Η Κυριακή Γονάκη είναι ερασιτέχνης ηθοποιός και μαθήτρια στο Θεατρικό Εργαστήρι της Μαρίας Λεκάκη στα Χανιά. Έχει αρκετές συμμετοχές σε δράσεις και θεατρικές παραστάσεις. Η Κυριακή Γονάκη μίλησε στο Maxmag για την αγάπη της για το θέατρο και τις ”θεραπευτικές ” του ιδιότητες με την αγνή και καθαρή ματιά που τις πιο πολλές φορές διακρίνει τους ερασιτέχνες
Πότε άρχισε η σχέση σας με το θέατρο;
Θεατής ήμουν από παλιά, ωστόσο το ενδιαφέρον μου να ασχοληθώ με το θέατρο ερασιτεχνικά, ξεκινά περίπου στα μέσα του 2015. Μετά από μια σοβαρή περιπέτεια της υγείας μου, κυριολεκτικά «πιάστηκα» από αυτή την ενασχόληση, λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά (και συνεχίζει) είναι φανταστικό το συναίσθημα που νιώθω κάθε φορά που παριστάνω κάποια άλλη και όσο πιο κόντρα σε μένα είναι τόσο πιο έντονα είναι όσα νιώθω. Είναι κάθε φορά…
Πως δραστηριοποιείστε αυτή τη περίοδο;
Με το Θεατρικό Εργαστήρι που μαθητεύω όλο αυτό το διάστημα, ετοιμάζουμε πυρετωδώς μια μαύρη κωμωδία του Παναγιώτη Ζαφείρη σε σκηνοθεσία της Μαρίας Λεκάκη. όπου υποδύομαι μια ιντριγγαδόρισα σύζυγο πλούσιου και άπιστου επιχειρηματία, που θέλει να τον ξεκάνει κλπ κλπ
Μιλήστε μας για τα έργα που έχετε συμμετάσχει.
Η πρώτη μου «επαφή» με το σανίδι ήταν τον Φλεβάρη του 2016, όπου συμμετείχα σε μια παρουσίαση του έργου της Κ. Γώγου. Η επόμενη συμμετοχή μου ήταν τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς όπου ανεβάσαμε θεατρικό ένα ποτ πουρί από παλιές Ελληνικές ταινίες το : «Σαν παλιό σινεμά» . Η επόμενη συμμετοχή μου ήταν στην Λυσιστράτη τον Σεπτέμβρη του 2019, ε μετά ήρθε ο κορωνοϊός όπου μας έβαλε σε παύση για κάποιο διάστημα.
Ποια είναι η γνώμη σας για το ερασιτεχνικό θέατρο;
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί άνθρωποι ασχολούνται ερασιτεχνικά με το θέατρο, πιστεύω πως είναι μια διέξοδος από την καταπιεστική καθημερινότητα. Οι ερασιτεχνικές ομάδες σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τους επαγγελματίες, προσφέρουν την ευκαιρία σε αρκετούς ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτό που θαυμάζουν και αγαπούν, να ανοιχτούν και να μπορούν να εκφράζονται άνετα και με κάποιο τρόπο να κάνουν «το όνειρό τους, πραγματικότητα».
Θα αλλάζατε κάτι στο χώρο του θεάτρου;
Θα ήθελα να κράτος να βοηθά οικονομικά τις ερασιτεχνικές ομάδες ούτως ώστε στις παραστάσεις να μην υπάρχει εισιτήριο ή έστω να έχει μικρό κόστος. Να απαλλαγούν από το άγχος της εύρεσης χορηγών, γιατί θεωρώ πως κάπου μπερδεύεται η υπόθεση ερασιτεχνικό/επαγγελματικό … Επίσης θα ήθελα να αναβαθμιστούν τα θέατρα, από τα παρασκήνια έως τις θέσεις των θεατών είναι θλιβερή η εικόνα σε πολλά …
Ποιους θα θέλατε να ευχαριστήσετε;
Ευχαριστώ την ομάδα Εργαστηρίου που συμμετέχω για την αγάπη, την κατανόηση και την αγκαλιά τους όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά την Δασκάλα μου για την ανοχή της και για όλα αυτά που με έχει διδάξει και συνεχίζει !!!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια.
Ίδωμεν …
Κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε;
Θα ήθελα να πω μόνο αυτό : ακολουθήστε τα όνειρά σας, δοκιμάστε τις αντοχές και τις ικανότητές σας, δεν θα πιστεύετε πόσα μπορείτε να κάνετε, μην σταματάτε να μαθαίνετε .
