Καθώς μία χρονιά γεμάτη πρωτόγνωρες καταστάσεις έφτασε στο τέλος της, το HBO Max μας επιστρέφει σε μία εποχή πιο ξένγοιαστη. Το Harry Potter: Return to Hogwarts είναι το πολυαναμενόμενο reunion, α λα Φιλαράκια, του καστ του αγαπητού franchise. Κόβοντας το περιττό “λίπος”, και τους guest stars, το reunion καταφέρνει να είναι πιο οργανικό καθώς τα μαγικά δεσμά που ενώνουν το καστ είναι ακόμα εκεί. Με συζητήσεις των τριών πρωταγωνιστών, του συμπληρωματικού κάστ αλλά και του πληρώματος πίσω από τις κάμερες, ανακαλύπτουμε ανεκδοτολογικές ιστορίες, ευτράπελα αλλά και συγκινητικές στιγμές που διαμόρφωσαν το τελικό προϊόν. Τρανταχτή η απουσία της δημιουργού J.K. Rowling, όπου οι τρανσφοβικές δηλώσεις της μέσω Twitter, ήταν αρκετές ώστε να μην λάβει το μαγικό της γράμμα. Η εμφάνιση της περιορίζεται σε αρχειακό υλικό από το 2019, όπου αναφέρθηκε κυρίως σε δυσκολίες που σχετίζονταν με το κάστινγκ της πρώτης ταινίας.
Οι πόρτες του Hogwarts ανοίγουν για ακόμη μία φορά
Καθώς οι τίτλοι αρχής εμφανίζονται στην οθόνη, το θρυλικό score του John Williams, μας μεταφέρει σε έναν κόσμο μαγικό. Ξαφνικά είναι και πάλι 2001 και οι σημερινές έγνοιες φαντάζουν μακρινές. Καθώς ακολουθούμε τους μάγους από την πλατφόρμα 9 και 3/4 και μέχρι τις πύλες του Hogwarts έχουμε, πλέον, ξεφύγει για τα καλά. Η τραπεζαρία του θρυλικού σχολείου, με τα ιπτάμενα κεριά και τους τεράστιους πάγκους μας υποδέχονται ακόμη μία φορά. Οι γνώριμοι φοιτητές και πάλι εκεί. Ο Harry, o Ron, η Hermione, η Ginny, ο Dean, ο Neville, ο Draco. Όμως κάτι είναι λάθος. Δεν είναι πλέον τα ντροπαλά εκείνα παιδιά που μαζί τους μεγαλώσαμε. Είναι πλέον 30αρηδες που νοσταλγούν την παιδική τους ηλικία. Μαζί με αυτούς, το ίδιο και εμείς. Δυο δεκαετίες έχουν περάσει από την πρώτη φορά που μπήκαμε στο Hogwarts, και μία από την τελευταία.
Και ενώ για μία δεκαετία παρακολουθούσαμε την εξέλιξη των χαρακτήρων, μέσα σε 100 λεπτά γνωρίζουμε τα άτομα. Μαθαίνουμε για το πως το φαινόμενο Harry Potter, επηρέασε τις ζωές των συντελεστών αλλά και πως εκείνοι εισήγαγαν τις δικές τους ιδιοτροπίες στους χαρακτήρες τους. Από την γεμάτη ασιοδοξία “Φιλοσοφική Λίθο” περνάμε στα πιο σκοτεινά “Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν” και “Κύπελο της Φωτιάς” πρωτού οι ασκοί του αιόλου ανοίξουν για τα καλά στον “Ημίαιμο Πρίγκηπα” και το επικό φινάλε με τα δύο μέρη στους “Κλήρους του Θανάτου”. Κάθε σκηνοθέτης μιλά για το όραμα του και τις προσωπικές του πινελιές που κάνουν κάθε ταινία ξεχωριστή. Κάθε ηθοποιός μιλά για την είσοδο του στον κόσμο του Harry Potter, την σχέση του με τα παιδιά και για την αναγνώριση που συνοδεύει τον ρόλο.
Συνδετικός, ωστόσο, ιστός είναι οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν στα γυρίσματα. Ιδιαίτερα συγκινητικές οι εμφανίσεις των Gary Oldman και Helena Bonham Carter, όπου μοιράστηκαν την σημασία που έχει για εκείνους o Harry Potter.
Για τους μάγους και τις μάγισσες που δεν είναι πια μαζί μας
Όπως και στον πραγματικό κόσμο, έτσι και στον μαγικό, η ζωή και ο θάνατος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και καθώς η ζωή προχωρά, η επαφή με τον θάνατο είναι τόσο πιο συχνή. Με τρανταχτές απουσίες που ο θάνατος πήρε νωρίς, το reunion δεν θα μπορούσε παρά να μην είναι αφιερωμένο σε εκείνους. Από τον απίστευτο Alan Rickman, την ταλαντούχα Helen McCrory και τον θρυλικό Richard Harris, η μνήμη τους έχει αποτυπωθεί αιώνια στους τοίχους του Hogwarts. Ίσως η πιο όμορφη αλλά και ανθρώπινη στιγμή του reunion έρχεται από τον Robbie Coltrane, τον ευγενή γίγαντα Hagrid. “Είναι μία ταινία που μπορείς να την παρακολουθείς ακόμα και σε 50 χρόνια. Εγώ δεν θα είμαι εδώ, δυστυχώς. Αλλά ο Hagrid θα είναι. Φυσικά.”
Το Harry Potter: Return to Howgarts είναι ένα reunion που πετυχαίνει κάτι δύσκολο. Ίσα μέρη χαρά, ίσα μέρη νοσταλγία για μία άλλη εποχή, συμπεριφέρεται στον θεατή με σεβασμό. Η συζήτηση Daniel Radcliffe, Emma Watson και Rupert Grint ωθεί την αφήγηση οργανικά, δίχως την ανάγκη θεατρινισμών. Τόσο οι φανς της σειράς, όσο και οι φανς του κινηματογράφου γενικέτορα, έχουν κάτι να αποκομίσουν από αυτό το reunion.
