Η γλυκιά συγγραφέας Εύα Πετροπούλου-Λιανού έκανε την εμφάνιση της στο μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου με την έκδοση της γαλλικής ιστορίας “Geraldine et le lutin du lac”, από τις εκδόσεις Amalthee. Ο λόγος που ξεκίνησε να γράφει, όπως η ίδια υποστηρίζει, είναι για να ξεπεράσει τη μοναξιά που ένιωθε όταν βρισκόταν στο Παρίσι, όπου σπούδαζε και εργαζόταν ως δημοσιογράφος στη γαλλική εφημερίδα Le Libre Journal. Σήμερα, ζώντας πλέον στην Ελλάδα, συνεχίζει να γράφει ιστορίες, ενώ ασχολείται και με τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας.
- Ποιο είναι το κριτήριo για να αγοράσει κάποιος ένα παιδικό βιβλίο;
Το κριτήριο για να αγοράσει κάποιος ένα παιδικό βιβλίο είναι η αυθεντικότητα του θέματος, η πρωτοτυπία, η απλή γλώσσα του κειμένου, η φαντασία , η εικονογράφηση και φυσικά η γνώμη του ίδιου του παιδιού, αφού συζητήσουμε μαζί του.
- Από πόσο νωρίς, κατά τη γνώμη σας, θα πρέπει να γνωρίσουμε στα παιδιά τον κόσμο των βιβλίων; Mε ποιον τρόπο;
Από την κοιλιά της μαμάς, αφού τα νεογνά μπορούν και ακούν και αντιλαμβάνονται τα συναισθήματά μας, ακόμη και τις φωνές μας. Όλα πρέπει να γίνονται αβίαστα και με αγάπη. Εάν επιμένουμε σε κάτι το παιδί μπορεί να το κάνει, αλλά ποτέ δεν θα το αγαπήσει, όπως το διάβασμα και το βιβλίο γενικότερα. Συναντάμε στα περισσότερα παιδιά μια απέχθεια και αυτό οφείλεται σίγουρα σε λανθασμένα μηνύματα, είτε στον άμεσα οικογενειακό χώρο είτε στο χώρο της εκπαίδευσης. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά πιστεύω μόνο με την αγάπη και την υπομονή και με παραδείγματα μπορουμε να φέρουμε τα παιδιά στον κόσμο του βιβλίου.
- Πιστεύετε ότι η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας απομακρύνει ολοένα και περισσότερο τα παιδιά από το διάβασμα ή όχι;
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει απομακρύνει όλο τον κόσμο από τις ρίζες του. Από το κέντρο του. Βλέπουμε τους ανθρώπους εκνευρισμένους , αγχωμένους και κανείς δεν μπορεί να αναλύσει τους λόγους. Είμαστε δέσμιοι των μηχανών επειδή το επιτρέψαμε να γίνει. Εάν κάποιος χρησιμοποιεί σωστά τη μηχανή του, το αυτοκίνητό του, το κινητό του, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τότε τα αποτελέσματα θα είναι θετικά. Τα παιδιά είναι πιο έξυπνα, δέχονται πολλά ερεθίσματα και έχουν άμεση επαφή με μια τουλάχιστον έξυπνη μηχανή, σε πολύ νεαρή ηλικία. Εάν τα εκπαιδεύσουμε στην έξυπνη και μετρημένη χρήση της, τότε θα δούμε θαύματα. Υπάρχουν τα ηλεκτρονικά βιβλία στο εμπόριο αλλά και τα εκπαιδευτικά παιχνίδια που μπορουν να δώσουν ακόμη πιο θετικά μηνύματα στα παιδιά. Η αλλόγιστη χρήση της τεχνολογίας μπορεί να βλάψει! Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε να κατηγορούμε μόνο την τεχνολογία όταν εμείς τη χρησιμοποιούμε αρνητικά…
- Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας «Η Ζεραλντίν και το ξωτικό της λίμνης»; Πότε και κάτω από ποιες συνθήκες σας ήρθε η ιδέα να γράψετε για αυτή τη μικρή ηρωίδα;
Η Ζεραλντίν είναι μια ηρωίδα που δημιουργήθηκε στο Παρίσι, το 1994. Επειδή έμενα εκεί, σπουδαζα και δούλευα, η νοσταλγία για την Ελλάδα ήταν μεγάλη, οπότε έγραψα το πρώτο μου παραμύθι στα γαλλικά, ωστε να νιώθω λιγότερο μόνη. Οι εκδόσεις Αμαλτέ στη Νάντη εξέδωσαν το βιβλίο μου το 2006, ύστερα μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Έναστρον.
Στη Ζεραλντίν υπάρχουν δυο μαγικοί κόσμοι, η επιφάνεια της λίμνης και το χωριό του παππού Λιονέλ και ο κόσμος της λίμνης με το Βασιλιά Φύκια και την κόρη του την γοργονοπριγκίπισσα Αλγυόνα. Η Ζεραλντίν θα ανακαλύψει το νόημα της φιλίας και αλλά πολλά μέσα από την καθοδήγηση του παππού Λιονέλ. Έχει γίνει μουσικοχορευτική παράσταση από την ομάδα Ο2ο οξυγόνο-οιστρογόνο, έχει εγκριθεί ως βιβλίο κι ως παράσταση από το Υπουργείο της Ελλάδας και το Υπουργείο της Κύπρου.
- Αν είχατε κόρη, ποιο χαρακτηριστικό της Ζεραλντίν θα θέλατε να είχε;
Εάν είχα κόρη θα ήθελα να είναι όπως η Ζεραλντίν. Να της μοιάσει σε όλα της!
- Στο βιβλίο σας είναι διάχυτος ένας απίστευτος ρομαντισμός, εκφραστικά, με το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείτε, και γενικότερα καθόλη την εξέλιξη της ιστορίας. Ο ρομαντισμός σας χαρακτηρίζει και ως άνθρωπο;
Είμαι όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι. Ευαίσθητη και ρομαντική, χωρίς κακίες. Δεν θα μπορούσα να γράφω παραμύθια εάν ήμουν κάπως αλλιώς συναισθηματικά.
- Έχετε περάσει προσωπικά σας βιώματα στις ιστορίες σας ή στοιχεία του χαρακτήρα σας στους ήρωες των βιβλίων σας;
Είμαι όλοι οι ήρωες των παραμυθιών μου. Είμαι μια δημιουργός 100% χωρίς αντιγραφές και όλοι οι χαρακτήρες των ηρώων μου είναι αποτελέσματα της αχαλίνωτης φαντασίας μου και του παιδιού, του μικρού εαυτού που έχω μέσα μου. Περπατάμε παράλληλα και ακούω τις συμβουλές του…
- Τι κερδίζει ένας συγγραφέας γράφοντας παιδικές ιστορίες και παραμύθια; Η συγγραφή τέτοιου είδους διηγημάτων βοηθά, κατά κάποιο τρόπο, στη διατήρηση της παιδικότητάς του;
Γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Μένω ανοιχτή στα μηνύματα του σύμπαντος, στις ιστορίες των παιδιών. Παραμένω κι εγώ παιδί… Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι όταν είχα πάει πρόσφατα σε μια αίθουσα δημοτικού, για να παρουσιάσω τη δουλειά μου, ενώ μιλούσα στα παιδιά, πετάγεται ένας μικρός και μου λέει: «Κυρία Εύα, ο διπλανός μου έχει δαγκώσει τα καπάκια των μαρκαδόρων μας».
Του απαντάω: «Δεν είπαμε ότι δεν θα προδίδουμε δημόσια τους φίλους μας, αλλά θα το λέμε μυστικά, αφού πρώτα προσπαθήσουμε να βρούμε μια λύση μαζί του;»
Και μου λέει: «Μα εγώ δεν τον πρόδωσα σε κάποιον μεγάλο, το είπα σε εσάς μονάχα…»
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο «ένα» με τα παιδιά γίνομαι… Μετά από λίγο νιώθουν τόση ασφάλεια που με θεωρούν δική τους… Αυτό με χαροποιεί πολύ!
- Ως παιδί, ποια βιβλία θα λέγατε ότι σας στιγμάτισαν;
Ως παιδί διάβαζα βιβλία με ιδιαίτερη θεματική και πάντα σε δύο γλώσσες, ελληνικά και γαλλικά. Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι της Κοντές ντε Σεγκύρ, «Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά», «Με Oικογένεια» και «Χωρίς Oικογένεια», όλα τα παραμύθια του Παπαδιαμάντη και του Γιάννη Μπάρτζη και από ποίηση ο Γ. Σεφέρης. Λατρεύω επίσης τον Όμηρο και τον Αίσωπο!
- Ασχολείστε όχι μόνο με την παιδική λογοτεχνία αλλά και την ποίηση. Τι προτιμάτε να εκφράζετε συνήθως μέσω της ποίησης;
Η ποιήση ήρθε πρώτη. Μάλλον η ποιήση είναι στην καρδιά και στο μυαλό μου από πάντα, απλά όταν η χώρα μας έχει τόσους μεγάλους ποιητές εν ζωή, δεν βλέπω τον εαυτό μου ως ποιήτρια αλλά ως σκεπτόμενη δημιουργό. Όπως και για τον όρο «συγγραφέας» νιώθω ακόμα μικρή, πρότεινω να με λένε παραμυθού. Λατρεύω και τα δύο είδη αν και σε πολύ προσωπικές στιγμές, τα χαϊκού βγαίνουν πολύ πιο γρήγορα. Το παραμύθι, από την άλλη, το μελετάω περισσότερο και μερικές φορές κάνω και 3 χρόνια να τελειώσω μια ιστορία.
- Τι άλλα σχέδια υπάρχουν όσον αφορά την εξέλιξη του συγγραφικού σας έργου; Υπάρχει κάποιο νέο βιβλίο το οποίο δουλεύετε αυτό τον καιρό;
Σύντομα, πιστεύω στα τέλη Ιουλίου, θα εκδοσω ένα νέο αγαπημένο παραμύθι με τίτλο «Οι περιπέτειες του Νογκασικά Σαν», από τις εκδόσεις Οσελότος, με εικονογράφηση του Πάρη Χαραλαμπίδη. Είναι ενα βιβλίο που μιλάει για την αναζήτηση του εαυτού, της πραγματικής αγάπης και της αληθινής φιλίας χωρίς ανταλλάγματα. Οι περιπέτειες του Νογκασικά Σαν ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια και γράφτηκαν αφού μελέτησα στοιχεία και δοκίμια απο τις παραδόσεις της Ιαπωνίας. Ελπίζω να αγαπηθεί κι αυτό, όπως και τα προηγούμενα βιβλία μου.
- Κλείνοντας όμορφα αυτή τη συνέντευξη, θα μας χαρίζατε έναν δικό σας αφιερωματικό στίχο;
Σε ευχαριστώ πολύ και έσενα Στέλλα μου και το ΜΑΧΜΑG για την πολύ όμορφη συνέντευξη. Πέρασα πολύ όμορφα… Θα σας αφιερώσω ένα ποιήμα που βρίσκεται στο βιβλίο μου, «Στον Έρωτα που έρχεται…» από τις εκδόσεις Οσελότος:
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Κι όσο κι ένα μίλι
Να χώρισε τον κόσμο
Έδωσα σε έναν άγιο
Ένα φιλί
Να πάρει δύναμη
Το πανί του καραβιού του
Να φυσήξει
Και στον κόσμο αυτό
να επιστρέψει αλώβητος
[punica-divider]