θεωρείται και πολύ σεμνό για τα δεδομένα της Αγγλίας του ’70.
Στη νυχτερινή της βάρδια, η Val μαζί με κάποια άλλα άτομα που δουλεύουν στο νοσοκομείο, αρχίζουν και αντιλαμβάνονται ότι ίσως δεν βρίσκονται μόνοι τους στο κτίριο. Κάτι άλλο καραδοκεί στο σκοτάδι. Ενώ όλο και πιο παράξενα συμβάντα λαμβάνουν τόπο στις σκοτεινές γωνίες, η Val θα προσπαθήσει να φτάσει, δια πυρός και σιδήρου, στην άκρη του νήματος. Και όταν φτάνει εκεί, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Οι πιο σκοτεινές δυνάμεις καραδοκούν την ημέρα. Όταν κανείς δεν τις καταλαβαίνει.
Μια αργή, σκοτεινή βάρδια
Όπως η βάρδια της Val κυλάει αργά, έτσι δυστυχώς κυλάει και η ίδια η ταινία. Μέχρι να αρχίσουν να συμβαίνουν παράξενα συμβάντα στο νοσοκομείο και μέχρι οι πρωταγωνιστές να το συνειδητοποιήσουν, έχει ήδη περάσει αρκετή ώρα. Αν κάποιος βαρεθεί το The Power, δεν θα έχει και άδικο. Ένα μειονέκτημα της ταινίας είναι ο ρυθμός της. Κάποιοι διάλογοι, σκηνές και exposition του χαρακτήρα της Val, ήταν περιττοί και μόνο σαν εμπόδιο λειτούργησαν στην κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα ιστορία και αισθητική της ταινίας.
Επιπλέον, βρήκα το γεγονός της πολιτικής αναφοράς στη Thatcher που κάνει η ταινία τελείως άσκοπη, μόνο για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι υπάρχει στη πόλη γενικό μπλακάουτ και κάποιο ιστορικό context.
Ωστόσο, η τοποθεσία και η χρονολογία ταιριάζουν “γάντι” με τη συμπεριφορά των χαρακτήρων και την αυστηρή οριοθέτηση κυρίως των γυναικών της ταινίας. Βρισκόμαστε στη ταραγμένη δεκαετία του ’70 στη Βρετανία. Τότε που ο κομφορμισμός και τα αυστηρά ήθη, κυριαρχούσαν. Όπως ανέφερα και παραπάνω, ακόμη και το γεγονός ότι η Val μιλάει σε έναν άντρα, θεωρείται αγένεια.
Όπως μας δείχνει η ταινία προς το τέλος, όλη αυτή η σεμνοτυφία και η σκάρτη αυστηρότητα, απευθύνονται προς τη λάθος κατεύθυνση. Δεν είναι όλοι όπως φαίνονται.
Επιπρόσθετα, ο χειρισμός του φωτισμού είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας. Η αντίθεση φωτός και σκότους είναι διάχυτη σε ολόκληρη τη διάρκεια της ταινίας και επικρατεί σχεδόν σε κάθε λήψη. Η Corinna Faith πολύ έξυπνα μας δείχνει με κυριολεκτικό τρόπο την μεταφορική διαμάχη μεταξύ καλού και κακού.
Μεταξύ σκότους και φωτός!
Σίγουρα όχι τέλεια, αλλά καλή
Το The Power σίγουρα δεν είναι μια τέλεια ταινία. Ο ρυθμός της και μερικοί από τους χαρακτήρες, που δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένοι, βάζουν “τρικλοποδιά” σε αυτό που θέλει να επιτύχει η Faith. Παρόλα αυτά, το The Power, καταφέρνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον, με την αισθητική του, την ανατροπή του και την πρωταγωνίστρια που είναι κάτι παραπάνω από καλή.
