Ο κορινθιακός ρυθμός στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική ορίζεται από τους κίονες και τα κιονόκρανά τους. Ο κορινθιακός ρυθμός ήταν ένας από τους κλασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς όπως ο δωρικός και ο ιωνικός.
Το κιονόκρανο λοιπόν του κορινθιακού ρυθμού ήταν σκαλισμένο με σχηματοποιημένα φύλλα ακάνθου. Τα φύλλα αυτά ήταν τόσο περίτεχνα που τον κατέστησε ως επιρροή στην αρχιτεκτονική των Ρωμαίων αργότερα. Γενικά όμως οι κορινθιακοί κίονες ήταν πιο ψηλοί αλλά παρόμοιοι στην κατασκευή με τους ιωνικούς.
Πίσω από τα χρακτηριστικά του κορινθιακού κίονα υπήρχαν κρυμμένες φιλοσοφικές και καλλιτεχινκές αντιλήψεις της εκάστοτε εποχής. Χωρίς όμως να χάνουν τους λόγους της χρήσης τους που δεν ήταν άλλοι από το να κοσμήσουν ναούς και δημόσια κτήρια στην Αρχαία Ελλάδα. Η μεγαλύτερη όμως αντίληψη που εξέφρασαν ήταν το μεγαλείο, τα ιδεώδη και την πρόοδο της Αρχαίας Ελλάδας, ενώ συμβόλιζαν όλο το ανεξάντλητο στοιχείο επιρροής τους ως προς τον δυτικό κόσμο.
Οι κορινθιακοί κίονες φυσικά είναι οι πιο καλοδιατηρημένοι και ως προς τη σύνθεσή τους χαρακτηρίζονται από πλαστικότητα, η οποία εκφράζεται με την διακόσμηση των φύλλων. Τον ρυθμό του κορινθιακού κιονόκρανου ανακάλυψε ο Καλλίμαχος. Ο Καλλίμαχος ήταν γλύπτης, τορευτής και ζωγράφος που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ..
Σε γενικά πλαίσια ο κορινθιακός ρυθμός είναι πανομοιότυπος με τον ιωνικό. Η πιο σημαντική διαφορά που υπάρχει είναι το κιονόκρανο. Φυσικά ο κορινθιακός ρυθμός είναι μεταγενέστερος του ιωνικού. Έτσι λοιπόν τα ανακαμπτώμενα φύλλα της ακάνθου (του κορινθιακού ρυθμού) αντικατέστησαν τα σχηματοποιημένα παλιά ανθέμια σε ακρωτήρια. Επίσης παρατηρείται ότι το κύριο σώμα του κορινθιακού κιονόκρανου είναι ο κάλαθος, στοιχείο που μοιάζει πανομοιότυπα με τα καλάθια οικιακής χρήσης στην Αρχαία Ελλάδα. Ο κορινθιακός θριγκός, το τμήμα εκείνο που βρίσκεται πάνω από τους κίονες και τους τοίχους παραμένει ακριβώς το ίδιο με τον ιωνικό θριγκό, αλλά υπάρχει επιστύλιο, το οποίο έχει διαφορά και αποτελείται από τρεις οριζόντιες ταινίες που απολήγουν προς τα πάνω σε ένα λέσβιο κυμάτιο. Μετά το επιστύλιο ακολουθεί ψηλότερα η ζωφόρος με πλαστικό διάκοσμο. Φυσικά από την αρχιτεκτονική του κορινθιακού ρυθμού δεν λείπουν το γείσο (που αποτελείται από οδόντες) και η σίμη (που είναι κοιλόκυρτη και διακοσμημένη με ανάγλυφα ανθέμια και λεοντοκεφαλές). Όσον αφορά όμως τα υπόλοιπα μέρη, οι κίονες του κορινθιακού ρυθμού αποτελούνται από την βάση (σε αντίθεση με τον δωρικό ρυθμό ο οποίος έχει βάση) και τον κορμό, ο οποίος συγκριτικά έχει ραβδώσεις.
Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ολοκληρωμένα πως η αρχιτεκτονική των κτηρίων του κορινθιακού ρυθμού αποτελείται από τους θριγκούς, οι οποίοι μας δείχνουν τον αρχιτεκτονικό ρυθμό του κτηρίου, και οι κίονες. Ο θριγκός αποτελείται από το επιστύλιο και το γείσο, ενώ οι κίονες αποτελούνται από την βάση, τον κορμό και το κιονόκρανο.
Το υλικό κατασκευής όλων των κτηρίων τόσο στην Αρχαία Ελλάδα όσο και στην Αρχαία Ρώμη ήταν το μάρμαρο. Το μάρμαρο αυτό περισυλλέχθηκε από διάφορα μέρη γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα και σχηματίστηκε από ασβεστόλιθο. Ο ασβεστόλιθος είχε ξεκινήσει τη ζωή του ως ιζήματα από απολιθώματα, κοχύλια και κοράλλια στις αρχαίες θάλασσες, όπου είχε θαφτεί στο βυθό τους και έφτασε στην τελική του μορφή μέσω μιας αλλαγής που προκλήθηκε από την θερμότητα και την πίεση.
Τέλος ο κορινθιακός ρυθμός όπως και τα άλλα αρχιτεκτονικά στυλ της Αρχαίας Ελλάδας, έγιναν πεδίο ερευνών και αρκετά δημοφιλή κατά την Αναγέννηση, η οποία κατάφερε να τα διατηρήσει διαχρονικά αλλά κυρίως να αποδείξει ότι η αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική θα είναι για πάντα διαχρονική και δημοκρατική.
Πηγές
Βαραβρίγου, Διονυσία. (2016). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ- ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ. Ανακτήθηκε από https://elladarwmi.blogspot.com/2016/03/blog-post_27.html/. (τελευταία πρόσβαση 15-4-2025)
ΥΣΜΑ. ΚΙΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΑ. Ανακτήθηκε από https://www.ysma.gr/. (τελευταία πρόσβαση 15-4-2025)
