«Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, αλλά διάβολοι». Αυτά ήταν τα λόγια του Μεξικανού διοικητή Campos μετά τη λήξη της Μάχης του Καμαρόνε στις 30 Απριλίου 1863. Οι 5 λεγεωνάριοι που πολέμησαν μέχρις εσχάτων έδωσαν στη Λεγεώνα των Ξένων αφορμή να γιορτάζει κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα με όλες τις πρέπουσες τιμές.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Η Λεγεώνα των Ξένων ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1831 από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο-Φίλιππο κατόπιν παρότρυνσης του Υπουργού των Στρατιωτικών Ζαν Σούλτ. Στο διάταγμα αναφερόταν πως θα πολεμούσε έξω από το έδαφος της Γαλλίας. Σε αυτήν μπορούσαν να καταταγούν άτομα από διάφορα κράτη ως μισθοφόροι. Σε μια εποχή που η Ευρώπη βρισκόταν εν μέσω πολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων, πολίτες και στρατιώτες που έλαβαν μέρος σε επαναστατικά κινήματα διώκονταν στη χώρα τους και αναζήτησαν άσυλο στη Γαλλία. Η Γαλλία από την άλλη αναζητούσε στρατό για να πολεμήσει τους Μαυριτανούς στην Αφρική. Ο συνδυασμός, λοιπόν, της πληθώρας ανδρών και ανάγκης στρατιωτικών σωμάτων οδήγησε στη δημιουργία του περιβόητου τάγματος της Λεγεώνας των Ξένων με 7 τάγματα.
Η πρώτη επιχείρηση του σώματος ήταν στην Αλγερία. Η πρώτη μεγάλη μάχη που έδωσε ήταν ανατολικά του Αλγερίου, προσπαθώντας να καταλάβουν την πόλη Κωνσταντίνη. Το αραβικό ιππικό του Αμπντ-Ελ-Καντέρ εξολόθρευσε τα γαλλικά τάγματα. Παρ’ όλη την αποτυχία, η Αλγερία έγινε η βάση της Λεγεώνας. Δύο χρόνια μετά, ο Λουδοβίκος-Φίλιππος «δάνεισε» τη Λεγεώνα στην βασίλισσα Ισαβέλλα Β’ της Ισπανίας για να πολεμήσει το διεκδικητή του θρόνου (και θείο της) Κάρλος-Μαρία. Έπειτα από πολύνεκρες μάχες, η βασίλισσα έμεινε το 1839 μόνη νικήτρια. Οι λεγεωνάριοι ξεχασμένοι και από τον Λουδοβίκο-Φίλιππο και από την Ισαβέλλα, σχεδόν αποδεκατίστηκαν από χολέρα και κακουχίες. Οι περιπέτειες τούς ένωσαν όσο ποτέ άλλοτε και μέσα από αυτές γεννήθηκε το ρητό τους «Honneur et Fidélité» (Τιμή και Πίστη). Η Λεγεώνα των Ξένων ανασυστάθηκε και έκτοτε δεν έλειψε από καμία υπερπόντια πολεμική επιχείρηση της Γαλλίας (Κριμαϊκός Πόλεμος, Υποστήριξη του Αυστριακού Μαξιμιλιανού στην παραμονή του στο θρόνο του Μεξικού, Γαλλοπρωσσικός Πόλεμος, Α’ & Β’ Π.Π., Πόλεμος της Αλγερίας, Πόλεμος του Κόλπου, Πόλεμος του Αφγανιστάν, Πόλεμος του Μάλι, Πόλεμος του Σερβάλ, Πόλεμος του Μπαρκάν).
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΘΗΤΕΙΑ
Πρώτα απ’ όλα η ανωνυμία. Στη Λεγεώνα των Ξένων μπορεί να καταταγεί οποιοσδήποτε θέλει να ξεφύγει από το βεβαρημένο ποινικό του μητρώο. Δεκτοί γίνονται μόνο άνδρες χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις και με άριστη φυσική κατάσταση (δεν πρέπει να έχουν ούτε μυωπία). Λίγοι επιτυγχάνουν να περάσουν τις δοκιμασίες εισαγωγής. Μέσα στο στρατόπεδο παραδίδουν το διαβατήριό τους και αποκτούν νέα ταυτότητα.
Η αρχική θητεία τους είναι πενταετής και με το συμβόλαιο που υπογράφουν με την εισαγωγή τους στο σώμα δεσμεύονται να μην παντρευτούν και να μην κατέχουν ατομική ιδιοκτησία. Η σκληρή ζωή ωθεί πολλούς να μην ανανεώσουν το συμβόλαιό τους για δεύτερη φορά. Η πρώτη άδεια έρχεται μετά από 6 μήνες. Οι μη Γάλλοι έπειτα από 3 χρόνια παραμονής στο σώμα μπορούν να αιτηθούν την υπηκοότητα του Γάλλου πολίτη.
Η ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΣΗΜΕΡΑ
Από το 1962 οπόταν και έφυγε από την Αλγερία, η Λεγεώνα των Ξένων διαθέτει 8 τάγματα και εδρεύει στην Ωμπάνι της Γαλλίας, ενώ οι περισσότερες δυνάμεις στρατοπεδεύουν στην Κορσική. Στη Γαλλία λειτουργούν 17 γραφεία κατάταξης. Οι αξιωματικοί είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους Γάλλοι. Το εμβατήριο του σώματος ονομάζεται «Le Boudin» (μεταφορικά η αιματοβαμμένη στρατιωτική κουβέρτα).
