
Το όνομα της είναι Ειρήνη Δεληγιάννη. Είναι πρωταθλήτρια στην τεχνική κολύμβηση, δηλαδή στην κολύμβηση με ένα πέδιλο.
Τα επιτεύγματα της; Θαυμαστά. Χρυσά μετάλλια σε Ευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους Αγώνες, με την ίδια να γράφει, με χρυσά γράμματα, τη δική της ιστορία, στον ελληνικό υδάτινο αθλητισμό.

Είχα τη μεγάλη χαρά να επικοινωνήσω με την Ειρήνη, η οποία μοιράστηκε μαζί μας πολύ όμορφες στιγμές από την προσωπική της πορεία!
Στη σημερινή, λοιπόν, συνέντευξη, θα γνωρίσουμε την σύγχρονη γοργόνα, Ειρήνη Δεληγιάννη!
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασίλης Αλεξίου
Ειρήνη, αρχικά, καλωσόρισες στο Maxmag! Θα ήθελα να αναφέρω ότι ασχολήθηκες για πρώτη φορά με την κολύμβηση, όταν ήσουν 5 ετών. Αλήθεια, τι συναισθήματα είχες όταν ανέβηκες πρώτη φορά στο βάθρο;
Δεν μπορώ να ανατρέξω στην πρώτη φορά που ανέβηκα σε βάθρο σε εγχώρια διοργάνωση, αλλά θυμάμαι σε παγκόσμιο επίπεδο, στην οποία υπήρξε πληθώρα συναισθημάτων και συγκίνησης.
Να πούμε ότι έχεις κατακτήσει πολλά χρυσά μετάλλια, ανάμεσα τους και παγκόσμια. Αλήθεια, αισθάνεσαι κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα;
Κάθε φορά συγκινούμαι το ίδιο. Η αίσθηση ότι φέρνεις ένα καλό αποτέλεσμα, όχι μόνο για σένα, τον προπονητή σου και την οικογένειά σου, αλλά και για τη χώρα σου, το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό.
Υπάρχει κάποιος αγώνας και κάποιο μετάλλιο που ξεχωρίζεις λίγο περισσότερο απ’ όλα;
Όλοι οι αγώνες σε διεθνές επίπεδο ήταν ξεχωριστοί. Ξεχωρίζω λίγο παραπάνω το πρώτο μου μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων, και την επίτευξη του Παγκοσμίου ρεκόρ στην κατηγορία Νεανίδων στα 100 μέτρα επιφάνειας, αλλά και τα Πανευρωπαϊκά ρεκόρ Νεανίδων στα 50μ. επιφάνειας και 50μ. άπνοη.
Σίγουρα, ξεχωριστή στιγμή ήταν και το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο στο Μεσογειακό πρωτάθλημα Γυναικών το 2019, όπου ήταν και το πρώτο σε κατηγορία γυναικών, και μέσα στη χώρα μου.

Υπάρχει κάποιο μετάλλιο ή αγώνας που δεν έχεις ακόμα συμμετάσχει, ή δεν έχεις ακόμα κατακτήσει, και θα ήθελες να το κατακτήσει;
Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ ένα μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο επίπεδο γυναικών.
Υπήρξε κάποια στιγμή που να το μετάνιωσες και να σκέφτηκες να τα αφήσεις όλα πίσω; Να πεις ότι «τώρα σταματάω»;
Για ένα χρονικό διάστημα 3 χρόνων σταμάτησα, κυρίως λόγω οικονομικών. Δυστυχώς, σαν αθλητές δεν έχουμε κάποιο εισόδημα, οπότε είναι αναγκαίο παράλληλα, όσοι συνεχίζουμε, να εργαζόμαστε.
Να πούμε πάντως, ότι η τεχνική κολύμβηση είναι ένα ατομικό άθλημα. Αλήθεια, έχεις αισθανθεί ποτέ μοναξιά;
Έχω υπάρξει και σε ομαδικά αθλήματα, κυρίως στο σχολείο. Προτιμώ η αλήθεια είναι το άθλημα αυτό, γιατί ό,τι κι αν κάνεις τις επιπτώσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, τις επωμίζεσαι εσύ.
Δεν έχω νιώσει ποτέ μοναξιά, γι’ αυτό και το έχω επιλέξει, ίσα ίσα νιώθω ένα αίσθημα ελευθερίας μέσα στο νερό, και σίγουρα είναι αυτό που με κάνει να ηρεμώ, ό,τι και αν έχω.
Αν η Εθνική Ομάδα σε καλούσε να αγωνιστείς σε κάποιο άλλο άθλημα, ποιο θα ήταν αυτό;
Αν μπορούσα να είμαι στην Εθνική ομάδα σε κάποιο άλλο άθλημα, θα ήθελα να είναι σε ένα απ’ τα αγωνίσματα του στίβου. Ή στα 100μ – 200μ, ή στο τριπλούν.
Έχεις κάποιον αθλητή ή αθλήτρια που να θεωρείς πρότυπο;
Από μικρή, μόλις ξεκίνησα Τεχνική Κολύμβηση, είχα σαν πρότυπο τον Γιάννη Τσουρουνάκη, όπου είχα και την τύχη να συνυπάρξω στην τελευταία του χρονιά με το εθνόσημο, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου έκανε και Παγκόσμιο ρεκόρ ανδρών στα 400μ. υποβρύχιο.

Αξίζει να αναφέρουμε, ότι μέσω του αθλήματος, έχεις κάνει πολλά ταξίδια. Εάν δε ζούσες στην Ελλάδα, σε ποια χώρα θα ήθελες να ζεις; Υπάρχει κάποια χώρα που να σε ενθουσίασε;
Έχω επισκεφθεί πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου, και από θέμα οργάνωσης, θα ήθελα να μείνω, ίσως, στην Φιλανδία. Η Αμερική μετά θα ήταν σίγουρα μια χώρα που θα μπορούσα να μείνω, η ζωή είναι πολύ πιο “μεγάλη και διαφορετική”.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι την Ελλάδα δε θα την άλλαζα με τίποτα, έχουμε τελείως διαφορετικούς ρυθμούς, ο καιρός, η ομορφιά της, την κάνουν πολύ ξεχωριστή.
Γνωρίζω επίσης, ότι εργάζεσαι και ως δασκάλα. Οι μαθητές σου γνωρίζουν ότι είσαι πρωταθλήτρια στο συγκεκριμένο άθλημα;
Γνωρίζουν ότι κολυμπάω και ότι έχω πάρει μετάλλια, δεν γνωρίζουν συγκεκριμένα για το άθλημα και τις λεπτομέρειες.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στην κολύμβηση και τη διδασκαλία, τι θα επέλεγες;
Κολύμβηση νομίζω δεν θα σταματήσω ποτέ, έστω για εκτόνωση. Η πισίνα είναι το αγχολυτικό μου. Η διδασκαλία είναι άλλο κομμάτι, η επαφή με τα παιδιά, όσο δύσκολη και αν είναι, είναι κάτι τελείως διαφορετικό και ξεχωριστό.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω, τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις στους αναγνώστες μας, και στα νέα παιδιά, που θα διαβάσουν τη συνέντευξή μας;
Να μην τα παρατάτε ποτέ στις δύσκολες στιγμές, και να προσπαθείτε, και να παλεύετε για τα όνειρα σας.