Η Άννα Σωτρίνη δε λησμονεί ότι το θεατρο πρέπει και να τέρπει. Να ταξιδεύει τον ακροατή/αναγνώστη στον ωκεανό των συναισθημάτων και των αισθήσεων μεταφέροντας σε ένα μπουκάλι αδειανό τις αγωνίες της δημιουργού. Και όλα αυτά, η Άννα Σωτρίνη τα επιτυγχάνει σαγηνεύοντας το κοινό με τη σύμμειξη της “κοφτής” έκφρασης με τον αλληγορικό λόγο και την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά της.
«Το τρύπιο βαρέλι» είναι μια ιστορία καθημερινών καταστάσεων και συναισθημάτων, σχεδόν, ανεπαίσθητων από τον περιπλανώμενο, άσκοπα, στους δρόμους της βαρύθυμης ζωής, άνθρωπο.
Μέσα από αυτό το έργο, ο θεατής παρακολουθεί τη δική του φιγούρα, πώς αντανακλάται μέσα από τον καθρέπτη της αφόρητης πραγματικότητας. Βλέπει την ανησυχία του ανθρώπου του σήμερα για τον άνθρωπο του αύριο, για το μέλλον της φυλής μας, για τον φόβο, ή απλά την «περιέργεια», της καταστροφής αυτού του κόσμου, για την αρχή των πραγμάτων που βαίνουν προς το τέλος τους.
Ένας καθρέφτης στήνεται στο κέντρο της σκηνής, μπορεί ο θεατής να δει την αντανάκλασή του; Μπορεί ν’ αναρωτηθεί;
Το έργο αυτό είναι γραμμένο με σαρκασμό, αυτοσαρκασμό, σκοτεινό χιούμορ και τρυφερότητα. Ένα κείμενο που εκμεταλλεύεται δημιουργικά τόσο την νοηματική αξία της φλυαρίας όσο και της σιωπής.
Η ζωή θέλει χιούμορ, ακόμη κι αν όσα μας συμβαίνουν δεν είναι αστεία, πρέπει όμως να γελάμε, μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε…!
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
“Το τρύπιο βαρέλι” του Θεοδόση Πελεγρίνη. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.
Είναι μια «γκρίζα» κωμωδία. Μια ιδιαίτερη παράσταση που ενώ το θέμα της είναι περίπλοκο και ο θεατής καλείται να σκεφτεί και να προβληματιστεί, αυτό θα συμβεί μετά το τέλος της. Κατά την διάρκεια, θα χαμογελάσει, θα γελάσει με την σχέση των ηρώων με τα παράλογα και παράδοξα που τους συμβαίνουν. Η πρόθεση μου ήταν να παρατηρήσουμε δύο ανθρώπους σε ένα «κουτί» συνύπαρξης αδιάφορο ως προς τους κοινωνικούς ρόλους τους.
Συμβολικός ο τίτλος της παράστασης. Πού αναφέρεται;
Το «Τρύπιο βαρέλι» είναι ο τρόπος που βλέπουμε και ζούμε την καθημερινότητά μας. Αυτός ο εξωφρενικός μικρόκοσμός μας, που συχνά κατακλύζεται από την ανία και την πλήξη. Από την ζωή δίχως νόημα και που το νόημα τελικά ίσως να είναι η δύναμη της φαντασίας μας.
Μια γκρίζα κωμωδία, δυο καθημερινές φιγούρες που ψάχνουν το νόημα της ζωής. Το βρίσκουν;
Το νόημα της ζωής είναι υποκειμενικό. Συμφωνείτε; Όλοι το ψάχνουμε, από την πρώτη στιγμή της γέννησής μας. Με ποικίλους τρόπους. Άλλοι ασκητεύουν , άλλοι θεωρούν ότι το νόημα κρύβεται στους δρόμους και στριφογυρίζουν τον πλανήτη κλπ, κλπ. Οι Αβοριγίνες στην Αυστραλία για παράδειγμα, θεωρούσαν την ακινησία εχθρό. Έτσι μέσα από τα περίφημα μονοπάτια των τραγουδιών τους, χαρτογράφησαν μιαν ολόκληρη ήπειρο. Η περιπλάνηση, ήταν το νόημα της ύπαρξής τους. Οι ήρωες του τρύπιου βαρελιού είναι ολιγαρκείς και ανεπαρκείς ως προς τις αναζητήσεις τους και γι αυτό και τραγελαφικοί.
Αντιήρωες.
Πώς νιώθετε ως σκηνοθέτης όταν παίρνετε τόσο εξαιρετικές κριτικές;
Είναι περίεργο συναίσθημα. Ειλικρινά. Αισθάνομαι ότι η πρόθεσή μου σε σχέση με την συγκεκριμένη παράσταση έχει ολοκληρωθεί και πέρα από την επικοινωνία μου με τους θεατές. Οι κριτικές έχουν μιαν αποστολή για μένα. Να μου δείξουν τα λάθη μου και την αδυναμία μου να επικοινωνήσω ξεκάθαρα αυτό που έχω σκεφτεί. Έτσι το βλέπω εγώ. Οι κριτικές που πήρε το «Τρύπιο βαρέλι» μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μου δίνουν μιαν εντύπωση μιας, ειλικρινούς και ουσιαστικής επικοινωνίας με τους «κριτές» μου. Άρα, όλα καλά!
Βγαίνοντας από την θεατρική αίθουσα οι θεατές τι παίρνουν μαζί τους;
Νομίζω ότι κάθε ένας τους κρατά και κάτι διαφορετικό. Δεν έχω ακούσει ποτέ την ίδια απάντηση όταν τους ρωτάω κάποιες φορές. Λογικό. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαθέτει και έναν μοναδικό τρόπο να αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Αν με ρωτούσατε τι έχω κρατήσει εγώ ως θεατής και όχι σαν σκηνοθέτις από την παράσταση, θα σας έλεγα: « Έχει δεν έχει νόημα η ζωή, στα παλιά μου τα παπούτσια!» Το μπουκάλι της ύπαρξης μας είναι πάντα μισογεμάτο και είναι εδώ. Για μένα.
Υπάρχουν κάποιες συνεργασίες που είχατε τόσο καλή χημεία ώστε να μην τις ξεχάσετε ποτέ;
Αρκετές συνεργασίες ευτυχώς! Όμως θα αναφερθώ στις τελευταίες με τον κ. Πελεγρίνη. Το «Τρύπιο βαρέλι» είναι η δεύτερη συνεργασία μας. Η πρώτη ήταν η «Αυτοβιογραφία» στο ίδρυμα Θεοχαράκη πέρσι. Αυτή η χημεία όπως λέτε, μας έφερε στο «Τρύπιο βαρέλι» και δεν γνωρίζω με ακρίβεια και σε ποιες άλλες παραστάσεις ακόμα. Είναι ένας χαρισματικός συνεργάτης που είναι χαρά να δουλεύω μαζί του. Η αγάπη του για το θέατρο είναι ουσιαστική και ανεπιτήδευτη. Μαζί με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις είναι ένας συνδυασμός μοναδικός.
Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να μαθητεύει πλάι του. Να ανοίγω νέους δρόμους σκέψης που είναι ευεργετικοί όχι μόνο για την δουλειά μου αλλά και τη ζωή μου. Μια τέτοια συνεργασία δεν ξεχνιέται…
Η προσέγγιση που κάνατε στο τρύπιο βαρέλι του Θ. Πελεγρίνη που σας δυσκόλεψε;
Έπρεπε να πάρω μιαν απόφαση. Σημαντική. Δηλαδή αν η παράσταση θα ήταν κωμωδία ή κάτι άλλο. Το «Τρύπιο βαρέλι» είναι ένα έργο ευέλικτο. Μπορείς να το κάνεις όπως θέλεις. Θα μπορούσε να είναι, σκηνοθετικά, μια παρωδία ή να είναι ένα ασφυκτικό κείμενο που κατά τη διάρκειά του προβληματίζει τους θεατές μέχρις στραγγαλισμού. Ήθελα να αποφύγω το δεύτερο. Οι ζωές μας είναι ήδη δύσκολες και τα ερωτήματα διαρκεί και αναπάντητα. Σκέφτηκα σαν θεατής και πήρα την απόφαση ως θεατής. Ήθελα μια παράσταση που να σε ανακουφίζει χωρίς να σε αποβλακώνει. Μια παράσταση που στο τέλος να σε προβληματίζει χωρίς να σε καταθλίβει. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το στοίχημα το κέρδισα.
Πώς νιώσατε όταν η συγκεκριμένη δουλειά ολοκληρώθηκε και παιζόταν στην αίθουσα;
Μην γελάσετε αλλά αισθάνομαι ότι έχω το στίγμα της ανικανοποίητης. Γι’ αυτό και μέχρι τώρα συνεχίζουμε κάθε βδομάδα πριν την παράσταση, πρόβες. Η κάθε παράσταση για μένα είναι μια παρτιτούρα που πρέπει να εκτελεσθεί με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Μια λάθος παύση μπορεί να την αποδομήσει. Φυσικά ο σκηνικός χρόνος είναι ζωντανός και δρών, δεν είναι «αποθηκευμένος» όπως στον κινηματογράφο ή σε μία ηχογράφηση, εκεί λοιπόν πρέπει να υπάρχει πάντα πολύ καλή προετοιμασία για την αποφυγή οποιασδήποτε δυσάρεστης έκπληξης. Ένιωσα λοιπόν, ότι είχαμε κάνει την καλύτερη δυνατή προετοιμασία στο διάστημα των σχεδόν τεσσάρων μηνών που διήρκεσαν οι πρόβες και ότι αυτή η… περιπέτεια της ολοκλήρωσης μιας δουλειάς δεν τελειώνει ποτέ.
To be continued…. λοιπόν!
Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας καλός ηθοποιός για σας;
Να έχει σχέση με τα εκφραστικά του μέσα. Αντίληψη, σωματική έκφραση, σωστή αναπνοή, άρθρωση και πραότητα. Η τελευταία δε, είναι απαραίτητη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είναι το στοιχείο της αρμονικής συνύπαρξης στο θέατρο.
Είναι η βάση της κάθε καλής συνεργασίας.
Ποια είναι η συμμετοχή του φωτισμού στην παράσταση;
Είναι μια άλλη «γλώσσα» έκφρασης των συναισθημάτων και των καταστάσεων μέσα στην παράσταση. Συμπληρώνει τα λόγια που δεν λέγονται και τις δράσεις που παραπλανούν. Είναι η μισή σκηνοθεσία μου.
Είστε καθηγήτρια υποκριτικής. Πώς είναι τα νέα παιδιά που έρχονται στο χώρο;
Έχω την τύχη να διδάσκω σε μία σχολή από την οποία αποφοίτησα κιόλας, τη σχολή Βεάκη, που έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους σπουδαστές της. Και πνευματικές και καλλιτεχνικές. Τα παιδιά περνούν δύσκολες εξετάσεις και πολλές ώρες μαθημάτων καθημερινά. Όσα από αυτά έχουν πραγματική αγάπη για το θέατρο παραμένουν και συνεχίζουν παρόλες τις δυσκολίες. Οικονομικές, χρόνου, προσωπικών καταστάσεων… Είμαι πολύ υπερήφανη για τους μαθητές μου. Έχουν εξαιρετικές ποιότητες και δύναμη να συνεχίζουν σε ένα τοπίο που δεν είναι και το ποιο ευνοϊκό για το μέλλον τους. Ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι περιφρονημένος.Θέλει αντοχές!
Πόσο κακό κάνουν στο θέατρο οι ηθοποιοί που αναλώνονται σε δημόσιες σχέσεις;
Στο θέατρο αυτό καθαυτό, κανένα κακό κατά τη γνώμη μου. Η επικοινωνία είναι μέρος της δουλειάς μας. Το ζήτημα είναι να υπάρχει και το κομμάτι της δημιουργίας πέρα από την όποια επικοινωνία. Να έχεις πραγματικά κάτι να πεις, ένα έργο να παρουσιάσεις, διαφορετικά δημόσιες σχέσεις για τις δημόσιες σχέσεις είναι μια ανάλωση άνευ λόγου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Συνήθως δεν μιλάω γι’ αυτά μέχρι να οριστικοποιηθούν. Αυτή τη στιγμή είναι το «Τρύπιο βαρέλι» που συνεχίζει – χάριν του κοινού- τις παραστάσεις του κάθε Πέμπτη στις 7 στο θέατρο Αλκμήνη μέχρι τις 18 Απριλίου και τα μαθήματα με τους μαθητές μου. Πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα είναι ακόμα στις συζητήσεις. Τίποτα όμως σίγουρο.
Ευχαριστούμε την κυρία Άννα Σωτρίνη για τις φωτογραφίες του άρθρου.
Τρύπιο βαρέλι στο θέατρο Αλκμήνη
Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Σχεδ. Φωτισμών: Άννα Σωτρίνη
Κείμενο παράστασης: Θεοδόσης Πελεγρίνης
Σκηνικά-Κοστούμια: Πάγια Βεάκη
Videoart-Φωτογραφίες: Ευάγγελος Κάλλοου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φιλήμων Ορκόπουλος
Αφίσα: Άγγελος Μπάκας
Παίζουν: Θεοδόσης Πελεγρίνης και Γιάννης Παπαθύμνιος
Φιλική συμμετοχή στα videoart: Χρήστος Κάλλοου
Παραστάσεις
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Πέμπτη στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10 ευρώ
Φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ: 7 ευρώ
Ατέλειες ηθοποιών: Ισχύουν εάν υπάρχει διαθεσιμότητα θέσεων
Ειδικές τιμές για συλλόγους κατόπιν επικοινωνίας
Διάρκεια παράστασης
70’ χωρίς διάλειμμα
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8| Γκάζι
Τηλ.: 210 3428650
