Η πρόταση της εβδομάδας: 10 +1 λόγοι για να (ξανά)δείτε το « Κλάμα βγήκε απ΄ τον παράδεισο»
Το Κλάμα ήρθε 19 χρόνια πριν, δύο χρόνια μετά το επίσης επιτυχημένο “Safe sex” και τάραξε τα πάντα στο διάβα του. Οι κριτικές, διφορούμενες. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα συμβαίνει όταν μία ταινία ανήκει στο είδος της παρωδίας. Μία παρωδία η οποία συνοψίζει όλο τον κλασσικό λαϊκό Ελληνικό κινηματογράφο και έχει καταφέρει να γίνει ορόσημο αυτού και συνώνυμο του καλτ.
Το Κλάμα άγγιξε τα «ιερά τέρατα» του Ελληνικού κινηματογράφου, κατά τη γνώμη μου με πρώτο και κύριο στόχο το χιούμορ και τη σάτιρα και με σεβασμό (εδώ πολλοί ίσως διαφωνήσουν και έχουν διαφωνήσει αλλά εναπόκειται στον κάθε θεατή ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη σάτιρα. Για μένα η συγκεκριμένη ταινία είναι ίσως η καλύτερη Ελληνική κωμική ταινία. Το Κλάμα των Ρέπα- Παπαθανασίου ήρθε για να μείνει και αξίζει πραγματικά να το (ξανα)δείτε! Πάμε να δούμε γιατί!
- Το Κλάμα πρόκειται στην ουσία για μία υπερπαραγωγή! Υπεράριθμα κοστούμια, χορευτές και σκηνικά, ιστορίες που λαμβάνουν χώρα σε 3 διαφορετικούς χρόνους (μέσω φλασμπακ) και γυρίστηκαν εντός και εκτός Αθηνών και ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ σε Ελληνική ταινία που έφτασε τα 450 εκατομμύρια δραχμές
- Το κάστινγκ. Στο Κλάμα παίζουν ΌΛΟΙ! Πραγματικά βλέπουμε γιγάντια ονόματα σε μικρούς και μεγάλους ρόλους. Οι ηθοποιοί το διασκέδασαν με τη ψυχή τους και αυτό βγαίνει προς τα έξω μέσω των ερμηνειών τους. Κάποια ενδεικτικά ονόματα είναι οι Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Μαρία Καβογιάννη, Τάσος Χαλκιάς, Μίνα Αδαμάκη και πολλοί πολλοί ακόμα.
- Το μεράκι με το οποίο οι Ρέπας- Παπαθανασίου έγραψαν το σενάριο σατιρίζοντας αλλά ταυτόχρονα υμνώντας με τον δικό τους τρόπο τον κλασσικό Ελληνικό λαϊκό κινηματογράφο και την όποια υπερβολή ή αστεία νότα τον συνοδεύει
- Η ιδέα εν γένει. Πρόκειται για την πρώτη και ίσως μοναδική φορά που επιχειρείται στην Ελληνική κινηματογραφική σκηνή μία τέτοιου είδους παρωδία. Το σενάριο ήταν και παραμένει ολόφρεσκο και οι φρέσκιες ιδέες πρέπει να εκτιμώνται λίγο παραπάνω
- Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου ως Τζέλα Δελαφράγκα
- Η μουσική στο Κλάμα επίσης μένει αξέχαστη. Τα τραγούδια σε στίχους Αφροδίτης Μάνου αλλά και οι διασκευές είναι το λιγότερο απολαυστικά με τις ερμηνείες των Μαρίας Δημητριάδου, Λάμπη Λιβιεράτου
- Οι χορογραφίες του μοναδικού Φωκά Ευαγγελινού
- Τα κοστούμια! Το Κλάμα παρουσιάζει μια τεράστια γκάμα κοστουμιών. Τα φορέματα, τα μαγιώ, τα παραδοσιακά κοστούμια αλλά και αυτά της Γερμανικής κατοχής είναι καλοφτιαγμένα και προσθέτουν χρώμα στην ταινία
- Το γέλιο που μας χάρισε. Λίγο παραπάνω σε όσους έχουν εντρυφήσει και όχι αναγκαία αγαπήσει τον παλιό Ελληνικό κινηματογράφο. Στο κλάμα σαρκασμός και νοσταλγία πάνε χέρι χέρι προτείνοντας μια άκρως επιτυχημένη και χιουμοριστική ματιά
- Προσωπικό αγαπημένο, η παρωδία της Υπολοχαγού Νατάσας μέσα από το κλάμα
+1! Οι ατάκες που άφησαν εποχή! Το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα, Το νάιτκλάμπ Τροπικάνα, οι 25 ηλιωκαμένοι λεβέντες και πολλές πολλές ακόμα που έδιναν κι έπαιρναν καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Όσοι το έχετε δει καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα μιλάω, οι υπόλοιποι, απολαύστε!
Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=sfQIemAABQo