Ο Χρήστος Νομικός βελτιώνει την κρίση του και καλλιεργεί συνεχώς τη λογική του. Πιστεύει ότι η αληθινή γνώση έρχεται από μέσα μας.
Είναι ένας άνθρωπος που θέλει να μάθει, ενεργοποιεί το θάρρος του και την επιμονή του.
Επιμέλεια συνέντευξης Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Ο Χρήστος Νομικός γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά δηλώνει με καμάρι ότι κατάγεται από την Αμοργό, την οποία επισκέπτεται τακτικά. Ο Χρήστος Νομικός είναι οικονομολόγος, εξειδικευμένος σε θέματα Εσωτερικού Ελέγχου, Διακυβέρνησης και Ποιότητας. Ο Χρήστος Νομικός γράφει από τα νεανικά του χρόνια. Κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Πνοή δύο ποιητικές συλλογές με τίτλους «Άγγελοι του Αρχιπελάγους» και «Ανθόμερος». «Το πέρασμα στην Αμοργό» είναι η πρώτη του απόπειρα να εκφραστεί σε πεζό λόγο.
Μετά από δύο ποιητικές συλλογές ο Χρήστος Νομικός αποφασίζει να εκφραστεί μέσω του πεζού λόγου και μας δίνει το μυθιστόρημα «Το πέρασμα στην Αμοργό». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Ποιο ήταν το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου σας;
Όπως λέω και στις εισαγωγικές σημειώσεις ήθελα να δώσω μια τιμητική γραφή σε αρχέγονους έρωτες, εφηβικούς που δεν εκπληρώθηκαν με την «τυπική» έννοια. Κυρίως βέβαια με ενδιέφερε το συναισθηματικό τους αποτύπωμα. Επίσης ήθελα με έμμεσο τρόπο να δώσω μια τιμή και σε «εκπληρωμένους» έρωτες που με έφθασαν σήμερα σε ένα επίπεδο ωριμότητας που συνεχίζεται ως πορεία.
Τέλος με ενδιέφερε να θίξω το «κόστος που κάποιοι υποδειγματικοί άνθρωποι πληρώνουν για να κερδίσουν το τίτλο του καλού παιδιού και του καλού ανθρώπου.
Υπάρχει ανεκπλήρωτος έρωτας που ζει χρόνια;
Είναι χαρακτηριστικό των ανεκπλήρωτων ερώτων! Η ψυχολογία των ανθρώπων τους εξιδανικεύει και τους κάνει να διαρκούν.
Η Ρηνιώ είναι σπάνια γυναίκα. Αγαπά ολοκληρωτικά και παντοτινά. Έχετε υποψιν σας κάτι παρόμοιο;
Όχι ακριβώς. Είχα στο μυαλό μου γυναίκες που έκαναν μια πορεία συναισθηματική στη ζωή τους αλλά κράτησαν σε ένα κουτάκι στη ψυχή τους τον «πρώτο» έρωτα ή κάτι τέτοιο.
Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας μυθιστορήματος;
Εάν μιλάμε γι αυτό που στήνω τώρα –μετά το πέρασμα στην Αμοργό– ήταν ένα τηλεοπτικό σήριαλ και κυρίως ένα επεισόδιο από αυτό το σήριαλ.
Κάθε έργο σας είναι ένα ταξίδι σε καινούρια μέρη, ιστορίες και έρωτες. Κι σ’ αυτό το μυθιστόρημά σας ο έρωτας παίζει καταλυτικό ρόλο στις ζωές τους. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση του έρωτα στη ζωή;
Κινεί τα πάντα ο έρωτας με την ευρεία του έννοια.
Δεν ξέρω εάν είναι καταλύτης… ίσως είναι κάτι πιο πολύ από αυτό!
Το συναίσθημα ή η λογική, κυριαρχούν στη συγγραφή τόσο του μυθιστορήματος όσο και των ποιημάτων σας;
Η εφαρμοσμένη ζωή μου κινείται πολύ από τη λογική. Τα συναισθήματα κυρίως κινούν τα λογοτεχνήματά μου.
Υπάρχει κάποιο θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε ένα από τα επόμενα βιβλία σας;
Στο επόμενο βιβλίο μου πέραν της ερωτικής ιστορίας θίγονται κοινωνικά και πολιτικά ίσως θέματα με την ευρεία του όρου έννοια. Αυτά ήθελα να θίξω… και αυτά θα θίξω!
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι συγγραφείς είναι μοναχικοί άνθρωποι. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη;
Καθόλου! Εάν με θεωρήσετε συγγραφέα είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος!
Υπάρχουν σκέψεις, συναισθήματα και αξίες που πρεσβεύετε; Στόχοι και προσδοκίες που ακολουθούν τη ζωή σας;
Πιστεύω πολύ στην αγάπη ως κατάσταση, όχι ως στενό κτητικό συναίσθημα.
Πιστεύω στη δικαιοσύνη και στους συμπαντικούς κανόνες όπως ορίστηκαν από μεγάλους δασκάλους φιλοσοφίας και θρησκειών.
Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει χάσει τον προσανατολισμό του και κινείται προς την ύλη υδροκέφαλα!
Πιστεύω πολύ στο ρητό του Κλεοβούλου από τη Λίνδο: μέτρον άριστον!
Τέλος πιστεύω στην μελοποιημένη ρήση του εκλιπόντος φίλου μου Μάνου Ελευθερίου: «δρόμοι δεν υπάρχουν φορές, που γυρίζουν ξανά, για τις ίδιες χαρές»!
Πιστεύετε ότι η νέα γενιά, έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο;
Και ναι και όχι!!
Πολλά νέα παιδιά διαβάζουν.
Ούτε πιο πολύ ούτε πιο λίγο από ότι διάβαζε η γενιά μας σε γενικές γραμμές!!
Χρειάζεται λίγο πιο πολύ!
Χρήστος Νομικός
Οπισθόφυλλο:
Ο Νικήτας Δεσποτίδης, πετυχημένος δικηγόρος της Αθήνας, αποφασίζει να γυρίσει ύστερα από πολλά χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμοργό. Στο πέρασμά του αυτό θα συναντήσει όλες τις παιδικές του μνήμες, τους ανθρώπους, τις εικόνες και τα αρώματα από την πατρίδα του και τα νεανικά του χρόνια. Παράλληλα όμως θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη σκέψη και τη νοσταλγία της πρώτης του αγάπης. Είναι όμως μόνο η σκέψη και η νοσταλγία, ή μήπως η πρώτη αυτή αγάπη είναι ζωντανή και παρούσα, έτοιμη να του θυμίσει τα όσα αγνά και πολύτιμα αρνήθηκε για χάρη μιας «πετυχημένης» ζωής και καριέρας;
