Η Μαρία Λεκάκη γεννήθηκε το 1987 στα Χανιά . Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, δασκάλα τραγουδιού και δασκάλα θεάτρου. Ζει και εργάζεται στα Χανιά. Αν και πάρα πολύ νέα έχει πάρα πολλές επιτυχημένες δουλειές στο ενεργητικό της. Από το 2014 έως σήμερα έχουν ανέβει πολλές θεατρικές και μουσικές παραστάσεις στη πόλη των Χανίων όπως “Σεσουάρ για δολοφόνους”, “Ποια Ελένη”, “Λυσιστράτη”, “Η Μελωδία της ευτυχίας” “Ας ερχόσουν για λίγο” κ.α. Διδάσκει θέατρο στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων και παράλληλα διατηρεί δική της ομάδα που έχει τεράστια απήχηση. Πρόκειται για το θεατρικό εργαστήρι Μαρίας Λεκάκη. Η Μαρία Λεκάκη μίλησε στο Maxmag για τις σπουδές της, τα σχέδια της, τη κατάσταση του καλλιτεχνικού χώρου εν μέσω lockdown, και την τέχνη εν γένει.
Επιμέλεια συνέντευξης: Παναγιώτης Ζαφείρης
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς σχετικά με τις σπουδές που έχετε κάνει.
Έχω τελειώσει την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Αθηναϊκή Σκηνή». Ακόμη, έχω πτυχίο κλασικού και σύγχρονου τραγουδιού κι έχω παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια πάνω στα παιδαγωγικά αλλά και σε διάφορους τομείς της τέχνης όπως ερμηνεία τραγουδιού με τη Μάρω Θεοδωράκη, musical με τη Θέμιδα Μαρσέλλου, κωμωδία με τον Αντώνη Λουδάρο κ.α.
Ποιες είναι οι επαγγελματικές σας δραστηριότητες αυτή τη στιγμή;
Αυτή τη στιγμή οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες έχουν σταματήσει γενικώς. Και τα μαθήματα αλλά και οι πρόβες. Εκμεταλλεύομαι λοιπόν τον ελεύθερο χρόνο που έχω για να βάλω σε τάξη σκέψεις για παραστάσεις, που υπήρχαν καιρό όμως δεν υπήρχε χρόνος να μπουν σε μία σειρά. Οπότε, στην ουσία, αυτή την περίοδο οργανώνω το επόμενο υλικό. Φυσικά, κάνουμε διαδικτυακές συναντήσεις και πρόβες ώστε να δουλέψουμε ό,τι μπορούμε και το άνοιγμα να μας βρει όσο το δυνατόν πιο έτοιμους.
Έχετε ξεχωρίσει κάποια από τις δουλειές σας;
Κάθε επόμενη δουλειά με ενθουσιάζει περισσότερο από κάθε προηγούμενη. Κάθε φορά που καταπιάνομαι με κάτι καινούργιο, το θεωρώ κάτι ξεχωριστό. Αυτό συμβαίνει μόνο για εκείνη την περίοδο που το δουλεύω. Όταν αυτό τελειώνει, με πιάνει ο ίδιος ενθουσιασμός για το επόμενο που πιάνω στα χέρια μου. Αν σκεφτώ μία προς μία τις παραστάσεις που έχουμε κάνει δεν νομίζω ότι ξεχωρίζω κάποια. Κάθε μία είναι ένα διαφορετικό ταξίδι.
Έχετε κάποια συνταγή «επιτυχίας» ή κάποια πηγή έμπνευσης;
Φυσικά έχω πηγές απ’ όπου αντλώ έμπνευση. Μπορεί να είναι μια βόλτα στη φύση, επικοινωνία με φίλους… Από τις πρόβες με τους μαθητές μου, επίσης, παίρνω πολλά ερεθίσματα που στη συνέχεια μπορεί να γίνουν πολύ όμορφα πράγματα επί σκηνής. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θαυμάζω πολύ και κάθε επικοινωνία μαζί τους μου δίνει έμπνευση και διάθεση για δημιουργία. Συνταγή επιτυχίας; Όχι. Μόνο αγάπη και συνεχή τριβή. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το προγραμματίζω. Ασχολούμαι πολύ γιατί δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι κάτι που συμβαίνει από μόνο του.
Δεδομένων των δυσκολιών αυτών των κλάδων θα παροτρύνατε τους νέους ανθρώπους να ακολουθήσουν ανάλογες σπουδές και επαγγελματική πορεία;
Παρόλο που κι εγώ έχω κάνει κι άλλες σπουδές στο παρελθόν, ομολογώ πως η σπουδή πάνω στην τέχνη είναι κάτι διαφορετικό. Δεν έχει τη στενή έννοια της σπουδής όπως την ξέρουμε από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Έχει παιχνίδι, έχει πειραματισμό, έχει δοκιμές… Γνωρίζεις καλύτερα και τον εαυτό σου. Επίσης περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα. Για να παίξεις σε ένα θεατρικό έργο απαιτείται έρευνα πάνω σε πολλά πεδία (ψυχολογία ηρώων, ιστορικό υπόβαθρο κ.α.) Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Η επαγγελματική πορεία είναι ένα διαφορετικό κομμάτι. Πιστεύω ότι αν κάποιος το θέλει πραγματικά βρίσκει τον τρόπο να ασχοληθεί με αυτό.
Με βάση τις δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της πανδημίας τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει στο χώρο των τεχνών;
Πρέπει να υπάρξει ουσιαστική μέριμνα από την πολιτεία. Δεν μπορείς να απαγορεύεις σε ολόκληρους κλάδους να εργαστούν και να μην έχεις ένα πρόγραμμα διεξόδου. Τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους; Γενικότερα ο χώρος του πολιτισμού είναι παραγκωνισμένος από το κράτος. Αυτό συνέβαινε και πριν από την πανδημία. Κι αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, μια χώρα απόλυτα συνδεδεμένη με τον πολιτισμό.
Εκτός από τα αντικείμενα της δουλειάς σας έχετε άλλα ενδιαφέροντα στον ελεύθερο χρόνο σας;
Όταν χόμπυ και δουλειά γίνονται ένα είναι εύκολο να ξεφύγεις και να αφιερώνεις όλο το χρόνο σου εκεί. Προσπαθώ να το ελέγχω και τελευταία το έχω καταφέρει. Εκτός δουλειάς λοιπόν ασχολούμαι με πράγματα που αποφορτίζουν το μυαλό μου. Θα διαβάσω κάποιο βιβλίο, θα ακούσω μουσική, θα δω φίλους και την οικογένεια μου ή θα πάω για περπάτημα.
Ποια είδη θεάτρου και μουσικής προτιμάτε;
Σταθερές αξίες στην προτίμησή μου είναι το μουσικό θέατρο και η έντεχνη ελληνική μουσική. Κατά διαστήματα προτιμώ και άλλα είδη. Για παράδειγμα τελευταία έχω κολλήσει με την Βραζιλιάνικη μουσική. Bossa nova, samba… Μου αρέσει τόσο πολύ που ξεκίνησα να τη μελετώ κιόλας μαζί με παραδοσιακές μουσικές άλλων χωρών.
Κάποιοι εκφράζουν πεποιθήσεις εναντίον της πρακτικής αξίας των τεχνών. Τι θα απαντούσατε σε αυτό;
Οι τέχνες θρέφουν το πνεύμα και την ψυχή μας. Τι θα μπορούσε κανείς να κάνει σε πρακτικό επίπεδο αν δεν είναι φροντισμένα πρώτα αυτά τα 2;
Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια;
Αυτή τη στιγμή έχουν παγώσει όλες οι δραστηριότητες λόγω της κατάστασης που βιώνει ολόκληρη η χώρα. Εμείς συνεχίζουμε τις πρόβες μας, διαδικτυακά βέβαια, και μόλις ανοίξουν τα θέατρα θα έχουμε αρκετά πράγματα να παρουσιάσουμε. Μέσα σε αυτά είναι και μία περιοδεία που οργανώνουμε αυτή τη στιγμή σε όλη την Κρήτη κι ελπίζω να πάει κι αλλού.
Υπάρχει κάτι που έχετε σαν αντικειμενικό στόχο για τα επόμενα χρόνια;
Πάντα υπάρχουν στόχοι. Κυρίως έχουν να κάνουν με παραστάσεις που θα ήθελα να ανεβάσουμε και με συνεργασίες που θα ήθελα να γίνουν.
Κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε από τη θέση που βρίσκεστε;
Να μη χάνουμε τη δύναμή μας μπροστά στις δυσκολίες. Να ψάχνουμε σε όλα μια θετική πλευρά, που θα μας δώσει δύναμη και αισιοδοξία. Μετά από μια δυσάρεστη κατάσταση, θα έρθει σίγουρα και κάτι καλό. Κύκλος είναι.
