Όσο μεγαλώνουμε φτάνουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο ωρίμανσης, το οποίο μας σπρώχνει να πάρουμε ρίσκα και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Αλλάζουμε σχέσεις, φιλίες, δουλειές, αλλά πιο πολύ αλλάζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και πάνω εκεί κάνουμε λάθη και πληγώνουμε ανθρώπους, που δεν έπρεπε να πληγώσουμε, για τον ονόματι εγωισμό.
Τι γίνεται, όμως, όταν αποφασίζουμε να γίνουμε πιο ανοιχτοί συναισθηματικά την πιο ακατάλληλη στιγμή;
Εντέλει, όμως, υπάρχει η ακατάλληλη στιγμή, ή μήπως είναι αποκύημα φαντασίας των ανθρώπων, επειδή οι ίδιοι δεν ήταν αρκετά τολμηροί;
Ας πάρουμε δυο περιπτώσεις ανθρώπων, που πιθανότατα η ακατάλληλη στιγμή ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής.
Η πρώτη ιστορία μας ξεκινάει με τον Μάριο και τη Γιάννα, οι οποίοι γνωρίζονται μέσω κοινών φίλων και η χημεία είναι τόσο δυνατή, που και οι ίδιοι απορούν για αυτό το πάντρεμα. Όπως κάθε σχέση είχαν τα προβλήματα τους, αλλά εντέλει κατάφεραν να αλλάξουν για πάντα ο ένας τον άλλον. Υποσχέσεις αγάπης και μελλοντικά σχέδια απλώνονταν στο τραπέζι και μετρούν 3 χρόνια σχέσης. Το κύριο πρόβλημα είναι πως το ζευγάρι, τελειώνοντας το πανεπιστήμιο, συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να αποχωριστούν ο ένας τον άλλον. Κανένας δεν υποκύπτει και κανένας δεν βρίσκει λύση, παρά να χωρίσουν. Η αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον είναι δυνατή και η πίκρα και το αντίο δυσβάσταχτο. Ο Μάριος, πλέον, μόνος του, ρίχνει το φταίξιμο στο κακό timing και γνωρίζει ότι η Γιάννα είναι η μια και μοναδική, αλλά αποφασίζει να προχωρήσει. Η Γιάννα γνωρίζει ότι ο Μάριος είναι ο ένας και μοναδικός και αποφασίζει να προχωρήσει και να κλείσει αυτό το κομμάτι της ζωής της προσωρινά.
Τι πραγματικά είναι αυτό που χωρίζει τους δυο ενδιαφερόμενους; Κάποιος θα πει ότι το κακό timing, ευθύνεται για την εξέλιξη της σχέσης. Εφόσον υποστηρίζουν ότι κάθε σχέση, που δημιουργείται στο πανεπιστήμιο είναι καταδικασμένη, δεν υπάρχει σωτηρία. Είναι όμως έτσι;
Στο δεύτερο σενάριο ο Αίας και η Σεμέλη γνωρίζονται χρόνια, όπως ο Μάριος με τη Γιάννα και είναι πολύ καλοί φίλοι. Ο Αίας θα παρουσιάσει τον εαυτό του στη Σεμέλη, ως τους κοινωνικά ονομαζόμενους extroverts, ενώ η Σεμέλη θα παρουσιαστεί ως τους λεγόμενους introverts.
Η Σεμέλη ερωτεύεται τον Αία, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει και επειδή δεν θέλει να χαλάσει τη φιλία τους αποφασίζει να το κρατήσει κρυφό. Τα χρόνια περνάνε και οι δυο ζούνε τρομερές περιπέτειες, πολεμάνε δράκους, πίνουν, γλεντούν, μετακομίζουν και κάνουν άλλες σχέσεις. Ο Αίας θέλει να φιλοξενήσει την Σεμέλη, ώστε να βρει νέο σπίτι και κοιμούνται στο ίδιο κρεββάτι. Οι δυο τους έρχονται πιο κοντά και κάνουν βαθιές συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα, αλλά η φιλία είναι βαθιά και κανείς δε θέλει να παρέμβει.
Η Σεμέλη αρχίζει να απομακρύνεται από τον Αία, γιατί ξέρει ότι υπάρχουν κάποια όρια και η συμπεριφορά του Αία δε βοηθάει καθόλου.
Μετά από λίγους μήνες ο Αίας εμπλέκεται με την Ελένη, η οποία είναι βγαλμένη από παραμύθι: ξανθά μακριά μαλλιά και γαλάζια μάτια που σαστίζουν. Η Σεμέλη πριν μάθει για τη εξέλιξη της σχέσης τους, αποφασίζει να πει στον Αία τι νιώθει και πριν ολοκληρώσει της αποστολή της, ο Αίας της ανακοινώνει ότι κατέκτησε την Τροία του. Εκείνη, αποφασίζει να μην του πει τι νιώθει και για πολλούς μήνες λειτουργεί ως σύμβουλος και προστάτης.
Ώσπου, καταλαβαίνει ότι οφείλει να είναι ειλικρινής με τον φίλο της και περισσότερο με τον εαυτό της. Φοβούμενη, όμως, την αντίδρασή του, του ανακοινώνει ότι πρέπει να απομακρυνθούν για λίγο καιρό και όλο αυτό την πονάει, γιατί πρώτα και κύρια θα χάσει τον φίλο της. Έπειτα, εκδηλώνει τα συναισθήματά της μέσω ηλεκτρονικών ταχυδρομείων, διότι ήξερε ότι η face to face αλήθεια θα πονέσει δυο ανθρώπους.
Ο Αίας δεν ξέρει τι να κάνει και αποφασίζει να μείνει σιωπηλός και να μην σχολιάσει το μήνυμά αυτό. Δεν τον νοιάζει πλέον τι νιώθει η Σεμέλη, γιατί ο καιρός, που μπορεί να ένιωθε κάτι πέρασε. Γιατί προτίμησε να κρατήσει μια σχέση, που δε μπορεί να συνεισφέρει συναισθηματικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Σεμέλη διάλεξε την λάθος ώρα να ανακοινώσει το τι νιώθει. Θα μπορούσε να το ανακοινώσει νωρίτερα, αλλά καμιά φορά ο φόβος της αποτυχίας είναι αυτός, που μας κρατά από την επιτυχία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα συναισθήματα υπάρχουν για να μοιράζονται και όχι να καταπιέζονται.
Όσο για τη φιλία που χάθηκε είναι σίγουρο ότι αυτοί οι δυο θα ξαναβρεθούν κάτω από άλλες συνθήκες, αφού αυτό ήταν που τους ένωσε εξ αρχής.
Εν κατακλείδι, οι άνθρωποι κρινόμαστε από τις πράξεις μας, αφού αυτές είναι που καθορίζουν τις ζωές μας. Εφόσον η κάθε απόφαση είναι ένα διαφορετικό μονοπάτι, ποιος άραγε γνωρίζει αν απλώς δεν υπήρχε κακό timing, αλλά ο φόβος για το κάτι αληθινό και πραγματικό. Μήπως και οι δυο περιπτώσεις μας δείχνουν ότι μπορούν να συμβούν και τα δυο;
