Η πολιτική στα βιντεοπαιχνίδια αποτελεί εστία διαφωνιών μέχρι και σήμερα. Στις συζητήσεις των γκέιμερς για το θέμα φέρνει ανορθόδοξες επιπτώσεις με αναφορές στην προσωπική καλοπέραση και την “έξοδο από τον αληθινό κόσμο”. Η αλήθεια είναι ότι τα βιντεοπαιχνίδια είχαν στις ιστορίες τους πολιτικά διλήμματα ή στεγνή προπαγάνδα από τον καιρό του Atari 2600 όπως το πασίγνωστο Missile Command και το χυδαίο Custer’s Revenge. Σε γενικές γραμμές όσο η χρήση ιστοριών στα βιντεοπαιχνίδια γινόταν απαραίτητη έτσι και η ανάπτυξη πιο ώριμων γραπτών γινόταν πιο περιζήτητη. Υπάρχουν παιχνίδια που θέτουν πολιτικά διλήμματα και ένα από αυτά είναι το θέμα του συγκεκριμένου άρθρου, το Fallout New Vegas της Obsidian Entertainment.
Η πλοκή του Fallout New Vegas αρχίζει με έναν χαρακτήρα σε ρόλο ταχυδρόμου που πιάνεται από μια ομάδα τριών μυστηριωδών χαρακτήρων και δολοφονείται εν ψυχρώ. Στην συνέχεια δίνεται ελευθερία στον παίκτη(που παίρνει τον έλεγχο του ταχυδρόμου) να εξερευνήσει όλα τα πολιτισμικά ερείπια της Ερήμου Μοχάβε. Το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της ερήμου είναι η λωρίδα του Βέγκας, η οποία είναι υπό την προστασία των ρομπότ του κ. Χάους και του στρατού της Δημοκρατίας της Νέας Καλιφόρνια. Οι κίνδυνοι της εν λόγω προστασίας είναι διάφοροι βάνδαλοι και συμμορίες αλλά κυρίως η Λεγεώνα. Όλοι αυτοί οι “παίκτες” στην πολιτική σκακιέρα της Μοχάβε έχουν και ανάλογες ιδεολογίες και χαρακτηριστικά για να θέσουν το πολιτικό μήνυμα του Fallout New Vegas.
Για την κατανόηση της πολιτικής σκέψης του Fallout New Vegas πρέπει να τεθούν κάποια δεδομένα που γίνονται αντιληπτά στην αρχή του παιχνιδιού. Το πρώτο quest που βρίσκεται στην αρχική κωμόπολη του Goodsprings δίνει στον παίκτη κάποια συγκεκριμένα μηνύματα πολιτικής. Όταν μιλάει ο παίκτης με την αρχηγό της κωμόπολης θέτει ζήτημα άλωσης από μια συμμορία ονόματι Powder Gangsters που ψάχνουν έναν πολίτη για να τον σκοτώσουν. Το ηθικό δίλημμα είναι πολύ απλό, βοηθάει ο παίκτης τους πολίτες να σταματήσουν την συμμορία και γίνεται αντιληπτή η μηχανική φήμης, η οποία λειτουργεί ως εξής: η κωμόπολη θεωρεί τον παίκτη αρεστό και η συμμορία τον βλέπει ως αντίπαλο. Αυτά είναι τα επιφανειακά δεδομένα, αλλά το συγκεκριμένο quest και η ηθική πορεία του έχει κάποια στοιχεία που μπορούν να αναλυθούν με την βοήθεια της ανάλυσης ιδεολογίας του κλασικού Μαρξισμού.
Ο παίκτης εφόσον έχει το παιχνίδι είτε σε δίσκο ή μέσω πλατφόρμας είναι πιθανό μέχρι και σίγουρο να ζει κάτω από ένα κράτος νόμων με βάση στην Χομπσιανή αντίληψη σε συνδυασμό με συντήρηση του de facto οικονομικού συστήματος. Λέξεις όπως “συμμορία” στο μυαλό ενός νομοταγή πολίτη φέρνουν ερωτήματα τύπου “γιατί οι παράνομοι έχουν τόση δύναμη” με μια γενική απάντηση “κάτι πρέπει να γίνει”, οι οποίες σκέψεις στρέφονται προς έναν κρατικό μηχανισμό. Αυτές οι σκέψεις βασίζονται στην ιδεολογία που αντλεί ο κάθε άνθρωπος από το περιβάλλον του, και φυσικά την ακολουθεί σε κάθε δραστηριότητα ασυνείδητα.
Αυτή η ροή σκέψης συνεχίζει όσο ο παίκτης εξερευνά την έρημο Μοχάβε και μαθαίνει όλο και περισσότερα για την πολιτική της. Εκτός των διαφόρων συμμοριών στην έρημο όπως αναφέρθηκαν παραπάνω, οι βασικοί πολιτικοί παίκτες είναι η Δημοκρατία της Νέας Καλιφόρνια ο Κύριος Χάους και η Λεγεώνα. Η Δημοκρατία της Νέας Καλιφόρνια ή NCR(New California Republic) είναι μια συνταγματική δημοκρατία στα βήματα των τότε κατεστραμμένων Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με φιλελεύθερους νόμους που προωθούνται στην υπόλοιπη δυτική ήπειρο πολλές φορές με μιλιταριστικά μέσα. Όπως κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία που βρίσκει στα χέρια της υπερβολική δύναμη, η NCR βρίσκεται σε καθεστώς διαφθοράς που προέρχεται από την γραφειοκρατία της. Επίσης δεν διαθέτει τις υποδομές για να διατηρήσει την ασφάλεια σε πολλές από τις κωμοπόλεις που βρίσκονται στα σύνορα της. Ο Κύριος Χάους ήταν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας ο οποίος ίδρυσε την εταιρία RobCo που ειδικεύεται στην παραγωγή ρομπότ. Ο Ρόμπερτ Χάους γεννήθηκε το 2020 ενώ τα γεγονότα Fallout New Vegas γίνονται το 2281 και αυτό είναι εφικτό επειδή ο Ρόμπερτ Χάους ήταν παγωμένος. Ως μεγάλος υποστηρικτής του καπιταλισμού και βλέποντας τον εαυτό του ως τον ιδιοκτήτη της λωρίδας του Βέγκας αφού ο ίδιος την έσωσε από τις ατομικές βόμβες, ο Robert House χρειάζεται την αναβάθμιση για τα Securitrons έτσι ώστε να μπορέσει να διώξει την NCR και την Λεγεώνα από την λωρίδα που του “ανήκει”. Ο Χάους δεν πιστεύει στο δημοκρατικό πολίτευμα και αφού πάρει την δύναμη ο ίδιος εξηγεί ότι θα γίνει καπιταλιστής μονάρχης και θα διοικεί σαν CEO της λωρίδας ,όπως αυτοχαρακτηρίζεται. Στο τέλος υπάρχει η Λεγεώνα που διαμορφώθηκε από έναν σχετικά καλλιεργημένο πρώην μέλος των φιλειρηνικών αντιπολιτευτών της NCR, που ως αρχηγός της ονομάστηκε Καίσαρας. Η Λεγεώνα είναι ακολουθεί μια μορφή φασισμού με άμεσα Σπαρτιατικά χαρακτηριστικά και Ρωμαϊκή αισθητική. Η Λεγεώνα φημίζεται στην Μοχάβε για την βάρβαρη τρομοκρατία, την χρήση σκλάβων, τον ακραίο πουριτανισμό κατά των ναρκωτικών ουσιών και τον ρατσισμό ενάντια σε κάθε αντίπαλο και σύμμαχο, εκτός της ίδιας της Λεγεώνας. Εξαιτίας των δρακόντειων νόμων της Λεγεώνας, το μέρος που κατέχει από την Μοχάβε δεν έχει μεγάλα νούμερα παραβατικότητας κάτι που ωθεί πολλούς εμπόρους σε συχνή συνεργασία με τους Λεγεωνάριους.
Ο πολιτικός φόντος της διαμάχης των τριών δυνάμεων είναι ο πρώτος πόλεμος του Φράγματος Χούβερ ανάμεσα στην NCR και την Λεγεώνα με πύρρειο νίκη της Νέας Καλιφόρνια και την συμφωνία της NCR με τον Ρόμπερτ Χάους και τα Securitrons του. Ταυτόχρονα η αναβάθμιση που χρειάζεται ο Χάους είναι μέσα στην πλατινένια μάρκα που εκλάπη από τον ταχυδρόμο(τον παίκτη) στην αρχή.
Οι επιλογές του παίκτη ανάμεσα στις τρεις δυνάμεις, χωρίς να αναφέρουμε την επιλογή του Yes-Man που φέρνει την έρημο σε χάος, είναι καθαρά μια επιλογή του λιγότερου κακού. Η σωστή μέθοδος απάντησης σε ένα δίλημμα πρέπει να αρχίζει με την ερώτηση της χρησιμότητας και του σχεδιασμού του εν λόγω διλήμματος. Για παράδειγμα το ερώτημα “θα σκότωνες την μητέρα σου για ένα εκατομμύριο ευρώ” έχει ως σχεδιασμό να μάθει, όχι πόσα λεφτά θα ήθελε ένα άτομο, αλλά με τι αριθμό θα πούλαγε το πιο κοντινό του πρόσωπο. Έτσι το δίλημμα του Fallout New Vegas με αναλυτική ματιά καλεί τον παίκτη να αποφασίσει ανάμεσα σε έναν μισάνθρωπο αντιδημοκρατικό καπιταλιστή που ζει δύο αιώνες, έναν βάρβαρο φασιστικό στρατό με Ρωμαϊκή γκαρνταρόμπα και μια μοντέρνα φιλελεύθερη μορφή των ΗΠΑ υπό τον Τζέιμς Πόλκ. Το δίλημμα δίνει στον παίκτη δύο καρτουνικές μορφές ακροδεξιών πολιτικών ιδεολογιών για να μπορέσει να εδραιώσει μια ηθική νομιμότητα για την επιλογή της NCR ως το μη χείρον βέλτιστον.
Η απόφαση που λαμβάνει ο παίκτης στο τέλος του Fallout New Vegas είναι μία ανάλογης μορφής με αυτή που παίρνουν οι πολίτες που βρίσκονται υπό αστικές δημοκρατίες κάθε 4 χρόνια που έρχεται και φεύγει ο έλεγχός τους από την κάθε κυβέρνηση. Το μήνυμα που μπορεί κάποιος να λάβει από το συγκεκριμένο δίλημμα δεν είναι ένα. Το να επιλεχθεί μια αντιγραφή των ΗΠΑ μπορεί να σηματοδοτεί ότι μια δημοκρατική φιλελεύθερη και καπιταλιστική πολιτεία είναι το ιδανικό που πρέπει να ακολουθηθεί σε κάθε μέρος της ιστορίας. Από την άλλη, η επιλογή της μπορεί να φανεί και ως κοροϊδία απέναντι στο πρωτότυπο της εν λόγω αντιγραφής γιατί είναι η μία από τις επιλογές ανάμεσα σε άλλες δύο, οι οποίες αποτελούν εξωπραγματικά δυστοπικά αστεία.
Η Γερμανίδα σχεδιάστρια βιντεοπαιχνιδιών Τζένιφερ Σόιρλε στον λόγο της στο GDC του 2018 ανέφερε ότι τα βιντεοπαιχνίδια και ο σχεδιασμός τους έχουν μεγάλη ομοιότητα με ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Πρέπει επίσης να φανεί η ομοιότητα τους και με τα διλήμματα, συγκεκριμένα για τώρα, τα πολιτικά. Όπως ένα γραπτό ή λεκτικό δίλημμα είναι σχεδιασμένο να πάρει μια απάντηση η οποία χρησιμοποιείται άμεσα σε έναν πολιτικό διάλογο, μπορεί έτσι και με πολύ περισσότερη βύθιση στα δεδομένα να χρησιμοποιηθεί και ένα βιντεοπαιχνίδι. Υπάρχουν διαφορές όπως ότι ο διάλογος είναι εσωτερικός στο μυαλό του παίκτη και ότι τεχνικά το υποκείμενο είναι εικονικό αλλά η χρήση της βύθισης της αντιλήψεως στο δίλημμα του συγγραφέα και του σχεδιαστή είναι ένα δεδομένο που κάνει το μυαλό του παίκτη πολύ πιο αναγκασμένο να απαντήσει. Η χρήση της διαδραστικής τέχνης στην μεταφορά πολιτικών διλημμάτων έχει την ιστορία της αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε ακόμα πιο χρήσιμες και εσωτερικευμένες εμπειρίες που θα είναι αναγκαίες στο γκρίζο μέλλον του καπιταλισμού. Το δίλημμα είναι αν οι απαντήσεις μας θα το κρατήσουν γκρίζο ή θα το μαυρίσουν στα τάρταρα της ιδεολογίας(κατά τον Ζιζέκ).
