Ένα απίστευτο για την εποχή μας γεγονός διάκρισης καταγγέλλει εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής. Η Κατερίνα Μπλέτσα, καθηγήτρια ειδικής αγωγής και ΑμεΑ, μας εξιστορεί μέσω της προσωπικής της σελίδας στο Facebook τον γολγοθά που πέρασε για να ορκιστεί.
Η ημέρα της ορκωμοσίας
Όπως αναφέρει η ίδια, την Δευτέρα ορκιζόταν ως μόνιμη δασκάλα. Με όλη την όρεξη που κατέχει κάποιος ο οποίος κάνει ένα νέο ξεκίνημα έτσι και η Κατερίνα ετοιμάζετε για την πρώτη της μέρα. Όπως αναφέρει και η ίδια “Ξύπνησα πρωί πρωί με την αυγούλα, έκανα μπάνιο και έφτιαξα τα μαλλιά μου. Φόρεσα τη φορεματάρα μου, τα σταράκια μου, έβαλα ρουζ, μάσκαρα με πολύ καλή διάθεση, πήρα τη μάσκα μου και ετοιμάστηκα να πάω στην πόλη που διορίστηκα για την τυπική ορκωμοσία”.
Η πρόσβαση στο σχολείο
Αφού βρίσκουμε την οδό, στη γωνία βλέπω ράμπα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Βλέπω ράμπα ξανά, εκπλήσσομαι ευχάριστα αλλά από την άλλη λέω Κατερίνα μη βιάζεσαι να χαρείς…Φτάνω κοντά και τσουπ… Εκπληξούλα! Μετά τη ράμπα σκαλάκια και μετά…ασανσέρ!
Advertising
Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως σπούδασα όπως όλοι, διάβασα όπως όλοι. Έχω κοπεί σε κάποια μαθήματα που δεν ήμουν καλά προετοιμασμένη, σε κάποια άλλα αρίστευα. Έδινα εξετάσεις όπως όλοι χωρίς να γνωρίζει κανείς αν το γραπτό μου είναι ΑμεΑ ή μη. Είτε εξεταζόμουν προφορικά είτε γραπτά, πότε δε ζήτησα χάρη. Το λέω αυτό γιατί πολλοί νομίζουν μας χαρίζονται πράγματα.
Και ενώ θεωρητικά όλοι που ήμασταν εκεί αξίζαμε ισάξια να είμαστε εκεί, στην πράξη δεν συνέβαινε το ίδιο. Αυτό, δεν είναι ρατσισμός; Δεν αποτελεί διάκριση που για άλλη μία φορά εγώ έπρεπε να είμαι ο ψωριάρης της υπόθεσης και να ορκιστώ στο πεζοδρόμιο; Ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου στο γραφείο πάνω;
Το ξέσπασμα
Καταπατήθηκε για άλλη μια φορά η αξιοπρέπεια μου. Και δεν αφορά τη δική μου βλάβη αυτό, αλλά έχει να κάνει με το γεγονός πως δε συμπεριλαμβάνονται οι ανάπηροι πουθενά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των αναπήρων για ισότιμη πρόσβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι άλλη μία φορά τσαλαπατήθηκαν. Έφυγα βαθύτητα προσβεβλημένη ενώ υποτίθεται ότι ήταν μέρα χαράς.
Το συμπέρασμα
Αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, ότι δεν αφορά κάποιο προσωπικό θέμα. Το δικαίωμα της πρόσβασης μας αφορά όλους. Η “διευκόλυνση” του συνανθρώπου μας αποτελεί μια συλλογική σκέψη για το κοινό καλό. Δεν χρειάζεται να είσαι ΑμεΑ για να μάχεσαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πηγές που χρησμιποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
www.rosa.gr
