Ο Δημήτρης Μάλλης είναι ο συγγραφέας της ποιητικής συλλογής Me Ελάσσων. Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος που έχω τη χαρά και την τιμή να γνωρίζω προσωπικά.
Είναι πολυπράγμων, αεικίνητος και αγαπά το να δημιουργεί συνεχώς νέα πράγματα. Όποιος γνωρίζει τον Δημήτρη Μάλλη ξέρει ότι για εκείνον η κάθε στιγμή είναι αφορμή για μια νέα δημιουργική εμπειρία.
Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν είχε πει ο Ηράκλειτος και αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω με μια φράση πώς φαντάζομαι τον Δημήτρη Μάλλη αυτή τη φράση θα χρησιμοποιούσα.
Και διάλεξα αυτή τη φράση εμπνευσμένη από το ανήσυχο πνεύμα και την αέναη ροπή του Δημήτρη Μάλλη προς τη δημιουργία.
Κύριε Δημήτρη Μάλλη θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη νέα σας ποιητική συλλογή. Πώς προέκυψε;
Τα τελευταία χρόνια αφηγούμαι και εκδίδω βιβλία με ιστορίες από τη λαϊκή προφορική παράδοση. Δηλαδή λαϊκά παραμύθια με μύθους.
Προέκυψε κάποια στιγμή η ανάγκη να εξωτερικεύσω ένα προσωπικό στοχασμό. Να συνομιλήσω με τους ενήλικους αναγνώστες μου για τους μύθους της εποχής μας, τους ατομικούς <<άθλους>>, τον έρωτα, τις προσδοκίες, τις ματαιώσεις, τις μάχες με τα θεριά που κατοικούν ή κοιμούνται μέσα μας.
Η ποιητική συλλογή Me Ελάσσων κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηδύφωνο. Το εξώφυλλο κοσμεί μια φωτογραφία ενός εξαιρετικού φωτογράφου, του καλού μου φίλου Βασίλη Αντωνιάδη.
Τι σημαίνει για εσάς ο τίτλος της ποιητικής σας συλλογής Me Ελάσσων;
Ο τίτλος ενός έργου πάντα δίνει ένα στίγμα. Εδώ ίσως σημαίνει την θέση στην οποία ανήκει ή θεωρεί πως ανήκει ο άνθρωπος, μέτοχος ή αμήχανος θεατής σε μια κοινωνία που αλλάζει με τρομακτικούς ρυθμούς, την ομηρία του από την ιστορία, τις συμβάσεις, τις ματαιώσεις.
Και βέβαια τη θέση, την αποδοχή της ποίησης από το σύγχρονο αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, όπου έχουμε πολλούς ποιητές και ελάχιστους αναγνώστες.
Ελάσσων για τη συγκίνηση, για την ανθρώπινη καρδιά που βαστά και αντέχει το φορτίο του κόσμου αλλά και για να τονιστεί η μουσικότητα που επιδίωξα να υπάρχει στους στίχους.
Από την άλλη ο τίτλος ακούγεται Μη ελάσσων και αυτή είναι η αισιόδοξη ματιά της συλλογής. Εν τέλει αποτελεί μια παραδοχή. Η νικηφόρα ταπεινότητα υψώνεται.
Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την ποίηση;
Γράφω από παιδί ποιήματα, διηγήματα, παραμύθια. Ποιήματά μου και διηγήματα έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις για λογοτεχνικά περιοδικά. Γράφω στίχους για τα τραγούδια μου. Κάποια από αυτά ακούγονται σε συναυλίες ή σε παραστάσεις του Παραμυθανθού.
Θα μας πείτε λίγα λόγια για την παρουσίαση της ποιητικής σας συλλογής που έγινε πρόσφατα;
Το Me Ελάσσων παρουσιάστηκε στις αρχές του Φεβρουαρίου στην αίθουσα Β. Μελά στα Αμπελάκια Σαλαμίνας. Μίλησαν για το βιβλίο η Βικτώρια Δικαιοπούλου, Συγγραφέας, Ειδικός Προσχολικής Αγωγής με ειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, η Έλλη Κορρού Λεμπέση, Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Σεληνίων Σαλαμίνας, Φιλόλογος, ΜΑ Δημιουργικής Γραφής, ΜΑ Θεατρολογίας, Υποψήφια Διδάκτωρ Θεατρολογίας και Δημιουργικής Γραφής ΕΚΠΑ.
Ποιήματα ερμήνευσε η Καλλιρόη Μουλά, Αφηγήτρια λαϊκών παραμυθιών και εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη συνοδεία της Γεωργίας Φήμη στο πιάνο σε δικές της πρωτότυπες συνθέσεις για τα ποιήματα. Ακολούθησε μουσικό κέρασμα από το μουσικό σχήμα Απόπλους.
Έγιναν πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις και συζητήσεις για τη συλλογή. Οι ομιλήτριες αλίευσαν και ανέδειξαν σημεία και δυναμικές των ποιημάτων, η καθεμιά με τη δική της ματιά.
Όλη η βραδιά, θέλαμε και νομίζω το καταφέραμε, να είναι μια γιορτή με ποίηση, συζητήσεις για την ποίηση αλλά και ένα αντάμωμα με ζεστό καφέ, ζεστά χαμόγελα, κρασί και μουσική. Βοήθησαν πολύ όλοι οι φίλοι μας για αυτό. Τους ευχαριστώ πολύ!
Ως εκπαιδευτικός με χρόνια εμπειρία τι είναι αυτό που έχετε αποκομίσει ως τώρα από την εργασία σας με τα παιδιά και αντίστοιχα τι θα θέλατε εσείς να τους δώσετε ως εφόδιο για τη ζωή τους;
Νιώθω πολύ τυχερός που κάνω αυτή τη δουλειά. Που βρίσκομαι καθημερινά κοντά στα παιδιά. Τα παιδιά με διδάσκουν με την αθωότητά τους, την αλήθεια τους, δε μπορείς να τους κρυφτείς.
Με διδάσκουν να μην εγκαταλείπω τον ενθουσιασμό για το θαύμα που λέγεται ζωή. Η αγάπη των παιδιών είναι η καλύτερη αμοιβή.
Το εφόδιο που προσπαθώ να τους δώσω είναι η αγάπη για τη γνώση, η λαχτάρα για την ανακάλυψη, την αναζήτηση της γνώσης.
Να σκέφτονται κριτικά, να εκφράζονται, να πορεύονται με αξίες, να ακολουθούν το δικό τους όνειρο ως ενήλικες και να χρησιμοποιήσουν όσα έμαθαν και όσα ανακάλυψαν, όχι μόνο για το συμφέρον τους αλλά και για το καλό όλων.
Πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη της μουσικής στη ζωή σας;
Όχι μόνο σε εμένα, σε όλους μας. Η μουσική είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας. Από το ρυθμό των χτύπων της καρδιάς που ακούμε έμβρυα ακόμα, από τα πρώτα μας νανουρίσματα ως τα μοιρολόγια η μουσική είναι παντού.
Ακούω πολλή μουσική. Καλή μουσική από όλον τον κόσμο και από όλες τις εποχές. Και όσο μπορώ παρακολουθώ τους καινούριους ήχους και ρεύματα.
Παίζω μουσική, γράφω δικά μου τραγούδια, έχω συμμετάσχει σε διάφορα μουσικά σχήματα σε live εμφανίσεις και ηχογράφησεις. Είμαι ιδρυτικό μέλος του μουσικού σχήματος Απόπλους.
Με τους Απόπλους παίζουμε αγαπημένες μουσικές από την παράδοση ως το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και όχι μόνο.
Κύριε Δημήτρη Μάλλη μιλήστε μας λίγο για την ομάδα αφήγησης Παραμυθανθός.
Με τη σύντροφό μου στη ζωή και στα παραμύθια, Καλλιρόη Μουλά, ιδρύσαμε τον Παραμυθανθό.
Η ομάδα αφήγησης Παραμυθανθός καταγράφει, μελετά και αφηγείται λαϊκά παραμύθια και μύθους από την Ελλάδα και από όλον τον κόσμο.
Τα παραμύθια παρουσιάζονται με συνοδεία μουσικής. Η μουσική συναφηγείται, σχολιάζει ή φορτίζει συναισθηματικά τις ιστορίες.
Με τον Παραμυθανθό ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα και μοιραζόμαστε τη σοφία της λαϊκής παράδοσης των παραμυθιών και των μύθων με παιδιά και ενήλικες.
Παράλληλα οργανώνουμε εκπαιδευτικά προγράμματα για την αφήγηση στη σχολική τάξη και παρουσιάζουνε σεμινάρια για την αφήγηση, το παραμύθι και τον μύθο σε ενήλικες.
Στην ομάδα μας είναι και ο Θωμάς Ζήσης, ένας εξαιρετικός μουσικός ο οποίος έχει γράψει υπέροχες μουσικές για τις παραστάσεις μας.
Τι ρόλο παίζει η οικογένεια για έναν καλλιτέχνη και κατά πόσο μπορεί να τον επηρεάσει στην δημιουργία του;
Στην εποχή μας ο καλλιτέχνης δεν είναι ένας απομονωνένος άνθρωπος ο οποίος σκυμμένος σε ένα γραφείο ψηλά στη σοφίτα του δημιουργεί. Είναι ένας εργαζόμενος, έχει ανάγκες και υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσει.
Καταρχήν ο καλλιτέχνης οφείλει να στηρίζει την οικογένειά του. Αλλά και η οικογένεια στηρίζει τον καλλιτέχνη.
Όσον αφορά εμένα η οικογένειά μου με εμπνέει και είναι η σταθερή βάση για τη δουλειά μου. Είναι οι πρώτοι άνθρωποι συνήθως που θα δουν ή θα ακούσουν το έργο μου, θα πληροφορηθούν για τα μελλοντικά μου σχέδια και θα ζητήσω τη γνώμη τους, τις ιδέες τους.
Θα με προσγειώσουν όταν δεν εκτιμώ σωστά μια κατάσταση, θα με ενθαρρύνουν στις αμφιβολίες μου, θα με βοηθήσουν όταν συναντήσω εμπόδια. Απ’ όλα όσα έχω δημιουργήσει θεωρώ το πιο σημαντικό την οικιγένειά μου.
Τι θα θέλατε να αλλάξετε στον κόσμο αν είχατε ένα δικό σας μαγικό ραβδί;
Αν μπορούσα με ένα μαγικό ραβδί θα σταματούσα τη βία, τη φτώχεια και τους πολέμους στον κόσμο. Θα έκανα τον άνθρωπο να αγαπήσει σαν αδέρφια του όλα τα πλάσματα του πλανήτη.
Έχετε απωθημένα και ανεκπλήρωτους στόχους; Τι είναι αυτό που αφήσατε στη μέση ή δεν το δοκιμάσατε ενώ το θέλατε;
Στη ζωή μου βάζω μικρούς στόχους κάθε φορά και πορεύομαι. Αν δε μου βγει κάτι είμαι ευχαριστημένος που τουλάχιστον προσπάθησα οπότε απωθημένα δεν έχω.
Ναι υπάρχουν σχέδια που δεν έχουν ολοκληρωθεί όχι λόγω έλλειψης χρόνου αλλά γιατί μάλλον δεν ήταν η ώρα τους και κάποια γιατί τελικά δε μου ταίριαζαν.
Λέω κάθε πράγμα στον καιρό του και φυσικά καλύτερα να ολοκληρώνεται κάτι αργά παρά ποτέ.
Μου δίνει χαρά και μια αίσθηση πληρότητας όταν τελικά παίρνουν μορφή και επικοινωνούν με τον κόσμο τα project που καταπιάνομαι, κρατώντας όμως πάντα στο μυαλό μου ότι μεγαλύτερη αξία από αυτά έχει να κάνουμε τη μέρα μας πιο φωτεινή για εμάς και τους ανθρώπους γύρω μας.
Ακολουθεί ο μύθος του Αισώπου Κάλαμος και δρυς από την ομάδα αφήγησης Παραμυθανθός:
