Σε μια χώρα που βιώνει μια πολυετή και πολυεπίπεδη κρίση αναπόφευκτα ο τύπος και ευρύτερα ο χώρος του δημοσιογραφείν δεν μπορεί να παραμείνει αλώβητος. Περιστατικά που έχουν δει το τελευταίο διάστημα το φως της δημοσιότητας χαρακτηρίζονται από πολλούς ως ευθεία βολή κατά της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης καθώς και ωμή χειραγώγηση των ανθρώπων που στελεχώνουν τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά και έντυπα καθώς και ηλεκτρονικά μ.μ.ε.
Μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Κώστα Βαξεβάνη κατέθεσε η σύζυγος του διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα, Σταυρούλα Νικολοπούλου-Στουρνάρα, με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας Documento της Κυριακής 9/04. Σε αυτό ο δημοσιογράφος, ισχυρίζεται ότι η διαφημιστική εταιρεία της κ. Νικολοπούλου αναλαμβάνει δουλειές από φαρμακευτικές εταιρείες. Η Λίνα Νικολοπούλου υποστηρίζει ότι το δημοσίευμα είναι συκοφαντικό και εντάσσεται στις γενικότερες επιθέσεις που δέχεται ο Γιάννης Στουρνάρας. «Με υποτιμά ως επαγγελματία όταν ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιώ το κύρος του συζύγου μου για να αναλαμβάνω ”δουλειές”. Λέει ότι οργανώνω εκδηλώσεις του “αέρα'” με χορηγίες που λαμβάνω με την ιδιότητα της συζύγου ισχυρού πολιτικού άνδρα» υποστηρίζει μεταξύ άλλων.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης πήρε θέση κατά της σύλληψης Βαξεβάνη και σε ανακοίνωση της αναφέρει ενδεικτικά πως το ρεπορτάζ εγείρει ερωτηματικά σχετικά με τις διασυνδέσεις της Νικολοπούλου-Στουρνάρα με τη φαρμακευτική βιομηχανία, καθώς και τη συμμετοχή του συζύγου της, Γιάννη Στουρνάρα, στα συνέδρια. Παράλληλα, επισημαίνει τις δικαστικές περιπέτειες του δημοσιογράφου με αφορμή τις κατηγορίες για δυσφήμιση κατά του Έλληνα επιχειρηματία, Ανδρέα Βγενόπουλου, κατηγορίες για τις οποίες αθωώθηκε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση για το γεγονός αυτό υποστηρίζοντας τα ακόλουθα:
«Η μήνυση που κατέθεσε η σύζυγος του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, Λίνα Νικολοπούλου, εναντίον του εκδότη της εφημερίδας “Documento”, Κώστα Βαξεβάνη, βάλλει ευθέως κατά της δημοσιογραφίας και της ελευθεροτυπίας. Το επίμαχο δημοσίευμα για το οποίο κατατέθηκε η μήνυση θέτει ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα για τον χώρο της δημόσιας υγείας, τα οποία χρήζουν σοβαρών και τεκμηριωμένων απαντήσεων. Αντί η κ. Νικολοπούλου να καταθέτει μηνύσεις, ας απαντήσει στα συγκεκριμένα ερωτήματα».
Προ μηνών είχαμε και την εκδίκαση της υπόθεσης της αγωγής του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου εναντίον του γελοιογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη και του Πρόταγκον, για άρθρο του που είχε δημοσιευτεί στο Πρόταγκον προ διετίας.
Το άρθρο ασκούσε δριμεία κριτική στον υπουργό μέσα στο πλαίσιο της εύλογης και αυτονόητης δημοσιογραφικής κριτικής στην οποία υπόκεινται τα δημόσια πρόσωπα, αλλά ο υπουργός θεώρησε καλό να αμυνθεί, όχι στο χώρο του δημοσίου διαλόγου, αλλά στα δικαστήρια, με αγωγή 2 εκατομμυρίων ευρώ.
Κύμα συμπαράστασης στον σκιτσογράφο σε Ελλάδα και εξωτερικό με την στάση του κ. Καμμένου να προκαλεί αντιδράσεις ως μια προφανής προσπάθεια τρομοκράτησης των δημοσιογράφων, εκφοβιστική ενέργεια εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης και χτύπημα κατά της ελευθεροτυπίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ανδρέας Πετρουλάκης έχει βρει υποστήριξη και από πρώην αρθρογράφους της Αυγής.
Αυτό δεν είναι το πρώτο περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Πάνο Καμμένο. Ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και υπουργός άμυνας είχε υποβάλλει προ μηνών μήνυση κατά του Ιωάννη Κουρτάκη και του Παναγιώτη Τζένου » για συκοφαντική δυσφήμιση κατά συρροή και απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης με αφορμή επιθέσεις στον Πάνο Καμμένο μέσω του ανήλικου παιδιού του από τον ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά FM 90,1» . Σκοπός τους σύμφωνα με τον κ. Καμμένο η απόσυρση κατηγοριών για την λίστα του ΚΕΕΛΠΝΟ με βάση την οποία ο Ιωάννης Κουρτάκης φέρεται να έλαβε το ποσόν των 843.000 ευρώ και ο Παναγιώτης Τζένος το ποσόν των 629.000 ευρώ.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ είχε εκφράσει την έντονη ανησυχία του για το κλίμα, που διαμορφώνεται με την παρέμβαση των διωκτικών Αρχών στα δημοσιογραφικά γραφεία. «Η δημοσιογραφία οφείλει να ασκείται με συγκεκριμένους κανόνες, αλλά και την ελευθερία του Τύπου οφείλουν να την υπερασπίζονται και να την προστατεύουν όλοι», αναφέρει η ΕΣΗΕΑ.
Η ευαισθησία του ΣΥΡΙΖΑ για την ελευθεροτυπία μάλλον είχε λείψει εκείνο τον καιρό σε αντίθεση με την Ν.Δ που έσπευσε σε ανακοίνωση της(κίνηση στην οποία δεν προέβη για τον Βαξεβάνη λίγο καιρό αργότερα) στο ίδιο μήκος κύματος να παρουσιαστεί ως υπέρμαχος της πολυφωνίας και της ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας.
«Οι συλλήψεις δημοσιογράφων από μία κυβέρνηση που έχει δείξει την αποστροφή της στον πλουραλισμό και στην πολυφωνία εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι εχθρός της ελεύθερης και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και ενημέρωσης. Η ΝΔ εμπιστεύεται απόλυτα την ελληνική δικαιοσύνη που λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις».
1939: Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει μαζί με τη λογοκρισία του Τύπου στη Γαλλία. Ο Αλμπέρ Καμύ γράφει ένα μανιφέστο για την ελευθερία του Τύπου. Το κείμενο λογοκρίθηκε και δεν δημοσιεύτηκε πριν την άνοιξη του 2012 στην εφημερίδα Le Monde.
«ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ θα διαφυλάξουμε τις ελευθερίες του Τύπου -είναι να αναζητήσουμε πώς, με δεδομένη την καταπίεση των ελευθεριών αυτών, ένας δημοσιογράφος θα παραμείνει ελεύθερος. Το ερώτημα δεν αφορά πλέον καμία συλλογικότητα. Αφορά το άτομο. Αυτό που δικαίως πασχίζουμε να εκφράσουμε εδώ είναι οι συνθήκες και τα μέσα με τα οποία εν καιρώ πολέμου, αλλά και καταναγκασμού, η ελευθερία όχι μόνο μπορεί να προστατευτεί αλλά και να εκφραστεί.
ΤΑ ΜΕΣΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ: η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, Η ΑΡΝΗΣΗ, Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ και η επιμονή. Η διαύγεια προϋποθέτει την αντίσταση στο δέλεαρ του μίσους και στη μοιρολατρεία. Το απαύγασμα των εμπειριών της ευρωπαϊκής πολιτικής των τελευταίων ετών μάς αποδεικνύει ότι τα πάντα μπορούν να αποφευχθούν…
ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της έκφρασης. Δεν είναι όμως τόσο αυστηρά ώστε να μπορούν να αποθαρρύνουν το πνεύμα. Επειδή οι απειλές, οι καθαιρέσεις, οι διώξεις επιφέρουν γενικώς στη Γαλλία το αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι είναι εμπόδια που αποθαρρύνουν: η επιμονή στην ανοησία, η οργανωμένη ατολμία, η επιθετική ηλιθιότητα, και ούτω καθ’ εξής. Εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο εμπόδιο επί του οποίου οφείλουμε να θριαμβεύσουμε. Η επιμονή εδώ είναι η απόλυτη αρετή. Κατά έναν παράδοξο μα αληθινό τρόπο, βρίσκεται στην υπηρεσία της αντικειμενικότητας και της ανοχής.
ΑΝ ΜΟΝΟΣ ΚΑΘΕ ΓΑΛΛΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ στη σφαίρα του όλα όσα θεωρούσε σωστά και δίκαια, αν ήθελε να βοηθήσει από τη δική του αδύναμη θέση στην περιφρούρηση της ελευθερίας, να αντισταθεί στην εγκατάλειψη και να κάνει γνωστή τη βούλησή του, τότε και μόνο τότε αυτός ο πόλεμος θα κερδηθεί, με τη βαθύτερη σημασία της λέξης.»
Πηγή: DIM ART. Μετάφραση: Αθηνά Μιχαλακέα
