Η Έλενα Θωμοπούλου εκτός από μία πολύ όμορφη γυναίκα, έχει αποδείξει, μέχρι τώρα, πως είναι και μία νέα ηθοποιός που έχει να δώσει πολλά στον χώρο της υποκριτικής. Αν και, όπως λέει η ίδια, ήταν σε αναζήτηση του επαγγελματικού δρόμου που θα ακολουθήσει, ενώ σπούδαζε θέατρο/κινηματογράφο, βλέποντας την να ερμηνεύει δύσκολους ρόλους, συνειδητοποιείς πως ο δρόμος της ήταν χαραγμένος από νωρίς. Λίγο καιρό πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της νέας ταινίας «Το Δείπνο του Βοσκού», η Έλενα Θωμοπούλου παραχωρεί συνέντευξη στο maxmag, δίνοντας μας την ευκαιρία να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Αναστασία Μιγδάνη
-
Σπουδάσατε θέατρο/κινηματογράφο στο «Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας» και συνεχίσατε με μαθήματα υποκριτικής στο «London Film Academy» στην Αγγλία και στην δραματική σχολή «Νέου Ελληνικού θεάτρου» του Γιώργου Αρμένη. Αυτό σημαίνει ότι νωρίς καταλάβατε πως αυτός ο δρόμος ταιριάζει στην Έλενα Θωμοπούλου;
Η εργασία αποτελεί βασικό μέρος της εξέλιξης και της μεταμόρφωσής μας. Ακόμα και κατά τη διάρκεια του πρώτου μου πτυχίου στο Αμερικάνικο κολέγιο δεν είχα καταλήξει συνειδητά, ήμουν σε μια αναζήτηση. Ο κυριότερος λόγος που με βοήθησε να επιλέξω το επάγγελμα του ηθοποιού, είναι ότι μεγάλο μέρος της διαδρομής, αποτελεί την εξερεύνηση του εαυτού μου σε βαθύτερο επίπεδο, μέσω του χαρακτήρα που υποδύομαι. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα λοιπόν, μετά το Λονδίνο ξεκίνησα να δουλεύω στο θέατρο από το πρώτο κιόλας έτος της δραματικής σχολής.
-
Η οικογένεια σας ήταν δίπλα σας σε αυτή την απόφαση ή πίστευαν πως θα έπρεπε να ακολουθήσετε ένα πιο «σίγουρο» επάγγελμα;
Από παιδί θυμάμαι την μητέρα μου να κλείνει εισιτήρια να πάμε στο θέατρο. Αν και εκπαιδευτικός στο επάγγελμα πάντα αγαπούσε τις τέχνες, καθώς έχει παρουσιάσει και κάποιες εκθέσεις φωτογραφίας. Ο πατέρας μου ήταν αρκετά επιφυλακτικός, μέχρι που πέρασα μια πολύ μεγάλη οντισιόν για μια παραγωγή με την Καμεράτα στο Θέατρο Badminton. Το Μαουτχάουζεν του Ι. Καμπανέλλη με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη κ Gustav Mahler. Μόλις είχα τελειώσει το 1ο έτος της σχολής και ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά. Ήταν ένας καλός λόγος για να με εμπιστευτούν περισσότερο και να με υποστηρίξουν για να κυνηγήσω το όνειρο μου.
-
Η πρώτη σας θεατρική παράσταση, ήταν το 2014, στο έργο «Μάουντχαουζεν» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, με τη μουσική των Μίκη Θεοδωράκη και Gustav Mahler και έναν θίασο σπουδαίων ηθοποιών. Από αυτή την συνεργασία τι θα ξεχωρίζατε και τι θα θέλατε, ίσως, να ξεχάσετε;
Είμαι πολύ ευγνώμων που έζησα αυτήν την εμπειρία, είχα την τιμή να συνεργαστώ με τόσο καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο σκηνοθέτης Θέμης Μουμουλίδης, Στέλιος Μάινας και ο Άρης Λεμπεσόπουλος. Ήταν μια τεράστια παραγωγή κι έγινε μια ανοιχτή οντισιόν. Πήγαμε δύο χιλιάδες άτομα και επέλεξαν εφτά. Ο υπόλοιπος θίασος ήταν ο ίδιος από το 2012 που είχε ξεκινήσει η παράσταση αυτή. Ήταν η ομορφότερη αφετηρία για να ξεκινήσει το μαγικό ταξίδι μου.
-
Τζούλια στην παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» του Α.Στρίντμπεργκ, Εστέλ στην παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ και γυναίκα στην παράσταση «Αυτό που περισσεύει», η οποία ήταν βασισμένη σε ποιήματα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης. Ποιον ρόλο αγαπήσατε περισσότερο και γιατί;
Αγάπησα και τους τρεις ρόλους, ο καθένας έχει μια διαφορετική απόχρωση που αντανακλά μέσα μου. Είχαν έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, σκοτάδι και φως. Είναι ένα μεγάλο λιθαράκι στην εξέλιξη μου, ένα μάθημα διαχείρισης συναισθημάτων για μένα. Νιώθω ότι μου έχουν αφήσει τροφή για σκέψη μέχρι το τέλος του ταξιδιού.
-
Υπάρχει κάποιος ρόλος του ελληνικού ή παγκόσμιου θεάτρου που έχετε «ζηλέψει» και θα θέλατε κάποια στιγμή στην ζωή σας να ερμηνεύσετε;
Είναι πολλοί οι ρόλοι που θα ήθελα να ερμηνεύσω , όπως η Οφηλία, η λαίδη Μάκβεθ, η Αντιγόνη, η Σαλώμη.. Είναι κυρίως γυναίκες που θαυμάζω, που ακολούθησαν το δρόμο της προσπάθειας με ευρηματικότητα και θάρρος. Με γοητεύουν προσωπικότητες που έχω να μάθω κάτι από αυτές, να εξελιχθώ.
-
Με ποιον τρόπο προσεγγίζετε κάθε φορά τον ρόλο που καλείστε να ενσαρκώσετε;
Κάνω έρευνα πάνω στον ρόλο που πρόκειται να ερμηνεύσω, είναι μια διαδρομή προετοιμασίας του χαρακτήρα. Μου αρέσει να εξερευνώ τα βιώματα, τα κίνητρα των επιλογών του, από που προέρχεται και γενικότερα πιστεύω ότι είναι μια όμορφη εμπειρία να εμβαθύνω στην κουλτούρα και τις εμπειρίες ενός άλλου προσώπου.
-
Από τα πρώτα σας βήματα έχετε ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο, λαμβάνοντας μέρος στις ταινίες «Η Δουλειά της» σε σκηνοθεσία Ν. Χαραλαμπόπουλου, «Role Play» σε σκηνοθεσία Δ. Σπανογιάννη και «Το Κάλεσμα» σε σκηνοθεσία Γ. Στραβόλεμου και Π. Γκόλφη. Ποιο στοιχείο της προετοιμασίας μίας ταινίας λατρεύετε περισσότερο;
Το σινεμά είναι τέχνη, το θέατρο είναι ζωή. Το σινεμά είναι μια μαγική αναζήτηση για μένα. Με κάνει να ονειρεύομαι περισσότερο ακόμα και όταν διαβάζω το πιο ρεαλιστικό σκληρό σενάριο. Κάθε ταινία που έχει επιτυχία, έχει ένα μικρό θαύμα μέσα της. Μου αρέσει κατά της διάρκεια της προετοιμασίας να μοιραζόμαστε στην πρόβα τις σκέψεις μας, για να οδηγούμαστε σε μια κοινή αληθινή ταυτότητα.
-
Δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ με την τηλεόραση. Προσωπική σας επιλογή ή δεν σας έγινε κάποια επαγγελματική πρόταση;
Μου έχει γίνει πρόταση για πρωταγωνιστικό ρόλο σε σειρά που τα γυρίσματα έγιναν στην Κύπρο. Ξεκίνησα να κάνω γυρίσματα για τα πρώτα εφτά επεισόδια, όμως συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι ματαιόδοξη σε σημείο που θα κάνω κάτι που δεν με εκφράζει. Τα περισσότερα πράγματα που αγαπάς στην τέχνη είναι πράγματα με τα οποία μπορείς να συνδεθείς.
-
Αν σας γινόταν πρόταση να συμμετάσχετε σε μία τηλεοπτική σειρά, ποια θα ήταν τα κριτήρια σας για να απαντήσετε θετικά;
Εγώ, που είμαι ηθοποιός έχω μια ευθύνη στο να κάνω παραστάσεις που θα με ανταμείψουν οικονομικά και καλλιτεχνικά, έχω όμως και την ευθύνη να εξασκήσω το κοινό μου να βλέπει πιο αξιόλογα πράγματα. Και αυτό πρέπει να κάνει η τηλεόραση. Αυτό είναι το κριτήριο μου για να κάνω επιλογές.
-
Μετά το Πάσχα ξεκινάνε τα γυρίσματα της ταινίας «Το δείπνο του βοσκού» του Γιάννη Στραβόλεμου. Μιλήστε μας για αυτή την δουλειά;
«Το Δείπνο του Βοσκού» είναι ένα κινηματογραφικό εγχείρημα που θέλει να ταξιδέψει στα φεστιβάλ του κόσμου. Ο δημιουργός Γιάννης Στραβόλαιμος, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που εκτιμώ και θα συνεργαστούμε για δεύτερη φορά μαζί. Η ταινία πρόκειται να έχει καταπληκτική φωτογραφία, οπτικά εφέ και απαιτητικές ερμηνείες. Ο ρόλος μου είναι μια ευχάριστη νότα στην ταινία. «Η Δέσποινα» μια κοπέλα που φέρνει την θετικότητα και το χαμόγελο στους άλλους, μέσα στο βουκολικό τοπίου του χωριού. Ο Αποστόλης Τότσικας θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία και θα ενσαρκώσει τον Ιησού Χριστό. Χαίρομαι πολύ που θα μοιραστώ αυτήν την εμπειρία μαζί με αξιόλογους ηθοποιούς όπως ο Κωστής Σαββιδάκης, η Ιωάννα Παππά και ο Λευτέρης Τσάτσης.
-
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως η τέχνη μπορεί να ανθίσει;
Η Ελλάδα με τα χίλια στραβά της και τα επαναλαμβανόμενα λάθη της για ένα πράγμα δεν μπορεί σίγουρα ν’ αμφισβητηθεί: για την καλλιτεχνική της δημιουργία. Με μια ιστορία που μας πάει πολύ πίσω και με ονόματα καλλιτεχνών που έχουν σημαδέψει, αλλά και ξεπεράσει ανάλογους καλλιτέχνες του εξωτερικού, δεν έχει πάψει στιγμή να γεννά αξιόλογους καλλιτέχνες σε κάθε πεδίο καλλιτεχνικής έκφρασης. Η τέχνη μπορεί να ανθίζει αρκεί να είναι επίκαιρη, να έχει αλήθεια και να αφορά το «σήμερα».
-
Κλείνοντας, μία τελευταία ερώτηση. Έχετε μετανιώσει κάποια στιγμή για τον δρόμο που ακολουθήσατε;
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα γιατί όλα είναι μαθήματα. Συμβαίνει για κάποιο λόγο ότι έπεσα, σηκώθηκα, έμαθα, γέλασα, έκλαψα αναθεώρησα, μέχρι το παρόν που μιλάμε. Όσοι στ’ αλήθεια ταξιδεύουν, δεν ζηλεύουν την Ιθάκη.
Ευχαριστούμε πολύ την Έλενα Θωμοπούλου για την παροχή του φωτογραφικού υλικού.
Η Έλενα Θωμοπούλου συμμετέχει στην ταινία:
“Το δείπνο του βοσκού”
Fiction, Drama, True story
Υπόθεση:
Η ταινία βασίζεται στο πραγματικό περιστατικό από το Γεροντικό, ενός καλοκάγαθου βοσκού που συνέφαγε με τον ίδιο Τον Χριστό. Σύμφωνα με το εν λόγω περιστατικό, ένας βοσκός, ο Μαυρογένης, κατεβαίνει μία μέρα στην Εκκλησία του χωριού και ακούει το κύρηγμα του Ιερέα της ενορίας, ο οποίος μιλάει για τον ίσιο δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι πιστοί, χωρίς να λοξοδρομούν ποτέ. Αν, όντως, ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον ίσιο δρόμο, θα φτάσουν στον Παράδεισο και θα συναντήσουν τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, ο Μαυρογένης, αγαθός και απονήρευτος στην ψυχή, όπως είναι, λαμβάνει τοις μετρητοίς τα λόγια του Ιερέα και ξεκινάει ένα ταξίδι χωρίς να λοξοδρομήσει πουθενά.
Όταν βρίσκει, μάλιστα, κάποιο εμπόδιο μπροστά του, προτιμά να σκαρφαλώσει για να το υπερπηδήσει παρά να αλλάξει δρόμο προκειμένου να το αποφύγει. Όταν του τελειώνουν τα τρόφιμα και όντας κατάκοπος από την κούραση, βλέπει από μακριά ένα Μοναστήρι, το οποίο για καλή του τύχη είναι ακριβώς πάνω στο δρόμο του.
Οι Μοναχοί τον περιποιούνται και αφού τους εξηγεί που πηγαίνει, τον προτρέπουν, με τη σειρά τους, να κάτσει να ξεκουραστεί λίγο και αμέσως μετά θα του δώσουν οι ίδιοι τρόφιμα και εφόδια για να συνεχίσει το ταξίδι του. Όταν ο Μαυρογένης, όμως, βλέπει κρεμασμένο από τον Σταυρό τον Ιησού, στεναχωριέται πάρα πολύ.
Ο Χριστός πράγματι θα κατέβει από τον Σταυρό και θα συνφάγει με τον καλόκαρδο και συμπονετικό βοσκό. Οι Μοναχοί, όταν πληροφορούνται το συμβάν, τον παρακαλούν να πει και για αυτούς καμιά καλή κουβέντα όταν συναντήσει τον Θεό και τον εφοδιάζουν με τρόφιμα και νερό και τον αποχαιρετούν. Ο Ηγούμενος όμως αποφασίζει να ακολουθήσει κρυφά τον Μαυρογένη για να δει την έκβαση του ταξιδιού του. Και πράγματι ο Μαυρογένης θα συναντήσει Τον Θεό, αφού πρώτα μαρτυρήσει… Αλλά ο Ηγούμενος πρόκειται να βιώσει κι άλλη θαυμαστή έκπληξη, όπως, επίσης, και η γυναίκα του Μαυρογένη.
Πρωταγωνιστούν: Αποστόλης Τότσικας, Κωστής Σαββιδάκης, Ιωάννα Παππά, Λευτέρης Τσάτσης, Δημήτρης Πανέλης, Διονύσης Γραμματικός, Έλενα Θωμοπούλου.
