Αυγερινός
Ήταν σκουπίδι αλλά θα του παραδεχτώ ένα πράγμα, ήξερε από αμάξια. Austin – Healey 3000. Τόσο υπέροχο για τα μάτια, όσο απαίσιο για τα πνευμόνια. Μπες ελεύθερα, είναι ευγενική του χορηγία. Αυτό έλειπε, να μην έδινε το αμάξι του στην προσωποποίηση της λατρείας του!
Θα απορείς τι το θέλουμε το αμάξι. Είναι απλό, βαριέμαι να περπατάω. Άσε που υπάρχουν θέματα με τις μεγάλες αποστάσεις. Θυμάμαι τον χαμό που έγινε στο Ντέβον με τις πατημασιές μου, δεν θέλω να επαναληφθεί. Όχι. Όπου πάμε θα πάμε με στυλ! Που πάμε; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα.
Η τάση μου για συμβολικές χειρονομίες στράφηκε για άλλη μία φορά εναντίον μου. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις, τα σύμβολα έχουν δύναμη. Μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. «Αυτή η πεντάλφα είναι το μέλλον σου» ή «Φάε αυτό το μήλο και η γνώση είναι δική σου!»
Τι είναι ευκολότερο, να τους πεις κάτι από αυτά ή να τους εξηγήσεις με κάθε λεπτομέρεια την έννοια της ελεύθερης βούλησης;
Θα μου πεις ότι η Σία μπορεί απλά να δώσει την πεντάλφα στον πρώτο τυχόντα και τότε εγώ θα έχω την πλήρη ελευθερία να την πάρω. Λυπάμαι, αλλά δεν μου ακούγεται και πολύ πιθανό. Η Σία συμβουλεύτηκε από τον ίδιο τον Διάβολο να μην δώσει την πεντάλφα σε κανέναν, δεν την παίρνεις αψήφιστα μια τέτοια συμβουλή.
Οπότε, αποφάσισα πως θα μείνουμε στη Γη για λίγο καιρό. Πόσο ακόμη μπορεί να ζήσει, τριάντα-σαράντα χρόνια; Στον άλλο κόσμο δεν παίρνεις τίποτα μαζί σου. Τα κλειδιά θα επανέλθουν ξανά στην κατοχή μου.
Βέβαια μέχρι τότε, εκατομμύρια ψυχών θα έχουν μαζευτεί στις πύλες της κολάσεως. Ψυχές που οι θέσεις τους είναι είτε στον παράδεισο, είτε πέρα από τις κλειδωμένες πύλες… Ξέρεις κάτι; Δεν είναι λάθος δικό μου, αλλά του μπαμπά! Ας περιμένουν. Τι είναι μερικές δεκαετίες μπρος στην αιωνιότητα;
Μέχρι τότε, διακοπές! Λέω να ξεκινήσουμε με ένα road-trip της Ευρώπης, έχω να τη δω από τον Μεσαίωνα. Δεν θα έλεγα όχι και σε μία επίσκεψη στους Αγίους Τόπους. Είχα βρεθεί εκεί ελάχιστα, κάπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Πέρασα τον περισσότερο καιρό προσπαθώντας να πείσω τον αδερφό μου να μην σας αφήσει να τον σκοτώσετε, θυμάμαι πως ήταν ωραίο μέρος. Ή μάλλον όχι. Ξέρω που θα πάμε. Λος Άντζελες! Η πόλη των αγγέλων. Τι πιο ταιριαστό; Για κάποιο λόγο μου φαίνεται ιδανικό μέρος για να ανοίξεις μπαρ.
Εσύ τι λες λοιπόν, συνοδηγούλη μου; Κα,ι πλάκα-πλάκα, πως σε λένε; Δεν ρώτησα ποτέ το όνομά σου! Όχι ότι έχει σημασία. Οι πράξεις σου δηλώνουν το ποιος είσαι, όχι μια λέξη που επέλεξαν για εσένα πριν καν γεννηθείς.
Έχεις μπροστά σου το λαμπρότερο παράδειγμα. Έχω τόσα ονόματα και μόνο ένα τους μου αρέσει: Αυγερινός, το άστρο της αυγής. Προπομπός του φωτός. Έτσι ήλπιζα πως θα βλέπατε…
Σαν να βάρυνε λίγο το πράγμα. Συγχώρησέ με, ξεκινήσαμε τις διακοπές μας με το αριστερό. Θα αλλάξουμε θέμα, αφού πρώτα μου πεις το εξής:
Τι πήγε λάθος με εσάς;
Πως καταφέρατε να τα διαστρεβλώσετε όλα τόσο; Δεν το ζήτησα ποτέ αλλά… αυτό είναι το ευχαριστώ σας; Είμαι υπεύθυνος για όλα έτσι; Εσείς ξένο-πηδάτε, εγώ φταίω! Εσείς αλληλοσκοτώνεστε, εγώ φταίω! Εσείς… Εγώ.
Έχετε δίκιο. Εγώ φταίω. Πάω και δίνω μήλα σε όποιον κι όποιον. Έπρεπε να σας αφήσω να βοσκάτε για πάντα. Άβουλα πρόβατα στον κήπο της Εδέμ.
Εύα
Προς κτήμα «Εδέμ». Σε ένα τέτοιο έκανε το γλέντι του γάμου της η Μέλπω. Είχε φέρει μαζί της το μισό ορφανοτροφείο. Δεν πρέπει να ήμουν ούτε πέντε, αλλά το θυμάμαι ξεκάθαρα. Τόσος πολύς κόσμος. Τόσα πολλά ηλίθια χαμόγελα συμπόνιας…
Δεν τα πάω και άσχημα, για κάποια που δεν έχει οδηγήσει ποτέ ξανά. Κατάφερα να απομακρυνθώ τόσο από την πόλη που έφτασα, τους παράξενους τόπους όπου γίνονται γλέντια γάμων! Δεν θα ήταν πιο πρακτικό να τα κάνουν κοντά σε εκκλησίες;
«Σταμάτα, που να σε πάρει ο Διάολος!»
«Θα σου τελειώσει η βενζίνα να ούμε. Δεν θα σου τελειώσει;»
Ευτυχώς έκλεψα το καλό μηχανάκι. Αυτοί οι ηλίθιοι δεν θα με φτάσουν ποτέ. Έχουν ένα δίκιο όμως, η βενζίνη δεν θα κρατήσει για πάντα. Κάποια από αυτές τις βελονίτσες πρέπει να δείχνει πόσο έχω.
Θα ήταν ευκολότερο να την βρω αν δεν είχαν γεμίσει το ταμπλό με πενήντα έξτρα, καθυστερημένους μετρητές. Ίσως να είναι αυτή, δίπλα από το κουμπί που ανάβει τα λεντάκια της εξάτμισης.
«Θα της τελειώσει η βενζίνη; Ρε Σάκη, δεν σου είπα να το γεμίσεις;»
«Ντάξει, το ξέχασα να ούμε…»
Σκατά. Είναι σίγουρα αυτή. Έχει σχεδόν φτάσει στο έψιλον. Όλοι ξέρουν ότι το έψιλον σημαίνει: Ελάχιστο.
Αυγερινός
«Χρρρ… Ελάχιστη η κίνηση στις βασικές ωδικές αρτηρίες…»
Όχι.
«Χρρρ… Και ο Σεϊταρίδης βγάζει την σέντρα…»
Παίζουν στο ράδιο μαγνητοσκοπημένους αγώνες;
«Χρρρ… Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα…»
Κάτι τέτοια παίζουμε στον έκτο κύκλο της κολάσεως…
Ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή; Έπρεπε να είχαμε βρει σταθμό πριν ξεκινήσουμε, δεν έχω την προσοχή μου στον δρόμο! Κάτι τέτοιες στιγμές θα ήταν πολύ χρήσιμο να είχα συνοδηγό που να μπορεί να αγγίξει πράγματα…
Για να ψάξουμε λίγο τα CD του σκουπιδιού. Ίσως αυτός να έχει κάτι.
Παντελίδης. Όχι, προσπαθώ να ΜΗΝ τρακάρω.
Σφακιανάκης. Τόσο μπερδεμένο σκουπίδι… Είναι αστείο γιατί δεν ξέρεις για ποιόν απ’ τους δύο τους μιλάω!
Ζουζούνια… Δεν θα το σχολιάσω.
Ε, ναι! Εδώ είμαστε.
…Χρρρ… Living easy, living free
Season ticket on a one-way ride…
Ευτυχώς είναι αρκετά μπερδεμένος για να έχει κάτι τέτοιο.
…Asking nothing, leave me be
Taking everything in my stride…
Χαλάρωσε και απόλαυσε τη διαδρομή. Έχουμε soundtrack!
…Don’t need reason, don’t need rhyme
Ain’t nothing I would rather do…
Και πάνω που χάρηκα… Τι κάνουν δύο μηχανάκια σταματημένα στη μέση του δρόμου;
…Going down, party time
My friends are gonna be there too…
Εύα
Σκατά! Σκατά! Σκατά! ΣΚΑΤΑ! Ζορίζεται, το ακούω! Με το ζόρι πλέον τρέμει. Πιο πολύ με πάει η κατηφόρα παρά η μηχανή… Κάνε κάτι, Εύα. Θα σε πιάσουν Εύα. ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΕΥΑ!
Ψυχραιμία Εύα. Είχες πάρει λίγη απόσταση από αυτούς, δεν πρέπει να είναι πολύ κοντά. Βρες ένα μέρος που δεν μπορούν να σε ακολουθήσουν με το δικό τους μηχανάκι, κατέβα και τρέξε.
Ναι, καλό σχέδιο. Μου αρέσει. Βλέπω κάτι κτήματα στο τέλος της κατηφόρας. Αν μπω εκεί, θα χρειαστεί να κατέβουν και αυτοί.
Ωραία… όσο ωραία μπορεί να είναι δηλαδή. Τώρα απλά κοίτα στον καθρέφτη και επιβεβαίωσε ότι… Ω που να σε πάρει! ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ!
«Άκουσέ με μικρή, το εργαλείο δεν αντέχει πολύ ακόμα. Σταμάτα και ίσως την βγάλεις καθαρή!»
«Σταμάτα αλλιώς δεν σε σώζει ούτε ο Θεός ο ίδιος να ούμε!»
Αυτό ήταν Εύα. Εδώ τελειώνει η μεγάλη σου απόδραση. Το μηχανάκι έβγαλε το τελευταίο του μουγκρητό και δεν είσαι καθόλου κοντά στα κτήματα. Σταμάτα, δεν υπάρχει περίπτωση να τους ξεφύγεις μόνο με την κατηφόρα.
«Εντάξει! Σταματάω…»
Δεν έχει πλέον νόημα να προσπαθώ. Δεν ακούω καν τη μηχανή να δουλεύει. Ακούω όμως κάτι άλλο… Μουσική είναι αυτό;
I’m on the highway to hell
On the highway to hell
«Καλησπερίζω!»
…Highway to hell…
Ένα παλιό κατάμαυρο αμάξι σταμάτησε ανάμεσα στα δύο μηχανάκια… Όχι, δεν μπορεί. Δεν γίνεται να τη γλιτώσω την τελευταία στιγμή! Μήπως με σκότωσαν και δεν το κατάλαβα;
«Ποιος είσαι εσύ να ούμε;»
I’m on the highway to… Χρρρ-
«Λέγε με Λάκι! Σειρά μου για ερώτηση. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που έχετε σταματήσει στη μέση του δρόμου;»
«Εσένα τι σε κοφτεί ρε φίλε; Κάνε τον γύρο και ξεκουμπί»
«Δεν μιλάς πολύ ωραία. Επίσης, δεν με σύστησες στη φίλη σας»
Όχι. Κρατάει πολύ για να είναι οι τελευταίες μου στιγμές. Είναι αλήθεια, έτσι δεν είναι; Συμβαίνει. Έχω ακόμα ελπίδες! Ο τυχερός Αυγερινός συνεχίζει να με βοηθάει!
«Μαν, φύγε, αλλιώς θα έχεις μπλεξίματα»
«Καλώς. Θα συστηθώ μόνος μου. Χαίρω πολύ, Αυγερινός!»
Ο Αυγερινός με βοηθάει αυτοπροσώπως… Τι στο Διάολο;
«Δεν μιλάς; Είσαι μουγκή; Μεγάλο προτέρημα, δεν μπορείς ποτέ να πεις κάτι που θα μετανιώσεις!»
Ψυχραιμία. Πάρε μια βαθιά ανάσα… «Εύα. Με λένε Εύα»
Τι συμβαίνει; Μοιάζει να πάγωσε. Μουγγάθηκε αυτός τώρα;
«Σοβαρά;»
Οκ, μιλάει.
«Φυσικά… Τι άλλο να περιμένει κανείς από εσένα;»
Σε ποιόν όμως;
«Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Προσπάθησα τόσο πολύ να παίξω το παιχνίδι σου, αλλά δεν σου ήταν αρκετό»
Γιατί κοιτάει τον ουρανό;
«Όχι, τίποτα δεν σου είναι αρκετό! Έπρεπε να πας και να κάνεις αυτό… Εύα, ε; Ιδιοφυές! Μπράβο! Μπράβο μπαμπά! ΜΠΡΑΒΟ!»
Οκ, Εύα. Μπορεί να μην έχεις ιδέα τι σκατά γίνεται, αλλά και οι δύο τους κοιτάζουν αυτόν. Είναι η ευκαιρία σου!
«Ρε μαν, είσαι χαζεμένος;»
«Τι εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ!»
«Σε ποιόν μιλάει να ούμε;»
«Τι θέλεις από εμένα; Πως μπορώ να σε ικανοποιήσω, Ωωωω μεγαλοδύναμε!»
Οκ, κατάφερες και σύρθηκες πίσω από το αμάξι χωρίς να σε δουν. Τώρα τι;
«Πάνο, κάνε πίσω ρε. Ο τύπος σκούζει στα σύννεφα, δεν είναι καλά να ούμε»
Ίσως μπορώ να μπω μέσα χωρίς να με δουν. Η μηχανή είναι αναμμένη και ο… Αυγερινός έχει κατέβει. Οδήγησα μηχανάκι, πόσο δυσκολότερο να είναι το αμάξι;
«Έξι χιλιάδες χρόνια. ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ! Δεν σου είναι αρκετά; Για πόσο ακόμα πρέπει να πληρώνω για την υποτιθέμενη αμαρτία μου;»
«Σάκη, τράβα στη μπαγκαζιέρα. Ξέρεις τι θέλω…»
«ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ; Πες μου! Πες μου ώστε να σιγουρευτώ ότι ποτέ δεν θα το κάνω! Μην μου φέρεσαι σαν έναν από αυτούς! ΜΙΛΑ ΜΟΥ!»
«Ψηλά τα χέρια τρελάρα! Άσε τις μαλακίες, αλλιώς στην μπουμπούνισα!»
Ωχ, όχι. Μην μου πεις ότι έχουν…
«Πιστόλι… Φυσικά και έχεις πιστόλι. Όπλα και άνθρωποι, η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης στο σύμπαν»
«Σου είπε κάτι να ούμε. Χέρια ψηλά!»
«Ας τον εσύ αυτόν, τράβα κράτα τη μικρή»
«Ναι… Ε, Πάνο. Που είναι η μικρή να ούμε;»
«Τι; Γαμώ το Διάολό σου, την έχασες!»
«Δεν μιλάς καθόλου όμορφα…»
«Σκάσε εσύ! Δεν σου είπα να σκάσεις;»
«Ναι, σου το είπε να ούμε»
«Κι εσύ σκάσε! Και βρες την. Βρες την τώρα!»
Μπες στο αμάξι Εύα. Μπες στο αμάξι τώρα!
«Πάνο, κοίταξε με. Θέλεις στ’ αλήθεια να το κάνεις αυτό;»
«Να τραβήξω τη σκανδάλη; Δεν φαντάζεσαι πόσο!»
«Ω, φαντάζομαι. Θέλεις όμως το όπλο να κοιτάζει εμένα όταν το κάνεις;»
«Φυσικά και… για μία στιγμή. Τι εννοείς;»
«Νομίζω είμαι ξεκάθαρος. Ψάξε βαθιά μες στην ψυχή σου. Δες το φως το αληθινό!»
Ωραία, μπήκες στο αμάξι. Είσαι όμως κουλουριασμένη κάτω από τη θέση του συνοδηγού, πως θα φτάσεις το γκάζι χωρίς να σε δουν; Ίσως να μην χρειάζεται ακόμα. Ίσως αν απλά κατεβάσεις το χειρόφρενο… Σκατά, κάτω! Ο Σάκης έρχεται προς τα εδώ.
«Ξέρω ότι είσαι εδώ. Βγες έξω να ούμε!»
Σκατά! Σκατά! Σκατά!
«Θα μετρήσω μέχρι το τρία και θα ανοίξω την πόρτα. Βγες με το καλό να ούμε!»
«Το βλέπεις;»
«Ναι… βλέπω»
«Ένα να ούμε!»
Κατέβασε το χειρόφρενο Εύα. Είναι η μόνη σου ελπίδα.
«Καν’ το»
«Δύο να ούμε!»
Βρες τη δύναμη και καν’ το Εύα. Δεν έχεις άλλη Επιλογή. Καν’ το!
«Κάνε αυτό που τόσο καιρό επιθυμείς!»
«Τρία να ούμε!»
ΚΛΙΚ… ΜΠΑΜ
Τι… τι σκατά έγινε μόλις τώρα;
«Πάνο…»
«Δεν έχει πολύ χρόνο. Πήγαινε κοντά του. Πες του αυτά που πάντα ήθελες να πεις»
Δεν παίζει… Ο Σάκης πυροβόλησε τον Πάνο!
«Δεν χρειάζεται, μπορώ να του τα πω και από εδώ»
«Καλώς. Συνέχισε»
«Μην αντιστέκεσαι Σάκη, δεν έχεις ελπίδες. Η σφαίρα έχει διαπεράσει το λαιμό σου, σύντομα όλο σου το αίμα θα έχει χυθεί στο δρόμο»
«Γι… γιατί να ούμε;»
«Επειδή είσαι άχρηστος. Επειδή είσαι βλάκας. Επειδή είσαι φίλος μου… Νοιάζομαι για εσένα και αυτό με κρατάει πίσω. Θα έπρεπε να ελέγχω όλη την πόλη μέχρι τώρα, αλλά με έναν ηλίθιο σαν εσένα δίπλα μου δεν μπορώ καλά-καλά να τρέξω ένα μαγαζί. Τι λέω; Δεν μπορώ καλά-καλά να πιάσω ένα ανήλικο που μας χρωστάει τριάντα ευρώ!»
Το ήξερα ότι ήταν τριάντα!
«Καλό ψόφο Σάκη. Θα σε δω στην κόλαση»
«Έξω από την κόλαση»
«Τι;»
«Τίποτα. Σναπ!»
Σναπ; Χτύπησε τα δάχτυλά του, δεν νομίζω ότι ήταν ανάγκη να το πει κιόλας. Για μια στιγμή. Σαν πολύ ησυχία δεν έπεσε; Ο αέρας, τα αγκομαχητά του Πάνου, η μηχανή του αυτοκινήτου, όλα σταμάτησαν. Ωχ, όχι. Λες να…
«Όχι»
Όχι; Τι όχι;
«Δεν κουφάθηκες. Μπορείς να εμφανιστείς, δεν θα σε πειράξουν»
Οκ Εύα, ήρεμα. Απλά ανέβασε τα μάτια σου σιγά-σιγά στο ύψος του παραθύρου.
«Μιλάς στον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο;»
«AΑΑΑ!»
«Συγγνώμη. Δεν συνηθίζω να διαβάζω μυαλά, αλλά το δικό σου είναι τόσο φασαριόζικο!»
«Ποιος είσαι;»
«Σου είπα. Είμαι ο Αυγερινός.»
«Το.. αστέρι;»
«Και το αστέρι»
«Με άκουσες; Άκουσες την ευχή μου;»
«Την ποια σου;»
«Την ευχή που έκανα όταν έπεσες»
«Ευχή! Σαν τα πράγματα να αρχίζουν να βγάζουν λίγο περισσότερο νόημα. Νομίζω…»
«Είμαι τόσο μπερδεμένη…»
«Εγώ να δεις! Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ξέρεις τον πατέρα μου; Δεν εννοώ αν έχεις ακούσει για αυτόν, όλοι έχουν. Εννοώ προσωπικά»
«Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο πατέρας σου»
«Ενδιαφέρον… πίνεις;»
«Είμαι δεκαεφτά»
«Ναι, αλλά πίνεις; Πρέπει να μιλήσουμε, ταυτόχρονα όμως χρειάζομαι κι ένα ποτό και δεν μου αρέσει να πίνω μόνος!»
«Το αίμα έχει σταματήσει να τρέχει και ο Πάνος είναι παγωμένος. Τι έκανες;»
«Νομίζω είναι προφανέστατο. Πάγωσα τον χρόνο»
«Και εμείς πως μιλάμε;»
«Πάγωσα τον χρόνο όλων των άλλων, όχι τον δικό μας»
«Ο χρόνος δεν λειτουργεί έτσι»
«Έχεις ακούσει ποτέ για τη θεωρία της σχετικότητας;»
«Δεν θα προσπαθήσω καν προσποιηθώ ότι καταλαβαίνω…»
«Σοφό»
«Εσύ έκανες τον Σάκη να ρίξει στον Πάνο;»
«Όχι. Αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, απλά βόλευε να γίνει τώρα»
«Θα…»
«Πεθάνει; Ναι. Πως σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό;»
«Δεν ξέρω.»
«Περίεργο πράγμα η συνείδηση, ε; Αρνήσου να με ευχαριστείς αργότερα. Τώρα, ξέρεις που μπορεί κανείς να βρει ένα μπαρ σε αυτόν τον ξεχασμένο από τον θεό τόπο;»
«Δεν είμαι από εδώ»
«Ούτε εγώ! Οκ, θα το βρούμε μαζί. Σναπ!»
«Αααααα! Tι πόνος! Πεθαίνω. Πεθαίνω να ούμε!»
«Τι έκανα… Θεέ μου, τι έκανα!»
Και έτσι απλά φεύγουμε. Με ένα πάτημα του γκαζιού και ένα σατανικό του χαμόγελο αφήνουμε πίσω μας τους δύο «φίλους» και ξεχυνόμαστε στην κατηφόρα. Μια στιγμή…
«Διαβάζεις ακόμη το μυαλό μου;»
«Όχι. Είναι πειρασμός, αλλά γενικά προσπαθώ να μην το κάνω»
«Οκ… Μπορώ να βάλω λίγη μουσική;»
«Είσαι ήδη τόσο καλύτερη από τον προηγούμενο συνοδηγό!»
Χρρρ… Highway to heeeeeeeeell
And I’m going down
All the way
Whoa!
I’m on the highway to hell
