Κάθε φορά λίγο πιο δύσκολη από την προηγούμενη. Οι άνθρωποι λίγο περισσότερο υποκριτές. Τα συναισθήματα λιγότερο αληθινά αλλά κάθε φορά η ίδια σκέψη… Αν… Αν μέσα σε αυτό το κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά; Αν υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν; Αν εκείνος υπάρχει στη ζωή κάποιας άλλης; Αν κάποια άλλη τον αγγίζει; Αν με κάποιας άλλης τα φιλιά κοιμάται τις νύχτες; Αν κάποια άλλη τον αγαπάει; Αν σκέφτεται κάποια άλλη; Αν νοιάζεται για κάποια άλλη; Αν τις νύχτες ξαπλώνει δίπλα του; Αν τα πρωινά την ξυπνάει με τα φιλιά του; Αν εκείνη τον ξυπνάει με τα φιλιά της; Αν είναι ερωτευμένος μαζί της; Αν την αγαπάει; Αν… Τόσα αν που μου δημιουργούν πονοκέφαλο. Ο έρωτας όμως δεν είναι πονοκέφαλος. Ο έρωτας είναι συναισθήματα,συναισθήματα ανθρώπων. Ο έρωτας είναι να καίγεσαι χωρίς να υπάρχει φωτιά και πόνος. Ο έρωτας είναι να νιώθεις. Να νιώθεις ευτυχισμένος, τυχερός που νιώθεις που σε ερωτεύτηκαν. Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που θεωρείσαι τυχερός αν το νιώσεις. Και αν δεν νιώσεις ίσως κάτι να φταίει. Βρες το λάθος, διόρθωσε το και ζήσε, ερωτεύσου. Ίσως γνωρίσεις τον έρωτα, ίσως ήδη να τον ξέρεις. Ίσως είναι εκείνος που τα πρωινά που έχεις νεύρα σου χαμογελάει λέγοντας σου καλημέρα. Ίσως είναι εκείνος που σε παίρνει τηλέφωνο επειδή σήμερα δεν πήγες στη δουλειά σου. Ίσως είναι εκείνος που σε βλέπει στο δρόμο και χαμογελάει. Ίσως είναι εκείνος ο άγνωστος στο δρόμο που σε κοιτάει επίμονα όποτε σε δει. Ίσως είναι εκείνος που ψάχνει απεγνωσμένα τα μάτια σου. Ίσως να είναι και αυτός που σκέφτηκες!
Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή είναι σύντομη γεμάτη ανατροπές είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες. Είναι γεμάτη εμπόδια που άλλοτε ξεπερνιούνται και άλλοτε όχι. Είτε το θέλουμε είτε όχι αν είμαστε τυχεροί μπορεί να ερωτευτούμε, αν όχι τότε ίσως να μην ψάξαμε καλά να βρούμε κάποιον που θα αξίζει. Λένε λοιπόν, πως η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο, θα σου πω όμως πως πρώτα ερωτεύεσαι τα μάτια μετά το χαρακτήρα και στο τέλος την εμφάνιση. Δεν είναι όλα τα μάτια ίδια, δεν ερωτεύονται όλα τα μάτια το ίδιο. Όπως όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί έτσι κι ο έρωτας τους. Κάθε φορά ερωτεύεσαι λίγο περισσότερο από την προηγούμενη και κάθε φορά νομίζεις πως έκανες λάθος. Λάθος που αφέθηκες και γνώρισες κάποιον. Λάθος που ερωτεύτηκες κάποιον. Λάθος που εμπιστεύτηκες κάποιον.
Τα συναισθήματα όμως μένουν ανεξίτηλα μέσα σου όχι επειδή το θες αλλά επειδή το ένιωσες. Τα συναισθήματα δεν τα ξεπερνάς απλά τα ξεχνάς. Ξεχνιέσαι μόλις γνωρίσεις κάποιον άλλον που θα συμπληρώνει το κενό του προηγούμενου ‘έρωτα”. Είναι σωστό αυτό; Χμ, δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Δε μπορώ καν να απαντήσω στον εαυτό μου. Ούτε στο γιατί μετά από μία απογοήτευση δένεσαι τόσο πολύ με τον επόμενο “έρωτα” ούτε στο πως συμβαίνει αυτό. Ίσως αν το πολυσκεφτείς βρεις την απάντηση, τη δική σου απάντηση. Εγώ προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως ο έρωτας δεν είναι παντοτινός και πως δεν επιλέγεις ποιον θα ερωτευτείς αλλά ποιον θα αγαπήσεις.
Δεν αξίζουν όλοι την αγάπη σου. Μην χαραμίζεσαι!
