Η Αμέλια Έρχαρτ, η θρυλική γυναίκα πιλότος, η πρώτη γυναίκα που διέσχισε τον Ατλαντικό, πετώντας μόνη της και το ανεξιχνίαστο τέλος της.
Χρονικό
Η Αμέλια Έρχαρτ γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1897 στο Άτκινσον του Κάνσας. Ήταν κόρη του δικηγόρου Σάμιουελ Έρχαρτ ενώ η μητέρα της Αμέλια Ότις, ασκούσε το επάγγελμα του δικαστικού της περιοχής.
Ως παιδί η Αμέλια Έρχαρτ, στον ελεύθερο της χρόνο, περνούσε αρκετές ώρες σκαρφαλωμένη στα δέντρα, ενώ συχνά κυνηγούσε διάφορα μικρά ζωύφια, που έβρισκε εκεί κοντά.
Διανύοντας τον 7ο χρόνο της ζωής της, η μικρή τότε Αμέλια, κατασκευάζει με τον θείο της μια κεκλιμένη ράμπα, την οποία στερέωσαν στην οροφή ενός μικρού σπιτιού, στην αυλή του σπιτιού της. Από εκεί με ένα μικρό χάρτινο κιβώτιο, χρησιμοποιώντας το ως έλκηθρο, επιχείρησε να απογειωθεί. Αυτή θα είναι και η πρώτη καταγεγραμμένη πτήση της, η οποία βέβαια δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Η Αμέλια Έρχαρτ βγήκε από το σπασμένο κιβώτιο με μελανιασμένα χείλια, και με το όμορφο φόρεμα της σκισμένο.
Advertisements
Η πρώτη επαφή με αεροπλάνο, ήταν στα 10 της χρόνια, όταν πήγε να παρακολουθήσει μία τοπική έκθεση. Όπως είχε δηλώσει: «Ήταν ένα πράγμα από σκουριασμένο σύρμα και ξύλο και δεν φαινόταν καθόλου ενδιαφέρουσα». Μόνο όταν παρακολούθησε μια έκθεση, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, άρχισε να ενδιαφέρεται σοβαρά για την αεροπορία.
Στις 28 Δεκεμβρίου του 1920, ο πιλότος Φρανκ Χορκς της έδωσε μια βόλτα που θα την άλλαζε για πάντα ζωή. «Μέχρι που είχα δύο ή τριακόσια μέτρα μακριά από το έδαφος, ήξερα ότι έπρεπε να πετάξω», είπε.
Όταν ήταν στο δεύτερο έτος των σπουδών της ως ιατρός έφυγε για να εργαστεί ως βοηθός νοσοκόμου σε στρατιωτικό νοσοκομείο στον Καναδά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Aργότερα έγινε κοινωνικός λειτουργός στο Denison House, ένα οικισμό στην Βοστώνη.
Η Αμέλια Έρχαρτ πήρε το πρώτο της μάθημα πτήσης στις 3 Ιανουαρίου 1921 και, μέσα σε έξι μήνες, κατάφερε να εξοικονομήσει αρκετά χρήματα για να αγοράσει το πρώτο της αεροπλάνο. Το μεταχειρισμένο αεροσκάφος Kinner Airster ήταν ένα διθέσιο ζωγραφισμένο με λαμπερό κίτρινο που πήρε την ονομασία«το Καναρίνι». Η Έρχαρτ κατάφερε να σπάσει παγκόσμιο ρεκόρ στις γυναίκες πιλότους, φτάνοντας, στα 14.000 πόδια. Στις 15 Μαΐου 1923, γίνεται η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου.
Η επιτυχία χτυπάει την πόρτα
Τον Απρίλιο του 1928, μία αναπάντεχη πρόκληση έφτασε στα αφτιά της. Ο εκδότης και μελλοντικός της σύζυγος Τζόρτζ Πάτναμ της πρότεινε το αναπάντεχο. «Πώς θα ένιωθες αν είσαι η πρώτη γυναίκα που πετάει στον Ατλαντικό;» τη ρώτησε. Η Έρχαρτ χωρίς να το σκεφτεί δέχτηκε.
Μετά από μια συνέντευξη στη Νέα Υόρκη με τους συντονιστές του έργου, συμπεριλαμβανομένου του εκδότη βιβλίων και του δημοσιογράφου Τζορτζ Πούτναμ, της ζητήθηκε να γίνει μέλος του πιλότου Wilmer “Bill” Stultz και του συγκυβερνήτη – μηχανικού Louis E. “Slim” Gordon. Η ομάδα έφυγε από το Trepassey Harbour, Newfoundland, σε Fokker F7 (στις 17 Ιουνίου 1928) και έφτασε στο Burry Port της Ουαλίας περίπου 21 ώρες αργότερα. Η πτήση έγινε παγκόσμιο πρωτοσέλιδο, διότι τρεις πιλότοι είχαν πεθάνει μέσα στον ίδιο χρόνο προσπαθώντας να είναι οι πρώτες γυναίκες που θα πετάξουν στον Ατλαντικό. Όταν το πλήρωμα επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τους υποδέχτηκαν με μια παρέλαση ταινιών στην Νέα Υόρκη και με μια δεξίωση που διοργάνωσε ο Πρόεδρος Calvin Coolidge στο Λευκό Οίκο.
Αργότερα, κατέλαβε την τρίτη θέση στο Cleveland Women’s Air Derby.
Και εκεί είναι που μπήκε στη ζωή της ο Τζορτζ Πούτναμ. Οι δύο ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη φιλία κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους για το πέρασμα του Ατλαντικού. Τελικά στις 7 Φεβρουαρίου 1931 παντρεύτηκαν. Η πρόθεση για διατήρηση της ανεξαρτησίας της, αναφερόταν στον γάμο ως «εταιρική σχέση» με «διπλό έλεγχο».
Μαζί εργάστηκαν σε μυστικά σχέδια της Έρχαρτ, με σκοπό γίνει η πρώτη γυναίκα και ο δεύτερος άνθρωπος που πετάξει μόνος του πάνω από τον Ατλαντικό. Στις 20 Μαΐου 1932, πέντε χρόνια μετά, απογειώθηκε από το Ηarbor Grace, Newfoundland, στο Παρίσι. Ισχυροί βόρειοι άνεμοι, παγωμένες συνθήκες και μηχανικά προβλήματα παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της πτήσης και την ανάγκασαν να προσγειωθεί σε ένα βοσκότοπο κοντά στο Λοντοντερίρι της Ιρλανδίας.
Η λαμπρή πορεία συνεχίζεται
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι επιτυχίες και τα νέα ρεκόρ της Έρχαρτ συνεχίστηκαν.
Στις 11 Ιανουαρίου 1935, έγινε το πρώτο άτομο που πέταξε μόνο στον Ειρηνικό από τη Χονολουλού στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Αργότερα εκείνη την χρονιά έγινε η πρώτη που πέταξε από την Πόλη του Μεξικού στο Newark.
Το 1937, καθώς τα 40α γενέθλιά της πλησίαζαν για την Αμέλια Έρχαρτ, η ίδια ήταν έτοιμη για μια μνημειώδη και τελική πρόκληση: ήθελε να είναι η πρώτη γυναίκα που θα πετούσε σε όλο τον κόσμο. Παρά μια αποτυχημένη απόπειρα τον Μάρτιο που έπληξε σοβαρά το αεροπλάνο της, η αποφασισμένη Έρχαρτ ήταν έτοιμη για μία δεύτερη προσπάθεια. «Έχω την αίσθηση ότι έχει απομείνει μόνο μία ακόμη καλή πτήση στο σύστημα μου, και ελπίζω να είνα αυτό το ταξίδι», είχε πει.
Ένα αναπάντεχο-ανεξιχνίαστο τέλος
Την 1η Ιουνίου, η Έρχαρτ, αναχώρησε από το Μαϊάμι, με συγκυβερνήτη τον Φρεντ Νούναν. Στόχος στο ταξίδι τους ήταν τα 29.000 μίλια. Μέχρι τις 29 Ιουνίου, όταν προσγειώθηκε στη Λάη της Νέας Γουινέας, της απέμειναν 7,000 μίλια. Συχνά ανακριβείς χάρτες καθιστούσαν δύσκολη τη ναυσιπλοΐα. Κάθε ασήμαντο στοιχείο αφαιρέθηκε από το αεροπλάνο για να δοθεί χώρος για επιπλέον καύσιμα, γεγονός που έδωσε στην Έρχαρτ περίπου 274 επιπλέον μίλια.
Στις 2 Ιουλίου, στις 10 π.μ. τοπική ώρα, μηδενική ώρα Γκρήνουιτς, το ζευγάρι απογειώθηκε. Παρά τις ιδανικές αναφορές του καιρού, πέταξαν σε νεφελώδη ουρανό και διαλείπουσες βροχοπτώσεις. Καθώς πλησίαζε η αυγή, η Έρχαρτ κάλεσε το πλοίο ITASCA, που βρισκόταν κοντά, αναφέροντας «θολό καιρό, συννεφιασμένο». To ITASCA της έστειλε ένα σταθερό ρεύμα μεταδόσεων, αλλά δεν τις άκουγε. Οι μεταδόσεις της μέσω ασυρμάτου, που ήταν ακανόνιστες στο μεγαλύτερο μέρος της πτήσης, ήταν εξασθενημένες ή διακοπτόμενες.
Στις 7:42 π.μ., το ITASCA πήρε το μήνυμα: «Πρέπει να είμαστε κοντά σε σας, αλλά δεν μπορούμε να σας δούμε. Τα καύσιμα είναι λίγα. Δεν μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας μέσω ασυρμάτου. Πετάμε στα 1.000 πόδια». Το πλοίο προσπάθησε να απαντήσει, αλλά το αεροπλάνο φάνηκε να μην ακούει.
Στις 8:45 π.μ., η Έρχαρτ ανέφερε: «Βρισκόμαστε στο βορρά και στο νότο». Δεν ακούστηκε τίποτε άλλο από αυτήν.
Αμέσως ξεκίνησε μια προσπάθεια διάσωσης, η οποία έγινε η πιο εκτεταμένη αεροπορική και θαλάσσια αναζήτηση στη ναυτική ιστορία.
Στις 19 Ιουλίου, μετά από δαπάνη 4 εκατομμυρίων δολαρίων και αφού είχε κτενίσει 250.000 τετραγωνικά μίλια ωκεανού, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών απέρριψε τη συνέχεια της αναζήτησης της.
Το 1938, ένας φάρος κατασκευάστηκε στο νησί Howland στη μνήμη της και σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα δρόμοι, σχολεία και αεροδρόμια παίρνουν το όνομα της θαυμαστής Αμέλια Έρχαρτ . Βραβεία και υποτροφίες δίνονται, προς τιμήν της, κάθε χρόνο.
Παρά πολλές θεωρίες, αλλά καμία δεν αποτελεί απόδειξη για τη μοίρα της Έρχαρτ. Κάποιες φήμες λένε ότι προσγειώθηκαν στην Ιαπωνία και αιχμαλωτίστηκαν εκεί. Άλλες ότι η Έρχαρτ μαζί με τον Νούναν, θέλησαν να εξερευνήσουν το ακατοίκητο μέχρι τότε νησί Νικουμαρόρο, στο Νότιο Ειρηνικό.
Το 1989, εντοπίστηκαν στο νησί τα οστά μιας γυναίκας ναυαγού, μαζί με υπολείμματα από ρούχα και παπούτσια. Τα δείγματα τελικά δεν ταυτοποιήθηκαν.
Το 2010, σε μια νέα εκστρατεία εντοπισμού της πιλότου και του συγκυβερνήτη εξετάστηκαν δείγματα που βρέθηκαν στο ίδιο νησί. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν ότι τελικά βρέθηκε…
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι ο κόσμος θα θυμάται πάντα την Αμέλια Έρχαρτ για το θάρρος, το όραμα και τα πρωτοποριακά της επιτεύγματα, τόσο στην αεροπορία όσο και στο θηλυκό γένος.
