Αυγερινός
Ξυπναρούδια! Πόνεσε όταν έπεσες από την κόλαση; Χαχαχαχα… Έλα, δεν ήταν τόσο κακό. Σόρρυ για τον μετεωρίτη, αλλά ο ευκολότερος τρόπος για έναν άγγελο να περπατήσει στη γη είναι να πέσει.
Φαντάζομαι πως το μυαλό σου ή πλέον η έννοια αυτού, έχει αρχίσει να συγχρονίζεται με όλα όσα συμβαίνουν. Οπότε, έχεις φτάσει σε δύο αργοπορημένες συνειδητοποιήσεις. Πρώτον: Υπάρχει Θεός. Δεύτερον: Η πρώτη συνειδητοποίηση δεν έχει καμία αξία! Δεν κάνει τίποτα πέρα από το να δημιουργεί ερωτήσεις. Πολλές ερωτήσεις.
Γιατί αφήνει τα παιδάκια στην Αφρική να πεινάνε; Γιατί δεν σταματάει τους πολέμους στη Μέση Ανατολή; Γιατί δεν κάνει το ψωμί να πέφτει από την άλλη μεριά και όχι από αυτή που απλώνουμε τη μαρμελάδα; Γιατί έκανε το οτιδήποτε έκανε έτσι όπως το έκανε και όχι έτσι όπως δεν το έκανε;
«Μπούμ! Γενηθήτω φως! Γενηθήτω ουρανός! Γενηθήτω γη μπλα-μπλα-μπλα-μπλα. Ας γεμίσουμε αυτόν το βράχο με τεράστιες σαύρες. Ω! Τώρα τίποτα άλλο δεν επιβιώνει, επειδή είναι γεμάτος τεράστιες σαύρες! Θάνατος στις τεράστιες σαύρες! Έχω μια καλύτερη ιδέα. Θα τα παγώσω όλα και θα γεμίσω τον πλανήτη με μεγάλους μαλλιαρούς ελέφαντες! Δεν ξέρω καν τι είναι οι ελέφαντες, δεν τους έχω δημιουργήσει ακόμα, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι θα είναι μεγάλοι και μαλλιαροί και… σαν πολλοί να μαζευτήκανε. Ουπς, ξέχασα τη γη στην κατάψυξη! Μάλλον γι’ αυτό έκανα μαλλιαρούς τους ελέφαντες. Και τώρα θα σας παρουσιάσω την τελευταία μου εφεύρεση, τους ονομάζω Ανθρώπους, είναι φτιαγμένοι κατ’ εικόνα μου! Είναι προορισμένοι να πετύχουν, όχι σαν αυτές τις γελοίες τεράστιες σαύρες».
Ανθρωπότητα… φτιαγμένη κατ’ εικόνα του! Τολμά κανείς να διακρίνει μια ελαφριά μεγαλομανία. Γη. Μία τεράστια γαλαζοπράσινη σφαίρα με οκτώ δισεκατομμύρια καθρέπτες. Όλοι τους διαφορετικοί, μα όλοι τους τόσο ίδιοι. ‘Όλοι σας τόσο… αυτός.
Μιλάτε συχνά για το κοσμικών διαστάσεων, ακατανόητο πλάνο του. Αυτό που είστε τόσο μικροί για να καταλάβετε. Πράγματι, δεν γίνεται εύκολα κατανοητό. Διάβασε ξανά την προηγούμενη παράγραφο και πες μου, σου ακούγεται σαν κάποιος που έχει πλάνο;
Μιλώντας για πλάνα, χρήσιμο θα μου ήταν ένα τώρα. Ομολογώ πως δεν είμαι σίγουρος από που να αρχίσω το ψάξιμο. Τι λες εσύ; Στο κάτω-κάτω, είμαστε στα μέρη σου. Που θα κρυβόσουν, αν ήσουν κλειδί;
Εύα
Ψυχραιμία Εύα. Το κλειδί είναι η ψυχραιμία. Κι ας κοντεύει ένα τέταρτο, ενώ είπαν σε πέντε λεπτά. Πολύ τυχερό ήταν το αστέρι. Λες να ήταν μετεωρίτης; Στιγμές αφού το είδα, ακούστηκε ένας κρότος. Σαν κάτι να έπεσε εδώ κοντά.
Ε, και; Τι σε νοιάζει εσένα; Σύνελθε, Εύα, πάρε το μυαλό σου από τα αστέρια. Είσαι πολύ μακριά από αυτά, σε ένα σοκάκι με σύριγγες πεταμένες κάθε δύο βήματα.
Είναι τόσο ηλίθιο όλο αυτό. Γιατί να χρειάζεται να έρχομαι εδώ; Μπορώ να πάω στο μίνι-μάρκετ απέναντι από το ορφανοτροφείο και να πάρω δέκα καφάσια μπύρες και ο τριχωτός τύπος στο ταμείο δεν θα μου ζητήσει καν ταυτότητα.
Για λίγο χόρτο όμως πρέπει να στέκομαι δίπλα στους κάδους ενός κολόμπαρου σαν να είμαι πρεζάκι! Hashtag legalize it. Και αγγλικά; Είστε τόσο μορφωμένη δεσποινίς Εύα!
Όπα, κόψε μισό λεπτό τον εσωτερικό μονόλογο… Η μουσική δυνάμωσε. Αυτό σημαίνει ότι η μέσα πόρτα είναι ανοιχτή. Επιτέλους, κάποιος έρχεται. Μην με απογοητεύσεις κι άλλο τυχερό αστέρι. Κάνε να μην είναι ο… Σκατά!
«Βρε, βρε, βρε!»
Χαμογέλα μωρή μαλακισμένη. «Γεια σου Πάνο!»
Κρατάει ανοιχτή την πόρτα. Θα βγει και ο άλλος, έτσι δεν είναι;
«Καλώς τηνε. Πως κι από εδώ να ‘ούμε;»
Να τος… «Σάκη! Πως είσαι;» Μερικές φορές απορώ γιατί αναρωτιέμαι…
«Τώρα που σε είδαμε είμαστε υπέροχα και οι δύο!»
«Ήρθες για να μας πληρώσεις. Σωστά να ‘ούμε;»
Ψυχραιμία Εύα. Μπορεί να μην είχες σκοπό, αλλά είσαι πλέον αναγκασμένη. Βγάλε το πενηντάρικο που σούφρωσες. Ίσως αν το δουν να ηρεμήσουν.
«Κοίτα να δεις, ακριβώς όσα μας χρωστάς να ‘ούμε!»
«Νόμιζα πως χρώσταγα τριάντα…» Ξέρω ότι τους χρώσταγα τριάντα.
«Έχεις ακούσει για κάτι που λέγεται τόκος;»
«Δεν είστε τράπεζα.» Σκυλάδες του κερατά είναι…
«Όχι. Είμαστε οι μόνοι διατεθειμένοι να σου πουλήσουμε όμως.»
«Δεν είμαι τόσο σίγουρη γι’ αυτό…»
«Κι εμείς δεν είμαστε σίγουροι, ότι το πενηντάρικο σου ανήκει. Το ξέρουν στο ίδρυμα ότι τους ξαφρίζεις;»
Οκ Εύα, το πράγμα χοντραίνει. Κάνε αναστροφή και φύγε.
«Που νομίζεις ότι πας;»
Φύγε από μπροστά μου σιχαμένε άπλυτε μπάρμαν!
«Μικρή, μας χρωστάς και τώρα θα πληρώσεις. Αυτά έχει η ζωή!»
«Δως μας τα λεφτά κι όλα καλά θα σου πάνε να ‘ούμε.»
«Σας χρωστάω τριάντα. Όχι πενήντα!»
«Πάλι τα ίδια; Είπαμε, τόκος! Το ποσό μοιάζει μα δεν είναι αστείο.»
Μην τον κοιτάς Εύα. Απλά φύγε.
«Δως τα μας αλλιώς θ’ αρχίσουν τα δύσκολα να ‘ούμε!»
Άσε το χέρι μου γαμημένε… «Άφησέ με!»
«Αλλιώς, τι θα κάνεις; Δώσε μου τα λεφτά, αλλιώς είσαι καμένο χαΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ”’
«Πάνο! Είσαι καλά να ‘ούμε;»
«Με δάγκωσε!»
Τρέξε Εύα. Τρέξε!
Αυγερινός
Ακολούθησέ με, από εδώ ακούστηκε! Α ναι, ξέχασα. Έρχεσαι μαζί μου θέλεις-δεν θέλεις. Η ψυχή σου μου ανήκει και όλα τα σχετικά…
Τέλος πάντων, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η κραυγή που άκουσα. Μια κραυγή που θα αναγνώριζα παντού. Η κραυγή κάποιου που είδε τον βαθύτερό του φόβο.
Τολμώ να πω πως ο μπαμπάς έκανε μία άκρως ενδιαφέρουσα επιλογή. Η κραυγή ήρθε από μία εκκλησία! Μια εκκλησία άδεια από πιστούς, αλλά γεμάτη αμαρτία.
Πέρνα μαζί μου τις πύλες και δες τον. Κάποτε Γιώργος, πλέον Πάτερ Φιλοδόσιος. Ετυμολογία ονόματος: Αυτός που του αρέσει να δίνει. Απ’ ότι φαίνεται, με περισσότερους από έναν τρόπο. Ναι, αυτός είναι. Κουλουριασμένος στο πάτωμα. Τι σου θυμίζει περισσότερο αυτός ο υψηλής συχνότητας ήχος που βγάζει; Κλάμα ή προσευχή;
«Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.»
«Την Ευλογία σας δέσποτα. Tι κάνετε στο πάτωμα; Αν δεν ήξερα καλύτερα θα έλεγα ότι κλαίτε σε εμβρυακή στάση!»
«Η…. η Θεία Κοινωνία.»
«Από τις αγαπημένες μου θείες. Θα μπορούσατε να κλείσετε κανένα παράθυρο; Νιώθω ότι θα πάθω ψύξη εδώ μέσα.»
«Με είδε…»
«Ο Θεός τους βλέπει όλους. Το stalking είναι από τις αγαπημένες του δραστηριότητες.»
«Όχι, δεν καταλαβαίνεις. Με κοίταξε. Την κοίταξα και με κοίταξε! Δεν… δεν είμαι κακός άνθρωπος. Ορκίζομαι, στο όνομα του Μεγαλοδύναμου! Δεν φταίω εγώ. Αυτές φταίνε. Τις στέλνει ο διάβολος, για να φυτέψουν μέσα μου τον σπόρο της αμαρτίας».
«Κάποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο οδηγιών. Ου μοιχεύσεις!»
«Τι; Ποιος είσαι; Εννοώ… τέκνον μου, ποιο είναι το όνομά σου;»
«Ιωάννης, προς Ιωάννη: “Εδώ είναι που απαιτείται σοφία. Εκείνος που έχει ενόραση ας υπολογίσει τον αριθμό του θηρίου, γιατί είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός του είναι 666.”»
«Κύριε των δυνάμεων!»
«Μην φοβάσαι, δεν είμαι εδώ για σένα».
«Μαζί μου είναι ο Ιησούς Χριστός, δεν έχω λόγο να σε φοβάμαι!»
«Άσε κάτω τον σταυρό. Τα σύμβολα δεν έχουν δύναμη στους άπιστους. Και να πω την αλήθεια, ποτέ δεν κατάλαβα την όλη φάση σας με τους σταυρούς. Ο αδερφούλης μου πέθανε πάνω σε ένα τέτοιο. Του κάρφωσαν χέρια και πόδια, αλλά και πάλι κατέληξε με λιγότερες τρύπες από αυτές στις οποίες έχεις μπει!»
«Πως μιλάς έτσι στον Οίκο του Θεού!»
«Όπως θέλω θα μιλάω στο πατρικό μου. Τώρα. Σταμάτα να κλαις και άσε τις μετάνοιες. Δουλεύω και για τους δυο μας βρισκόμενος εδώ. Δεν θέλεις να μείνεις κλειδωμένος απ’ έξω! »
«Τι;»
«Τα κλειδιά μου πάτερ, που είναι; »
«Μιλάς με γρίφους Εωσφόρε, μα δεν με ξεγελάς. Δεν θα βρεις τίποτα στο μέρος αυτό πέρα από την οργή του Θεού!»
«Πόσο πιο ξεκάθαρος θέλεις να είμαι; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΜΟΥ!»
«Βασάνισέ με όσο θες. Στείλε στρατιές από τις Λίλιθ σου. Στα χέρια σου ποτέ δεν θα κρατήσεις του παραδείσου τα κλειδιά.»
«Τα κλειδιά ΜΟΥ! Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν σου κόβει ιδιαίτερα από τη στιγμή που αποκάλυψες με απόλυτη σοβαρότητα την πίστη σου ότι εγώ στέλνω όλες τις γυναίκες με τις οποίες κερατώνεις την παπαδιά, αλλά εσύ δεν καταλαβαίνεις απλά Ελληνικά! Πες μου, άνθρωπε του Θεού, πόσες από αυτές τις… απεσταλμένες μου, ήρθαν σε σένα για βοήθεια; Σε μια στιγμή αδυναμίας; Για μερικά σοφά λόγια; Για να τις εκμεταλλευτεί ένας σιχαμένος βρωμόγερος, που παριστάνει τον άγιο!»
Και τώρα μένει σιωπηλός. Φυσικά, τι θα μπορούσε να πει; Γνωρίζει πλέον την αλήθεια. Ποτέ δεν μπορούσα να αντισταθώ στο να την αποκαλύψω. Βέβαια, ποτέ δεν είναι τόσο ικανοποιητικό όσο θα ήθελα. Ποτέ δεν γίνεται κάτι ενδιαφέ-
«Χαχαχαχαχα!»
Οκ, αυτό δεν το περίμενα… «Γιατί γελάς;»
«Χαχαχαχαχα! Δεν σου κάνω τον άγιο, αχ αμάρτησα!»
Οκ, είδα αρκετά. Φεύγουμε… Όχι, δεν θα τον πειράξω. Όχι ακόμη. Η ζωή του είναι δική του. Μπορεί να την καταστρέψει όπως θέλει. Η ψυχή του όμως μου ανήκει!
Εύα
«Εεεεε! Αυτό είναι δικό μου!»
Όσο δικά σου είναι και τα πενήντα ευρώ. Εύχομαι να ήξερα να οδηγώ, αλλά μια ψυχή που είναι να βγει… Πως παίρνει μπρος αυτό το πράγμα;
«Σάκη, πάει να σου κλέψει το παπί!»
Καλωδιάκια, Εύα. Στις ταινίες πάντα ενώνουν τα καλωδιάκια. Ναι, δεν είμαστε όμως σε ταινία. Σταμάτα να είσαι τόσο κυνική και δοκίμασε το! Οκ… Τυχερό αστέρι, αν είναι να κάνεις κάτι καν το τώρα!
«Σβήσε τη μηχανή αμέσως!»
Που να πάρει ο Διάολος, δούλεψε. Πάτα γκάζι Εύα, έφυγες!
«Σταμάτα να ‘ούμεεεεεεε!»
Ευχαριστώ Αυγερινέ.
