«Είσαι καλά;»
«Νομίζω… Δεν ξέρω… Είμαι αυτό που είμαι.»
«Όλοι μας. Πλέον, μέχρι και τα κλειδιά μου είναι αυτό που είναι.»
«Κλειδιά;»
«Κλειδιά… Σου είπα τι ανοίγουν, έτσι;»
«Εσύ τι λες;»
«Απλά σιγουρεύω… Τι θα κάνεις τώρα; Που ξέρεις την αλήθεια εννοώ.»
«Δεν ξέρω. Απ’ όταν με θυμάμαι κατευθυνόμουν προς την απάντηση σε αυτό το ”Γιατί”. Τώρα που την έχω, νιώθω πως για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έχω προορισμό.»
«Καλώς ήρθες στο σύμπαν λοιπόν!»
«Ώστε έτσι είναι, το σύμπαν.»
«Αν με το “έτσι” εννοείς σαν εσωτερικό Κρεπερί.»
«Και αυτό.»
«Μυστήριο πράγμα οι κρεπερί. Μπορούν να ταξιδέψουν οπουδήποτε στο χώρο και στο χρόνο.»
«Οπουδήποτε;»
«Και οποτεδήποτε, πράγμα που σημαίνει πώς δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το πότε θα την επιστρέψουμε. Τουλάχιστον από τη δική μας οπτική.»
«Μπορούμε δηλαδή να κάνουμε μία στάση.»
«Τι έχεις στο μυαλό σου;»
«Ένα μέρος που το ζυμάρι της κρέπας ψήνεται μόνο του.»
«Σου είπα πως δεν έχει ζέστη. Ιδικά στα διαμερίσματά μου. Εκεί είναι πολύ κομπλέ μέρος, αν αγνοήσεις μερικά εκατομμύρια πρώην που στάλθηκαν στη λάθος διεύθυνση. Έχω κλιματισμό και όλα τα σχετικά. Home cinema, πισίνες…»
«Πισίνες, πληθυντικός;»
«Και τα home cinema πληθυντικός είναι, απλά δεν ακούγεται. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος περιορισμός στον αριθμό, όταν ζεις στη μεταφυσική υλοποίηση ενός πιστεύω.»
«Πόσα υπνοδωμάτια έχει;»
«Ένα»
«Ο καναπές είναι βολικός;»
«Όσο βολικός μπορεί να είναι ένας καναπές στην κόλαση.»
«Χμμ… Πως είναι η θερμοκρασία εκτός των διαμερισμάτων σου;»
«Μανία με την θερμοκρασία… Γιατί θες να ξέρεις;»
«Γιατί φαντάζομαι πως δεν θα γίνει στα διαμερίσματά σου.»
«Τι δεν θα γίνει στα διαμερίσματά μου;»
Χρρρρ…
-Και μετά μου λέει ότι πέθανα και πρέπει να διαβάσω μία ανακοίνωση!
-Τι λες ρε Γιώργη! Ο Διάολος σου είπε τέτοιο πράμα;
-Ναι και μου είπε και ότι: Ο ανερχόμενος κωμικός Σαμαήλ-Ασταρόθ-Βεελζεβούλ-Εωσφόρος-Αυγερινός, άρχοντας της Κολάσεως, δότης της αλήθειας, τιμωρός του ψέματος και άστρο της αυγής, θα πραγματοποιήσει μία και μοναδική παράσταση. Στο κέντρο του ενάτου κύκλου. Θα δοκιμαστεί νέο υλικό!
Χρρρρ…
«Καλησπέρα ή καλημέρα, ίσως και καληνύχτα. Ο χρόνος δεν έχει σημασία εδώ. Με ακούτε; Ένα-δύο. Δουλεύει αυτό το πράγμα; Όχι; Τέλεια, αυτό είναι το όλο νόημα. Καλώς ήρθατε στο πρώτο closed-mic της Κολάσεως. Το show στο οποίο είστε αιώνια καταδικασμένοι να γελάτε με αυτά που λέω!
Αναρωτιόμουν τώρα τελευταία, τι φάση με το φαγητό στα αεροπλάνα; Όχι το ίδιο το φαγητό, αλλά τα αστεία για αυτό. Θεωρούνται κλισέ, δεν νομίζω όμως ότι έχω ποτέ μου πραγματικά ακούσει ένα. Πράγμα που είναι επίτευγμα όταν η ύπαρξή σου ξεκίνησε με την ύπαρξη του σύμπαντος!
Μιλώντας για αεροπλάνα. Ξέρατε πως, ποτέ δυο πιλότοι δεν τρώνε το ίδιο πιάτο; Είναι για να αποφύγουν την πιθανότητα να πάθουν και οι δύο τροφική δηλητηρίαση. Έχουμε πιλότους στο κοινό; Ναι, εσείς δύο εκεί πίσω! Σας θυμάμαι. Μόνο μία πτήση, αλλά καλή! Ελπίζω μόνο το ένα από τα πιάτα να μην ήταν χοιρινό. Κρίμα να χάσεις τόσες παρθένες για μία λεπτομέρεια.
Μιλώντας για τους δίδυμους πύργους, έχουμε δίδυμους στο κοινό; Βλέπω αρκετούς. Έστειλα πρόσκληση στον Μένγκελε αλλά είναι απασχολημένος. Έχει να κλωνοποιηθεί άλλες εξακόσιες εξήντα έξι εις στην έκτη φορές σήμερα και να πεθάνει βάναυσα άλλες τόσες μείον μία. Τολμώ να πω, βέβαια, πως ποτέ δεν κατάλαβα τη μανία του με τους διδύμους. Γιατί όχι με τους Κριούς ή τους Λέοντες;
Έχουμε κυριολεκτικά ζώα στο κοινό; Όχι; Ωραία, γιατί δεν είμαι σίγουρος που πήγαινε αυτή η γέφυρα…»
«Στην άλλη πλευρά!»
«Υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτό, μικρή. Είμαστε ήδη στην άλλη πλευρά.»
«Στην άλλη πλευρά της άλλης πλευράς!»
«Αυτό, είναι η προηγούμενη πλευρά.»
«Μόνο δύο πλευρές υπάρχουν;»
«Εξαρτάται. Στα νομίσματα, ναι. Στα ζάρια, όχι.»
«Στη ζωή;»
«Χάσταγκ Ντιπ! Δεν ξέρω. Πάντα προτιμούσα τον θάνατο.»
«Μέχρι αυτόν όμως, δεν υπάρχει παρά ζωή.»
«Κυρίες, κύριοι και λοιπές μη διεμφυλικές καταδικασμένες ψυχές, ένα χειροκρότημα για τη φίλη μου την Εύα. Το δυνατότερο μυαλό που έχω ποτέ γνωρίσει! Έλα στη σκηνή Εύα.»
«Όχι, ευχαριστώ.»
«Μου υποσχέθηκες κάτι.»
«Σταύρωσα τα δάχτυλά μου. Δεν πρόκειται να τραγουδήσω.»
«Κι εγώ σταύρωσα τα δικά μου όταν στο ζήτησα. Δύο αρνήσεις κάνουν μία κατάφαση, άρα θα τραγουδήσεις!»
«Δεν λειτουργεί έτσι.»
«Ποιος το λέει; Ποιος λέει το πως λειτουργεί το οτιδήποτε;»
«Ο πατέρας σου.»
«Άουτς! Χτύπημα κάτω από τη ζώνη.»
«Δεν φοράς ζώνη.»
«Για να μην μπορούν να με χτυπήσουν κάτω από αυτή.»
«Δεν λειτουργεί έτσι.»
«Ποιος το λέει;»
«Ο πατέρας σου.»
«Νιώθω πως η συζήτησή μας κάνει κύκλους.»
«Νοιώθω πως οι κύκλοι μας κάνουν συζήτηση.»
«Μόνο αυτός της Απληστίας με αυτόν της Λαιμαργίας. Ο ένας μετράει τα λόγια του, αλλά ο άλλος δεν χορταίνει να μιλάει!»
«Ευτυχώς που μένω σε εσένα δηλαδή. Θα μου έπαιρναν τα αυτιά.»
«Ναι, ενώ τώρα παίρνεις εσύ τα δικά μου. Τα εσωτερικά τουλάχιστον. Τραγουδάς πολύ μες στο κεφάλι σου, γιατί όχι κι εκτός αυτού;»
«Γιατί μου αρέσει να τραγουδάω για εμένα και κανέναν άλλο.»
«Και δυνατά για εσένα τραγουδάς.»
«Το ακούνε όμως κι άλλοι.»
«Και ποιο το πρόβλημα με αυτό; Μπορώντας ήδη να το ακούσω, επέτρεψε μου να πω πως, έχω ακούσει πολύ χειρότερα.»
«Και πολύ καλύτερα.»
«Ποιο είναι το μέτρο σύγκρισης;»
«Κάτι μου λέει πως και πάλι θα καταλήξουμε στον πατέρα σου.»
«Πιθανότατα. Πάντα καταλήγουμε σε αυτόν όταν δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση.»
«Καλώς… Ποιο τραγούδι θες να πούμε;»
«Ξέρεις, υπάρχει ένα που μου έχει κολλήσει στο κεφάλι από την αρχή.»
«Απ’ όταν δεν υπήρχε τίποτα;»
«Περίπου. Από το Κεφάλαιο 1. Πάει κάπως έτσι, πάνω κάτω:»
Please allow me to introduce myself
Επιτρέψτε μου να συστηθώ
«Ωχ πατέρα του…»
Το τραγούδι που επέλεξες είναι κλισέ
Διαλέγω όμως να το πω
And I was ’round when Jesus Christ
Had his moment of doubt and pain
«Αλήθεια είναι αυτό!»
Αλήθεια είναι ότι έχεις πει
Στις φλέβες σου ψέμα δεν ρέει
«Free style. Μου αρέσει!»
Pleased to meet you
Hope you guess my name
«Ποιο απ’ όλα;»
But what’s puzzling you
Is the nature of his game
«Ω, καλοσύνη σου!»
Σαν άκουσα ενός παιδιού ευχή
Ήξερα τι έπρεπε να κάνω
Αμέσως πήγα κι έπεσα στη γη
Σαν υπέρλαμπρο αστέρι από πάνω
«Και οι δυο μας ξέρουμε ότι δεν το έκανες γι’ αυτό.»
Οκ, ίσως
Λέει ψέματα
Όλοι το κάνουμε
Καμιά φορά
«Άνθρωποι είμαστε στο κάτω-κάτω! Όπα, στάσου…»
Pleased to meet you
Hope you guess my name, oh yeah
Ah, what’s puzzling you
Is the nature of my game
Το όνομα του
Είναι Αυγερινός
Το άστρο της Αυγής
Μα τόσο κυνικός
Κι φίλη μου
Εύα ονομάζεται
Μ’ απ’ όλα τα φυτά
Μήλα δεν προτιμά
Διαλέγουμε το να συστήνουμε
Ο ένας τον άλλον για καλύτερα
Γιατί τον εαυτό μας σαν βλέπουμε
Τα μάτια κλείνουμε σφιχτά
Pleased to meet you
Hope you learned our game
But what’s puzzling you
Is the nature of our names
«Μη μετατρέψιμο σε γραπτή μορφή σόλο κιθάρας!»
Μπιριμπιμπιμπι-Μπιριμπιμπι-Μπιριμπιμπιμπιμπιμπιμπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Pleased to meet you
Now the end is nigh
Η όπως λέμε στην πατρίδα μου
Τέλειωσε, σταμάτα να διαβάζεις!
