Στη σειρά άρθρων “Ξεχασμένα Διαμάντια” εστιάζουμε σε ταινίες που έχουν παραμεληθεί, υποτιμηθεί ή παραγνωριστεί από το σινεφίλ ή ευρύτερο κοινό.
Το να σκάει ένα παιδί από το σπίτι πάντα βάζει τους γονείς σε αναταραχή και τρεξίματα, ιδιαίτερα όταν αυτή η φυγή από το την γονική εστία συμβαίνει στα 70s, μια εποχή γεμάτη πειραματισμό, αναζητήσεις, ναρκωτικά και νεανική “εξέγερση” (οκ, ακούγομαι σαν μπούμερ). Όπως καταλάβατε, με αυτό ακριβώς καταπιάνεται το Taking off, ένα κάπως παραμελημένο δημιούργημα του Milos Forman, πριν αυτός γνωρίσει την επιτυχία με ταινίες όπως η Φωλιά του Κούκου και το Amadeus.
Η Πλοκή
Η καθημερινότητα ενός φαινομενικά συντηρητικού και φιλήσυχου ζεύγους θα δοκιμαστεί όταν η κόρη τους δεν θα γυρίσει σπίτι. Ο λόγος: είχε πάει σε οντισιόν για τραγούδι, από την οποία βλέπουμε πολλαπλές σκηνές και ακούμε διάφορα τραγούδια κατά τη διάρκεια της ταινίας. Οι μεσήλικες γονείς του κοριτσιού, προκειμένου να αντέξουν τις πολλαπλές φυγές της και να την βρουν, θα περάσουν τα πάνδεινα: ο πατέρας της θα την αναζητήσει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, όπου παραλίγο να πλακωθεί από μοτοσυκλετιστές, ενώ το ζευγάρι θα συμμετάσχει και σε μια κοινότητα για γονείς με χαμένα παιδιά και, εν τέλει, για να καταλάβουν την εμπειρία των νέων, όλοι μαζί θα δοκιμάσουν μαριχουάνα. Όλες αυτές οι κωμικές περιπέτειες θα φωτίσουν (ή θα σκοτεινιάσουν ακόμα περισσότερο) το χάσμα γενεών και την αδυναμία της παλιότερων να καταλάβουν τα διαρκώς εναλλασσόμενα τερτίπια των νέων (οκ, τώρα σίγουρα ακούγομαι σαν μπούμερ).
Η Κριτική
Το Taking off είναι πάνω από όλα μια ανάλαφρη και κωμική ταινία, που κύριος σκοπός της είναι να ψυχαγωγήσει. Αυτό όμως δεν αφαιρεί τίποτα από το οξυδερκές και μάλλον ειρωνικό σχόλιο που κάνει πάνω στην κοινωνία της εποχής. Όπως είπαμε, στόχος της ταινίας του Forman είναι η αδυναμία της παλιότερης γενιάς να καταλάβει την νέα, αλλά και αντιστρόφως, η άρνηση της νέας γενιάς να συμβιβαστεί με προηγούμενα πρότυπα. Αυτό καθίσταται εμφανές από το γεγονός πως η φυγή από το σπίτι έχει σχεδόν καταντήσει επιδημία: υπάρχει κοινότητα γονέων για ακριβώς αυτό το πράγμα, ενώ σε όλη την πόλη έχουν διανεμηθεί φωτογραφίες χαμένων παιδιών. Η γονική φωλιά δοκιμάζεται από τις τάσεις της εποχής και ο φακός του Forman είναι εκεί για να καταγράψει αυτήν την σύγκρουση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω είναι η κλασική σκηνή που οι γονείς των χαμένων παιδιών δοκιμάζουν μαριχουάνα σε μια προσπάθεια κατανόησης της νέας γενιάς. Αυτή η κατανόηση για το ζεύγος της ταινίας θα μετατραπεί σε ξεσάλωμα, όπου οι ρόλοι του προσεχτικού γονέα και του ατίθασου παιδιού μάλλον θα αντιστραφούν με κωμικές συνέπειες.
Ένα σημαντικό ατού του Taking off είναι τα τραγούδια των οντισιόν και οι διάφορες ερμηνείες τους. Βλέπουμε σε πρώτες εμφανίσεις την Carly Simon και την Kathy Bates (καθώς και την Tina Turner), ενώ παρακολουθούμε από πρώτο χέρι το αλαλούμ των 70s.
Έτσι, είναι να απορείς που μια τόσο ενδιαφέρουσα ταινία όπως το Taking off υποτιμήθηκε και ξεχάστηκε. Ευκαιρία να ανακαλύψετε ένα από τα κρυφά διαμάντια του Forman.
