Η παιδική δουλεία είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, το οποίο παρά τις ακατάπαυστες προσπάθειες της ανθρωπότητας δεν έχει εξαλειφθεί ακόμη. Μέσα σε ένα περιβάλλον σκλαβιάς μεγάλωσε ο Iqbal Masih, ένα παιδί που θα αφιερώσει την ζωή του στην καταπολέμηση της.
Ο Iqbal Masih δεν γνώρισε παιδική ζωή. Γεννήθηκε το 1983, άγνωστο ποια ημερομηνία, στην πόλη Muridke. Η οικογένεια του ήταν χριστιανοί, αλλά φτωχοί και καταχρεωμένοι. Στα τέσσερα του χρόνια, η οικογένεια του θα τον «δανείσει» σε ένα εργοστάσιο χαλιών, ώστε να πληρωθεί το χρέος της. Η συμφωνία ήταν να δουλεύει ο Iqbal στο εργοστάσιο χαλιών και ότι χρήματα βγάζει θα πηγαίνουν στην αποπληρωμή του χρέους.
Δούλευε 120 ώρες την ημέρα όλη την βδομάδα, με ένα μοναδικό διάλειμμα 30 λεπτών καθημερινώς. Ξύπναγε την αυγή και ήταν αλυσοδεμένος, για να μην αποδράσει. Η οικογένεια του είχε, αρχικά, δανειστεί 600 rupees, δηλαδή 12 ευρώ, από το εργοστάσιο. Καθ’ όλη την εργασία του παιδιού, όμως, δανείζονταν συνεχώς. Έτσι, το χρέος μεγάλωνε και ο Iqbal πληρώνονταν μόνο έναν rupee την ημέρα, οπότε η μέρα της απελευθέρωσης φάνταζε όλο και πιο μακρινή.
Σε ηλικία δέκα ετών, μαθαίνει πως το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν ψήφισε νόμο, που απαγορεύει τη δουλεία. Αποφασίζει να δραπετεύσει. Τον ίδιο χρόνο θα τα καταφέρει και θα ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία. Η αστυνομία, όμως, είχε δωροδοκηθεί από το εργοστάσιο, ώστε να φέρνουν πίσω όσα παιδιά τυχόν αποδράσουν. Ο Iqbal Masih θα γυρίσει πίσω στο εργοστάσιο και τον απειλούν πως θα τον δέσουν ανάποδα, αν αποπειραθεί να δραπετεύσει ξανά.
Αυτό δεν τον σταματά. Οργανώνεται καλύτερα και προσπαθεί ξανά. Αυτή τη φορά επιτυχώς. Καταφεύγει στο Ομοσπονδιακό Απελευθερωτικό Μέτωπο (BLLF) του Πακιστάν. Εκεί, θα λάβει την βασική τετραετή εκπαίδευση, την οποία θα την τελειώσει σε μόλις δύο χρόνια. Αμέσως, θα ξεκινήσει προσπάθειες απελευθέρωσης των σκλαβωμένων παιδιών.
Ο Iqbal θα σώσει περισσότερα από 3.000 σκλαβωμένα παιδιά. Πραγματοποιεί ομιλίες σε όλο το κόσμο, προσπαθώντας να κινητοποιήσει τους ανθρώπους. Θέλει να γίνει δικηγόρος, ώστε να απελευθερώσει όσους σκλάβους, μικρούς και μεγάλους, υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης.
Το όνειρο του, δυστυχώς, κόπηκε απότομα. Ο Iqbal Masih πυροβολείται στο κεφάλι θανάσιμα στις 16 Απριλίου 1995, καθώς έκανε ποδήλατο με τους φίλους του. Ήταν δώδεκα ετών. Δράστης ήταν ένας ναρκομανής, ονόματι Ashraf Hero. Ωστόσο, οι αρχές πιστεύουν πως πίσω από την δολοφονία κρυβόταν η «Μαφία των χαλιών». Η ίδια μαφία που τον ανάγκασε στην σκλαβιά.
Ο θάνατος του Iqbal δεν ήταν μάταιος. Οι πωλήσεις χαλιών έπεσαν. Κανείς δεν ήθελε χαλιά από αλυσοδεμένα παιδιά. Αυτό, βέβαια, δεν ευχαριστούσε την ελίτ, που έσπευσε να κατηγορήσει για ψεύδη τους ακτιβιστές, στρατολογώντας και τον Τύπο.
Η ζημιά είχε ήδη γίνει. Ο Iqbal είχε αφυπνίσει τον κόσμο. Στα χρόνια που ακολούθησαν γεννήθηκαν χιλιάδες οργανώσεις προστασίας των παιδιών και καταπολέμησης της σκλαβιάς. Πηγή έμπνευσης όλων ήταν ο Iqbal Masih. Η ομιλία του το 1994, όταν έλαβε το βραβείο Reebok για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βοστόνη, αντηχεί παντού:
Είμαι ένα από τα εκατομμύρια παιδιά, που υποφέρουν στο Πακιστάν λόγω της δουλείας, αλλά είμαι τυχερός. Χάρη στις προσπάθειες του BLLF, είμαι ελεύθερος. Στέκομαι μπροστά σας σήμερα, ελεύθερος και σπουδαγμένος.[…] Το BLLF κάνει το ίδιο έργο, που έκανε ο Αβραάμ Λίνκολν για τους σκλάβους της Αμερικής. Σήμερα, είστε ελεύθεροι και είμαι ελεύθερος επίσης.
Πηγές:
Iqbal’s brief biography. Ανακτήθηκε από https://iqbalmasih.solidaridad.net/iqbals-brief-biography (Τελευταία πρόσβαση 26/5/19)
We Remember Iqbal Masih’s Life. Ανακτήθηκε από http://stopchildlabor.org/?p=3781 (Τελευταία πρόσβαση 26/5/19)
