Η συμμετοχή των αναρχικών στην Ρωσική Επανάσταση ήταν καθοριστική για την εξέλιξή της. Συγκεκριμένα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέγερση για την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων.
Η Ρωσική Επανάσταση ήταν μια σειρά γεγονότων που είχαν σχέση με την εξέγερση πολλών κοινωνικοπολιτικών ομάδων, μεταξύ αυτών και οι αναρχικοί, οι οποίες αγωνίζονταν με επαναστατικά μέσα για το ποια θα αναλάβει την εξουσία εφόσον το Παλαιό Καθεστώς – η μοναρχία- έχανε τα ηνία της εξουσίας στη Ρωσία.
Φυσικά τα επιχειρήματα των αναρχικών αποτυπώνονταν σε τεύχη με στόχο την καταστολή του επερχόμενου πολέμου. Οι ιδέες των αναρχικών είχαν ως επιχείρημα να μην σταματήσει η επανάσταση αλλά να συνεχιστεί.
Σύμφωνα με την αναρχική πολιτική της επανάστασης, η Ρωσική Επανάσταση ήταν μια ευκαιρία για τον λαό της Ρωσίας να αποκτήσει δικαίωμα να συμμετάσχει στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Άλλα επιχειρήματα που εκφράστηκαν ήταν να μη σταματήσει κανείς τη συμμετοχή στις οργανώσεις (κομμούνες, επιτροπές, Σοβιέτ), αλλά να υπάρξει ενοποίηση κι αλληλεγγύη μεταξύ αυτών.
Τα πιο σημαντικά γεγονότα της αναρχικής συμμετοχής στην Ρωσική Επανάσταση είναι τα εξής: α) η συμμετοχή των αναρχικών ναυτών από την Κροστάνδη που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων, β) η συμμετοχή των αναρχικών στην υπεράσπιση ενάντια στην απόπειρα πραξικοπήματος του Στρατηγού Κορνίλοφ τον Αύγουστο του 1917.
Δράση των αναρχικών ήταν και η οργάνωση <<προσανατολισμένων>> αντάρτικων σχημάτων. Παραδείγματα αυτών ήταν α) το Αντάρτικο Απόσπασμα Μ.Α. Μπακούνιν του Γιεκατερίνοσλαβ και β) τα αποσπάσματα των Μαύρων Φρουρών στην Ουκρανία κάτω από τη διοίκηση της Μαρίας Νικηφόροβα.
Η έκφραση των αναρχικών ιδεολογικών απόψεων κι επιχειρημάτων γινόταν μέσω των δημοσιεύσεων των: Golos Truda (Φωνή Εργασίας) και Αναρχία. Αυτά τα δύο προπαγανδιστικά έντυπα εκδίδονταν από την << Ένωση για την Αναρχο-Συνδικαλιστική Προπαγάνδα>> και την <<Ομοσπονδία των Αναρχικών Ομάδων Μόσχας>> αντίστοιχα.
Όσον αφορά όμως για τα αληθινά κίνητρα των αναρχικών ήταν βασισμένα στην κατάργηση του κράτους κι όχι όπως λανθασμένα εκφράστηκε, η μεταφορά της εξουσίας από το κράτος στα Σοβιέτ. Στόχος τους ήταν λοιπόν με τη συμμετοχή τους στην Ρωσική Επανάσταση και στην κατάληψη της εξουσίας να καταργήσουν με κάποιον τρόπο τόσο το κράτος όσο και την εξουσία του.
Βέβαια η ρήξη με τους Μπολσεβίκους (με τους οποίους οι αναρχικοί είχαν συνεργαστεί για την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων) δεν άργησε να έρθει. Και τα επιχειρήματά τους για μια ελεύθερη κοινωνία από κάθε μορφή εξουσίας δεν εισακούστηκαν. Λόγω της μεγάλης δυσαρέσκειας, που είχε δημιουργήσει στους αναρχικούς η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων, οι Αναρχικοί άρχισαν να κηρύσσουν ανταρτοπόλεμο και να οργανώνονται σε ενώσεις που ονομάστηκαν <<Μαύρες Φρουρές>>. Οι ενώσεις αυτές εξόπλιζαν τους εργάτες με τουφέκια, περίστροφα και χειροβομβίδες. Σύμβολο των ενώσεων ήταν η μαύρη σημαία.
Μετά από μια σειρά ταπεινωτικών ενεργειών, από την πλευρά της κυβέρνησης για τους αναρχικούς, δεν άργησε να έρθει και η πιο σκληρή αλήθεια: οι αναρχικοί, εκτός από τις οργισμένες φραστικές επιθέσεις που εξαπέλυαν, άρχισαν να θεωρούνται ότι γίνονται πολύ επικίνδυνοι. Με αποτέλεσμα τον Απρίλιο του 1918 η Τσέκα να ξεκινά την προσπάθεια συστηματικής διάλυσης των πιο επικίνδυνων αναρχικών πυρήνων στη Μόσχα και Πέτρογκραντ.
Παρόλα αυτά όμως οι αναρχικοί δεν έχασαν το όραμά τους και κρατιόντουσαν γερά από την πίστη τους και τον αγώνα τους, καθώς διαδήλωναν παντού: <<Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε >>, <<Η Επανάσταση είναι νεκρή! Ζήτω η Επανάσταση>>.
Πηγή
Admin. (2022). Ο ρόλος των αναρχικών στην Οκτωβριανή επανάσταση. Ανακτήθηκε από https://www.alerta.gr/archives/86/. (τελευταία πρόσβαση 29/7/2024)
Άβριτς, Πωλ. (2021). Οι αναρχικοί της Ρωσικής επανάστασης (μετάφραση: Γιάννης Δ. Ιωαννίδης). Εκδότης: espivblogs.net
