Κάποιες σκέψεις για τον νέο δίσκο του Iratus

Βγήκε λοιπόν ο νέος δίσκος του Iratus και μετά από αρκετές ακροάσεις είπα να καταγράψω μερικά πράγματα για αυτό. Πρώτα τα διαδικαστικά.

Πρόκειται για τον 5ο προσωπικό του δίσκο. Είχαν προηγηθεί οι Φούσκες, η Άνοιξη, το AVMV και οι Ωκεανοί. Κάπου ανάμεσα σε Φούσκες και Άνοιξη είχε κυκλοφορήσει και ενα mixtape, το Ανακαλύπτωντας τον κόσμο. Ο νέος δίσκος,ονόματι Voyager 3 αποτελείται από 13 κομμάτια και την παραγωγή επιμελήθηκε ο Tom Dzik. Η ηχογράφηση έγινε στο Prozaxs Lab. Πρόκειται για έναν δίσκο με έντονο το battle στοιχείο,σε αντίθεση με τον προηγούμενο δίσκο του Iratus. Και αυτό με οδηγεί στην πρώτη μου σκέψη για τον δίσκο και τον Iratus γενικότερα.

Ο πιο ευέλικτος Έλληνας MC

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο εύκολα ο Iratus μπορεί να περάσει απο το battle rap σε ενα ερωτικό κομμάτι. Μετα από το ερωτικό κομμάτι, σε ένα πιο κοινωνικοπολιτικό ραπ. Κι από εκεί σε ένα χαλαρό groovy στυλ χωρίς τα βαριά νοήματα αλλά με πανέξυπνες ατάκες. Ύστερα να συνεχίσει πατώντας σε ένα πιο new age-τραποειδές beat εκθέτοντας όσους νομίζουν οτί φταίει ο ήχος στην τραπ κι όχι το γενικό περιεχόμενο των στίχων. Και τέλος να κλείσει με ένα κομμάτι με τόσες αλληγορίες, παρομοιώσεις και μεταφορές που θα μπορούσε εύκολα να ενταχθεί στο νέο σχολικό βιβλίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνιάς. Για να το θέσω λίγο πιο απλά: GTMS, Περίεργες Ώρες, Έλληνας, Κουπλέ για το τίποτα, Club κομμάτι, Μωβ. Και θα μπορούσα άκοπα να φτιάξω άλλες 4 τέτοιες εξάδες.

Advertisements

Ειλικρινά, προσπαθώ να βρω κάποιον ράπερ που να πεις ότι δεν θα μπορούσε να κάνει feat με τον Iratus και δεν βρίσκω. Προσπαθώ επίσης να βρω κάποιον ράπερ που να μπορεί να τα κάνει όλα με την ίδια ευκολία,σε βαθμό που να μην ξέρεις τελικά σε ποιο στυλ είναι καλύτερος.Πάλι δεν βρίσκω. Πιθανότατα σε κάθε στυλ να υπάρχει κάποιος που το κάνει καλύτερα απο τον Iratus. Αν όμως θεωρήσουμε αυτόν ως το 10 στην κλίμακα,ο Iratus είναι σε όλα τα στυλ,πάνω απο το 8/10. Κι αυτό είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού. Όπως και δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ.

Ο ορισμός του καλλιτέχνη

Τουλάχιστον,όπως εγώ τον έχω στο μυαλό μου κι εξηγούμαι. Για μένα, καλλιτέχνης είναι αυτός που κάθε φορά μέσα από το έργο του, εκφράζει το πως νιώθει ο ίδιος. Συγκεκριμένα στη μουσική, όταν είναι σε καλή φάση,θα γράψει κάτι ανεβαστικό. Όταν είναι στις μαύρες του,θα γράψει κάτι καταθλιπτικό. Όταν αισθάνεται πως τον προσβάλλουν,σαν άνθρωπο ή μουσικό θα γράψει battle και πάει λέγοντας. Ειδικά στην περίπτωση του Iratus που όπως αναφέρθηκε μπορεί να τα κάνει όλα πολύ καλά, αυτό ισχύει στο μέγιστο. Ο κόσμος πάντα θα ζητάει τον παλιό Iratus χωρίς φυσικά να καταλαβαίνουν και οι ίδιοι τι ζητάνε. Θέλουν συνεχώς καινούργια “Μόνιμα Πρόστυχος”. Θέλουν έναν Iratus να τα χώνει σε όλους και σε όλα. Να ρεζιλεύει με τις απίστευτα ευφυείς ατάκες του όσους το αξίζουν. Φαντάζομαι με τον νεο δίσκο θα έμειναν ικανοποιημένοι. Είναι βέβαια οι ίδιοι που είχαν ξενερώσει με τους “Ωκεανούς” και ήθελαν πίσω τον παλιό Iratus.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο Iratus δεν είναι πια 20 χρονών. Έχει μεγαλώσει,έχει ζήσει πράγματα έχει αποκτήσει εμπειρίες. Και καλές και κακές. Έχει αποκτήσει άποψη για τον κόσμο και αυτήν εκφράζει μέσα από τα τραγούδια του. Δεν γίνεται να περιμένεις από αυτόν μόνο battles και punchlines. Αδικείς πρώτα απ’όλα τον ίδιο τον Iratus. Ελπίζω και οι fans του όταν δεν θα είναι πια 15-20 χρονών να το καταλάβουν αυτό.

Και για να επανέλθω στο αρχικό μου επιχείρημα, αυτός είναι ο λόγος που ο Iratus είναι παράδειγμα καλλιτέχνη. Ξέρει και ο ίδιος τι ζητάνε απο αυτόν,τι θα πούλαγε περισσότερο. Πιστεύω και για τον ίδιο θα ήταν πιο εύκολο να βγάζει τραγουδάκια στο στυλ του Μόνιμα Πρόστυχος ή του GTMS. Όμως, όταν ο ίδιος έχει την ανάγκη να γράψει Ωκεανόυς και Μωβ, θα γράψει Ωκεανόυς και Μωβ χωρίς να νοιάζεται αν πολλοί fans του τον κατηγορήσουν. Για αυτό είναι καλλιτέχνης και για αυτό θα έχει πάντα τον σεβασμό που αξίζει

Ήταν solo ο δίσκος?

Ο δίσκος ήταν solo, με την έννοια ότι δεν υπήρξε κάποιο feat. Διαβάζοντας όμως τους τίτλους των τραγουδιών παρατηρεί κανείς 2 πράγματα. Το ένα, αρνητικό κατά την αποψή μου, είναι αυτό το “lyrics in description”. Νομίζω δεν χρειαζόταν και είναι κάπως αντιαισθητικό. Το άλλο όμως,που είναι και το σημαντικό είναι ένα όνομα. Tom Dzik. Όχι, ο δίσκος δεν ήταν σόλο. Είναι επιτέλους καιρός οι παραγωγοί να πάρουν την αναγνώριση που αξίζουν. Ειλικρινά, χωρίς να ψάξω μπορώ να αναφέρω καμιά 50αριά Έλληνες MCs. Παραγωγούς? Eversor,Jessy Blue,Skive,Newtrix,Tom Dzik και Boris μετά από πολλή σκέψη.

Τον τελευταίο πιθανότατα θα τον ξεχνούσα πριν βγει ο δίσκος. Ωστόσο θεωρώ ότι η δουλειά του ήταν εξαιρετική και πραγματικά απογείωσε τον δίσκο. Εξαιρετικά beat σύμφωνα με τον new age ήχο σε κάποια κομμάτια, απολαυστικό Boom Bap σε άλλα. Για την επιτυχία ενός κομματιού είναι κομβικό η μουσική να ταιριάζει με το ύφος του ερμηνευτή. Αλλιώς θα μπορούσε ο Iratus να βγάλει τον δίσκο απαγγέλοντας τα κομμάτια του. Κι όταν ο ερμηνευτής είναι τόσο πολυδιάστατος, έτσι πρέπει να είναι και ο παραγωγός. Και ευτυχώς,έτσι ήταν.

Ειδικά προς το τέλος του Αλήθεια pt2, το βάζεις τέρμα και νομίζεις οτί είσαι σε live του Skrillex. Πήρε ένα ήδη αρκετά καλό κομμάτι και το έκανε έπος. Όπως έπος ήταν και το Deathstar και το Sociopath σε θέμα μουσικής. Εδώ αξίζει κι ενα μπράβο στον Iratus που δεν καπέλωσε τα beat,τα άφησε να ακουστούν,έβαλε το όνομα του παραγωγού στον τίτλο των τραγουδιών και γενικά προσπαθεί να δώσει στον Dzik τα credits που του αναλογούν.

Δηλαδή ήταν όλα τελεια?

Όχι δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια. Κανείς δεν είναι τέλειος,εχθρός του καλού είναι τα καλύτερο και άλλα σχετικά κλισέ. Ας αναφέρω λοιπόν κάποια λίγα πραγματάκια που δεν μου άρεσαν τόσο.Αρχικά, νεύρα 3. Εντάξει το δεύτερο κουπλέ ήταν σκέτο έπος και γενικά ήταν ένα αρκετά καλό τραγούδι. Όμως δεν ήταν νεύρα 3. Το beat δεν θύμισε καθόλου τα προηγούμενα, ούτε αναφορές υπήρχαν στα Νεύρα 1 και 2. Το εξήγησε κάπως και ο ίδιος μέσα στο κομμάτι, και θεωρώ ότι εμπίπτει στο θέμα με τον καλλιτέχνη που θίχτηκε πιο πάνω, ότι δηλαδή το έγραψε όπως ο ίδιος το ένιωθε χωρίς να νοιάζει πώς θα το δεχθεί το κοινό. Και για αυτό έχει τον σεβασμό μου. Όμως επιμένω να θέλω ένα κανονικό νεύρα 3.

Πέρα από αυτό, θεωρώ ότι το κομμάτι ¨Για πάντα” δεν ταίριαζε με τα υπόλοιπα και γενικότερα ήταν μέτριο κομμάτι. Ειδικά στο ρεφραίν, η επιλογή της λέξης “καρκίνος” ήταν άστοχη. Δεν μιλάω από άποψη ηθικής και taboo γύρω από την συγκεκριμένη λέξη. Έχοντας ακούσει και τραγουδήσει,για παράδειγμα, το “Μόνιμα Πρόστυχος” και το “Σας αγαπάω όλες”  θα ήταν υποκριτικό να πω οτι προσβλήθηκα από αναφορά στον καρκίνο. Μιλάω καθαρά αισθητικά, δεν ταιριάζει σε ένα τραγούδι να αναφέρεται το ρεφραίν του στον καρκίνο.

Τέλος,επιγραμματικά να αναφέρω 2 ακόμα πράγματα που,όχι ακριβώς με ενόχλησαν,απλά πιστεύω πως θα μπορούσαν να βελτιώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Πρώτο, θα μπορούσε να λείπει η τόσο συχνή αναφορά σε πρώην κοπέλες του ή γενικά σε γυναίκες δικές του ή άλλων. Δεν το θεωρώ σεξιστικό,γιατί πολλοί τον έχουν κατηγορήσει για αυτό,απλά λέω ότι σε έναν battle δίσκο θα ήταν καλύτερο να μείνει πιο πολύ στο battle.

Δεύτερον, και αυτό το αναφέρω γιατί το έχει κάνει συχνά στο παρελθόν, θα μπορούσε να υπάρχει λίγος περισσότερος αυτοσαρκασμός. Καταλαβαίνω οτι μιλάμε για battle, αλλά πιστέυω ότι μιλώντας λίγο περισσότερο για δικές του ατέλειες με χιουμοριστικό τρόπο θα κέρδιζε πόντους. Για να είμαι δίκαιος,το έκανε σε κάποια φάση,με τον Μηδε και τον Σάκη, αλλά θα μπορούσε να το κάνει περισσότερο. Άλλωστε,έχει δείξει σε κομμάτια του ότι έχει χιούμορ και ξέρει να αυτοσαρκάζεται.

Λεπτομέρειες που έκαναν εντύπωση

Κλείνοντας θα αναφέρω χωρίς να σταθώ πολύ σε κάποια συγκεκριμένα σημεία μέσα από τον δίσκο που πρόσεξα και μου έκαναν εντύπωση.

• Η αναφορά και το respect που έδωσε στον Skive. Φαντάζομαι ότι σε αυτόν αναφέρεται ως “τον beatmaker που τους έκανε μάγκες”.
• Το θεματικό περιεχόμενο του δίσκου, ήταν πιο εμφανές από κάθε άλλη φορά. Voyager 3 ο δίσκος, lift-off το πρώτο κομμάτι, Deathstar, Villain, Vader… Και δεν είμαι καν φαν του Star Wars.
• Δεύτερος σερί δίσκος χωρίς feat.Nομίζω πως δίσκος φώναζε για μια συνεργασία με Joker-2-Face ή Μικρό Κλέφτη. Είναι κρίμα τέτοια beat να τα χαίρεται μόνο ένας MC.
• Η σχέση Iratus-Die Nasty/Dynasty. Άλλη μια απόδειξη ότι ο Iratus γνωρίζει ότι οι επιτυχίες δεν γίνονται μόνο από τον ίδιο και δίνει credits έκει που πρεπει.
• Επικές ατάκες σε όλα τα κομμάτια, θέλουν πάνω από μια ακρόαση να τις πιάσεις,ακόμα κια αν διαβάζεις του στίχους ταυτόχρονα
• Πολλά κομμάτια του δίσκου είχαν ξένο τίτλο
• Ο Iratus είναι ο μόνος που θυμάμαι με τα κότσια να πει κάτι αρνητικό για ακροατές δικούς του. Και το έχει κάνει πολλές φορές,όχι μόνο μέσα από τραγούδια. Respect και για αυτό