Αν δεν ξέρεις το Γιάννη Κατινάκη μας ευχαριστείς αργότερα για αυτή την πρώτη επαφή. Αν το ταλέντο είχε ονοματεπώνυμο, η στοχοπροσήλωση πρόσωπο και το “ξέρω τι θέλω” παρουσία τότε θα ήταν ο Γιάννης Κατινάκης. Ο κωμικός, εκείνος που θα σε κάνει να λυθείς στα γέλια, να σκουπίζεις τα δάκρυα με μαντήλια είναι ο ίδιος που μπορεί να σε καθηλώσει σε μία ζεστή και φιλική κουβέντα όπως αυτή που κάναμε για το Maxmag. Το ξέρεις ότι παίζει παντού, τον συναντάς συνέχεια μπροστά σου αλλά δεν έτυχε να τον δεις live; Έχεις την ευκαιρία την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο Lunar Space. Μείνετε συντονισμένοι. ΑΥτά δεν πρέπει να χάνονται…
Γιάννη, σε θέλαμε και επιτέλους σε έχουμε! Καλώς ήρθες στο MaxMag. Μεταξύ μας, η «Μεγάλη Κατίνα» κάνει μεγάλη θραύση. Τι περιμένουμε σε αυτή την παράσταση;
Να περιμένετε μια παράσταση αληθινή. Χωρίς φιλτραρισμένες σκέψεις! Στόχος μου όταν την έγραφα ήταν να δημιουργεί έντονα συναισθήματα, από έντονο γέλιο μέχρι δυνατή συγκίνηση. Όλα όσα με προβληματίζουν προσπάθησα να τα κάνω κείμενο. Μακάρι όλα αυτά να περάσουν στις καρδιές του κόσμου. Ξέρεις, το κοινό είναι αρωγός για κάθε παράσταση: με έναν περίεργο και μαγικό τρόπο, την χτίζουμε μαζί κάθε φορά μέσω της αλληλεπίδρασης. Γι’ αυτό και κάθε παράσταση βγαίνει μοναδική.
Δημιουργείς τέχνη από την ψυχή σου με αλήθεια και συνέπεια, και εάν αυτό
Advertising
καταφέρεις να το περάσεις στο κοινό, τότε μάλλον θα κατακτήσεις τα όνειρα σου.
Έχεις μία άρνηση να αυτοπροσδιοριστείς. Φαίνεται να μη σου αρέσουν τα καλλιτεχνικά στεγανά. Τελικά τι είσαι;
Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί ποτέ να μπει σε κουτάκια. Έχει μια εσωτερική φλόγα και ανησυχία που το ωθούν συνεχώς στο να εξελίσσεται και να δοκιμάζει τον εαυτό του. Ξέρω σίγουρα ότι η δουλειά μου είναι να δημιουργώ συναισθήματα στον κόσμο. Το πώς θα δημιουργήσω αυτά τα συναισθήματα κάθε φορά, πιθανόν να αλλάζει. Δεν είμαι ούτε ακριβώς κωμικός, ούτε 100% ηθοποιός, ούτε και διασκεδαστής. Με περιορίζουν πολύ οι ταμπέλες. Είμαι αυτό που είμαι και αύριο μπορεί να είμαι κάτι τελείως διαφορετικό. Fluidity, πάνω απ’ όλα.
Ο Τσαρλς Χόρτον Κούλεϊ μίλησε για τον εικονικό εαυτό. Πως δηλαδή παίρνουμε με τη φαντασία μας τη θέση των άλλων για να μας δούμε όπως εκείνοι. Εσένα πόσο σε επηρεάζει το κοινό, ο κόσμος, το πώς σε βλέπουν;
Εδώ είναι ένα παιχνίδι με πολύ λεπτές ισορροπίες, διότι η δουλειά μας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον κόσμο: γράφεις για τον κόσμο, παίζεις για τον κόσμο, δημιουργείς και ο αποδέκτης (και ο κριτής σου) είναι ο κόσμος. Εάν η τέχνη σου δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει με το κοινό, τότε μάλλον κάτι πάει λάθος. Στον αντίποδα, όμως, (και εκεί έγκειται η λεπτή ισορροπία) δεν πρέπει ποτέ ο εκάστοτε καλλιτέχνης να χάνει την αλήθεια και την αυθεντικότητα του μόνο και μόνο για να αρέσει. Δημιουργείς τέχνη από την ψυχή σου με αλήθεια και συνέπεια, και εάν αυτό καταφέρεις να το περάσεις στο κοινό, τότε μάλλον θα κατακτήσεις τα όνειρα σου.
Ο καλλιτέχνης έχει εσωτερικότητα, έχει τα σκοτάδια του και στο τέλος εκτίθεται στα φώτα. Την αγαπάς αυτή τη διαδικασία;
Πιστεύω ακράδαντα ότι η κωμωδία είναι το καταφύγιο των καταθλιπτικών. Εγώ προς το παρών έχω επιλέξει αυτή την διαδικασία: Να λυτρώνω την θλίψη μου μέσω του γέλιου. Κάποια στιγμή ίσως νιώσω την ανάγκη να ακολουθήσω έναν άλλο δρόμο και να επιλέξω να έρθω σε πιο άμεση επαφή με την θλίψη μου, χωρίς την άμυνα της κωμωδίας. Πάντως, όταν βρίσκομαι στη σκηνή, είναι από τις ελάχιστες στιγμές της ζωής μου που αισθάνομαι ολοκλήρωση, νιώθω πως παίρνω ζωή. Και αν το καλοσκεφτείς είναι λίγο τρελό. Ένας τόσο φοβικός και ντροπαλός άνθρωπος να παίρνει ζωή μέσα από τα φώτα και την έκθεση. Κι όμως το λατρεύω!
Υπάρχουν φορές που κάποια ατάκα σου ήταν τόσο βιωματική και προσωπική που το κοινό δεν την κατάλαβε ή άργησε να αντιδράσει; Γενικά όταν στήνεις μία παράσταση από πού αντλείς υλικό;
Η αλήθεια είναι πως δεν μου έχει τύχει ποτέ να μην καταλάβει κάτι το κοινό. Όλα όσα γράφω είναι ένα μείγμα προσωπικών βιωμάτων αλλά και κοινώς γνωστών πραγμάτων, που στύβω το κεφάλι μου να αποτυπώσω με μια έξυπνη ατάκα. Θεωρώ ότι έχω παλιακό, cult ας πούμε, χιούμορ, εμπνευσμένο από το «Ντόλτσε Βίτα» και τα συγγραφικά έργα του χαρισματικού (σχεδόν αριστοφανικού, θα έλεγα) Αλεξάνδρου Ρήγα. Επίσης με εμπνέει πολύ η Άννα Παναγιωτοπούλου. Κάθομαι και την χαζεύω με τις ώρες, παρακολουθώ συνεντεύξεις της, έργα της, τα πάντα όλα. Μόνο και μόνο που τη βλέπω, παίρνει φωτιά το μυαλό μου. Την λατρεύω, την θεωρώ τεράστια καλλιτέχνιδα.
Στο stand up comedy, δε χωρούν λάθη. Βρίσκεσαι εκτεθειμένος. Είτε θα πάει είτε δεν θα πάει. Ποιες είναι οι δικλείδες ασφαλείας για να επιβιώσεις σε αυτή την πίεση;
Η ανάγκη σου να το κάνεις. Αν το θες πολύ, αν έχεις την φλόγα μέσα σου, αν είναι μια εσωτερική ανάγκη, τίποτα δεν θα πάει λάθος, γιατί πάντα θα παίρνεις ζωή στο σανίδι. Για να κάνεις αυτή την δουλειά, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι το ζητάει ο ψυχισμός σου. Είναι μια δουλειά με τεράστια ευθύνη. Έχεις απέναντι σου τόσους ανθρώπους που περιμένουν από εσένα κάτι. Πρέπει να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να το κάνεις.
Πως έφτασες ως εδώ; Ποιο είναι το καλλιτεχνικό σου ταξίδι μέχρι σήμερα που σε απολαμβάνουμε;
Πέρασα από πολλά κι διάφορα. Έχω κάνει drag show, έχω κάνει μιμήσεις, έχω βρεθεί σε θεατρικές ομάδες, σε σχολή θεάτρου παίζοντας Τσέχωφ, μέχρι που η ζωή με οδήγησε κάπως μαγικά σε αυτό το μονοπάτι. Γνώρισα τους σωστούς ανθρώπους που με ενέπνευσαν και δούλεψα σκληρά. Στο χώρο του stand up βρίσκομαι μόλις δύο χρόνια και τα social ήταν ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για να με γνωρίσει παραπάνω κόσμος.
Θα δοκίμαζες κι άλλα είδη; Τηλεόραση, θέατρο, μιούζικαλ;
Αν μπορούσα να κάνω μόνο θέατρο θα ήμουν ευτυχισμένος. Είναι η απόλυτη ολοκλήρωση για έναν καλλιτέχνη: η άμεση και ειλικρινής επικοινωνία με τον κόσμο. Άλλο όνειρο είναι να παίξω σε ένα σίριαλ. Αλλά τι σίριαλ… Ένα σίριαλ σαν τα παλιά, που έγραφαν ταλαντούχοι άνθρωποι, που υπήρχε χιούμορ υψηλής διανόησης! Ρήγας-Αποστόλου, Ρέπας-Παπαθανασίου, Καπουτζίδης… Άνθρωποι που έφτασαν την κωμωδία σε άλλο επίπεδο. Μακάρι να υπάρξουν ξανά τέτοια μυαλά και να καταφέρω να βρεθώ σε μια τέτοια δουλειά!
Θα ήθελα να μας δώσεις με μία πρόταση τη δική σου εικόνα της Ελλάδας στο σήμερα.
Ο «πλανήτης Ελλαδα» δυστυχώς δεν θα αλλάξει ποτέ…
Και για να μη χάσεις στιγμή γέλιου:
Εδώ στο fb
Εδώ στο insta
