Η Κίκκα Ουζουνίδου είναι η σημερινή καλεσμένη μας και μας μιλά για την εμπειρία της από τη νευρική ανορεξία.
Η νευρική ανορεξία (Anorexia nervosa) πιο γνωστή ως ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται κυρίως από άρνηση για διατήρηση ενός υγιούς φυσιολογικού βάρους και έναν μανιώδη φόβο για την απόκτηση βάρους σε συνδυασμό με μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό τους που μπορεί να διατηρηθεί από διάφορες προκαταλήψεις σχετικά με το σώμα, το φαγητό και την διατροφή τους. Τα άτομα με νευρική ανορεξία συνεχίζουν να νιώθουν πείνα αλλά επιτρέπουν στους εαυτούς τους μόνο πολύ μικρές ποσότητες φαγητού. Είναι μια σοβαρή ψυχική αρρώστια με υψηλό ποσοστό παρενεργειών και το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από όλες τις ψυχικές ασθένειες.
Η Κίκκα Ουζουνίδου πέρασε από τα μονοπάτια της ανορεξίας και κατέγραψε την εμπειρία της στο βιβλίο της Ανορεκτικά Όνειρα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Η ιστορία σας πόσο έχει επηρεάσει τα νέα παιδιά και τις νέες μητέρες;
4 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου μου και έχοντας μιλήσει με τόσους ανθρώπους, βλέπω πως είναι μια ιστορία ζωής που έχει αγγίξει πολλές καρδιές. Δεν είναι η χειρότερη ιστορία του κόσμου, όμως μέσα σε αυτήν την ιστορία υπάρχουν όλοι οι λόγοι που κάνουν τις οικογένειες και τα παιδιά δυστυχισμένα. Είναι μια ιστορία ζωής που δίνει δύναμη γιατί αποδεικνύει ότι το σκοτάδι, αν θέλουμε, μπορεί να γίνει φως και παράλληλα χτυπάει το καμπανάκι στους γονείς για τα λάθη που κάνουν και που πολλές φορές μπορεί να δημιουργήσουν , μόνιμες τραυματικές καταστάσεις στα ίδια τους τα παιδιά.
7 χρόνια πολύ δύσκολα. Κοντέψατε να περάσετε στην απέναντι όχθη. Τι σας γύρισε πίσω;
Οι άνθρωποι είμαστε προικισμένοι με πολύ δύναμη. Άλλοι πιστεύουμε σε αυτήν και άλλοι όχι. Άλλοι έχουμε τη θέληση να αλλάξουμε τα πράγματα και άλλοι όχι. Έτσι κι εγώ, λίγο πριν μυρίσω το θάνατο στα 32 πια κιλά, μια σπίθα άναψε όταν είδα μια παιδική μου φωτογραφία. Σε εκείνη την φωτογραφία είδα όλη την αθωότητα, τα όνειρα, την όρεξη για ζωή και ταυτόχρονα όταν κοιτιόμουν στον καθρέφτη, έβλεπα μια βασανισμένη έφηβη παραδομένη στο έλεός της. Αυτή η φωτογραφία μου ξύπνησε τη θέληση να προσπαθήσω. Έστω να προσπαθήσω…
Το κορίτσι με το τριαντάφυλλο το έχετε ακόμη στο ψυγείο σας;
Τη φωτογραφία αυτή την κουβαλάω πάντα μαζί μου σε κάθε τι καινούριο που κάνω. Την έχω κοντά μου για να μου θυμίζει τη δύναμη που έχω μέσα μου. Τα όσα νίκησα και τα όσα υποσχέθηκα στον εαυτό μου…
Μητρική αγάπη. Όταν ακούτε την έκφραση αυτή τη σας θυμίζει;
Δεν θα πω τι μου θυμίζει… Θα πω τι πρέπει να είναι! Η μητρική αγάπη πρέπει να είναι ασφάλεια, στοργή, φροντίδα, κατανόηση, υπομονή! Γιατί όλα αυτά γίνονται αργότερα τα θεμέλια που έχουμε ως ενήλικες. Και έτσι κάποια θεμέλια θα αντέξουν τους σεισμούς της ζωής και κάποια όχι…
Ποιο πρόσωπο του παρελθόντος θέλετε να διώξετε για πάντα,;
Κάθε πρόσωπο του παρελθόντος κάτι μας έχει αφήσει. Οπότε δεν θα ήθελα να διώξω κανένα. Θα ήθελα όμως με ένα μαγικό ραβδάκι να διώξω όλες τις φορές που οι γονείς μου μάλωσαν μπροστά μας. Νομίζω πως είναι εικόνες που κανένα παιδί δεν αντέχει να φέρνει στο μυαλό του…
Ποιο πρόσωπο θα κρατούσατε για πάντα δίπλα σας;
Θα κρατούσα την αδερφή μου. Το sisteraki μου! Είναι τεράστια ευλογία όταν τα αδέρφια είναι αγαπημένα. Έχω μια αδερφή που με <<ζεσταίνει>> κάθε φορά που <<κρυώνω>>
Θλίβομαι πολύ όταν ακούω για αδέρφια που δεν μιλάνε. Νομίζω πως αυτές οι ψυχές δεν ησυχάζουν ποτέ…
Πιστεύετε στον έρωτα;
Και βέβαια πιστεύω! Ο έρωτας μας δίνει δύναμη, ενέργεια, ζωή! Μας κάνει να θέλουμε και να μπορούμε να ονειρευτούμε. Χωρίς τον έρωτα η ζωή μας θα ήταν πεζή…
Τι αγαπάτε χωρίς όρους;
Για μένα η αγάπη δεν έχει όρους. Απλώς αγαπάς! Δεν είναι μαθηματική πράξη. Είναι συναίσθημα… και τα συναισθήματα δεν φυλακίζονται με όρους όταν είναι γνήσια.
Τι συμβουλή δίνετε στα νέα κορίτσια που υποφέρουν από την νευρική βουλιμία ή την ανορεξία;
Δεν ξέρω αν μπορείς να δώσεις τελικά συμβουλή όσο ο άλλος είναι βαθιά βουτηγμένος μέσα στο πρόβλημα. Νομίζω πως δεν μπορεί να ακούσει… Δεν άκουγα ούτε κι εγώ! Μπορείς όμως να δώσεις αγάπη, στοργή, κατανόηση και έναν ώμο να ακουμπήσει. Αυτή τη συμβουλή λοιπόν θα έδινα στον περίγυρο των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε μορφή εκδίκησης προς τον εαυτό τους.
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας;
Θα αφιερώσω ένα κομμάτι του βιβλίου μου…
Να δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις για τα παιδιά μας γιατί είναι ότι πιο σημαντικό για την ενήλικη ζωή τους.
Να χτίζουμε όμορφα το παρόν μας για να μη γίνει και αυτό αργότερα ένα επίσης κακό παρελθόν.
Να θυμόμαστε τι θέλαμε ως παιδιά για να κάνουμε λιγότερα λάθη ως γονείς.
Και σε κάθε φόβο να γεννάμε και ένα θάρρος!
Είμαι η Κίκκα και περπάτησα τον μοναχικό δρόμο της ψυχογενούς βουλιμίας για επτά χρόνια. Έκανα περισσότερες από δέκα χιλιάδες φορές εμετό και είδα τα παιδικά μου όνειρα σκελετωμένα, σχεδόν νεκρά…
Ένιωθα να με κυνηγάνε οι θερμίδες σαν δαίμονες που θέλανε να με κατασπαράξουν…
Έφτασα τα τριανταδύο κιλά και μύρισα τον θάνατο, μα λίγο πριν πέσω στο κενό, θυμήθηκα το κορίτσι με το τριαντάφυλλο…
Σήμερα είμαι εδώ για σένα! Για σένα που ψάχνεις απεγνωσμένα να βγεις από αυτό το μαρτύριο! Είμαι εδώ, να σε πιάσω από το χέρι και να σου δείξω τον δρόμο για την απέναντι όχθη! Να περπατήσω μαζί σου στο πλάι σου και να σε νιώσω… Μπόρεσα, μπορούμε, ΜΠΟΡΕΙΣ! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Κίκκα Ουζουνίδου εδώ
Κίκκα Ουζουνίδου εδώ
