Ο καφές είναι έρωτας, πάθος, αγάπη και το πρωινό εγερτήριο. Μια ζεστή κούπα καφέ είναι η προέκταση του χεριού τις πρώτες ώρες της μέρας.Πίνεις μια γουλιά και είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις στις προκλήσεις της καθημερινότητας, να παλέψεις με τα ‘’λιοντάρια’’ της ρουτίνας, την πίεση, το άγχος και την ένταση! Είναι ένα μικρό και αθώο δωράκι στον εαυτό σου. Ακόμα και τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές ίσως να έχεις μια κούπα καφέ πλάι σου για συντροφιά, αγκάλιασε ζεστά την κούπα και γεύσου σιγά σιγά τις γουλιές σαν ιεροτελεστία.
Καφές…μια συνήθεια ζωής και παράδοση σε κάθε σπίτι, σε κάθε οικογένεια. Πάντα μια κούπα μας ενώνει, το πιο σύνηθες να κανονίσουμε για καφεδάκι όταν θέλεις να πλησιάσεις κάποιον καλύτερα, η πρόφαση να στριμωχτείς στην ζωή σου είτε είναι φίλος/παρέα ή είτε ερωτικό θεματάκι. Μάλιστα κάποιες φορές είναι και προφανής δικαιολογία, για να ξεφύγεις από την μετέπειτα συζήτηση και την φλύαρη ανθρώπινη επικοινωνία.Άλλες φορές πάλι σε σώζει στο παραπέντε κυριολεκτικά, καθώς αναφέρεις με λάγνο και βαριεστημένο βλέμμα παράλληλα ..’’Μην μου μιλάς..δεν έχω πιει ούτε καφέ ακόμα.’’Και τσουπ..ξέφυγες πάλι!
Ο καφές με άλλα λόγια αναπαριστά την απτή πραγματικότητα που είμαστε πρωταγωνιστές. Είναι ο κρίκος που συνδέει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και αποτελεί ταυτόχρονα κομμάτι της, δίνοντας άλλοτε γλυκιά, άλλοτε μέτρια και άλλοτε πικρή γεύση.Όπως και το να ζεις έχει και τις γλυκές, ευχάριστες και αγαπησιάρικες στιγμές αλλά και τις δυσκολίες και την θλίψη και τον πόνο. Σου υπενθυμίζει όπως το σπαστικό ξυπνητήρι τα πρωινά, ότι σε όλα επαρκεί το παν μέτρον άριστον.
Καλό είναι να μην ξεφύγεις και καταναλώσεις μεγάλη ποσότητα καφεΐνης, γιατί το νευρικό σύστημα θα κλονιστεί και θα υπάρχει απαγορευτικό για τους γύρω σου, έτσι συμβαίνει και με τους τοξικούς ανθρώπους που κατοικούν δίπλα σου, στην οικογένεια σου, στο σόι σου ακόμα και στο σπίτι σου. Να τους αποφεύγεις όσο μπορείς πιο ευγενικά γιατί η υπερβολική τους δόση και συντροφιά, μόνο αρνητικότητα στο ψυχικό κόσμο προκαλεί, και κατά βάθος το γνωρίζεις αλλά το ανέχεσαι υπομονετικά. Αρκετά δύσκολο και ζόρικο! Καταπίεση! Μακριά! Sos!
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι μέρες που ξημερώνουν και θες μόνο τον καφέ σου και τίποτα άλλο, δεν θες να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου και να μην αντικρίσεις ψυχή. Γιατί άραγε; Πόσο αντικοινωνικός είσαι; Έχεις κατάθλιψη; Νομίζω πώς όχι, τίποτα από τα παραπάνω! Αλλά ναι υπάρχουν και στιγμές που θες να κλειστείς στο σπίτι εσύ και ο καφές ή αλλιώς στο κομμάτι της αληθινής ζωής και της στεγνής πραγματικότητας, εσύ και ο εαυτός σου.
Να βάλεις κάτω και να ζυγίσεις τα πρέπει, τα θέλω σου, τις αδυναμίες σου, τις επιτυχίες, το τι σε εμποδίζει να ονειρευτείς, τι σε φοβίζει και τι νοσταλγείς. Αυτό ονομάζεται αφοπλιστική ειλικρίνεια και κατά βάση η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Να αγαπήσεις και να αγκαλιάσεις πρώτα το μέσα σου και την ψυχούλα σου .Τότε θα δεις και θα συνειδητοποιήσεις, ότι με μιας όλα φωτίζονται και φαίνονται ξεκάθαρα. Μην χαϊδεύεις τα λάθη σου και μην βαφτίζεις τις δυσκολίες σε ατυχίες, μάθε μέσα από τα εμπόδια να βγαίνεις νικητής και πολεμιστής και να εκτιμάς το κάθε δευτερόλεπτο ζωής.
Η ζωή δεν είναι γεμάτη “πρέπει” και απαγορευτικά αλλά σπουδαίες δυνατές εμπειρίες και μαθήματα που μόνο στόχο έχουν να σε εξελίξουν ως ανθρώπινο ον. Το στοίχημα είναι κάθε μέρα με τον εαυτό μας και μόνο έτσι κερδίζεται η αληθινή και ουσιαστική αγάπη. Αν μάθεις να αγαπάς αρχικά εσένα και όλο σου το είναι, μπορείς να αγαπήσεις και όλους τους άλλους. Όπως μια κούπα καφέ, που είναι ο καλύτερος και ο οικονομικότερος ψυχολόγος.
Έλα, παραδέξου το! Λες ψιθυριστά μυστικά και σκέψεις πάνω από μια κούπα και τα ακούει μόνο αυτή βουβά και πιστά. Ουπς, αυτό το είχα ξεχάσει! Μια ευκαιρία να κυνηγήσεις τα θέλω σου και να πεις όλα αυτά που αισθάνεσαι στους ανθρώπους που σε εμπνέουν και αξίζει να κατέχουν μια θέση στην ζωή σου. Δώσε ευκαιρίες, όχι όμως απεριόριστες. Άφησε εγωισμούς! Το ίδιο δεν θα έκανες και με μια καινούργια ποικιλία καφέ; Αρχικά, μπορεί να ξίνιζες την φάτσα σου με γκριμάτσες καθώς μπορεί να πίκριζε ή να μην ήταν κοντά στις γευστικές επιλογές σου. Θα τον απορρίπτεις κατευθείαν και βιαστικά; Δε νομίζω!Έτσι και με όσα αισθάνεσαι και πρέπει να μοιραστείς. Άνοιξε διάπλατα τους πυλώνες της καρδιάς και απελευθέρωσε όσα βαστάς μέσα, το όμορφο αξίζει να ειπωθεί και να λάβει σάρκα και το ζόρικο να αποφυλακιστεί. Αξίζει ο κόπος! Όπως ένα φλιτζάνι ζεστού καφέ!
