Όταν μου έδωσε η υπεύθυνη επικοινωνίας τον προσωπικό αριθμό του κυρίου Τάσου Γιαννόπουλου για να μιλήσουμε για την παράσταση είχα το άγχος της πρώτης μου συνέντευξης. Όταν δεν απάντησε στο πρώτο κάλεσμα είπα ότι μάλλον δεν θα δεχτεί να μου μιλήσει. Το βραδάκι, όμως, ενώ μαγείρευα, ο Τάσος Γιαννόπουλος είδε την κλήση μου και με αναζήτησε. Απλοϊκός και σίγουρος μου είπε πως θα τα πούμε την Τετάρτη μετά την παράσταση και δεν θέλησε να με βάλει σε περαιτέρω κόπο να του στείλω τις ερωτήσεις μου επίσημα στο mail του. Ο Αλέξανδρος Χούντας ήταν η έκπληξη εκείνης της βραδιάς μιας και τον έβλεπα πρώτη φορά, προσωπικά και επαγγελματικά.
Οι κύριοι Τάσος Γιαννόπουλος και Αλέξανδρος Χούντας παγιδεύτηκαν στο μαγνητοφωνάκι μου ενώ μιλούσαν για την αλήθεια και το ψέμα, το σωστό και το λάθος με αφορμή την θεατρική παράσταση “Κακά τα ψέματα”. Ο Τάσος Γιαννόπουλος και ο Αλέξανδρος Χούντας μάς εκμυστηρεύτηκαν τι τους αγχώνει, αν προτιμάνε τις μεγάλες σκηνές και πού θα τους δούμε το καλοκαίρι.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ζαννίνα Μαργαρίτη
- Πού τελειώνει η ειλικρίνεια και που αρχίζει η αγένεια;
Τ: Νομίζω δεν υπάρχει αγένεια. Αν είσαι ειλικρινής είσαι και σκληρός γιατί η αλήθεια πονάει. Μπορεί να ενοχλήσει τον άλλον, όμως, δεν παύει η κατάσταση να συμβαίνει, να είναι υπαρκτή. Δεν χωράνε και διπλωματίες σε αυτά τα πράγματα. Η διπλωματία προσπαθώντας να φέρει τα πράγματα σε ισορροπία ίσως ενέχει και ένα ποσοστό ψέματος μέσα στην αλήθεια. Το μαύρο είναι μαύρο δεν είναι κάτι άλλο.
- Όταν όμως πρόκειται για συμπεριφορές, μπορεί κάποιος να είναι έτσι απόλυτος; Υπάρχει, δηλαδή, μόνο μία αλήθεια ή τελικά εξαρτάται από την υποκειμενική θεώρηση του ατόμου;
Τ: Όταν λες την αλήθεια προσπαθείς να είσαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Ο καθένας όμως έχει τη δική του αλήθεια. Είναι, μάλιστα, απόλυτος ως προς αυτήν. Η αλήθεια του Στράτου, φερ’ ειπείν, είναι αυτή που φαίνεται και περιγράφεται στην παράσταση.
Α: Μία αντικειμενική αλήθεια δεν μπορεί να υπάρξει, θεωρώ. Τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Ο Στράτος, βέβαια, είναι απόλυτος και σκληρός και ωμός. Μόνο με την διπλωματία, που αναφέραμε παραπάνω, δεν έχει να κάνει. Σε αντίθεση, με αυτό που κάνουμε εμείς στην καθημερινότητά μας. Βλέπεις, για παράδειγμα, μια φίλη που μόλις είχε βγει από το κομμωτήριο και από μέσα σου λες “Παναγιά μου, που πάει έτσι”, αλλά θα γυρίσεις να της πεις από ευγένεια και καλοσύνη “Ωραία τα μαλλιά σου, με ‘γεια”. Ο Στράτος, όμως, θα πει αυτό που σκέφτεται και αυτό που πιστεύει. Είναι θέμα επιλογής.
Τ: Γι’ αυτό είναι και μοναχικός άνθρωπος. Η αλήθεια έχει το αντίτιμό της.
- Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χειριστείς έναν άνθρωπο που δεν αντέχει την αλήθεια χωρίς να του πεις ψέμματα;
Α: Κοίτα, δεν μ’ αρέσει να χειρίζομαι τους ανθρώπους. Ούτε να με χειρίζονται, αν και έχει συμβεί πολλές φορές στη ζωή μου. Μπορείς να πεις την αλήθεια αλλά λίγο πιο ευγενικά. Ίσως και ωραιοποιημένα, όμως, με τρόπο τέτοιο ώστε να μην περνάει στο ψέμα. Προσωπικά, είμαι χαρούμενος που έχω ανθρώπους κοντά μου που θα μου πουν την αλήθεια. Αν δεν το κάνουν αυτό θα είμαι εκτεθειμένος.
Τ: Χρειάζεται η ευγένεια όταν θες να πεις κάτι που ξέρεις ότι θα πονέσει τον άλλον. Ο τρόπος που θα πεις κάτι είναι σημαντικός. Βέβαια, έχει να κάνει και με το κατά πόσο θέλει ο άλλος να ακούσει την αλήθεια. Όπως λέει καιο Στράτος στο τέλος, αν δεν έχεις αυτογνωσία η αλήθεια μοιάζει με κατσαρόλα που γλιστράει από το ράφι και πέφτει με δύναμη στο κεφάλι σου.
Α: Και εγώ και ο Τάσος νομίζω δεν μπορούμε να αποδεχτούμε εύκολα την όποια αλήθεια. Ούτε θέλουμε να την ακούμε πάντα. Όμως, αν ξεκινήσεις από την αυτογνωσία είναι το καλύτερο εναρκτήριο σημείο για να προχωρήσεις παρακάτω.
Τ: Αλλά πρέπει πρώτα να είσαι ειλικρινής τον εαυτό σου, για να ακούσεις και να δεχτείς την αλήθεια και να πεις την αλήθεια.
- Συνηθίζουμε να λέμε πως κάποιος είναι παθολογικός ψεύτης. Υπάρχει κατ’ αυτή την λογική η έννοια του παθολογικού αποδέκτη;
Α: Βέβαια. Και ο παθολογικός ψεύτης κάπου βρίσκει και τα κάνει. Ο μισός πλανήτης θέλει να του λένε ψέματα και να του δίνουν φρούδες ελπίδες. Δεν έχει καταλάβει ο κόσμος πως η αλήθεια λειτουργεί προστατευτικά. Εκεί είναι που πάσχουμε.
- Σε έναν καιρό γεμάτο με ψεύτικες σχέσεις, ψεύτικες συμπεριφορές, ψεύτικες ανάγκες τι έχει καταφέρει να παραμείνει αληθινό;
Τ: Υπάρχουν αληθινά πράγματα στον κόσμο, μην τα εκμηδενίζουμε όλα. Η αλήθεια είναι στην αγάπη. Έτσι, οι φιλοι είναι αληθινοί, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Έχουμε ανάγκη την αλήθεια
Α: Απλώς στις μέρες μας σπανίζουν οι αληθινές συμπεριφορές. Έχει να κάνει ξεκάθαρα με το αν θες την αλήθεια.
- Ποια δουλειά θεωρείται ότι επιτρέπει περισσότερη ελευθερία λόγου;
Τ: Ο Στράτος στα εφηβικά του χρόνια είχε περάσει Νομική αλλά δεν πήγε ποτέ. Δεν ήθελε να γίνει δικηγόρος και να είναι αναγκασμένος να λέει ψέματα. Η λογοκρισία περιορίζει. Ωστόσο, το δική μας το επάγγελμα, θεωρώ, είναι συνυφασμένο με την αλήθεια. Ναι μεν, υποδυόμαστε ρόλους, αλλά προσπαθούμε να είμαστε ειλικρινής με κάθε ρόλο που αναλαμβάνουμε. Όσο παίζεις δεν πρέπει να κάνεις ούτε τερτίπια, ούτε να εξωραϊζεις τη φωνή σου, ούτε να κοιτάς την εμφάνισή σου. Πρέπει να είσαι αυτό που είναι ο ρόλος. Καλός, κακός, άσχημος, ωραίος, όπως είναι. Η ουσία του επαγγέλματός μας είναι να είσαι ειλικρινής με αυτά που λες και με αυτά που κάνεις πάνω στη σκηνή. Έτσι, θα μπορέσει και ο θεατής να ταυτιστεί. Αν του τραβάνε το ενδιαφέρον άλλα πράγματα και εφέ και όχι ο ρόλος και το κείμενο, δεν μπορεί να παρακολουθήσει την ιστορία και αυτά που θέλει να πει ο χαρακτήρας.
Α: Έχουμε ακούσει πάρα πολλούς ανθρώπους, στα τρία χρόνια που παίζεται το έργο, που έρχονται και μας λένε “Καλά, αυτός ο χαρακτήρας είμαι εγώ”. Το λέγανε και άνθρωποι που τους γνωρίζω προσωπικά ενώ ξέρω πως είναι στο χαρακτήρα. Τόσο πολύ ταυτίζονται με τους ρόλους σε αυτό το έργο.
- Τελικά είναι τόσο κακά τα ψέματα; Αποσιωπώντας ένα μέρος της αλήθεια ισοδυναμεί με ψέμα;
Τ: Εμένα δεν μου αρέσουν τα ψέμματα και τα μπερδέματα, γιατί το ψέμα μπερδεύει. Δεν έχει φως το ψέμα. Συμβαίνει καμιά φορά, σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο. Τουλάχιστον έχεις πει τη μισή αλήθεια (γέλια εδώ). Έτσι, θα έρθει από μόνος του ο άλλος πιο κοντά και να ενδιαφερθεί να μάθει την όλη ιστορία και η αλήθεια θα ειπωθεί πιο ομαλά.
- Υπάρχει ο φόβος μην σου πουν την αλήθεια που δεν θες να ακούσεις, υπάρχει και ο φόβος μην εξαπατάσαι συνεχώς. Τελικά η καχυποψία είναι ο μόνος μηχανισμός άμυνας στα ψέματα των άλλων;
Α: Η καχυποψία δεν είναι τόσο μηχανισμός άμυνας όσο πάθηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι χύμα στο κύμα και έρμαιο των ανθρώπων. Πρέπει πάντα να είσαι σε εγρήγορση, αλλά δεν πρέπει να χάνεις και το αυθόρμητο συναίσθημα
- Θα προτιμούσατε να είστε αφελής ή καχύποπτος;
Τ: Το πιο ασφαλές είναι να είσαι λογικός. Πάλι εδώ γυρίζουμε στο ότι πρέπει κάποιος να έχει την αίσθηση της αυτογνωσίας. Άμα έρθεις και μου πεις, ξέρω εγώ, “Είσαι σαν το Μάρλον Μπράντο” δεν θα το πιστέψω προφανώς, θα σου πω “Δεν με βλέπεις πως είμαι;” (γέλια εδώ). Πρέπει να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη και να ξέρεις ποιος είσαι για να μην πιστεύεις ότι σου σερβίρεται αλλά και ούτε να φοβάσαι τη σκιά σου.
- Στην πραγματικότητα αξίζει να εμπιστευτείς και να δώσεις μια ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που στο παρελθόν σου είπε ψέμματα;
Τ: Εγώ πιστεύω πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν άνθρωπο. Δεν είμαστε και δικαστές. Εξετάζεις την κατάσταση, του το διευκρινίζεις και αν συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη, δικό του το βάρος. Πρέπει να συνεχίζεις γιατί από κει και πέρα το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Α: Γενικά, όπου έχω δώσει και τρεις και τέσσερις ευκαιρίες στη ζωή μου δεν μου έχουν βγει σε καλό. Πρακτικά εξαρτάται από τον άνθρωπο και από τη συγκυρία. Έχει να κάνει με την πρόθεση αυτό θέλω να πω. Μπορεί κάποιος δικός σου άνθρωπος να έκανε κάτι που σε πλήγωσε αλλά χωρίς να έχει αυτήν την πρόθεση. Αν, όμως, αντιλαμβάνεσαι ότι σου σκάβει το λάκκο σταματάς τις επαφές.
- Πως είναι να παίζετε τόσο κοντά στο κοινό;
Τ: Είναι μία συνήθεια. Πρέπει να βρεις και να αναπτύξεις άλλη σχέση και με τον θεατή και με τους συναδέλφους. Δεν είναι μια σκηνή κλασική ιταλική, δεν είναι ανοιχτός χώρος, μεγάλη σκηνή. Και σε αυτούς του χώρους θέλει πάλι διαφορετική προσαρμογή. Προσαρμόζεις τα πάντα, από τον τόνο της φωνής σου από τις κινήσεις που θα κάνεις.
Α: Ο Τάσος έχει παίξει σε άπειρα θέατρα και ξέρει καλύτερα. Από τη δική μου εμπειρία σε μεγάλες σκηνές έχω να πω πως πιο πολύ απολαμβάνω τους μικρούς χώρους. Είσαι πιο αληθινός και πιο άμεσος. Στις μεγάλες σκηνές από ένα σημείο και πέρα γίνεσαι μηχάνημα γιατί η σωματικότητα σου και η τοποθέτηση της φωνής σου είναι πολύ συγκεκριμένες. Είναι έτσι ώστε να φτάνει στο κοινό που είναι πιο μακριά. Δεν είναι κακό, απλώς χάνει λίγο τον αυθορμητισμό της στιγμής.
Τ: Στις μικρές σκηνές νιώθεις ότι ζεσταίνει ο χώρος. Θεατές και ηθοποιοί είναι σαν να γίνονται ένα.
- Στο πλαίσιο της αλληλεπίδρασης με το κοινό και μιας και είστε καλοί στην κωμωδία, θα σκεφτόσασταν να κάνετε stand – up comedy;
Τ: Δεν το έχω κάνει ποτέ. Ναι, κάποια στιγμή θα με ενδιέφερε να κάνω. Αν γράψει κάτι ο κύριος Χούντας. (γέλια εδώ).
Α: Εμένα με φοβίζει λίγο αυτό το είδος. Εδώ είναι μεν κωμωδία, αλλά είναι κάτι συμφωνημένο, κάτι συγκεκριμένο. Είναι μια σχέση συμφωνημένη: Εμείς παίζουμε, εσείς βλέπετε. Ναι μεν, το εξελίσσουμε και το ζούμε διαφορετικά σε κάθε παράσταση, αλλά το stand – up comedy έχει να κάνει πάρα πολύ με το κοινό από κάτω. Αυτό είναι που λίγο με αγχώνει. Βέβαια πιστεύω ότι θα μπορούσα να το κάνω και να το ευχαριστηθώ απλώς όχι με την ίδια ευκολία.
- Ετοιμάζετε πέραν του παρόντος έργου κάτι στο άμεσο μέλλον;
Τ: Συνεχίζουμε στο “Κακά τα ψέμματα” μέχρι των Βαΐων. Είμαι και στην θεατρική παράσταση 12 ένορκοι που συνεχίζονται μέχρι τέλη Μαΐου από Πέμπτη έως και Κυριακή. Για το καλοκαίρι, το λέω τώρα σε συνέντευξη, θα είμαι με τον Πέτρο Φιλιππίδη στο “Κατά φαντασίαν ασθενή” του Μολιέρου. Και του χρόνου τον χειμώνα, θα είμαι με τον Γιάννη Μπέζο στο έργο “Ράφτης Κυριών” του Feydeau.
Α: Πέρα από τα “Κακά τα ψέμματα”, εγώ είμαι στο ραδιόφωνο, στο Νόστος 100.6, καθημερινά 14:00 – 16:00. Για του χρόνου, ετοιμάζεται κάτι, έχω ξεκινήσει να γράφω κάτι. Είναι μια μαύρη κωμωδία, αλλά σκληρή. Θα δούμε πως θα βγει.
Οι κύριοι Γιαννόπουλος και Χούντας παίζουν στην παράσταση
KAKA TA ΨΈΜΑΤΑ στο θέατρο Αλκμήνη
Η παράσταση επικεντρώνεται στον Στράτο που έχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα, δεν μπορεί να πει ψέμματα. Είναι πολύ ειλικρινής, πολύ αυθόρμητος και μερικές φορές λίγο παραπάνω ειρωνικός με τους ανθρώπους. Τους γλεντάει κανονικά. Αυτό το πρόβλημα δεν του προέκυψε ξαφνικά, το είχε από μικρός. Στην παράσταση βλέπουμε μια νύχτα στο σαλόνι του σπιτιού του όπου, με αφορμή μια απρόσμενη επίσκεψη, εξιστορεί στο κοινό το πρόβλημά του. Κατά τη διάρκεια της αφήγησης, εναλλάσσονται στη σκηνή πρόσωπα και καταστάσεις που τον στιγμάτισαν και τον στοιχειώνουν και που έχουν “φάει Χ” από την αλήθεια του.
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Χούντας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Τάσος Γιαννόπουλος, Αλέξανδρος Χούντας, Κ. Λουτσοπούλου, Μ. Νάκου, Δ. Στραβοράβδης
Κάθε Τετάρτη 21:30