Τέλος Σεπτέμβρη… τέλος εξεταστικής … Βγαίνοντας από το παλαιό κτίριο της Φιλοσοφικής δύο κορίτσια, γύρω στα 24, ενθουσιασμένες φώναζαν… «Τελειώσαμε, τελειώσαμε…!», «Τέλος οι σπουδές!». Με έβαλε σε σκέψη η χαρά τους. «Τελειώνουν οι σπουδές; Τελειώνει η εκπαιδευτική διαδικασία;», αναρωτήθηκα.
Λαμβάνεις το πτυχίο, την ημέρα της ορκωμοσίας τα φώτα των φωτογράφων … και των συγγενών πέφτουν επάνω σου. Και μετά; Μπαίνεις στην αγορά εργασίας! Ο Γολγοθάς κάθε νέου – και όχι μόνο- Έλληνα. Παιδιά και ενήλικες έχουν την υποχρέωση να τελειοποιούν συνεχώς τις γνώσεις, προκειμένου να ανταποκρίνονται στις εξελισσόμενες επαγγελματικές απαιτήσεις. (Ναι, ναι αγαπητέ φοιτητή – πάρε χαρτομάντιλο – θα ξαναδείς βιβλίο και μετά την ορκωμοσία σου!) Το σχολείο, το πανεπιστήμιο και οι τεχνικές σχολές αποτελούν τη βάση της εκπαίδευσης και όχι την ολοκλήρωσή της.
Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν αγκαλιάζει μόνο κάποιες νεαρές ηλικίες. Τις αφορά όλες. Τούτο λέγεται δια βίου μάθηση! Ο άνθρωπος, ως συντελεστής και υποκείμενο των μεταβολών έχει την ανάγκη και την υποχρέωση να εξελίσσεται και ο ίδιος, να προσαρμόζεται στις επαγγελματικές απαιτήσεις.
Η δια βίου μάθηση αποτελεί ένα ξεχωριστό κλάδο του εκπαιδευτικού συστήματος. Στόχος της είναι η πρόοδος σε ατομικό, αλλά και σε συνολικό επίπεδο, καθώς και η ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε πολίτη. Ας μη ξεχνάμε ότι η ατομική πρόοδος φέρνει και τη συλλογική πρόοδο. (Ξέρω, ξέρω για το συλλογικό καλό ενδιαφερόσουν, όταν ζήτησες από τον «Άδωνη» … και δεν εννοώ τον Γεωργιάδη… συμφοιτητή σου να σε βοηθήσει…)
Προβληματισμός…
Βασικός προβληματισμός στη δια βίου εκπαίδευση είναι ότι, όταν ο άνθρωπος μεγαλώνει, μαθαίνει με πιο αργούς ρυθμούς. (Και ναι το έχεις παρατηρήσει στην μητέρα σου, που… αν και το έχεις επαναλάβει δεκάδες φορές, ακόμα δε μπορεί να «μάθει» ότι δε σου αρέσει να πειράζουν τα πράγματά σου.)
Από την άλλη τα πλεονεκτήματα …
Τα πλεονεκτήματα των ενηλίκων, κατά την εκπαίδευση, έναντι των παιδιών και των εφήβων:
Α) Εμπειρία. (Έχουμε ζήσει πέντε πράγματα ρε αδελφέ!)
Β) Αργή, αλλά αποτελεσματική μάθηση. (Και εδώ διερωτώμαι: «Αφού έμαθα να διαβάζω αποτελεσματικά, γιατί «κόβομαι» συνέχεια;)
Γ) Κριτική αντιμετώπιση των ιδεών. (Αυτό το «κριτική» μαζί με το «σκέψη» μου θυμίζει έντονα πανελλαδικές. Εκεί βέβαια δεν το ήθελαν … αρκούνταν στην παπαγαλία, αλλά στην υπόλοιπη ζωή … είναι απαραίτητο.)
Δ) Η μάθηση γίνεται μετά από επιλογή, και όχι υπό πίεση. (Ξέρεις τους λόγους που αποφάσισες να «εκπαιδευτείς» και έγινε μετά από δική σου απόφαση).
Συμπέρασμα: Οργανωθείτε αγαπητοί μου, γιατί χανόμαστε! Θα μας φάνε στη στροφή, στο δρόμο για τη διεκδίκηση της «πολυπόθητης» θέσης εργασίας. Ψάξτε και ενημερωθείτε … η ξένη γλώσσα που ονειρεύεσαι να μάθεις από μικρός, προγράμματα κατάρτισης, σεμινάρια, θέσεις για μεταπτυχιακά… γιατί όχι και διδακτορικά είναι εκεί έξω και περιμένουν εσένα … ναι εσένα που συνεχίζεις να ονειρεύεσαι και δεν πτοείσαι από την μαυρίλα της ελληνικής καθημερινότητας. Ονειρεύσου το ιδανικό και πάλεψε να το αποκτήσεις!
