
Έχει τύχει να ακούσεις κάποιον τραγουδιστή στο ραδιόφωνο που σου κλέβει την προσοχή και από τότε θυμάσαι αυτή τη χαρακτηριστική φωνή; Η Μαριάννα Παπαθανασίου ανήκει σε αυτήν την κατηγορία τραγουδιστών. Έχοντας ακούσει κομμάτι της, θα αναγνώριζες την φωνή της ανάμεσα σε πολλές άλλες γιατί η ιδιαιτερότητα της φωνής της δε θα σου επέτρεπε να την ξεχάσεις. Η καλλιτεχνική της πορεία ξεκίνησε το 2009/10 όταν άρχισε να σπουδάζει στη Σχολή Θεάτρου, Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Από τότε, έχοντας πάθος και ταλέντο τόσο στο τραγούδι όσο και στην υποκριτική, η Μαριάννα Παπαθανασίου έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες και έχει βρεθεί σε αρκετές μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, αλλά και ευρύτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Σταθμός για την ίδια θεωρείται η συνεργασία της με την μπάντα της Θεσσαλονίκης “The Great Gig-a tribute concert to Pink Floyd” και η συμμετοχή στην μουσικοθεατρική παράσταση “Alexander Rock Opera”. Τον τελευταίο χρόνο συνεργάζεται με τους Dizzy Breezes , ύστερα από την γνωριμία της Μαριάννας με τον Νίκο Δρογώση. Η μπάντα αυτή αποτελείται από έξι μέλη τα οποία με πολύ κέφι και αγάπη δημιουργούν λάτιν και τζαζ ακούσματα.
Επιμέλεια συνέντευξης : Σοφία Δάσιου
Το 2011 ξεκίνησες τις σπουδές σου στην Σχολή Θεάτρου, Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Όταν ξεκίνησες το ταξίδι σου στον χώρο της μουσικής και του θεάτρου είχες ως πρότυπο κάποιον καλλιτέχνη; Κάποιον του οποίου ήθελες να φτάσεις το επίπεδο;
Για την ακρίβεια μπήκα στη σχολή το ακαδημαϊκό έτος 2009/10. Πω πω, είμαστε 10 χρόνια μετά! Όταν ξεκίνησα λοιπόν το ταξίδι στον χώρο, ήμουν 19 ετών. Το ουσιαστικό όμως ταξίδι ξεκίνησε όταν ήμουν μικρό παιδάκι και πήγαινα στο ωδείο, άκουγα τον μπαμπά να παίζει τρομπέτα στο σπίτι, ακούγαμε δίσκους, πηγαίναμε στο Μέγαρο Μουσικής και στο θέατρο… Είχα πολλά και ετερόκλητα ερεθίσματα και επιρροές και όχι κάτι ή κάποιον ως ειδικό πρότυπο. Όλα με πήγαιναν προς τα εκεί. Κάτι μέσα μου. Αργότερα βέβαια σπουδάζοντας, είχα ως στόχο να εξελιχθώ όσο περισσότερο μπορώ, να γίνω καλή ηθοποιός, καλή μουσικός, να είμαι αντάξια της παιδείας που πήρα και να φτάσω το επίπεδο όσων θαύμαζα. Είναι άδικο να σταθώ σε έναν και μόνο καλλιτέχνη ως πρότυπο.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούριο κομμάτι “Κόκκινα Γυαλιά” της μπάντας σου, μια διασκευή του τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη σε χορευτικούς ρυθμούς Salsa. Δόθηκε σε αυτό το κομμάτι μετά από 12 χρόνια μια δροσερή και ζωηρή μορφή. Πως προέκυψε αυτή η ιδέα;
Η ιδέα προέκυψε όταν νιώσαμε πως θέλουμε να κάνουμε κάτι δικό μας, αλλά δεν ήμασταν έτοιμοι για κάτι πρωτότυπο ακόμα, όσο και αν αυτό είναι ο τελικός μας στόχος. Έτσι λοιπόν βαλθήκαμε να ανατρέψουμε την εικόνα που είχαμε για ένα αγαπημένο μας κομμάτι. Ήταν ιδέα του Σπύρου Κολαΐτη, που είναι και ο διασκευαστής του κομματιού. Το είχε οραματιστεί εξ ολοκλήρου. Μεγάλο είναι ένα κομμάτι όταν είναι διαχρονικό και σου αφήνει χώρο. Τα “Κόκκινα Γυαλιά” είναι αυτό ακριβώς, τόσο διαχρονικό όσο και γενναιόδωρο με τον ακροατή να το φανταστεί, να το φωτίσει αλλιώς, να κουβεντιάσει μαζί του όπως νομίζει. Ζητούμενο ήταν να βάλουμε τον εαυτό μας, τον ήχο μας, το χρώμα μας και τη διάθεσή μας σε ένα γνωστό, κλασικό πια κομμάτι που αγαπάμε. Εξ ου και η salsa!

Θα φανταζόσουν τον εαυτό σου να ασχολείται επαγγελματικά με κάτι άλλο;
Και να μην ήθελα να τον φανταστώ, μάλλον θα έπρεπε, καθ’ ότι η δουλειά αυτή είναι ασταθής -και καλά κάνει! Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαι επίσης με την εκπαιδευτική πτυχή του θεάτρου και της μουσικής ως θεατροπαιδαγωγός και δασκάλα μουσικής.

Υπάρχει κάποια συνεργασία σου η οποία δεν πήγε τόσο καλά ή κάποια για την οποία μετάνιωσες;
Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου και αυτό είναι απόφαση. Προτιμώ να είμαι συνειδητή και να αποδέχομαι τα “λάθη” μου, όμως όχι μίζερα, μετανιώνοντας. Υπάρχουν και συνεργασίες που δεν πήγαν τόσο καλά, υπάρχουν και δουλειές που έκανα χωρίς να είναι το όνειρό μου ή το ιδανικό μου. Έτσι είναι σ’ αυτό το χώρο. Πάντως, έχω να σου πω πως οι πιο τρελές ιστορίες που έχω να διηγηθώ, είναι από αυτές τις δουλειές!
Πώς θα χαρακτήριζες την τωρινή σου συνεργασία με τους Dizzy Breezes;
Αυτό είναι πάνω από συνεργασία. Η μπάντα είναι η Αθηναϊκή μου οικογένεια όπως λέω! Ως συνεργασία όμως, έχει χαρακτηριστικά συλλογικότητας, συντροφικότητας και φιλίας. Είμαστε μια παρέα μου μοιραζόμαστε από live και πρόβες, μέχρι τα προσωπικά μας προβλήματα, τις ιδέες μας, τα όνειρά μας και την αγάπη μας για τη μουσική. Αυτό το ”μαζί” μου δίνει μεγάλο κουράγιο. Σ’αυτό πιστεύω.

Έχεις συμμετάσχει σε θεατρικά έργα όπως την παράσταση «Alexander Rock Opera» και «Ο Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ. Έχεις μελλοντικά σχέδια σε σχέση με το θέατρο;
Αγαπημένα μου και πολύ σημαντικά και τα δυο τους. Μακάρι ένας ηθοποιός να μπορούσε να έχει σχέδια! Έχω όνειρα, όχι σχέδια. Αυτή τη σεζόν έμεινα εκτός θεάτρου, όμως παρόλο που μου έλειψε πολύ, είχα την ευκαιρία να αφοσιωθώ στην μπάντα και να προκύψει το πρώτο μας single. Θα ήθελα να βρεθώ σε μια παράσταση που να με αφορά, με συνεργάτες που να εκτιμώ.
Πιστεύεις ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή υπάρχει μια τάση ανάδειξης και ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων;
Υπάρχει η τάση που αναφέρεις και είναι λογικό. Δε μου αρέσει η μοιρολατρία όμως. Η ”ευκαιρία” είναι ένα ζήτημα πολυπαραγοντικό. Χρειάζεται να τη διεκδικήσουμε και να τη δημιουργήσουμε με έναν τρόπο. Να είμαστε ανοιχτοί στον παράγοντα τυχαιότητα. Στο τυχαίο γεγονός/συγκυρία/συνάντηση, να το δούμε, να το ακούσουμε, να ρισκάρουμε. Πολλές φορές υποτιμούμε την τυχαιότητα ή και τον εαυτό μας. Λανθασμένα πιστεύουμε πως δεν είμαστε αρκετοί για να μας βρει. Χρειάζεται επίσης η πίστη στους ανθρώπους, να τους εμπιστευτείς και να σε εμπιστευτούν, ώστε να φτιάξεις το team σου και να πορεύεσαι. Κάθε διεκδίκηση θέλει κουράγιο και αυτό το φτιάχνει κανείς πρώτα μέσα του.

Έχεις συνεργαστεί με διάφορα πρόσωπα και έχεις δουλέψει αρκετά για να βρίσκεσαι στο επίπεδο που είσαι τώρα. Ποια είναι κατά την γνώμη σου τα στοιχεία που πρέπει να συγκεντρώνει ένα πρόσωπο του καλλιτεχνικού χώρου τα οποία θα του επιτρέψουν ακολουθήσει μια επιτυχημένη και σωστή πορεία;
Δεν ξέρω τι σημαίνει σωστή και λάθος πορεία. Ο καθένας, θέλω να ελπίζω, έχει την πορεία που επιλέγει. Δεν υπάρχουν συνταγές, μόνο επιλογές. Αν υπάρχει σωστή πορεία τότε θα είναι η πιο κοντινή στην καρδιά. Θέλει πίστη και εμπιστοσύνη στον ίδιο τον εαυτό, θέλει στόχο, θέλει υπενθύμιση στόχου. Να βρεις τι αγαπάς πιο πολύ και γιατί και να το θυμάσαι αυτό τις δύσκολες ώρες ώστε να παίρνεις κουράγιο. Να μελετάς, να εξελίσσεσαι, να ακούς, να βλέπεις, να κουβεντιάζεις. Να ασχολείσαι περισσότερο με αυτό που θες εσύ και λιγότερο με αυτό που θέλει ο κόσμος. Να επαναπροσδιορίζεσαι, να γυρνάς στον άξονά σου και να συνεχίζεις. Και ρίσκο και θάρρος θέλει, και πάλι από την αρχή. Αισιόδοξη σκέψη και εσωτερικό χαμόγελο. Ξέρω γω…
Όταν βρίσκεσαι μακριά από υποχρεώσεις και επαγγελματικές δουλείες τι είναι αυτό που σε γεμίζει να ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο?
Αγαπώ πολύ τη μαγειρική! Αγοράζω βιβλία, ακούω τους σεφ, διαβάζω συνταγές και ιστορίες συνταγών. Κανονικό χόμπι δηλαδή! Είναι φοβερό αγχολυτικό, είμαι φοβερά λιχούδα και τρελαίνομαι να μοιράζομαι φαγητό με φίλους. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την καραντίνα θα είναι ένα τραπέζι! Επίσης κουβέντες και παρέα με αγαπημένους μου. Μου αρέσει να κάθομαι στον ήλιο χωρίς να κάνω τίποτα, και αυτό το τίποτα με γεμίζει. Βλέπω ταινίες και σειρές, ανακαλύπτω καινούριες μουσικές, διαβάζω θεατρικά έργα και φαντασιώνομαι ρόλους.
Υπάρχει κάποιος μελλοντικός επαγγελματικός στόχος που μοιράζεστε με τη μπάντα σου αυτή τη περίοδο?
Στοχεύουμε στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου album που μεγάλο μέρος του θα αποτελείται από πρωτότυπες συνθέσεις, και σε live εμφανίσεις που μακάρι να έρθουν σύντομα… Ευχόμαστε καλή αντάμωση με όσο το δυνατόν περισσότερη ακεραιότητα, και δίψα για μουσική και αγκαλιές!
Το νέο τραγούδι της μπάντας :
Ευχαριστούμε πολύ την Μαριάννα Παπαθανασίου για το φωτογραφικό υλικό.
Διαβάστε εδώ παλαιότερη συνέντευξης της Μαριάννας Παπαθανασίου στο MAXMAG.